Ποια εξουσία(«οὐχ οὕτως δέ ἔσται ἐν ὑμῖν»)

Στο Ευαγγέλιο της προηγούμενης Κυριακής, είχαμε αναφορά σε ένα θέμα που μας απασχολεί πάρα πολύ και αυτόν τον καιρό και είναι η εξουσία και τα μέσα που χειρίζονται οι άνθρωποι για την απόκτησή της. Ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, ως γνωστόν, παρουσιάζονται στον Χριστό και Του ζητούν υψηλές θέσεις, πρωτοκαθεδρίες στην Βασιλεία  Του. Το όλο ζήτημα είναι αυτό της φιλαρχίας, της αρχομανίας, της εκζήτησης ο άνθρωπος να άρχει, επιπλέον με άδικα μέσα, και, τέλος, όταν άρχει, να άρχει με τρόπο εφάμαρτο και χυδαίο, μειωτικό και προσβλητικό, καταπιεστικό.

Ο μακαριστός π.  Χαράλαμπος Βασιλόπουλος αναφέρει σχετικά:   «Τα λαμπρά αξιώματα και οι αι εξουσίαι ηλεκτρίζουν τας καρδίας όλων των φιλοδόξων. Πολλοί παρουσιάζονται μνηστήρες της αρχής αυτόκλητοι και κάμνουν Ομηρικάς μάχας δια την απόκτησίν της. Διότι με την εξουσίαν θα είναι ψηλά, ψηλότερα από τους άλλους όλους, θα διευθύνουν όλους, θα διατάσσουν όλους, θα διαχειρίζωνται την δύναμιν όλων, τα χρήματα όλων. Από εκεί ψηλά θα σκορπίζουν τα κοινά αγαθά κατά βούλησιν εις τους φίλους των και θα τιμωρούν αμειλίκτως τους εχθρούς των. Εκεί ψηλά όμως δεν μπορούν ν’ ανεβούν αυτοί συνήθως, αν δεν τους ανεβάσωμεν ημείς. Ημείς θα τους τοποθετήσωμεν εκεί. Ημείς θα παραδώσωμεν την εξουσίαν εις τους κυβερνήτας. Ημείς θα εκλέξωμεν τον πρωθυπουργόν, τον βουλευτήν, τον δήμαρχον, τους προέδρους και τους συμβούλους των πολυποικίλων σωματείων, ων ουκ έστιν αριθμός.» ( σ. 180, Τα μυστικά της ευτυχίας)

«Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος»- Πατριωτισμού αναβάπτιση & ανανοηματοδότηση

Όπως είχε πει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η (όντως) τιμή ενός μάρτυρα είναι η μίμησή του. Ο μάρτυρας πραγματώνει τον λόγο του Χριστού που λέει «μείζονα της αγάπης ταύτης ουδείς έχει, ίνα τις θη την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». Όμως, σύμφωνα με τους Πατέρες, και ειδικότερα τους «μεγαλύτερους Θεσσαλονικείς όλων των εποχών»(Κ. Ζουράρις) Αγ. Κύριλλο και Μεθόδιο, αυτός μπορεί να είναι και ο μόνος σκοπός ενός πολέμου από χριστιανικής πλευράς, δηλαδή το να θέσει κανείς την αγάπη του υπέρ των αγαπημένων του, για να τους σώσει από τους θανάσιμους κινδύνους που τους απειλούν. Έτσι ένας πατριωτικός πόλεμος γίνεται από μια υπερβάλλουσα «αλληλεγγύη προς τους ομοεθνείς», όπως θα έλεγε και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Έτσι, μπορούμε κατ’αναλογία να πούμε«τιμή εθνομάρτυρος, μίμησις εθνομάρτυρος». Να μιμηθούμε τους πεσόντες του 40. Και πώς μπορούμε να μιμηθούμε τους πεσόντες του 40 σε ένα Κράτος που πλέον βρίσκεται υπό την βελούδινη αλλά όχι λιγότερο θανάσιμη γερμανική -και, βαθύτερα, του διεθνούς Κεφαλαίου- μπότα;