Ενώπιον των ευρωεκλογών

Ο πρώτος γύρος των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών της 18/05 είχε ένα χαρακτηριστικό το οποίο, αν και ενδεχομένως δυσδιάκριτο, φαίνεται να ξεπροβάλλει με την σωστή αποκρυπτογράφηση των αποτελεσμάτων τους. Όσοι υποψήφιοι των κομμάτων της συγκυβέρνησης εμφανίστηκαν με επίσημο «χρίσμα», δηλαδή στήριξη αυτών των κομμάτων στους υποψηφίους αυτούς, «μαυρίστηκαν» και υπέστησαν συντριπτικό πλήγμα. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος, λ.χ., ενώ εμφανιζόταν στις δημοσκοπήσεις να περνάει στον β’ γύρο των εκλογών και τα «πρόθυμα» ΜΜΕ του επιδαψίλευαν μεγάλο ποσοστό βρέθηκε στην 3η θέση, λίγο πάνω από τον υποψήφιο της Χρ. Αυγής Ηλ. Κασιδιάρη.

 

Η Κυριακή ως αργία στην ορθόδοξη παράδοση – Παρατηρήσεις

Βάσει της όλης πρακτικής και παράδοσης της Εκκλησίας, οπωσδήποτε η Κυριακή λογίζεται ως ημέρα «σχόλης». Ειδικότερα, για τους Χριστιανούς, είναι ημέρα, που κατά κανόνα μπορούν να εργαστούν, αλλά όχι βιοποριστικά, δηλαδή εργάζονται βασικά με σκοπό την «ευποιΐα». Είναι ημέρα όπου μπορούν να προσευχηθούν και να περάσουν κοντά στην αγάπη του Θεού.

Για το λόγο αυτό και ο Μέγας, κατά τους ιστορικούς, αλλά και άγιος για την Εκκλησία, αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (272-337), μέσα στα άλλα μέτρα βελτίωσης της ζωής και της θέσης της γυναίκας, των παιδιών, των φτωχών, των φυλακισμένων κ.λπ., θέσπισε, όπως είναι γνωστό, την Κυριακή αργία.

Η Κυριακή, ως ημέρα αργίας (σχόλης) για τους Χριστιανούς, καθορίστηκε στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας από την τοπική (όχι Οικουμενική) Σύνοδο της Λαοδικείας (357-368). Ο κανόνας αυτός ουσιαστικά φαίνεται γραμμένος με ένα τρόπο, ως συνήθως, επικαιρικό έχοντας κατά νου να προφυλαχθεί η Εκκλησία από τους «ιουδαϊστές», που προτιμούσαν το Σάββατο ως ημέρα σχόλης αντί της Κυριακής[1]. Η διατύπωση της τοπικής Συνόδου είναι μάλλον, θα μπορούσαμε να πούμε, όχι ιδιαίτερα εμφατική: «Τὴν Κυριακήν, εἴ γε δύναιντο, σχολάζειν ὡς Χριστιανοί». Περιέχει άλλωστε ευκτική έγκλιση.

Προδιαγεγραμμένοι ισοσκελισμοί

Βάσει πληροφοριών του ημερησίου Τύπου(εφ. “Ελευθεροτυπία”, 06/05), έχουμε ένα “βάθεμα και πλάτεμα” στην τωρινή πολιτική μας κατάσταση° όχι βέβαια της δημοκρατίας, αλλά της εξάρτησης και της επιβολής των μνημονιακών μέτρων. Αυτό γίνεται με την υιοθέτηση της Κοινοτικής Οδηγίας 85, η οποία παραχωρεί το δικαίωμα στην Κομισιόν να καθορίζει τον κρατικό μας προϋπολογισμό και να απαγορεύει την ελλειμματικότητά του. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Συνθήκης αυτής, βάσει του σχετικού ρεπορτάζ, «η δημοσιονομική θέση της γενικής κυβέρνησης (του κάθε) συμβαλλόμενου μέρους πρέπει να είναι ισοσκελισμένη ή πλεονασματική» .
Ίσως γινόμαστε κουραστικοί και σίγουρα επεναλαμβανόμαστε, αλλά όπως έχει γράψει κι ο κορυφαίος μετριοπαθής Αμερικανός οικονομολόγος Τζον Κέννεθ Γκάλμπρεϊθ στο βιβλίο του “Ένα ταξίδι στο χρόνο της οικονομίας”(ελλ. Μετάφραση εκδ. Κάκτος, 1998), η επαναφορά, και μάλιστα εις το διηνεκές, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών συνιστά ένα έγκλημα εφάμιλλο της κατάργησης της ψήφου των γυναικών. Σε ένα άλλο βιβλίο του, γίνεται πιο αναλυτικός: