Περί του “Phylax”

«Κοιτάξτε να δείτε, η τέχνη δεν αναπαριστά την πραγματικότητα. Και ευτυχώς. Διότι η λογική του έργου τέχνης είναι να δώσει νέους κώδικες, να βάλει τους ανθρώπους να σκέφτονται, να βάλει τους ανθρώπους να δουν και μια διαφορετική πλευρά(…).
Δηλαδή τι σημαίνει το χρώμα; Και μάλιστα ποιος καθορίζει ότι ο Σατανάς, αν υπάρχει, έχει κόκκινο χρώμα και δεν έχει άσπρο; (…) Καταρχάς στην ελληνική εικονογραφία υπάρχουνε άγγελοι με κόκκινα φτερά και κόκκινη κόμη. Διάβολοι είναι κι αυτοί;»

Τάδε έφη ο γνωστός καλλιτέχνης Κωστής Γεωργίου για το άγαλμα υπό το όνομα «Phylax» το οποίο αποκαθηλώθηκε βίαια από αγνώστου ταυτότητας «ακτιβιστές» στις 3.30 τη νύχτα την προηγούμενη Πέμπτη 18.01.2018, που απείλησαν κάτοχο παρακείμενης καντίνας να μην καλέσει τις αστυνομικές αρχές.
Γεγονός είναι ότι, εφόσον το άγαλμα τοποθετήθηκε σε πολύ εμφανές και περίβλεπτο σημείο στο Παλαιό Φάληρο από τον Δήμαρχο, θα έπρεπε να είχε ληφθεί σοβαρά υπόψη η άποψη των δημοτών, εάν εγκρίνουν αισθητικά και άλλως το συγκεκριμένο έργο, το οποίο αναπαριστά ένα άγγελο «φύλακα» της πόλης με έντονο κόκκινο χρώμα, με φτερά και ακαθορίστου σχήματος κεφάλι.

Για το ξήλωμα του αγάλματος «Phylax»

Διαβάζω σε κάποιο site τα εξής:

«Μετά την εγκατάστασή του εκτυλίχθηκαν αμίμητες σκηνές, με ιερείς και κατοίκους να διοργανώνουν πορείες, λιτανείες και να κάνουν αγιασμούς! Ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσσης, που είχε πρωτοστατήσει σε αυτές τις πορείες και διαμαρτυρίες, είχε φθάσει στο σημείο να χαρακτηρίσει το γλυπτό, ένα έργο τέχνης όπως και να έχει, «δαίμονα» και «στρατιώτη του σατανά»! Ο ίδιος είχε ζητήσει την κατεδάφισή του.»

 

Δε θέλω να προκαταλάβω ποιος, τι και γιατί, απλώς αυτό που ελπίζω είναι να μην ήταν κάτι σαν κάφρικος «ζηλωτικός ακτιβισμός».

Όπως γράφει και ο (Φιλορθόδοξος, Φιλέλληνας Ρ/Κ ιερωμένος και πολιτισμικός πρόσφυγας στην Ελλάδα) Λαυρέντιος Γκέμερεϋ, στην Ορθόδοξη Κωνσταντινούπολη του Μ. Κωνσταντίνου και εξής, παρά το ότι είχαν υποστεί αμέσως πιο μπροστά διωγμούς τριών αιώνων, είχανε πλήθος από τελείως ειδωλολατρικού χαρακτήρα γλυπτά, αγάλματα, τα οποία οι ίδιοι οι Χριστιανοί και ο Χριστιανός αυτοκράτορας είχαν επιλέξει για να κοσμούν την πόλη.

Αυτά αναγνωρίζονταν ως έργα πολιτισμού και μεταξύ τους ήταν και το περίφημο Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός. Σήμερα; 

Οι ‘Πατριώτες Εκατομμυριούχοι’

«Η υψηλή φορολόγηση πνίγει την επιχειρηματική δραστηριότητα». «Η κοινωνικοοικονομική ανισότητα είναι φυσικός νόμος». «Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και χαραμοφάηδες». Φράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει συχνά, με ποικίλες μορφές και που θυμίζουν τον Εμπενίζερ Σκρουτζ από τη θαυμάσια «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς. Πολλοί από αυτούς που αναπαράγουν τις συγκεκριμένες απόψεις ίσως δεν τις έχουν σκεφτεί πολύ. Άλλοι συνειδητά υπηρετούν μια συγκεκριμένη πολιτική ή υπηρετούν τα, δίκαια ή άδικα, μέγιστα οικονομικά συμφέροντα της τάξης τους.

Υπάρχουν όμως και ορισμένοι άνθρωποι που παρ’ότι απέκτησαν πολλά χρήματα δεν πούλησαν τη συνείδησή τους στην κερδομανία και την άδικη κερδοφορία, αλλά αντιθέτως αναγνωρίζουν την αδικία της υπάρχουσας κοινωνίας, αναγνωρίζουν τη σκανδαλώδη καταλήστευση της μεσαίας και χαμηλότερης τάξης, απορρίπτουν τις μετά τον Ρήγκαν φοροαπαλλαγές που δόθηκαν στην ανώτερη τάξη, επιδιώκουν μια προοδευτική φορολόγηση, αναγνωρίζουν τις μεγάλες συμβολές της δημόσιας εκπαίδευσης και επινοητικότητας των δημόσιων φορέων στη δουλειά τους και την κερδοφορία τους κ.λπ. Πρόκειται μια οργάνωση εκατομμυριούχων Αμερικανικής καταγωγής, δηλαδή ανθρώπων με εισόδημα πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια το χρόνο ή και 5 εκατομμύρια σε κεφάλαια, που ονομάζονται «Πατριώτες εκατομμυριούχοι» (“Patriotic Millionaires”), με προεδρεύοντα τον Τζέιμς Ρίτσμαν.