Οι εκδηλώσεις του Εκατέρινμπουργκ

Εδώ και μερικές μέρες, αρχής γενομένης από το βράδυ της 16^ης προς τη 17^η Ιουλίου 2018 πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις μνήμης στη Ρωσία με τη συμμετοχή του Πατριάρχη Κυρίλλου για την τελευταία βασιλική οικογένεια πριν τη μεγάλη πολιτική αλλαγή στη Ρωσία που συνέβη αρχικά με τη Φεβρουαριανή και κατόπιν με την Οκτωβριανή Επανάσταση, δηλαδή την οικογένεια του Τσάρου Νικολάου Ρομανώφ «συν γυναικί και τέκνοις».

Οι εκδηλώσεις αυτές που περιλάμβαναν εκκλησιαστικό μνημόσυνο έλαβαν χώρα στο Εκατερινμπουργκ και μνημονεύουν την εκατονταετία από την εκτέλεση του βασιλικού ζεύγους και των παιδιών τους.

Είναι γεγονός πως  αν και η οικογένεια των Ρομανώφ δεν έχει αγιοκαταταχθεί από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έχει παραταύτα αγιοκαταταχθεί από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (Υπερόριο) καθώς και, πιο πρόσφατα, από το Ρωσικό Πατριαρχείο. Το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης τους αναγνωρίζει ως «παθοφόρους», με την έννοια ότι υπέφεραν αδιαμαρτύρητα το πάθος που τους επεφύλασσε η ιστορική τους πορεία, όχι όμως ως «μάρτυρες».

Οι Iron Maiden και ο Τίμιος Σταυρός

Ας μην ανακαλύπτουμε ατιμάσεις λόγω προκατάληψης εκεί που δεν υπάρχουν…

Χριστιανικό ροκ και μέταλ

Ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης έγραψε ότι οι Iron Maiden στη συναυλία τους στην Αθήνα «ατίμασαν τον Τίμιο Σταυρό», επειδή φαίνεται ο τραγουδιστής τους να τον ρίχνει απαλά προς τα κάτω (ενδεχομένως για να τον πιάσει και αποσύρει κάποιος από το προσωπικό), μετά από την εκτέλεση του κομματιού «Sign of the cross»(«Το σημείο του σταυρού»).

Λυπάμαι αλλά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από πουθενά, παρά μόνο ίσως από τις προκαταλήψεις μας και βέβαια από το ότι έχουμε ταυτίσει την πίστη με ένα γλυκερό πιετισμό.

Για του λόγου το αληθές, αντιγράφω μερικούς στίχους από το κομμάτι (στο βίντεο διακρίνεται στημένος στη σκηνή ο εν λόγω σταυρός…):

«They’ll be coming to bring the eternal flame
They’ll be bringing us all immortality
Holding communion so the world be blessed
My creator, my God’ll lay my soul to rest»

 

Δείτε την αρχική δημοσίευση

Αμβρόσιος και απόλυτος προορισμός

Ορισμένοι φίλοι έχουν τη γνώμη ότι τα ρήματα του Αμβροσίου είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να μας απασχολήσει ιδιαίτερα.
Προσωπικά νομίζω αντιθέτως ότι ο σεβ. Αμβρόσιος εκφράζει μια θεολογική τάση που ήταν κυρίαρχη μέχρι πρότινος.

Τότε επικαλούνταν κάθε τρεις και δύο τον Αυγουστίνο, την (ατομική) ηθική, και ήταν περίπου αδογματική (κάτι σαν τη «Χριστιανική Κίνηση Αγάπης»), εδώ δε και καιρό έγινε (και καλά) «υπεράγαν ορθόδοξη».

Το πρόβλημα προκύπτει κατά την ταπεινή μου άποψη ως εξής: εάν υπάρχει ο απόλυτος προορισμός (praedestinatio), τότε κάθε ενέργεια, κάθε γεγονός πρέπει να εξηγηθεί ως μέρος του σχεδιασμού του Θεού για τον άνθρωπο. Όμως στην ορθόδοξη θεολογία δεν πιστεύουμε σε τέτοιες απόψεις, που έχουν καταδικαστεί μαζί με την Ειμαρμένη και το «γραφτό» από τον 4ο αιώνα.

Αντιθέτως, ο Θεός, που δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οπως λέει και ο άγιος Φώτιος, ειδικά για την ανθρώπινη ζωή (εκτός της σωτηρίας) και προνοεί και οικονομεί για αυτήν, δεν καθορίζει τα πάντα σαν ένας συμπαντικός τύραννος, αλλά δρα ελεύθερα και συνεργαζόμενος με την ανθρώπινη ελευθερία μέσα στην ιστορία, προφανώς ανταγωνιζόμενος άλλες δυνάμεις. Αυτό ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός το είχε πει «θεαρχική αδυναμία», όπως έλεγε ο π. Αθανάσιος Γιέφτιτς.

Νομίζω ότι η μεγαλύτερη «δοκιμασία» στην οποία μπήκε σύγχρονο έθνος (ως προς την Εκκλησία του) βάσει πολλών πνευματικών ανθρώπων και αγίων ήταν η Τσαρική «Αγία Ρωσία». Πόσο άκυρη λοιπόν είναι η άποψη ότι η (υποθετική) αθεΐα ενός πρωθυπουργού μπορεί να συνεπιφέρει την οργή του Θεού και θανατηφόρες πυρκαγιές…

Εργασιακός παλαιοφιλελευθερισμός

«Μάλλον ξεπερασμένο» είναι κατά τον νέο καταλληλότερο και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκη το κλασικό 8ωρο 9-5 στην ίδια δουλειά, όπως τόλμησε να παραδεχτεί κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου Digital Economy Forum 2018. Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και πολλοί «(νεο)φιλελεύθεροι» μιλούν χαρακτηριστικά με όρους προόδου και συντήρησης, μόνο που η διαφωτισμένη αυτή πρόοδος βρίσκεται στην κατάργηση κάθε νομοθεσίας η οποία προστατεύει στοιχειωδώς τα δίκαια και τα δικαιώματα των κοινωνικά κατώτερων τάξεων. Άλλωστε υπέρ της κατάργησής του ψήφισαν οι βουλευτές του κόμματός του όπως και της Χρυσής Αυγής στο Ευρωκοινοβούλιο στις 4 Ιουλίου.

Για τον «Μάκβεθ» του Τζο Νέσμπο

Αυτές τις μέρες τελείωσα το «Μάκβεθ» του Τζο Νέσμπο, διασκευή του «κλασικού» έργου
του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Η υπόθεση είναι εν ολίγοις η εξής: ο Επιθεωρητής Μάκβεθ είναι επικεφαλής της Ομάδας Κρούσης μιας κατάσπαρτης από εγκληματικότητα πόλης της (σύγχρονης) Σκωτίας.
Ο Επιθ. Μάκβεθ είναι ανιδιοτελής και ηρωικός αρχικά, βάζοντάς τα με συμμορίες μεγαλεμπόρων ναρκωτικών της πόλης, τους «Νορς Ράιντερ». Έχει όμως παρελθόν σε ορφανοτροφείο και χρήσης ναρκωτικών, ενώ διατηρεί σχέση με την ιδιοκτήτρια του πολυτελούς καζίνο της πόλης Ινβερνές Λέιντι Μάκβεθ.

Λίγο αργότερα, καθίσταται επικεφαλής της -ανώτερης ιεραρχικά- Διεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος, ενώ με την προτροπή της τελευταίας, που είναι «εγκέφαλος» αλλά και δολοπλόκος και διακρίνεται από χειριστικότητα και νοσηρή φιλοδοξία (αν και τον αγαπά -με το δικό της τρόπο- ειλικρινά), συμφωνεί να σκοτώσουν τον έντιμο, οραματιστή και δημοκρατικό διοικητή της Αστυνομίας Ντάνκαν, ώστε να αναλάβει ο ίδιος καθήκοντα και να ελέγχουν την πόλη, πάντα για «καλό σκοπό».

Αψευδείς πηγές για τον νεοφανή άγ. Παΐσιο τον Αθωνίτη

Ο Χριστός δεν έγραψε, όπως όλα δείχνουν, αν και ορισμένοι προβάλλουν μια υποτιθέμενη απαντητική επιστολή προς το βασιλιά Άβγαρο, της Έδεσσας της Μεσοποταμίας.

Aντιθέτως, ο γέροντας Παΐσιος που τιμούμε σήμερα έγραψε πολυπληθείς ιδιόχειρες επιστολές, μικρά κείμενα (ενώ υπάρχουν και ορισμένες μαγνητοφωνήσεις). Προσωπικά ως αξιόπιστες πηγές θα είχα ως πρώτες τις συγκεκριμένες, δεύτερον τις διηγήσεις ανθρώπων με υγιή πνευματικότητα, γνήσια ταπεινότητα και αγάπη, και κατόπιν το σπασμένο τηλέφωνο μεγαλόσχημων θρησκευτικών προσώπων, ζωϊκής προέλευσης ή άλλων, που συχνά απλώς προβάλλουν τις πλάνες τους (ή ό,τι θεωρούν καθώς πρέπει και όχι «ανατρεπτικό»), κατά την αρχαία συνήθεια των Απόκρυφων Ευαγγελίων. (Δεν πειράζει όμως, διότι «χρόνος άγει αλήθειαν ες φως» κατά τους αρχαίους ημών προγόνους… 🙂 )

Ο «Ορθόδοξος Σοσιαλισμός» (π. Γεώργιος Καψάνης)

«Και όμως μέσα στην Εκκλησία μας, το λέγω ως Αγιορείτης και θα σας πω γιατί το λέω, πιστεύω ότι υπάρχει και η λύσις των κοινωνικών μας προβλημάτων και η αληθινή ελευθερία μας.

Το κοινοβιακό σύστημα του Μοναχισμού δεν είναι η καλύτερη λύση του κοινωνικού μας προβλήματος; «Όταν το κοινοβιακό σύστημα στηρίζεται στην αδαμάντινη αρχή του Μεγάλου Βασιλείου, ο ένας για όλους και όλοι για ένα», όπου το ανθρώπινο πρόσωπο ούτε μπορούν να το εκμεταλλευτούν, αλλά ούτε και μαζοποιείται, αλλά υπέρτατο κριτήριο είναι το ανθρώπινο πρόσωπο.

Αυτό το πνεύμα έχει ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός. Ο Άγιος Μάξιμος έφερε το πνεύμα του ορθοδόξου κοινοβίου, θα το πω και παρακαλώ να μην σκανδαλισθήτε, το πνεύμα του Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ Σ ο σ ι α λ ι σ μ ο ύ».

π. Γεώργιος Καψάνης, Καταληκτήριος λόγος (Διεθ. Επιστ. Συνέδριο Άρτας, 28-30/10-1988) [Eκδ. Ι.Μ. Άρτας, επιμ. Αθαν. Κουρταλίδη]

Υπόθεση υποκλοπών

«Η αλήθεια είναι πιο παράξενη από τη λογοτεχνία». Έτσι λεγόταν ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ το 1907, ένας από τους κορυφαίους πεζογράφους όλων των εποχών και δημιουργός του θρυλικού χαρακτήρα Σέρλοκ Χολμς, που αναφερόταν στην κακή διαχείριση εκ μέρους των αρχών κάποιου Τζωρτζ Εντάλτζι.

Ο λόγος είναι για το γνωστό «σκάνδαλο των υποκλοπών», το οποίο είχε την τιμητική του από τη μείζονα αντιπολίτευση καθ’ολη τη διάρκεια της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή του νεότερου, καθώς θεωρήθηκε ατόπημα μεγάλης ολκής και επιζήμιο προς το εθνικό συμφέρον το να παρακολουθούνται εκατό περίπου στον αριθμό κινητά τηλέφωνα κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης (συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού) μέσω της εταιρείας-παρόχου, που ήταν η Vodafone.