Εάν πολυκομάς την κόμην σου…(Έκδοση β, διορθωμένη και επαυξημένη)

Άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυρας, εκλεγμένος «διάκονος των Τραπεζών»

Άγιος Αρτέμιος, Χριστιανός λαϊκός/στρατευμένος της Κωσταντίνειας περιόδου,  μεγαλομάρτυρας του Χριστού, θεωρούμενος και ως προστάτης από την Ελληνική Αστυνομία

Ένας λόγος που αποδεικνύει το σε πόσο τραγική και αξιοθρήνητη κατάσταση βρισκόμαστε ως «στρατευομένη Εκκλησία» είναι ακόμη το πόσο

α)δίνουμε τεράστια σημασία στην εξωτερική εμφάνιση,

β)είμαστε επηρεασμένοι από τελείως εξωγενή, κοσμικά ή αιρετικά πρότυπα

Παλαιότερα, αν θυμάστε, σε αυτό το ιστολόγιο, είχαμε αναφερθεί στα θέματα αυτά με την ανάρτηση με τίτλο «…παρά να μην τρώμε λάδι τις Τετάρτες» . Σήμερα, θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στο ζήτημα της …κόμης. Βέβαια, θα πει κανείς «μα με τρίχες θα ασχολούμαστε τώρα;», αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποιοι ενδοεκκλησιαστικοί άνθρωποι και μάλιστα «ζηλωτές ιερείς» το έχουν κάνει όχι μόνο μείζον σε βαθμό που το θεωρούν …κώλυμα Θείας Ευχαριστίας, αλλά με τελείως λανθασμένο τρόπο!!! Προσωπικά, μου φαίνεται ότι είναι σαν να συγχέουν την Εκκλησία και την Ενορία με …στρατώνες του βαυαρικού και μεταβαυαρικού προτύπου! Και λέω μεταβαυαρικού προτύπου, διότι, από ό,τι βλέπετε και παραπάνω, πολλοί -και ανάλογα πάντα με την ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα του καθενός- Χριστιανοί στρατιώτες είχαν τελείως διαφορετικό και χριστοειδές παρουσιαστικό…

«Ποτήρι πικρό χολής και αψίνθιο» (σχόλια γύρω από τις εκλογές και τις πολιτικές εξελίξεις)

Ο Άγιος Νικόλαος  Αχρίδος γράφει από την φυλακή για τον ιδρυτή της εν
Σερβία Εκκλησίας Άγιο Σάββα (Νεμάνια): «Ο Άγιος Σάββας δεν προσεύχεται ποτέ στο Θεό, για να καταστραφεί ο λαός του. Προσεύχεται να ευλογεί ο Θεός τον  λαό του, όταν είναι τίμιος, και όταν αρρωσταίνει να του δίνει *ποτήρι πικρό χολής και αψίνθιο* για να του περάσει ο πυρετός. Να του δίνει *αψίνθιο* για τον πυρετό της απληστίας, για τον πυρετό της φιλαρχίας, για τον πυρετό κάθε είδους ξεστρατισμένης αγάπης, με την οποία ο λαός μας αντικατέστησε την αγάπη για το Θεό και την αγάπη για τον πλησίον».(«Αφυπνιστικοί Λόγοι μέσα από το παράθυρο τής φυλακής. Μηνύματα στο Λαό», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»)

Για το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», ελλιπείς επισημάνσεις για κατανόηση και στάση

«Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε»…

Τα παρακάτω γραφόμενα είναι μια ελλιπής προσπάθεια προσέγγισης ενός πολύ πολύμορφου φαινομένου. Αν κάποιος θεωρεί ότι αδικείται, ας έχει υπ ‘όψει ότι σε περίπτωση σύνταξης ενός μεγαλύτερου κειμένου, θα υπήρχε μεγαλύτερη πολυμέρεια και ακρίβεια. Ελπίζω να επανέλθουμε σύντομα σε αυτό το ιστολόγιο στο θέμα αυτό, που είναι προφανώς και πολύ επίκαιρο… 

 

Όλα τα πράγματα έχουν μια μεγάλη πολυμορφία και πολυπλοκότητα, έλεγε κάποτε ένας Άγιος. Ή τουλάχιστον αυτό συμβαίνει, όταν προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε εξωτερικά και όχι με την εσωτερική πληροφόρηση, που είναι όμως μια κατάσταση αγιοπνευματική και χαρισματική, όπως ακριβώς οι ιατρικές διαγνώσεις του γέροντα Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και με την οργάνωση του εθνικιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού χώρου  που αποκαλείται Χρυσή Αυγή.

Θα πρέπει να κάνουμε ένα βασικό πολιτικό, αλλά και ιδεολογικό διαχωρισμό και διάκριση αρχικά, για να πρωτοτυπήσουμε και λίγο: η Χρυσή Αυγή δεν μπορούμε να πούμε ότι ανήκει στον χώρο της Άκρας Δεξιάς. Στον χώρο της άκρας δεξιάς ανήκει λ.χ. το Κόμμα του μνημονίου, ιδίως σε ό,τι αφορά την κοινωνικοοικονομική του πολιτική. (Ανήκει σε αυτό που στην Αμερική λένε libertarian χώρος, που, όπως έλεγε και ο Αμερικανός συγγραφέας και διανοούμενος Νόαμ Τσόμακι, είναι μια μορφή ultra-rightism, δηλαδή Άκρας Δεξιάς.) Μολαταύτα, μπορεί κανείς να δει εύκολα στοιχεία στην Χ.Α. φαινομενικά κοινά με αυτόν τον χώρο: μια ρητορική έντονα εθνοκεντρικού και, ευρύτερα, εθνικοπατριωτικού περιεχομένου, μια ρητορική φιλοπόλεμη και μάλλον φιλική προς την βία, ένας ορισμένος μιλιταρισμός συχνά –που εκφράζεται λ.χ. με στρατιωτικά παραγγέλματα, «εγέρθητι», κ.λπ.-. Ακόμη, μια απαξίωση της δημοκρατίας, έστω και ως αστικής δημοκρατίας, πλουτοδημοκρατίας, όπως την αποκαλούσε ο με δημοκρατικό τρόπο εκλεγμένος δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς στα ημερολόγιά του.

Αγκάθια εν όψει εκλογών

Όσο προσεγγίζουμε τις επόμενες εκλογές, τόσο έρχεται στο φως κάτι στο οποίο αναφερόμασταν και την περασμένη φορά. Αυτό είναι η ασόβαρή μας στάση ως «στρατευομένης Εκκλησίας» απέναντι στα κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ο π. Επιφάνιος στο εκεί αναφερθέν άρθρο(σσ. 484-487, «Άρθρα, μελέται, επιστολαί, εκδ. β’, 1986) κυρίως την καταλογίζει σε ένα απλοϊκό «αντικομμουνισμό» και σε μια αποφυγή ως το ’80 των συντηρητικών να πολεμήσουν ευθέως τον Χριστό και την Εκκλησία με τα λόγια. Εδώ θα σταθούμε ειδικά στο παρακάτω κείμενο. Δεύτερον, θα προσπαθήσουμε

Γεώργιος Τυπάλδος- Ιακωβάτος

να επαναλάβουμε κάτι που είχε κάνει και ο Ν. Ψαρουδάκης λίγο μετά τις εκλογές του 1981(βλ. Ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, «Κείμενα και ντοκουμέντα», εκδ. Μήνυμα, σσ. 191-196) : θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μία Αριστερή κυβέρνηση μακρυά από «πεπονόφλουδες» που πονηροί και κάπηλοι εχθροί της θα πάνε να της βάλουν. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα προδώσει την ιδεολογία, αλλά και τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της ακόμη.