Η επέτειος & η παρέλαση, η Άλωση & η μετάνοια & άλλες ιστορίες…

Δύσκολες μέρες και αργόσυρτες κομμάτι… Παλιγγενεσίας επέτειος, με πραίτωρες και νυν προστάτες του πολίτη, αντί για τους ίδιους τους πολίτες: «Quis custodiet ipsos custodes?»

 Ένα ρητό που με παραπέμπει στο θέμα των παρελάσεων είναι και τούτο το παρακάτω, που ανήκει στον π. Σέργιο Μπουλγκάκωφ, Ορθόδοξο ιερέα και παλαιό «νόμιμο μαρξιστή» και που αναφέρεται στον Μαρξ:

«…τον έχει απορροφήσει εξ ολοκλήρου εκείνο που είναι κοινό για όλες τις προσωπικότητες, άρα το μη ατομικό μέσα σε αυτές, και αυτό το μη ατομικό, αν και μη ατομικό, γενικεύεται σε αφηρημένο σχήμα, που απορρίπτει εύκολα εκείνο μέσα στην ατομικότητα, που εξαιρεί αυτό το μη ατομικό μέσα σ’ αυτήν, ή, ελαφρά τη καρδία,εξισώνει αυτό το υπόλειμμα με το μηδέν. Αυτή είναι και η ουσία εκείνου του περίπλοκου «αντικειμενισμού» του μαρξισμού: οι προσωπικότητες αβήνουν μέσα στις κοινωνικές κατηγορίες, όπως το άτομο του στρατιώτη εξουδετερώνεται μέσα στο τάγμα ή στον λόχο όπου υπηρετεί.» («Ο Karl Marx ως θρησκευτικός τύπος», εκδ. Άθως, σσ. 26-27)

Αυτή η οπτική πράγματι μας δίνει να κατανοήσουμε βαθύτερα τις φοβερές παρελάσεις της σταλινίζουσας Βόρειας Κορέας με άνδρες και γυναίκες, παραταγμένους πανομοιότυπα και με θαυμαστή ευλυγισία…

Ο ασθενής- Ελλάδα σε νέο γύψο

Ιδού, λοιπόν, που οι διαπραγματεύσεις για το περίφημο PSI επέτυχαν. Οι φίλοι και εταίροι, ευγενείς όντες, μας επέβαλαν ένα νέο κούρεμα των ομολόγων που οφείλονται σε πιστωτές ιδιώτες που αγγίζει, μαθαίνουμε, πλέον το 70%. Βεβαίως, μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και κάποια ανταλλάγματα: Ήδη αυτές τις ημέρες ρυθμίζονται τα θέματα που αφορούν στην κατά 22-32% μείωση των μισθών, σε μια χώρα που ήδη επισήμως έχει από τον Νοέμβριο του 2011 (αύξουσα) ανεργία ίση με 21%!!! Με άλλα λόγια, μιλούμε για το διαμετρικώς αντίθετο της περίφημης –στους πλησιέστερους στα οικονομικά αντικείμενα- «πλήρους απασχόλησης», που μαθαίνουμε σε πλείστα όσα ακαδημαϊκά εγχειρίδια ότι είναι ο κύριος -ή εκ των κύριων- στόχος της οικονομικής πολιτικής μιας Χώρας. Η ανεργία και η συνακόλουθη Ύφεση δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα για το οποίο σκέφτεται και φιλοσοφεί κάποιος από το γραφείο και τον γυάλινό του πύργο. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι ο διακόπτης, το καίριο σημείο, διότι από αυτό εξαρτώνται όλα όσα αφορούν την οικονομία και την κοινωνία.

Σημειώσεις για το θέμα των σχέσεων ελληνισμού-Ορθοδοξίας

Οι Πατέρες πράγματι τίμησαν την παιδεία. Επιπλέον, απέκτησαν, ορισμένοι, και οι ίδιοι την παιδεία και επιπλέον μέχρι και όλη την παιδεία της εποχής τους. Από τους πιο μελετηρούς ήσαν ο Μ. Φώτιος, ο Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγ. Μάξιμος ο Γραικός και ο Μ. Βασίλειος, σύγχρονα ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Όπως ο Μέγας Αθανάσιος είχε γράψει το «κατά Ελλήνων/ειδώλων», έτσι και ο Μ. Βασίλειος είχε γράψει εκείνο τον λόγο (ή επιστολή) προς τους νέους, για την ωφέλεια από τα ελληνικά κείμενα. Πολλοί, λαμβάνοντας αφορμή από αυτόν τον λόγο και μόνον, μίλησαν για τον «θαυμάσιο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό» και τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη». Μπορώ να θυμηθώ πρόχειρα μερικούς εν ενεργεία Μητροπολίτες, καθώς και την ιστοσελίδα της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, που κάνει λόγο για την προώθηση του «Ορθόδοξου(;) Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».  Και τίθεται το ερώτημα, αν με όλα αυτά ισχύει το «Ουκ έστι Έλλην ου Σκύθης ου Ιουδαίος… πάντες εις εσμέν».

Ως γνωστόν, οι Πατέρες έλεγαν ότι το «εθνικιστικό σαράκι» και ο «σωβινιστικός οίστρος», καταπώς το αποκαλούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος εμφατικότατα, είναι χαρακτηριστικά προχριστιανικά, των εθνικών και των παγανιστών. Αυτό σημαίνει πως όταν υπάρχει μια καταγωγή από κάποιο έθνος που τίμησε περισσότερο τον Θεό ή είχε σημαντικά επιτεύγματα σε κάποιους όντως σημαντικούς τομείς, αυτό συνεπάγεται απλώς μεγαλύτερη ευθύνη και όχι αξιωσύνη. Διότι «ο Θεός μπορεί να εγείρει από τις πέτρες απογόνους στον Αβραάμ». Και «εάν ήσασταν τέκνα του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ». Ομοίως και για εμάς.