«Θυμούμαι μια φορά, που λες, ήτανε Χριστούγεννα…» (απομαγνητοφωνήμενη Χριστουγεννιάτικη διήγηση αγ. Πορφυρίου Καψοκαλυβίτη)

Αντί άλλης Χριστουγεννιάτικης ανάρτησης, σκέφτηκα να σας φιλέψω για την παραμονή των Χριστούγεννων μια πολύ όμορφη διήγηση του ιδίου του νεοφανούς αγ. Πορφυρίου, στην οποία φαίνεται όλη η αγάπη, η συγκατάβαση, αλλά και η ανθρωπινότητα ενός πραγματικού και μεγάλου αγίου της εποχής μας.
Η διήγηση λαμβάνει χώρα στην Ομόνοια της Αθήνας τα Χριστούγεννα, όπου ήταν εφημέριος στην Πολυκλινική για 33 χρόνια.

Με αυτά, το ιστολόγιο σας εύχεται ολόψυχα καλά Χριστούγεννα. Για όσους πιστεύουν, με πλούσια τη Χάρη, με αγάπη, με υγεία και με υπερ εκ περισσού κάθε χρήσιμο και ωφέλιμο αγαθό υλικό. Για όσους δεν πιστεύουν, καλή ανάπαυση και να περάσετε όμορφα, όπως επιθυμείτε, με οικείους ή και …ανοίκειους, με αγάπη και χαρές, περισυλλογή και ψυχοσωματική ανάπαυση…

Χριστιανική πολιτική(2)

Στο προηγούμενο τεύχος της «Χ» αναφερθήκαμε στη χαρακτηριστικότερη ίσως μορφή του Ανατολικού(Ορθόδοξου) Χριστιανισμού, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και στη χαρακτηριστικότερη του δυτικού χριστιανισμού, τον ιερό Αυγουστίνο και πώς έβλεπαν τον Χριστιανό πολιτικό άρχοντα και την άσκηση χριστιανικής πολιτικής.

Εδώ ας σημειωθεί κάτι: είναι αξιομνημόνευτη η παρατήρηση που είχε κάνει ο μεγάλος Χριστιανός καθηγητής πολιτικής επιστήμης Ζακ Ελλύλ για τον Χριστιανό σοσιαλιστή συνδικαλιστή και κατόπιν πολιτικό Πολωνό Λεχ Βαλέσα στα πρώτα χρόνια της άσκησης πολιτικής εκ μέρους του. Είχε πει συγκεκριμένα ότι «δεν υπάρχει χριστιανική πολιτική, αλλά Χριστιανοί στην πολιτική». Ο μεγάλος Ζακ Ελλύλ τα έλεγε αυτά, ακριβώς επειδή θεωρούσε τον μη-βίαιο αγώνα προς την αναρχία τον «αγώνα τον καλό» και κάτι που διδάσκει η Βίβλος, αν και ως ιδεώδες μάλλον παρά ως κάτι υλοποιήσιμο και σε αντίθεση προς την νεωτερική αναρχία που πρέσβευε ότι εφόσον εκλείψει η εξουσία θα πρυτανεύσει αποκλειστικά η αγαθή φύση του ανθρώπου. Απόψεις παρόμοιες ως κάποιο μέτρο διατυπώθηκαν και από μία ετερόδοξη χριστιανική ομάδα που φάνηκε και έδρασε στα πλαίσια της Εκκλησίας της Αφρικής τον 4^ο αιώνα, τους Δονατιστές. Οι Δονατιστές συμπύκνωναν την «πολιτική θεωρία» τους στη χαρακτηριστική φράση «Quid est Imperatori cum Ecclesia?», δηλαδή «ποια σχέση έχει ο Αυτοκράτορας με την Εκκλησία;», υπονοώντας ότι η ρωμαϊκή ειδικά εξουσία, έστω και αν αυτή εκπροσωπείται από τον Μ. Κωνσταντίνο, δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την Εκκλησία και ότι είναι αυτόχρημα αντιχριστιανική (βλ. Ν. Μαγγιώρου, «Ο Μ. Κωνσταντίνος και η δονατιστική έριδα», σελ. 111-112).

Χριστιανική πολιτική(υπέρ αδικουμένων)

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943 συλλαμβάνονται τα αδέλφια Σοφία και Χανς Σολ, μέλη του Χριστιανικού αντιναζιστικού κινήματος του Λευκού Ρόδου, για διανομή αντιστασιακών φυλλαδίων μέσα στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η Σόφι Σολ οδηγείται στον ανακριτή της Γκεστάπο, για να λογοδοτήσει για τις ενέργειές της. Εκεί επιχειρεί να τον πείσει αρχικά ότι η ίδια, ελλείψει ενοχοποιητικών αποδεικτικών στοιχείων(αυτοπτών μαρτύρων κ.ά.), αλλά και οι υπόλοιποι για τους οποίους ερωτάται, ότι δεν είναι μεν υποστηρικτές ή μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά είναι «απολίτικοι». Πράγματι ο ανακριτής ικανοποιείται από τις εξηγήσεις και είναι έτοιμος να την «απολύσει». Στο ναζιστικό καθεστώς λοιπόν ήταν αποδεκτό τόσο να είσαι υποστηρικτής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος όσο και να μην «ποιείς πολιτική», να μην «μπλέκεσαι με τα πολιτικά» και εκφράζεις ειδικότερα πολιτικές απόψεις επικριτικές προς το σύστημα, το καθεστώς.
Γιατί λέγονται όμως όλα αυτά; Διότι ευκαίρως-ακαίρως τίθενται ερωτήματα σχετικά με την πολιτική δράση των (Ορθόδοξων) Χριστιανών, τη συμμετοχή τους σε κομματικούς σχηματισμούς ή τη σύμπηξη και λειτουργία ιδίων, χριστιανικών πολιτικών σχηματισμών. Το ερώτημα αυτό έχει προφανή και διαχρονική απάντηση.

Ανακοίνωση της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» για τη θανάτωση του Αλέξ. Γρηγορόπουλου

07/12/2016 σήμερα. Πριν 8 χρόνια ακριβώς, το πρωί μετά τον εκκλησιασμό, βρισκόμουν στην πρώτη-πρώτη διαδήλωση διαμαρτυρίας για το φρικαλέο γεγονός, σε μια Θεσσαλονίκη έρημη και έχουσα στη θέση του αγάλματος του Βενιζέλου επιτηδείως «φιλοτεχνημένο» αυτό του Λένιν… Παρακάτω σας παραθέτω τη χθεσινή ανακοίνωση της Χριστιανικής Δημοκρατίας για τα τραγικά γεγονότα που κατέληξαν στο θάνατο του 15ετούς Αλέξανδρου, με την ευχή πρώτον να κοιμηθεί εν ειρήνη ο ίδιος και δεύτερον να διδαχθούν ιδιαίτερα αυτοί που πρέπει και εν γένει όλοι μας από αυτά.

Ήδη οκτώ έτη παρήλθαν από τα τραγικά γεγονότα του Σαββάτου, 6ης Δεκεμβρίου 2008. Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, περί τις 9 μ.μ., ήλθε σε λεκτική αντιπαράθεση με τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος θεώρησε καλό να πυροβολήσει εναντίον του, καταλήγοντας στον δι’ εποστρακισμού θάνατό του.

Οι επόμενες ημέρες σημαδεύτηκαν από ένα μεγάλο στασιασμό, ειδικά της Νεολαίας, ο οποίος, πέραν του μηδενιστικού στοιχείου του, είχε ως πνεύμα και την ανάδειξη της υπερ-αξίας της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης ελευθερίας.