Πανωλεθρίαμβοι και παρελάσεις

Είναι αρκετά χαρακτηριστικό της τρέχουσας πολιτικής και εκκλησιαστικής κατάστασης στην χώρα ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς θριαμβολογεί εν μέσω της ερειπωμένης πολιτείας που έχουν παραγάγει οι πολιτικές που αποδέχεται μεταπρατικά ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια και πλέον. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, επιμένει με προκλητικό τρόπο και πνεύμα πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, διότι θα βρει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για να μην πέσει η συγκυβέρνηση λόγω του ζητήματος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας την Άνοιξη του 2015. Το ίδιο ισχύει με τα τραγικά κριτήρια και τις προτεραιότητες που έχει ο εκκλησιαστικός, ακόμη και πολιτικοποιημένος τρόπον τινά, χώρος.

«Επιμένω να διηγούμαι…» (Μ. Αναγνωστάκης)

Επιμένω να διηγούμαι και μάλιστα πολύ ωμά, πράγματα που τα ξέρετε όλοι

Που τα ’πα και τα ξανάπαν κι άλλοι πιο πριν πολύ καλύτερα από μένα

Πράγματα ανιαρά, που δεν κινούν πια διόλου το ενδιαφέρον σας

Όπως η δολοφονία της Σάρον Τέιτ π.χ. ή οι γάμοι της Τζάκυ ή το ψυγείο «Κελβινέιτορ»

(Μανόλης Αναγνωστάκης, από το «Αισθηματικό διήγημα»)

Πηγή: http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=2&text_id=101

«Μια στιγμή αλήθειας»(του μοναχού Δαμασκηνού Κρίστενσεν)

Ο εσώτερος πόνος και η ένταση που βιώνεται κατά την εφηβική ηλικία δεν είναι μόνον καλή, είναι ακόμη ζωτική για την μελλοντική ανάπτυξη της ψυχής, έλκει κοντύτερα στον Θεό. Είναι μια στιγμή αλήθειας και αυτό είναι γιατί αυτά τα δυνατά αισθήματα -αυτό το του «όλα ή τίποτα», «δεν θα συγκατατεθώ για το δεύτερο καλύτερο» αίσθημα του θεόσδοτου νεανικού ιδεαλισμού-  είναι σημαντικό να διοχετευθούν σε Αυτόν, που δεν είναι «δεύτερος»,  που είναι ο Έσχατος.
Αν συνέβαινε αυτό, περισσότερη από την σημερινή νεολαία θα στρεφόταν στον μοναχισμό- που είναι η «όλα ή τίποτα» ζωή, που δεν συγκατατίθεται στα δεύτερα, αλλά παραδίνει τα πάντα για ένα ψηλότερο σκοπό: το Βασίλειο όχι αυτού του κόσμου.
Αλλά πρέπει να υπάρχει δύναμη και ραχοκοκαλιά στους νέους ανθρώπους, για να κρατήσουν ζωντανή την φλόγα της ιδεαλιστικής τους λαχτάρας, όταν όλα τα είδη των βαριδίων αυτού του κόσμου αποπειρώνται να καταπνίξουν τους νέους σπόρους που βλάστησαν.