Θεμελιώδεις χριστιανικές πολιτικές θέσεις: Δημοκρατία & Εκκλησία, Άμυνα & Ειρήνη, Εργασία & Ανεργία

Με κάποια πρόσφατη αφορμή, είχα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις για κάποια θεμελιώδη θέματα από χριστιανική σκοπιά. Επειδή τελικώς προέκυψε πιο σουλουπωμένο και καλύτερο το κείμενο-σχεδίασμα από το προσδοκώμενο, παρακάτω μπορείτε να το διαβάσετε με την ελπίδα να ωφεληθείτε όλοι κάπως και κατά τι και να ωφελήσουμε και αυτήν την έρημη την κοινωνία μας, που κείται εν τω πονηρώ και τη άκρα αδικία…Οι ενότητες είναι τρεις και φαίνονται στον τίτλο.

1. Δημοκρατία & Εκκλησία: εκκλησιαστική διοίκηση

«Εκδημοκρατισμός» της εκκλησιαστικής διοίκησης  κατά τους ιερούς κανόνες: «η ψήφος των πλειόνων κρατείτω». Εφαρμογή του «ψήφω κλήρου και λαού», πρακτική που εκπηγάζει από τους ιερούς κανόνες και που συνιστά σύμφωνα με τον ι. Χρυσόστομο την πρακτική διοίκησης της αρχαίας Εκκλησίας από τον Απ. Πέτρο. Χριστιανική δημοκρατία: αντιστροφή κοσμικής. Άρχοντας=υπηρέτης και αυτοθυσιαζόμενος: «Ο άρχοντας υπέρ των αρχομένων αποθνήσκει». Οι άρχοντες βιάζονται από τον δήμο να κυβερνήσουν αντί να βιάζουν αυτοί τον δήμο να κυβερνήσουν.

«Ανέλεος η κρίσις τω μη ποιήσαντι έλεος»…

Η (τελική) κρίση θα είναι, δηλαδή, ανελέητη για αυτόν που δεν ποίησε έλεος… Για αυτόν που ήταν σκληρόκαρδος, που ήταν απρόσιτος, που ήταν αναίσθητος στις ανάγκες του διπλανού του, που, αντί να είναι «όλος αυτιά», ήταν βράχος που συντρίβεται το κύμα. Αυτά ισχύουν ιδιαίτερα για τους έχοντες εξουσία: ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ερμήνευε το (ο άρχοντας)«ου γαρ εική την μάχαιρα φορεί»(=η εξουσία δεν φέρει άσκοπα το ξίφος, το μαχαίρι) λέγοντας πως δεν το έχει, για να το χρησιμοποιεί, αλλά για να προκαλεί το φόβο στους αδίκους και τους (κοινωνικά) κακούς. Διότι «ίδιον αρχής το ελεείν».

«Των τυράννων εστί το στασιάζειν τα πλήθη»

Οπως έχει γράψει ακόμη και ο αφόρητα μονόπλευρος ιστορικός & κριτικός λογοτεχνίας  Γ. Κορδάτος, ο Άγ. Ιωάννης  Βατάτζης  ο λεγόμενος Ελεήμων πολέμησε σκληρά την αδικία στην εποχή του και έγινε πράγματι, έτσι, «έκδικος αδικουμένων» και «ελεήμων».  Συνέτριψε τους μεγαλογαιοκτήμονες και επίσης καθιέρωσε ένα, συνεχίζει, είδος «συγκεντρωτικής δημοκρατίας»(!).  Στάθηκε γενναίος και κατά τον Άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο,  «ο άρχοντας υπέρ των αρχομένων αποθνήσκει».  Εμείς σήμερα τι βλέπουμε ; Καταλεηλατούνται οι ολίγιστοι ήδη πόροι των φτωχών ανθρώπων, των αδυνάτων, των γερόντων κ.λπ. ώστε να βρεθούν πόροι, για να πληρώσουμε τόκους στους ιδιώτες πιστωτές, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κττ.

Το φθαρμένο επαναστατικό χρώμα

Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αποπέμπει Θεοδόσιο Μέγα

Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας(1322- 1391;), που και ο ίδιος είχε ασκήσει πολιτική εξουσία, είχε γράψει θεόσοφα πως [Ο Χριστός στους πιστούς]«δεν τους χαρίζει απλώς τούτο ή εκείνο, αλλά τους χαρίζει την ίδια την εξουσία, το διάδημα[] (ενώ)οι άρχοντες του κόσμου, που και αν ακόμη τα δώσουν όλα στους υπηκόους, την εξουσία ούτε και στο όνειρό τους ανέχονται να την μοιραστούν μαζί τους».(Βλ. «Ο Ορθόδοξος δρόμος για την πολιτική εξουσία», Ν. Μπουγάτσου, εκδ. Αποστ. Διακονίας, οπισθόφυλλο)  Πόσο αληθινό είναι αυτό το συνάγουμε και από τις πιο πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις: οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος τώρα, που το κόμμα τους έχει τελικώς καταρρεύσει ποσοστιαία και αγγίξει το υποτετραπλάσιο περίπου του ποσοστού του στις εκλογές(12%), άρχισαν να μην ψηφίζουν μαζικώς τα ολέθρια, κινεζοποιητικά νομοσχέδια που φέρνει η κατειλημμένη από την Τρόικα κυβέρνηση. Τώρα που φαίνεται άμεσο και κατά κόσμον επονειδιστικό το τέλος ΤΩΝ ΙΔΊΩΝ, «ευαισθητοποιήθηκαν», διότι είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, «καμμένα χαρτιά».