Πλεόνασμα εξαπάτησης

 Νέο αγκωνάρι βρήκε ο αξιότιμος κ. Πρωθυπουργός μας λοιπόν, για να παρουσιάσει στην εφιαλτική ερειπωμένη πολιτεία:

το πρωτογενές πλεόνασμα(2,8 δισ. ευρώ)- το οποίο… δεσμεύεται πως θα αξιοποιήσει σε σε ποσοστό αξιολογότατο (70%), προκειμένου να “άρει τις αδικίες”.

Το φως στο τούνελ φάνηκε λοιπόν! Έστω για μερικές ημέρες… Οι εντυπώσεις μετράνε. Και αν δεν ήταν η επίσημη ανεργία -δηλαδή οι εγγεγραμμένοι ως άνεργοι- στο 28%(1, 4 εκατομμύρια), τότε οπωσδήποτε θα γινόταν πιο πιστευτός- βεβαίως και η καλπάζουσα φτώχεια. Πόσο φοβερό είναι να τον ακούει ένας άνεργος άνευ εισοδήματος, ένας υποαπασχολούμενος, που θυσίαζε τις κλίσεις του και τον χρόνο του ως και την 3η δεκαετία της ζωής του, για να αποκτήσει τα (αυξανόμενα σταδιακώς και απρόσωπα) “τυπικά προσόντα”; Πώς τα ακούει ένας νέος που το άπληστο αφεντικό του τον αμείβει με 200-400 ευρώ, για να του παράσχει δουλειά part-time; Τι ηθικά διδάγματα λαμβάνει για την χρήση και ακριβέστερα κατάχρηση της εξουσίας και το ανηλεές ψεύδος που την συνοδεύει; Πώς θα φερθεί ως δάσκαλος, ως γονέας, ως οποιοσδήποτε φορέας της;

Ψυχωφελείς συζητήσεις μετά την Θ. Λειτουργία(πραγματική ιστορία)

Συνέβη εις …τα πέριξ:

φίλος παρέστη σε Νυχτερινή Θ. Λειτουργία στην Θεσσαλονίκη προ καιρού και μετά από αυτήν είχε μια έντονη και λίαν ψυχωφελή συζήτηση με γηραιό και δυστυχώς αγιορείτη μοναχό, ο οποίος και του έδωσε ορισμένες νουθεσίες, έως και …διαταγές, βλέποντάς τον άλλωστε για πρώτη φορά.

Θα αναρωτιέστε ίσως ποιο ήταν το φοβερό θέμα της συνομιλίας τους.

Ήταν η αγάπη;

Μην ήταν η ταπείνωση(ιδιότητα άλλωστε του Θεού);

Μην είναι η Ορθοδοξία και η ετεροδοξία;

Μην ήταν η εκκοσμίκευση, η (σπαρακτικά αλλοτριωμένη) πολιτεία και το πολίτευμα της Διοικούσας “στρατευομένης Εκκλησίας”;

Ο διάλογος, όπως μας μεταφέρθηκε, είναι ο παρακάτω * :

Γέρ. Πορφύριος & ι. Χρυσόστομος για τον Γάμο και τον έρωτα & κάποια σχόλια[Εκδοχή διορθωμένη και συμπληρωμένη]

Τα θέματα αυτά -του γάμου και του έρωτα- είναι δύσκολα προφανώς, ακόμη  και απόκρημνα, και σε μεγάλο μέρος «θεολογούμενα».

Τι θέλω κι ασχολούμαι, λοιπόν;

Δύο φλέγοντες λόγοι συν ένας:

α)Πολλοί νέοι άνθρωποι και φίλοι σκανδαλίζονται από ορισμένες θέσεις και απόψεις που άνθισαν κυρίως σε παλαιοοργανωσιακά, και προτεσταντίζοντα περιβάλλοντα και εμφανίζονται μέχρι σήμερα σε ποικίλες παραλλαγές. Σύμφωνα με αυτές  -και  κατ’ ευθεία αντίθεση με την σχετική διδασκαλία του Απ. Παύλου(Α’ Κορ. , 7 : 3)-, ο σκοπός του Γάμου και ειδικότερα των συζυγικών σχέσεων (στο εξής: σ.σχ.) είναι η τεκνογονία ή κυρίως και απαραιτήτως και αυτή.

β)η διδασκαλία των Πατέρων έχει μια εξαιρετική ανωτερότητα, βάθος και κάλλος και παραγνωρίζεται

γ) Ο Θεός αναφέρεται από τους Πατέρες ως «ο μανικότερος των εραστών», δηλαδή ο «πιο τρελός από τους ερωτευμένους» (για τον άνθρωπο), αυτό είναι ένα  θεμελιώδες στοιχείο της αγιότητάς Του (την οποία μας μεταδίδει κατά Χάριν)

Για αυτό και αποφάσισα να καταγράψω απλώς κάποια πράγματα που ξέρω τώρα για το θέμα αυτό.

Θα προσπαθήσω να είμαι σχετικά σύντομος και κωδικοποιημένος στις διατυπώσεις. Επίσης θα κάνω ορισμένα συνοπτικά σχόλια… Ακολουθήστε με…

Σχετικά με την αγάπη και την δικαιοσύνη του Θεού(με αφορμή πρόσφατη αντιπαράθεση)

Παρακολούθησα τις τελευταίες ημέρες μία συζήτηση που εξελίχθηκε σε διένεξη μεταξύ δύο εκκλησιαστικών ανθρώπων:

1)του (αγάμου/αφιερωμένου) θεολόγου κ. Σωτηρόπουλου και

2)του Μητροπολίτη Σισανίου & Σιατίστης Παύλου.

Βεβαίως, δεν έχω …προσωπικές διαφορές με κανένα (ούτε άλλωστε τους γνωρίζω καθόλου), απλώς νιώθω πως πρέπει κάποιος να επισημάνει ορισμένα πολύ απλά πράγματα- έστω ως γάιδαρος προς Προφήτη.

Η διαφορά αφορούσε λοιπόν την  «Χρυσή Αυγή», τις υποτιθέμενες «αριστερόστροφες» θέσεις του δευτέρου καθώς και κάποια «θεολογικά σφάλματα» που εντόπισε ο αριστούχος της «ιεράς επιστήμης της [σ.φ.: ακαδημαϊκής] θεολογίας» (όπως ο ίδιος έχει γράψει κάπου) κ. Σωτηρόπουλος.

παπά-Κώστας Σιδηρόπουλος, Χριστιανοί και μέταλ, 3η Σεπτεμβρίου και Μακρυγιάννης

(1) Παπά-Κώστας Σιδηρόπουλος

Πάνε μερικές μέρες από την τελευτή του παπά-Κώστα*- από την ίδια ασθένεια που προσευχόταν να του έρθει ο Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης .

Ο παπά- Κώστας, από όσο λίγο είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, ήταν ένας άνθρωπος με ζήλο, με αποφασιστικότητα, “εδραίος & αμετακίνητος”, ακέραιος. Μπορεί να διαφωνούσες με θέσεις του, αλλά αναγνώριζες τις αγαθές προθέσεις και την ειλικρίνειά τους.

Ήτανε φορές που, σε κάποιες εσπερινές ακολουθίες που τελούσε, ήταν μόνος και διαδραμάτιζε παράλληλα ρόλο ιερέα, ψάλτη, αναγνώστη και …παιδαγωγού.