Κοινωνική διδασκαλία νεώτερων αγίων

Πριν από σχεδόν 10 μέρες, στις 24 Σεπτεμβρίου, ήταν η μνήμη του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη. Το ερώτημα που τίθεται με αφορμή τη μνήμη αυτού του νεοφανούς αγίου είναι: αν και γνωρίζουμε πόσο οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας του χρυσού 4^ου αιώνα μ.Χ.  (Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος) μίλησαν και αγωνίστηκαν για τα κοινωνικά ζητήματα (δικαιοσύνη, κοινοκτημοσύνη, ισοκατανομή αγαθών κ.λπ.) –ο Χρυσόστομος λ.χ. θεωρείται μάρτυρας της πίστης και μαρτύρησε για την εφαρμογή της στον κοινωνικό τομέα καθαρά- δεν είναι τουλάχιστον σαφές εάν και οι νεότεροι, μικρότεροι έστω άγιοι απασχολούνται εξίσου με αυτά τα θέματα.

Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα. Ο άγιος Σιλουανός είχε πραγματοποιήσει μια προσευχή: ‘Κύριε, ευδόκησε να μας χαρίσεις τα δώρα του αγίου Πνεύματος, ώστε να γνωρίσουμε τη δόξα Σου και να ζήσουμε πάνω στη γη με ειρήνη και αγάπη, ώστε να μην υπάρχει πια μίσος ούτε πόλεμος ούτε εχθροί, αλλά να βασιλεύει μόνο η αγάπη. Έτσι δεν θα υπάρχει πια ανάγκη για στρατούς, για φυλακές, έτσι ώστε να είναι για όλους εύκολο να ζουν πάνω στη γη’.

Με αφορμή αυτή την προσευχή, ο μεγάλος θεολόγος Olivier Clement είχε γράψει: “Παραδόξως η εσχατολογική τάση, για τον Σιλουανό, δεν αποκλείει την ουτοπία, αυτό που στον σημερινό κόσμο μέσα στους κόλπους του καθολικισμού, ονομάζουμε “πολιτισμό της αγάπης”, αυτό που οι ορθόδοξοι συχνά αποκαλούν “πολιτισμό της κοινωνίας”. Αν η μετάνοια αποκτήσει συλλογική διάσταση, “ο Θεός θα αποκαταστήσει τα πάντα”.

Παρουσίαση του βιβλίου «Το κρυπτοκείμενο της εξαφάνισης του Ν. Σωτηρόπουλου» (εκδ. Manifesto, 05/2019)

«Καταγωγή» και έμπνευση του «Κρυπτοκειμένου»

Όπως γράφει ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Θωμάς Σ. Έλιοτ:

“Ανάμεσα στη σύλληψη/Και στη δημιουργία/Ανάμεσα στη συγκίνηση/Και στην ανταπόκριση/Η Σκιά πέφτει”.
(The Hollow Men)

Έτσι λοιπόν συνέβη και στο συγκεκριμένο πεζό, το «Κρυπτοκείμενο της εξαφάνισης του Ν. Σωτηρόπουλου», για το οποίο είχα την πρώτη-πρώτη σύλληψη και του οποίου τις πρώτες σελίδες είχα γράψει σε μια πρωτόλεια ας πούμε μορφή πριν περισσότερα από 13 χρόνια πριν. Όπως γράφει κάπου ο Γιώργος Σεφέρης προς τον Γιώργο Θεοτοκά, ο οποίος από τότε έγραφε την «Αργώ», για να την ολοκληρώσει αρκετά χρόνια αργότερα:

«Δούλευε χωρίς να βιάζεσαι, σιγά σιγά, στην τέχνη, το τέλος φανερώνεται εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι τόσο περίεργη η λογοτεχνική δουλειά. Για μένα, δεν υπάρχει πιο μεγάλο μυστήριο. Έχω βάλει κι εγώ κάτι μπρος. Σέρνεται από τον περασμένο Οχτώβρη. Ξεμυτίζει από δω, βυθίζεται εκεί, το αισθάνομαι κουλουριασμένο σε σκοτεινές γωνιές, σα μαύρη γάτα που παραφυλάει ολοζώντανη. Η παρουσία του με απασχολεί, η απουσία του με βασανίζει ακόμη περισσότερο… και δεν ξέρω ακόμη καλά καλά πού θα καταλήξει».
(Γ. Σεφέρης, Επιστολή προς Γ. Θεοτοκά, 20/08/1932)

Σκάνδαλο Novartis

Δεν πρόλαβε ακόμα να περάσει η πρώτη θερινή περίοδος της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και τα «παρατράγουδα» ξεκίνησαν, σε ό,τι αφορά το επίμαχο σκάνδαλο.

Οι χαρακτηριζόμενοι από πρωτοφανή προκλητικότητα, αλαζονεία, αυθάδεια και θρασύτητα, ακόμη και στην ευρύτερα δημόσια παρουσία τους κ.κ. Λοβέρδος, Βενιζέλος, Σαμαράς κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο σε σχέση με το επίμαχο διεθνές Σκάνδαλο που αφορά την κορυφαία εταιρεία φαρμακευτικών προϊόντων Novartis ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται για …σκευωρία εναντίον τους. Επιχείρησαν δηλαδή να ισχυριστούν ότι οι κατηγορίες εναντίον τους δεν έχουν νομικό χαρακτήρα αλλά είναι «πολιτική δίωξη» από την πρώην κυβέρνηση εναντίον της πρώην συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου!!! Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα, με την αμετροέπεια που αρκετά συχνά χαρακτηρίζει τα λεγόμενά του, δήλωσε πως «κάποιοι ασέλγησαν επί των θεσμών με πρώτο θύμα την ανεξαρτησία και το κύρος της Δικαιοσύνης». Ο δε κ. Λοβέρδος, τ. Υπουργός Υγείας, επιθυμεί να ακυρώσει το θεσμό του προστατευόμενου μάρτυρα, που χρησιμοποιήθηκε από τη δίκη της «17 Νοέμβρη» μέχρι τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Στο περίφημο μάλιστα σκάνδαλο “Watergate”, που ξέσπασε το 1972 και επέφερε τελικά μέχρι και την πτώση/παραίτηση του Αμερικανού προέδρου Νίξον, ο πληροφοριοδότης υπήρξε ανώνυμος και ονομάστηκε χαρακτηριστικά «βαθύ λαρύγγι» (Deep Throat). Η ταυτότητα αυτού του ανώνυμου πληροφοριοδότη δεν αποκαλύφθηκε (κι αυτό ακόμη είναι αβέβαιο) παρά 33 χρόνια μετά την αποκάλυψη του πολιτικού σκανδάλου.