Για την επέτειο της Άλωσης- παραλειπόμενα διδάγματα

Όπως σε παλαιότερες εποχές, είχε συμμαχήσει η Αυτοκρατορία με Ισλαμιστές όπως ο Σαλαντίν έναντι των Δυτικών, τότε ήταν η ώρα να επικρατήσει η άποψη της συμμάχησης με Δυτικούς (αν και με μεγάλα ανταλλάγματα) έναντι των Ισλαμιστών. Το ίδιο έγινε και κατά την Άλωση της Θεσσαλονίκης, όπου Δυτικοί οργάνωσαν στο τελικό στάδιο την άμυνα, επιβάλλοντας οι ίδιοι την επιστράτευση και τη συμβολή όλων των δυναμένων.

Όπως έχει πει σωστά κάποιος, γενικά (σε Δύση και Ανατολή) γνωρίζουμε πολύ καλά την αρχαιότητα, αλλά αγνοούμε τους «Μέσους Χρόνους», τους οποίους βλέπουμε μέσα από στερεότυπα. Ο πάλαι ποτέ μαρξιστής και κατόπιν προγκρεσσιβιστής αστός Μ. Πλωρίτης εκπλησσόταν όταν ανακάλυπτε ότι το «Μεσαιωνικό Βυζάντιο» είχε κοινωνικό κράτος. Παρομοίως μεγάλη έκπληξη αποτελεί η απόδειξη του Λε Γκοφ ότι η μεσαιωνική οικονομία της Δύσης βασιζόταν στην «Caritas» (φιλανθρωπία).

Μαζοποίηση και αποπροσωποποίηση (Γ. Θεοτοκάς)

«Πρώτα ειδα μονάχα τη μάζα. Ένας απέραντος ζωντανός όγκος, όμορφος και άχρωμος, ενιαίος και αδιάσπαστος, κυλούσε τριγύρω μου μονότονα, και μου φάνηκε σα να ακολουθούσε ένα ρυθμό. Δεν τον ήξερα αυτόν το ρυθμό, δεν μπορούσα να τον συλλάβω και να τον εξηγήσω, μα αισθάνθηκα σα να με καταχτούσε κ’ εμένα, σα να με αφωμοίωνε και να μ’ έσερνε. Μου φάνηκε πως η μάζα είχε μια μεγάλη ψυχή, πως κ’ εγώ την είχα μέσα μου αυτήν την κοινή ψυχή, πως δε θα κατώρθωνα ποτέ να λυτρωθώ ολότελα από την τυραννία της.

Ορθοδοξία και μαρξισμός

Ένα από τα θέματα το οποίο επανερχόταν συχνά στην επικαιρότητα 35-40 χρόνια πίσω ήταν η σχέση μεταξύ Ορθοδοξίας και μαρξισμού. Διοργανώθηκαν συζητήσεις και ημερίδες, διεξάχθηκαν συνεντεύξεις, κυκλοφορήθηκαν βιβλία, προκειμένου να δοθεί μια ορθότερη θεώρηση του συγκεκριμένου ζητήματος. Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες στα εν λόγω ενεργήματα, αποκλήθηκαν από αρθρογράφους του «Ριζοσπάστη» αλλά και από ακροδεξιούς ιδεολόγους με την ευφάνταστη ονομασία-«παρατσούκλι» «νεορθόδοξοι».

Η στήλη από παλαιότερα έχει τη γνώμη ότι οι συζητήσεις που έγιναν τότε υπήρξαν μεγάλης αξίας και άνοιξαν δρόμους αλληλοκατανόησης και ορθής αποτίμησης° παραταύτα το βεληνεκές τους παρέμεινε περιορισμένο. Έκτοτε, υπήρξε μια εν πολλοίς οπισθοδρομική πορεία η οποία κατέληξε στην σημερινή κατάσταση, όπου οπωσδήποτε παρατηρείται μια βελτίωση σε σχέση με τις δεκαετίες του 1950 ή του 1960 όπου κυριαρχούσε ο πιετισμός, αλλά ταυτόχρονα η εκατέρωθεν γνώση δεν έχει επιτευχθεί και εξαιτίας αυτού του γεγονότος εμφυλιοπολεμικές τοποθετήσεις και «κορώνες» μπορούν να περνιούνται ως «Ελληνοχριστιανικές». Αυτή άλλωστε η περίσταση καλλιεργήθηκε αλλά και κατέστη αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους «συντηρητικούς της καθεστηκυΐας τάξεως», οι οποίοι πρόσδεσαν τους Χριστιανούς, αλλά και την Διοικούσα Εκκλησία πολύ περισσότερο, στο άρμα της υπεράσπισης του «συμφέροντος του ισχυροτέρου».

Λεπέν και Μακρόν

Οι γαλλικές προεδρικές εκλογές, για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, που είναι το σημαντικότερο πολιτικό αξίωμα στον προεδρικό γαλλικό κοινοβουλευτισμό, πραγματοποιήθηκαν την προπερασμένη Κυριακή, 23 Απριλίου στον πρώτο τους γύρο. Πρώτος αναδείχθηκε ο «κεντρώος» Εμμάνουελ Μακρόν, εκτός κομμάτων αλλά και ελπίδα των καθεστωτικών δυνάμεων, ενώ δεύτερη η εθνικίστρια Μαρίν Λεπέν, θυγατέρα και σε αξιοσημείωτο βαθμό ομοιδεάτις του παλαίμαχου ακροδεξιού πολιτικού Ζαν-Μαρί Λεπέν. Πιο πίσω έμειναν ο Γάλλος δεξιός-συντηρητικος πολιτικός Φρανσουά Φιγιόν μαζί με τον ριζοσπάστη αριστερό υποψήφιο Ζαν Λυκ Μελανσόν, που υποτίθεται ότι προέρχεται από την άκρα αριστερά. Ο β γύρος θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή 7 Μαΐου.