Έρωτας και «εκδικητικό πορνό»

Η στήλη είχε τη μεγάλη χαρά να παρουσιάσει πρόσφατα ενώπιον φοιτητικού κοινού το θέμα «Αγάπη, έρωτας και γάμος». Οι τρεις αυτές έννοιες είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικές, κορυφαίες για την πίστη μας, όπως και τη ζωή μας. Η αγάπη, ως φιλευσπλαχνία κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η κύρια ενέργεια του Θεού. Ο Θεός, κατ’ αυτήν την έννοια, είναι αγάπη, όπως μας βεβαιώνει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, κάτι που σημαίνει, όπως γράφει ο Απόστολος, ότι «δεν ζηλεύει, δε ζητάει τα δικά του, δεν βάζει κακές σκέψεις για τους άλλους,, δεν υπερηφανεύεται» (Α’ Κορ. 13:4-13:7). Δυστυχώς, σήμερα λέγοντας κανείς αγάπη εννοεί κάτι ξεθυμασμένο, κάτι που απομένει ίσως μετά από δεκαετίες γάμου, ένα αίσθημα ρηχό, αδύναμο, που ελάχιστα συγκινεί ή κινητοποιεί. Ο π. Φιλόθεος Φάρος εύστοχα ωστόσο είχε τονίσει σε βιβλίο του ότι η αγάπη  για την οποία μίλησε ο Χριστός είναι ένα «θανάσιμο πάθος», δηλαδή ένα «απαθές» (με την έννοια ότι δεν τυραννάει τον άνθρωπο αλλά μεταμορφώνει την ελευθερία του) πάθος το οποίο ώθησε τον ίδιο το Θεό να υποστεί κένωση, άκρα ταπείνωση, εκούσιο πάθος, προδοσία, σταύρωση. Ο έρωτας υπήρξε μερικές φορές εναλλακτικός τρόπος έκφρασης του ίδιου βιώματος, από την εποχή των μεγάλων Ορθόδοξων μυστικών όπως ο κορυφαίος θεολόγος μας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Τι γίνεται όμως με το διαφυλικό έρωτα και με το γάμο;