Ο Ν. Ψαρουδάκης για την εκκλησιαστική ηγεσία επί Δικτατορίας(Οκτώβριος 1971)

Όλα αυτά είναι, άραγε, έξω της αποστολής της Εκκλησίας ώστε να δικαιολογείται η μουγγαμάρα των εκπροσώπων της; Δεν είναι o Ελληνικός Λαος το ποίμνιο της Εκκλησίας; Δεν θα λογοδοτήσει εκείνη γι’ αυτόν; Τι, άραγε, σημαίνει ποιμήν, ποίμνιο και διαποίμανση; Γιατί ο Χριστός λέγεται ο «Καλός Ποιμήν»; Μήπως γιατί «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» όπως έπραξε Εκείνος, ενώ «ο μισθωτός, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά…» όπως πράττουν οι σημερινοί εκπρόσωποί Του;

Πόσους λύκους εμπόδισαν μέχρι σήμερα οι ποιμένες; Μήπως τον εκμεταλλευτή πλουτοκράτη; Μήπως τον πολιτικό δυνάστη ή τον άρπαγα της Εξουσίας; Μήπως τον σκοταδιστή, τον διαφθορέα, τον φρακοφορεμένο μηδενιστή;

20ή Σεπτεμβρίου 2015 και 20η Σεπτεμβρίου 1925

20 Σεπτεμβρίου 2015:Ήδη παρήλθε ένας χρόνος από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α είχε επικρατήσει τότε με διαφορά 7,37% της Νέας Δημοκρατίας. Όλες σχεδόν οι δημοσκοπήσεις (με την εξαίρεση ελάχιστων, όπως αυτής της «Bridging Europe») εμφάνιζαν τον αγώνα αμφίρροπο. Διαφάνηκε καθαρά ήδη έκτοτε ότι ο συμμετέχων στις εκλογές ελληνικός λαός δεν είχε πειστεί και δεν εγγραφόταν σε μια «με κάθε κόστος» αντιμνημονιακή πορεία, αλλά μόνο υπό την αίρεση ενός χαμηλού ρίσκου. Επέλεγε δηλαδή «χαμηλό ρίσκο, χαμηλή απόδοση».

Εκδήλωση της εφ. «Χριστιανική» αύριο Δευτέρα, 26/09/2016 στη Θεσσαλονίκη

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση της εφημερίδας «Χριστιανική», αύριο στην Θεσσαλονίκη.
Το θέμα και οι εισηγήσεις θα έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των τριών μεγεθών μεταξύ τους: της Ελλάδας, του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά τον τρόπο που θα επιλέξουν να τις αναπτύξουν οι εισηγητές.
Παρακάτω βρίσκεται το Δελτίο Τύπου της εκδήλωσης.

 

Ξανασκεπτόμενοι τη φράση «ο Θεός επιτρέπει» αναφορικά προς το κακό

Είναι γνωστή η ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός». Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν απέδιδαν στον Θεό το κακό ούτε τα αποτελέσματα των φυσικών νόμων -οι οποίοι συνιστούν αντικείμενο λατρείας για τμήμα των Ρωμαιοκαθολικών. Επίσης, δεν συνέχεαν το θείο θέλημα με την Ειμαρμένη, την μοιρολατρία και την παθητικότητα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός είχε μιλήσει χαρακτηριστικά περί της «θεαρχικής αδυναμίας», ενώ ως ορθόδοξοι πιστεύουμε όχι στον απόλυτο προορισμό(praedestinatio) του Αυγουστίνου, αλλά στον «σχετικό προορισμό». (Αυτές οι Ρωμαιοκαθολικές απόψεις άλλωστε ανάγκασαν τον Άνσελμο, τον Θωμά Ακινάτη και άλλους δυτικούς «αγίους» να αποδεχθούν ως θεία, θεάρεστη τάξη κάθε στάδιο της ιστορίας, όπως τον φεουδαλισμό.) Ο Θεός δεν προδικάζει, αλλά προγνωρίζει πώς θα χρησιμοποιήσουμε την ελευθερία μας. Τέλος, η θεία οικονομία και η θεία πρόνοια δεν συνεπάγονται την ύπαρξη ενός Θεού τυραννικού που καταλύει μονομερώς την ανθρώπινη ελευθερία, πρωτοβουλία και προσωπικότητα –αυτός είναι ακριβώς ο διάβολος– αλλά ενός Θεού που παρεμβαίνει με άπειρη, θα λέγαμε, διακριτικότητα και στο μέτρο που Του επιτρέπει ο άνθρωπος, ώστε να του παράσχει τη Χάρη και να τον βοηθήσει σε όλες τις δυσκολίες και τα αδιέξοδά του…
Σε αυτό αναφέρεται και το παρακάτω κείμενο που, αν και προέρχεται από κάποιον που δεν είναι ομολογιακά ορθόδοξος, προσεγγίζει πολύ περισσότερο από ορισμένους κατ’όνομα «ορθοδόξους» τις αλήθειες αυτές.

Οι βρετανικοί ιδιωτικοποιημένοι σιδηρόδρομοι ως (νεοφιλελεύθερο) παράδειγμα προς αποφυγή

“Ο δρόμος προς τη δουλεία”(Road to serfdom). Αυτός ήταν ο τίτλος ενός πολύ σημαντικού βιβλίου του οικονομολόγου Φρίντριχ φον Χάγιεκ της λεγόμενης Αυστριακής σχολής των Οικονομικών. To βιβλίο αυτό γράφτηκε μεταξύ των ετών 1940 και 1943, όταν ο απορρυθμισμένος καπιταλισμός της τότε Δύσης, μεταξύ άλλων και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε οδηγήσει ως κυριότατο αίτιο στον χειρότερο παγκόσμιο πόλεμο όλων των εποχών(Β’ Π.Π.) και τον, σύμφωνα με τον συγγραφέα Βασίλη Ραφαηλίδη,  λυσσωδέστερο εμφύλιο όλων των εποχών, που ήταν ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Δημοκρατικών και των οπαδών του Φράνκο. Ο Χάγιεκ πρέσβευε ότι οποιαδήποτε κρατική ρύθμιση στην ελεύθερη λειτουργία της αγοράς είναι ο δρόμος προς τη δουλεία, την «τυραννία».

Τα έτη αυτά της έκδοσης του βιβλίου του σήμαναν την απαρχή της «χρυσής τριακονταετίας του καπιταλισμού»(1945-1975), που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις ιδέες του. 36 έτη έπειτα περίπου, όμως, τον Μάιο του 1979, έμελλε να αναρριχηθεί στην εξουσία η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία είχε κατονομάσει άλλο βιβλίο του ιδίου οικονομολόγου, το «Σύνταγμα της ελευθερίας»(1960) ως το «πολιτικό πιστεύω» της.

Τοποθέτηση της Χ.Δ. για τα στοιχεία της Eurostat για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη

Σύμφωνα με τα στοιχεία που πρόσφατα δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία(Eurostat) για τα μακροοικονομικά μεγέθη του β’ τριμήνου του τρέχοντος έτους, η ανάπτυξη(αύξηση Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος-ΑΕΠ) στις χώρες της Ευρωζώνης ανήλθε κατά μέσο όρο, μετά από όλη την παγκόσμια οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, μόλις στο 0,3%. Είναι εύγλωττο το γεγονός ότι ανάμεσα στις 5 ευρωπαϊκές χώρες που παρουσίασαν την υψηλότερη ανάπτυξη, μόνο μία, η Σλοβακία, είναι –νέο- μέλος της Ευρωζώνης, ενώ οι υπόλοιπες τέσσερις χώρες, Ρουμανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία, δεν είναι μέλη της ζώνης του Ευρώ, αλλά έχουν το δικό τους νόμισμα και επομένως τη δική τους νομισματική πολιτική.

Ποια πρέπει να είναι τα αιτήματα της Διοικούσας Εκκλησίας προς τις πολιτικές αρχές;

Συχνά ακούμε για συναντήσεις Μητροπολιτών ή του Αρχιεπισκόπου με τοπικές αρχές, δημοτικές, περιφερειακές ή και εθνικές. Συνήθως συζητούνται τα θέματα των σχέσεων Διοικούσας Εκκλησίας-Πολιτείας, το μάθημα των θρησκευτικών, η εκκλησιαστική περιουσία, η μισθοδοσία του Κλήρου από το Κράτος, η αποκατάσταση των θεολόγων και άλλα παρόμοια. Τίθεται όμως το ερώτημα: είναι αυτά τα αιτήματα τόσο σημαντικά ώστε να μονοπωλούν τις συζητήσεις και πολύ περισσότερο τα αιτήματα της Διοίκησης της Εκκλησίας προς την Πολιτεία και τους πολιτικούς άρχοντες; Την απάντηση -ή μάλλον μια πολύ αξιόλογη απάντηση- μας την δίνει ένας από τους μεγαλύτερους Πατέρες όλων των εποχών, ο Μέγας Βασίλειος, Επίσκοπος Καισαρείας στο παρακάτω απόσπασμα επιστολής του προς τοπικό του Διοικητή.

Για το ζήτημα με τις «θρησκευτικές ενδυμασίες» σε δημόσιους χώρους

Πάνω στο ζήτημα της δημόσιας ενδυμασίας, ο Γάλλος πρωθυπουργός πριν δύο εβδομάδες ενέκρινε την απαγόρευση του (ισλαμικού «μαγιώ») «μπουρκίνι» από Γάλλους Δημάρχους στις παραλίες. Μεταξύ άλλων επιχειρημάτων προέβαλαν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργηθεί και με τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις από άτομα προσκείμενα στο λεγόμενο ριζοσπαστικό Ισλάμ και τον ISIS.
Συνοπτικά η γνώμη μου για το εν λόγω θέμα είναι κωδικοποιημένη στα  παρακάτω πέντε σημεία: