«Μακριά από τους αθέους!»

Κάποιος Χριστιανός αδελφός μου έστειλε προ κάποιου διαστήματος κάποιο μήνυμα αναφορικά με κάποια συζητούμενη πολιτική κίνηση του αντιμνημονιακού χώρου.

«Μακριά από τους αθέους», έγραφε, κατατάσσοντας όλα τα πρόσωπα αυτής της συγκεκριμένης κίνησης στους συνειδητούς (αν όχι και κακόβουλους) αρνητές της πίστης. Ακολούθως, μου έστειλε κάποιο παλαιότερο κείμενο Μητροπολίτη της εν Ελλάδι Εκκλησίας μας, που δίνει οδηγίες πριν εκλογική αναμέτρηση προς την τοπική εκκλησία του. Με ευχές προς τον συγκεκριμένο φίλο, λαμβάνω την αφορμή από αυτή την επικοινωνία μας για να αναχθώ σε ένα ευρύτερο θέμα.

Στο συγκεκριμένο απόσπασμα της Εγκυκλίου που τελευταίως διακινήθηκε σε διάφορους ιστοχώρους «εθνικοθρησκευτικού» περιεχομένου καταγράφονται –κατά τη γνώμη μου- γενικόλογες και κατά τούτο περιορισμένης αξίας παραινέσεις περί ιερών παρακαταθηκών, αρχών, παραδόσεων και όσα συνηθίζουν πολλοί να θεωρούν ακόμη και σήμερα Χριστιανική πολιτική τοποθέτηση, ερήμην της πραγματικής εκκλησιαστικής μας παράδοσης, αλλά, ακόμα, και της ελληνικής παράδοσης. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, ίσως είναι καλύτερα που δεν εξειδικεύονται οι εν λόγω απόψεις σε ειδικότερη πολιτική πρόταση, διότι τότε τα πράγματα θα ήτανε …πολύ σκανδαλωδέστερα.

Κόμμα Νεοφιλελευθέρων

Στο προηγούμενο φύλλο της εφ. «Χριστιανική», το άρθρο της στήλης λεγόταν «Προεκλογικά».  Στο συγκεκριμένο άρθρο, η πρόθεση δεν ήταν μια ολοκληρωτική τοποθέτηση, αλλά αντιθέτως είχαμε εστιάσει την προσοχή μας σε ένα φαινόμενο που χρήζει προσοχής ιδιαίτερης. Συγκεκριμένα, στο ότι ορισμένοι προέβαλλαν ως μόνο στόχο την πτώση της παρούσας κυβέρνησης, ακόμα και με άνοδο της δεξιάς εκδοχής του σημιτικού εκσυγχρονισμού, που είναι η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

Καταρχάς, να επαναλάβουμε κάτι αναφορικά προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: ανεξαρτήτως των αντικειμενικών συνθηκών, των διεθνών συσχετισμών και όλων των άλλων παραγόντων που πιθανώς επέδρασαν, είναι αναμφισβήτητη η συνθηκολόγηση του Ιουλίου του 15, που από βραχυχρόνια τακτική εξελίχθηκε σε στρατηγική επιλογή. Όπως και αν αξιολογήσει κανείς την χρηστότητα της διαχείρισης ή άλλες παραμέτρους της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι εξελίχθηκε στην αριστερή πτέρυγα της μνημονιακής πολιτικής και κατήργησε την προοπτική της εναλλακτικής. Από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, δηλαδή, μεταλλάχθηκε σε κόμμα εξουσίας, όπως το είχε ορίσει ο κ. Βενιζέλος σε παλαιότερο βιβλίο του ιδεολογικού περιεχομένου ( «Δύο λέξεις: Αριστερά – Δεξιά στην εποχή μας;», εκδ. Πόλις, 2006). Εκεί ο προαναφερόμενος έγραφε:
«το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η αριστερότερη (με την έννοια προφανώς της προοδευτικότερης) δυνατή εκδοχή ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού κόμματος εξουσίας». Κάνοντας την καθοριστική επιλογή ο ΣΥΡΙΖΑ να υπηρετήσει ένα σχέδιο μνημονιακής διαχείρισης, ενέπεσε σε αυτόν τον ορισμό.

Τεμπέληδες φτωχοί

Στο μνημειώδες βιβλίο του «Η κοινωνία της αφθονίας», ο μεγάλος Αμερικανός οικονομολόγος Τζον Κέννεθ Γκαλμπρέιθ, είχε επιχειρηματολογήσει υπέρ της χορήγησης επ’ αόριστον ενός επιδόματος ανεργίας το οποίο θα βρισκόταν στο 80% του βασικού/κατώτατου νόμιμου μισθού. Ο Γκάλμπρεϊθ χρησιμοποιούσε μια επιχειρηματολογία τόσο ηθική όσο και καθαρά οικονομική.

Προσφάτως, η …σοσιαλίστρια βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ. κ. Καϊλή είχε πραγματοποιήσει την απίθανη δήλωση πως «τα επιδόματα δίνονται(…)  σε τεμπέληδες που φυτοζωούν χωρίς να θέλουν να εργαστούν». Εν τω μεταξύ, εκτός των ανέργων, επιδόματα λαμβάνουν ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι, πυρόπληκτοι, και άτομα σε ευρισκόμενα σε κατάσταση ακραίας φτώχειας.

Ανήμερα της 21^ης Απριλίου, το ΑΜΕΑ και πρ. υποψήφιος των Οικολόγων Πρασίνων Στ. Κυμπουρόπουλος, που στις επικείμενες Ευρωεκλογές θέτει υποψηφιότητα με την Νέα Δημοκρατία, έγραψε δημοσίως ότι «διατηρώ την πεποίθησή μου ακλόνητη ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του ένα μαγικό οπλοστάσιο δύναμης και ανθεκτικότητας. Δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που μπορεί να κάνει. Κι αυτό, προσπαθώ να διαμηνύσω προς κάθε έναν σας ξεχωριστά. Δεν θέλησα ποτέ μόρια, επιδόματα, χάρες. Ίσες ευκαιρίες διεκδικώ. Διεκδικώ αυτό που δεν υπάρχει».