Νόημα της Ανάστασης & παραμορφώσεις αυτού

Η Ανάσταση του Χριστού λοιπόν. Ποιο είναι το νόημα του μεγάλου αυτού γεγονότος;

Το νόημα της Ανάστασης είναι η αλλαγή μιας εποχής. Στην εποχή προ Χριστού το μόνο που ήταν βέβαιo στους ανθρώπους της εποχής ήταν ο επικείμενος θάνατός τους. Κάτι που αρκετά θα μας θύμιζε, αν και σε πολύ αδρές γραμμές, τα ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια. Η φράση άλλωστε«ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» ανήκει στο βιβλίο του «Εκκλησιαστή» της Π. Διαθήκης.

Με την Ανάσταση εγκαινιάζεται η «εποχή της Χάριτος»: αυτό φέρνει μια σειρά καταιγιστικών αλλαγών. Ο ίδιος ο Χριστός ήρθε «να καταργήσει την κατάραν του νόμου γενόμενος ο ίδιος κατάρα υπέρ ημών«.(Γαλ. 3,13) Στην εποχή της Χάριτος έχει δοθεί το αποφασιστικό χτύπημα εναντίον της εξουσίας του θανάτου, της φθοράς καθώς και εναντίον του διαβόλου, ο οποίος στην Γραφή αποκαλείται «κοσμοκράτορας», ενώ σε κάποια στιγμή, στους Πειρασμούς στην έρημο, φέρεται να μοιράζει τα βασίλεια του κόσμου. Στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχε τιμωρία για τους παραβάτες του Νόμου. Στην εποχή της Χάριτος υπάρχει πλήρης ελευθερία, αναρχία θα έλεγε κάποιος ως προς τον Θεό: «Πάντα μοι έξεστι, αλλ’ ου πάντα συμφέρει»(Κορ.Α΄στ’12). Όλα μου επιτρέπονται(εκ Θεού), αλλά δεν με ωφελούν όλα.

Τσεκουράτος ο κ. Μπαλτάκος

Τσεκουράτος ήταν σίγουρα ο -κατά δική του δήλωση- αντικομμουνιστής και «υπερθνικόφρων» της εποχής μας κ. Μπαλτάκος στις αποκαλυφθείσες ρήσεις του. Ο δε συνομιλητής του θύμισε περισσότερο στην τεχνική του ορισμένες παλαιότερες εκπομπές του κ. Τριανταφυλλόπουλου.

Ο κ. Μπαλτάκος χρησιμοποιώντας αξιοθαύμαστα λοιπόν την γαλλική, έδωσε αρκετές πληροφορίες, μια καίρια πληροφόρηση όντως για αρκετά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην εγχώρια πολιτική σκηνή, καθώς και την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Ν. Δήμου έναντι(ον) ’21

Ένα κείμενο του πολιτευτή του “ποταμού” του κ. Σταύρου Θεοδωράκη κ. Δήμου για το ’21 στάθηκε αφορμή να ανοίξει μια σχετική συζήτηση, που πήρε αρκετή έκταση. Στα παρακάτω θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε ορισμένα ζητήματα που, κατά την γνώμη μας, ανεπιτυχώς και επιπόλαια όσο και η “συμβατική σοφία” θέτει ο κ. Δήμου. Είναι σίγουρο πως αυτά τα ζητήματα απαιτούν απροκατάληπτο νου και αρκετή ευρυμάθεια. Πάντως, είναι πιο εύκολο να πει κανείς τι δεν ισχύει παρά τι ισχύει.

Οι παρατηρήσεις μας είναι οι εξής:

1)Ο Πατριάρχης αφόρισε την Επανάσταση(το κίνημα της Μολδοβλαχίας), αλλά σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις αυτό έγινε εικονικά, αν όχι και με παράλληλη μέριμνα για ενημέρωση των Επαναστατών. Ο ίδιος απαγχονίστηκε εξ άλλου μετά το ξέσπασμά της, ως προδότης της Πύλης. Ο Ανώτατος Κλήρος φαίνεται άλλωστε πως ήταν μυημένος σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στην Φ. Εταιρεία.

Ο Ιωάννης Φιλήμονας, ιστορικός της Επανάστασης, αναφέρεται κάπου σε συνάντηση των Φιλικών με τον Πατριάρχη. Σύμφωνα με αυτήν την πηγή «Ο σεβάσμιος ούτος γέρων έδειξε ευθύς ζωηρότατον ενθουσιασμόν υπέρ του πνεύματος της Εταιρείας° ηυχήθη εκ καρδίας° και λέγων «εμένα έχετε που μ’έχετε» δεν ηθέλησε να ορκομωτήση κατά την διδασκαλίαν… παρετήρησεν ότι αν ανακαλυφθή ποτέ εις τα βιβλία της Εταιρείας το όνομά του, θέλει διακινδυνεύσει ολόκληρον το Έθνος, του οποίου προείχε πάντοτε, από την τύραννον εξουσίαν»(«Ο Γρηγόριος Ε’ και η επανάσταση του ’21», σελ. 39)