Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (~349-407), μνήμης 13 Νοεμβρίου, αγαπήθηκε αλλά και έλαβε τιμές όσο λίγοι από τους μεταγενέστερούς του αγίους αλλά και από την Εκκλησία συνολικά.
Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (+435) θεώρησε τη γέννησή του έπειτα από αυτόν εύνοια της Θείας Πρόνοιας και ότι η γέννησή του εισήγαγε την προ-χρυσοστόμεια και μετά-χρυσοστόμεια περίοδο.
Για την αγία Ολυμπιάδα τη Διακόνισσα (368-408), η οποία υπήρξε μια πολύ σημαντική εκκλησιαστική προσωπικότητα που επηρέασε έντονα τα τεκταινόμενα της εποχής και στενότατη συνεργάτιδα του Αγίου, ο διωγμός και ο μαρτυρικός του θάνατος υπήρξε ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή της ανεξίτηλα και που επέδρασε καταλυτικά ώστε να επιφέρει και τον δικό της, ένα χρόνο μετά.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει τη Θ. Λειτουργία του ως την καθιερωμένη εκκλησιαστική Μυσταγωγία που τελείται κάθε Κυριακή.
Ο Ορθόδοξος φιλόσοφος και συγγραφέας Νικολάι Μπερντιάγεφ έγραψε:
«Εἶναι στὸν Μεγάλο Βασίλειο, ὅπως καὶ στὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο ποὺ ἡ κοινωνικὴ ἀδικία, δημιούργημα τῆς κακῆς κατανομῆς τοῦ πλούτου, κριτικάρεται μὲ μιὰ δριμύτητα ποὺ θὰ ἔκανε τὸν Προυντὸν καὶ τὸν Μὰρξ νὰ χλωμιάσουν. Οἱ θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας διακήρυτταν ὅτι ἡ ἰδιοκτησία εἶναι κλοπή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἦταν ἕνας αὐθεντικὸς κομμουνιστής, καὶ αὐτὸ σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ δὲν ἦταν οὔτε καπιταλιστικὴ οὔτε βιομηχανική».
Ας πάμε όμως και στους θύραθεν συγγραφείς, για να δούμε την εντύπωση που σχημάτισαν: