Κακοδοξίες και ανταρσίες

Τις προηγούμενες ημέρες, συζητήθηκε ιδιαίτερα ο αποσχηματισμός-καθαίρεση ενός νέου Ορθόδοξου ιερωμένου, επιπλέον και με κάποιες εκφρασμένες «κοινωνικές ευαισθησίες».

Είναι ο Ιωάννης Συρράκος Κεσέν, πρώην Αρχιμ. Ιάσονας, ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος πριν από μερικές μέρες, ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσχηματιστεί και να προτιμήσει την «αθεΐα» ή την «αθρησκεία». Οι λόγοι που προβάλλει ο εν λόγω πρ. κληρικός για την απόρριψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μπορούν σχετικά εύκολα να καταρριφθούν. Ο Θεός προφανώς βάσει της Ορθόδοξης θεολογίας δεν είναι «άνδρας», αλλά ο ίδιος ο Χριστός θεωρείται ως «απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος». Ο λόγος που στη Σάρκωσή του επέλεξε συγκεκριμένο τρόπο και συνθήκες ερμηνεύεται χωρίς να προσδίδει ιδιαίτερη αξία σε αυτές. Έτσι, η κυοφορία του Χριστού στη Ναζαρέτ εξηγείται από τη διαρκή προσδοκία εμφάνισης του Μεσσία στον τόπο αυτόν. Η Γένεση ξεκάθαρα εξηγεί ότι η όποια ανισότητα υπήρξε μεταξύ της θέσης των δύο φύλων οφείλεται στην Πτώση- όμως μετά την εμφάνιση της Παναγίας ως «Νέας Εύας», «εκ γυναικός ερρύη τα κρείττω» και αυτή η περίοδος έχει τελειώσει με την «αποκατάσταση» θα λέγαμε της γυναίκας στο αρχικό ύψος της.

Κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική χρεωκοπία

Πλησιάζει ο καιρός από τα 10 χρόνια από την είσοδο στο 1ο μνημόνιο. Ήταν στο Καστελόριζο, στις 23 Απριλίου του 2010, που ο ΓΑΠ, έχοντας νωπή την εντολή τετραετίας με το απίστευτο εκείνο ποσοστό του 43,92%, προχωρούσε στην άρση της εθνικής κυριαρχίας και στην είσοδο στο νεοφιλελεύθερο Πουργατόριο του Μνημονίου Κατανόησης– μια κατανόηση βέβαια που έπρεπε να επιδείξει… αποκλειστικά ο ελληνικός λαός, ειδικά το τμήμα του που δεν συμμετείχε στην διαιώνιση της εξουσίας των δύο φαυλεπίφαυλων πολιτικών σχηματισμών. Το Σύνταγμα καταλύθηκε, στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα καταργήθηκαν και, όπως το έθετε εύγλωττα (και σαν σε σχήμα προοικονομίας) ο μετέπειτα Υπουργός κ. Ξυδάκης το 2014, “Ποιο ιδρυτικό Ναυαρίνο μπορούμε να περιμένουμε δύο αιώνες αργότερα; Μάλλον συνέβη, και ήταν το πρόγραμμα διάσωσης, aka Μνημόνιο. Απομένει το Μεσολόγγι, υψηλό, επώδυνο, δραματικό, εξίσου ιδρυτικό.”