Η αγία που πήγαινε γυρεύοντας και η κοινωνία μας η του θεάματος…

Πέρασαν οι μέρες, ήρθε και παρήλθε η μνήμη του επί Δεκίου μαρτυρήσαντος αγίου Μερκουρίου, του αγίου Στυλιανού Παφλαγόνος, του αγίου Στέφανου του Νέου  μόλις χθες αλλά πρέπει να το πω. Η αγία Αικατερίνα συμβολίζει την απόλυτη αποτυχία της σημερινής παιδαγωγικής που βγάζει ανθρώπους που ζουν και δεν ξέρουν γιατί ζουν. Που ζουν ασκόπως. Που ζουν για τα μέσα για ένα σκοπό που, όπως προέβλεψε κατά λέξη και ο Νίτσε, είναι ανύπαρκτος. Όπως λέγανε και κάποιοι πολύ «αναρχικοί» για αυτήν την παιδαγωγική που πήραν, και που απέρριψαν: «go to school, get a job/send me on your way». Για άγνωστο σκοπό. Που δεν υπήρχε πλάνο να ευρεθεί κάποτε…  Η αγία, από την άλλη, δημιουργούσε καταστρέφοντας και ‘μυκτηρίζοντας το δόγμα του τυράννου’ και ‘παύοντας’, η πολύαθλη’, ‘των ρητόρων'(50 ή κατ’άλλους, 150, και ανδρών) τις ‘φληνάφους ρήσεις’… Δεν ζούσε για το θέαμα, αλλά ζούσε για ό,τι ουσιωδέστερο.

Ο Μπουτάρης κι η «Επανάσταση των Νεοτούρκων» εν μέσω μαύρης καταιγίδας

Ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης αναλαμβάνει τα ηνία της πόλεως της Θεσσαλονίκης βάσει των αποτελεσμάτων του Υπ. Εσωτερικών που τον φέρνουν να προηγείται οριακά, με ποσοστό ελάχιστα μεγαλύτερο (στον β’ γύρο) του 21%. Και συμβαίνει αυτό ταυτόχρονα με μία σειρά επιθέσεων που προοιωνίζουν αλώσεις οχυρών από τους Ηρόστρατους και τους Εφιάλτες της χώρας: Το απίθανα χειρότερο και αντιδραστικότερο των προηγηθέντων νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση που επιφέρει την υποταγή στην τεχνοεπιστημονική τυραννία και στις επιθυμίες των καπιταλιστικών εταιρειών που θα αναλάβουν και επίσημα την υπαγόρευση της διδακτέας ύλης. Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα έως και 40%, η κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι της στοιχειώδους θεσμισμένης προστασίας της εργασίας(Συλλογικές Συμβάσεις) από την απληστία της παρασιτικής επιχειρηματικότητας, όπως άλλωστε υπαγορεύει το Μνημόνιο. Το τελευταίο, η συμμόρφωση αυτή, είναι από τα ανησυχητικότερα, καθώς επιτάσσει τελείως απίθανα και εξευτελιστικά πράγματα(απαγορεύει την όποια αναδιάρθρωση του χρέους πρώτα-πρώτα), ενώ η υποτέλεια στην οποία κατάγει το ελλαδικό Κράτος είναι απείρως χειρότερη(αδιάκριτη εκποίηση εθνικής περιουσίας!) από τον Διεθνή Έλεγχο που επιβλήθηκε μετά τον …ατυχή πόλεμο του 1897!

Ο θεολόγος Ν. Σωτηρόπουλος στον (δ/ντή του Ο.Τ.) Γ. Ζερβό για εκκλησιαστικά, κάρτα πολίτη κ.ά.

Έλαβα και σας αναρτώ σε τρία μέρη μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή -δυστυχώς, ως τώρα πρόκαμα να παρακολουθήσω το α’ μέρος μόνο, που είναι θαυμάσιο όντως!- όπου μιλά ο γνωστός (σε εμάς τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ και όχι μόνο) θεολόγος Ν. Σωτηρόπουλος στον (εκδότη της εφ. «Ορθόδοξος Τύπος») Γ. Ζερβό στην εκπομπή του τελευταίου στο Blue Sky -που εμείς οι Θεσσαλονικείς δεν έχουμε πρόσβαση, τουλάχιστον μη-διαδικτυακή, όπως άλλωστε και στο High [σημ.: έχουμε, βέβαια το Μέγα και το Άλτερ- ποιότης, υψίστη].

Ιδιαίτερα με ενδιαφέρει να δήτε τις θέσεις για την -φρικαλέα και χουντοπρεπή πράγματι, πρέπει να ομολογήσουμε, και που πρέπει άρα να αποτρέψουμε την έλευσή της παντί σθένει(πριν θεσμισθή και επισήμως και η καταστροφή ολοκληρωθή)…!- κάρτα του πολίτη και την στάση των Πατέρων απέναντι στην εξουσία, εκκλησιαστική και πολιτική/πολιτειακή. Ο πατέρας Μεταλληνός σε μία άλλη πρόσφατη εκπομπή του (αν ενδιαφέρεστε, βρίσκεται στο πολύ-πολύ καλό για τα θέματα αυτά ιστολόγιο του «lomak», εδώ ), μίλησε ήδη για αυτό θυμίζοντας την ρήση του Χρυσοστόμου «Ουδέν δέδοικα, ως επισκόπους πλην ολίγων». Δηλαδή, τίποτε δεν φοβήθηκα όπως τους επισκόπους, πλην λίγων.

Και, για να το πω και εγώ με μία φράση κάπως του συρμού, ευαγγελική: «ο νοών(καθώς και ο αναγινώσκων) νοείτω». Καλή σας παρακολούθηση!!!…

Όχι, «αγαπητέ κροταλία»!

Υπάρχει το ιδανικόν, αγαπητοί μου: και το ιδανικόν είναι ο natural-φυσικός κατά P. Drucker μάνατζερ

Πολλά τα γεγονότα των ημερών και πούθε να αρχίσουμε την ανιστόρηση..; Από την νικήσασα κατά κράτος αποχή του 65%; Από το σκορ 8-5 στο οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους κυβερνώντες, αλλά και γλοιωδώς ψιττακίζουσες εφημερίδες, η μακαρία τη λήξει ανεξαρτησία των εκλεγέντων υποψηφίων Μπουτάρη-Καμίνη; Από την απίστευτης θρασύτητας παρέμβαση του προέδρου του ελληνικού (γέλως) ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου περί δέοντος γενέσθαι και επιφανούς εκπροσώπου του ελλαδικού crony capitalism, δηλαδή κρατικού καπιταλισμού; Ας μείνουμε λίγο εδώ.

Εκδήλωση για Πολυτεχνείο την Πέμπτη, στην Νεάπολη Θεσ/νίκης, με εισηγητή τον Κ. Ζουράρι!-«Αργόσυρτη διάρκεια του Ελληνικού Λαού: Αντίσταση και Πολυτεχνείο».

Μια όντως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση θα τελεστή αύριο Πέμπτη επί τη ευκαιρία και μνήμη του Πολυτεχνείου του 1973. Εισηγητής ο Κ. Ζουράρις, διοργανωτής το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Νεάπολης Θεσ/νίκης. Τίτλος μοσκωφικότατος:  «Αργόσυρτη διάρκεια του Ελληνικού Λαού: Αντίσταση και Πολυτεχνείο». Παρακάτω, σας επισυνάπτω το δελτίο τύπου….

Ημικαθολική ψηφοφορία

Άρτι δι’εσόπτρου εν αινίγματι βλέπομεν (Α’ Κορ. 13:12)

Επρόκειτο, λοιπόν, για μια ημικαθολική ψηφοφορία! Το ποσοστό της απόρριψης προσήγγισε το 50%… Έτσι, λοιπόν, αποκλειστικά από τους απομείναντες του 50-51%, το ΠΑ”ΣΟ”Κ υπέστη καταβύθιση της τάξης του 10%, και έτσι η διαστολή, η ψαλίδα, των δύο πλέον “ενδόξων” κομμάτων έκλεισε στο 2-3%. Αυτό είναι το εύκολο και εύδηλο μέρος. Τι, όμως, συνεπάγονται ή τι προϋποθέτουν όλ’αυτά;

Θαρρώ ότι, και βάσει γνώσης καθαρά εμπειρικής, δηλαδή a posteriori, για να το πω με γνωστό όρο του ένδοξου Ευρωπαίου φιλοσόφου Καντ, μπορούμε να πούμε ότι προϋποθέτουν την αναμενόμενη αντίδραση ενός κατά μέσο όρο χαμηλωμένης ευαισθησίας και συνειδότος, ευσυνειδησίας λαού.  Την αντίδραση σε μια επίθεση της πιο άκρατης και της πιο προβλέψιμης θεωρητικά μορφής του τουρμποκαπιταλισμού-στροβίλου.

Fireflight- Forever[ζωντανά- επί σκηνής, με εκτενές προλόγισμα :-D ]

Κοινοτισμός, Μια αίγλη φωτός!(αναδημοσίευση)

Σημ. ph.: Η εφ. Μακεδονία της Κυριακής όπως «τυχαία» πρόσεξα, έχει ένα θ α υ μ ά σ ι ο αφιέρωμα, πραγματικά αντισυμβατικό, στον κοινοτισμό, με κείμενα αρθρογράφων και συγγραφέων, παληών και νέων, που εδώ αγαπούμε και διαβάζουμε ιδιαίτερα και ιδιαίτατα(υπερθετικός). Το αφιέρωμα επιμελείται ο Στ. Κούκος και τα κείμενα είναι των Αλ. Παπαδιαμάντη(προλόγισμα καταστατικού συνεταιρισμού!), Κ. Καραβίδα, Σπ. Κουτρούλη, Μ. Μελετόπουλου, του ιδίου του επιμελητή, και υπάρχει συνέντευξη του Κ. Βεργόπουλου που ασχολήθηκε επισταμένως -δεν το ήξερα- με το θέμα του κοινοτισμού. Τέλος, απόσπασμα έργου του πρωτοπόρου και σκαπανέα του κοινοτισμού Ν. Πανταζόπουλου. Παρακάτω, σας αναδημοσιεύω το εναρκτήριο κείμενο του επιμελητή. Στην πηγή ( πατήστε εδώ ) μπορείτε να δήτε και το πλήρες κείμενο του αφιερώματος σε μορφή pdf.

“Μοι φαίνεται ως μία αίγλη φωτός, εν φαεινόν βήμα, εν εύηχον κήρυγμα προόδου, ευημερίας και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων”! Με αυτά τα γεμάτα ενθουσιασμό και από καρδιάς λόγια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαιρετίζει το 1908 την ίδρυση συνεταιρισμού άρτι συσταθείσας κοινότητας, προλογίζοντας το καταστατικό της.

Σαν αστροφώς σε κρέπι νεκρικό…

«Χτυπάει νούμερα η φρίκη στην οθόνη», κατά τον Μιλτιάδη. Ας δούμε την εικόνα εξ απόπτου: η ανεργία βρίσκεται, ας πούμε πολύ προσεγγιστικά, στο 12%. Λάθος της πολιτικής ΔΝΤ-ΠΑ»ΣΟ»Κ πρώτο: η συλλογιστική που υπηρετούν και που φέρνει την ελευθερία των απολύσεων(διότι μόνο για το Κεφάλαιο υπάρχει ζωή, όπως στον δυτικό Μεσαίωνα για τους ευγενείς) αποτυγχάνει κατά κράτος. Γιατί; Διότι θεωρούν ότι, όταν λ.χ. απολυθεί κάποιος από την Microsoft ή τα εκκοκιστήρια βάμβακος Λεβεντάκης ΑΒΕΕ, θα προσληφθεί στην General Motors ή, εν πάση περιπτώσει, στα γκαράζ «Μπάμπης». Κινητικότητα του εργατικού δυναμικού. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν προκύπτει. Τον Σεπτέμβριο μόνο η ανεργία αυξήθηκε επίσημα κατά 3,16%. Πληθωρισμός, ας πούμε χονδρικώς 6%. Δεύτερο σφάλμα του νεοφιλελευθερισμού: όποιος γνωρίζει πέντε στοιχειώδη πράγματα από μακροοικονομικά μοντέλα, γνωρίζει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της «κοινωνικής ακροδεξιάς» κατά γνωστό και αγαπημένο μας εδώ αρθρογράφο θεωρεί ότι ο πληθωρισμός δεν είναι πληθωρισμός ζητήσεως, δεν είναι demand-pull, όπως θεωρεί η «κεϋνσιανή αριστερά». Είναι, λέει, πληθωρισμός κόστους. Με άλλα λόγια, παράγεται από το κόστος. Και επειδή, παρά και τις συμβουλές του δεξιότατου Peter Drucker, οι μισθοί λογίζονται ως κόστος(μα τα είπαμε, άλλωστε, ο άνθρωπος είναι ένα οικονομικόν ζώο που φκιάχνει εργαλεία, τα είπε η αστική μας επιστήμη και ο διαλεκτικός υλισμός), και το κόστος έχει κοπεί τόσο που να μας θυμίζει το όριο λιμοκτονίας των αρχών του 19ου αιώνα, βλέπουμε ότι ο πληθωρισμός δεν έχει μειωθεί ούτε είναι απολύτως χαμηλά· είναι διπλάσιος, ο επίσημος, από το όριο εισόδου στην ΟΝΕ…

Μικρά διαμάντια από τον «Μηδενισμό» του Ευγένιου (μετέπειτα πατ. Σεραφείμ) Ρόουζ

Πράγματι, υπάρχουν πράγματα που οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του συστήματος, ό,τι βλέπουμε συνεχώς, και ασφυκτικά για τους δέκτες, να αναπαράγεται από τα ΜΜΕ και τους υπόλοιπους ιδεολογικούς μηχανισμούς της κυρίαρχης αυτής αστικής ιδεολογίας, έχουν φροντίσει να μας αποκλείσουν μια για πάντα. Τα, κατά το μάλλον παρά το ήττον, δαιμονόπνευστα σκιάχτρα αυτά συρίζουν εμμέσως(διότι έχουν την αστική συνήθεια να μην θέλουν να σκανδαλίσουν) και ανάλογα με την περίπτωση :  «δεν υπάρχει αλήθεια», «η επιστημονική μέθοδος θα μας οδηγήσει στην αλήθεια και μακρυά από τον αυταρχισμό», «να στραφούμε στον δρόμο της Ευρώπης», «να εξορθολογίσουμε και να εκσυγχρονίσουμε την χώρα», «καταγόμαστε από τον πίθηκο, άρα πρέπει να αγαπούμε αλλήλους»(όπως κορόιδευε και ο Βλαδίμηρος Σολόβιεφ), και άλλα συναφή. Και, όσο γελοία και αν αυτά φαίνονται σε πολλούς από εμάς, ως Χριστιανούς και ως πιο μελετημένους σε ορισμένα θέματα,  σε πολλούς άλλους συνανθρώπους μας αυτά τους έχουν παγώσει το χαμόγελο στα χείλη σαν σε γκροτέσκα του Πόε…

Έτσι, οι καταπληκτικά τεκμηριωμένες επισημάνσεις ενός πρώην «λυσσασμένου» μηδενιστή, όπως ο π. Σεραφείμ, Ευγένιος κατά την εποχή, Ρόουζ, είναι το γιατρικό, αφού κατέχει θαυμάσια την μηδενιστική διαλεκτική(τέσσερα στάδια: Φιλελευθερισμός, Ρεαλισμός, Βιταλισμός, Μηδενισμός της Καταστροφής). Τα αποσπάσματα που θα ακολουθήσουν θα τα αφήσω βασικά να μου τα σχολιάσετε εσείς κυρίως που διαβάζετε, κατά το μέτρο της βούλησής σας και «κατά δύναμιν», όπως αναφέρει ο χριστιανοκοινωνικός εκείνος κανόνας της προσφοράς των Πράξεων. Οι αναφορές είναι στον Χίτλερ, το άτομο-Κράτος, την ακραία ρεαλιστική ιδεολογία του, όπως και στον γνωσιολογικό σχετικισμό της εποχής μας και την φύση του Ρεαλισμού. Για να τα δούμε, λοιπόν…