Σαν το ρολόι ενός νεκρού, όλα προχωράνε στην σύγχρονη, εκκοσμικευμένη Ελλάδα του Μνημονίου. Έτσι, η επιτροπεία των διοικούντων την χώρα συνεχίζει τις εργασίες της, επιβάλλει νέους φόρους στους φτωχότερους: 23% στα είδη εστίασης επί παραδείγματι, για να αναφέρουμε ένα «τρανταχτό» παράδειγμα. Όμως, δεν μπορεί στις συναλλαγές τις χρηματιστηριακές να εφαρμοστεί κανένας φόρος. Δεν μπορεί ούτε καν αυτός που εμπνεύστηκε ο συντηρητικός νομπελίστας οικονομολόγος Tobin(φόρος Tobin) και που βέβαια είναι υποπολλαπλάσιος του 1%!.. Η «επιχειρηματικότητα» είναι εδώ η νέα μας «ιερή αγελάδα». Έτσι, το να κάνεις κάτι στο όνομα της εταιρείας που εργάζεσαι είναι ένας σκοπός που αγιάζει τα μέσα(εταιρική πίστη), όπως ακριβώς το βλέπει ανάγλυφα όποιος διαβάζει κείμενα από κάποιες αμερικανικές κοινωνικές ελίτ. Για αυτό, να μην διαμαρτυρόμαστε, δεν είναι πολιτισμένα και συγχρονισμένα πράγματα αυτά, είναι καθυστερημένα και είναι κουρέλια της ιστορίας.
Όσοι παρακολουθείτε και τα μακρο-οικονομικά μεγέθη, πιθανόν να γνωρίζετε την προβλεπόμενη μείωση του ΑΕΠ κατά πάνω από 5% το 2011. Ως γνωστόν, βέβαια, το Μνημόνιο δεν θα μας έσωζε από το χρέος. Αλλά και το ειδωλοποιημένο μας «δημοσιονομικό έλλειμμα» δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, αφού «τα μέτρα δεν αποδίδουν». Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα βρίσκεται, μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, αναμεταξύ των τριών με το υψηλότερο Χρέος, μετά την Ιρλανδία(λόγω της διάσωσης των τραπεζών της) και την Ιαπωνία, που βρίσκεται εκτός συναγωνισμού(εκτός του σχετικού διαγράμματος), αλλά και εκτός κινδύνου, λόγω των πιστωτών της. Η χώρα έχει, όπως ξαναείπαμε, αυξήσει σε δεινό βαθμό το Χρέος της και την ροπή προς αποταμίευση, προκειμένου να δειχθεί ότι μείωσε κατά ένια, ελάχιστα δισ. ευρώ για ένα -δύο χρόνια το έλλειμμα στα έξοδά της· αλλοίμόνο, όμως, διότι τέτοια αμετανόητη απερισκεψία είναι ολέθρια… Δεν αποκλείεται καθόλου να εκτυλιχθούν σκηνές Μ. Βρεττανίας σύντομα και εδώ, όπως άλλωστε εκτυλίχθηκαν και στην Αργεντινή το 2001: η δικαιοσύνη επιτρέπει συχνά ο Θεός να αποκατασταθεί μέσω της ληστείας των αδίκων πλουσίων, όπως έλεγε κάπου και ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. Λειτουργούν οι «πνευματικοί νόμοι», και, όταν ξεκινήσουν να λειτουργούν, είναι αργά. Και δεν θα απαλλοτριώνονται τηλεοράσεις πλάσμα, αλλά μάλλον είδη πρώτης ανάγκης.
(more…)
Όταν θέλουμε να μάθουμε ακριβώς και πλήρως για κάτι, πολύ καλό είναι, αν όχι απαραίτητο, να ψάχνουμε για την ετυμολογία. Αυτό συνιστούσαν κι οι αρχαίοι, που θεωρούσαν, κατά ένα ρητό, ότι η εξέταση του νοήματος των λέξεων είναι αρχή της επιστήμης. Έτσι, εφαρμόζοντας αυτόν τον «κανόνα», βρίσκουμε , ότι το Άσυλο είναι ένας χώρος απαραβίαστος, ανέγγιχτος, που δεν μπορεί να συληθεί με κανένα τρόπο(όπως με την βία ή/και τον θάνατο), πράγμα που εφαρμόζεται και για όσους βρίσκονται σε αυτόν. Βέβαια, το Άβατον είναι κάτι αρκετά διαφορετικό, αν δούμε , π.χ., το «αγιορείτικο άβατο», αν και σε άλλες περιπτώσεις, όπως το άσυλο του πανεπιστημίου της Μπολώνια, οι δύο όροι asylum και abbatum, δείχνουν να ταυτίζονται νοηματικά. 
Μιλάμε σήμερα για το πανεπιστήμιο, την εκπαίδευση, την παιδεία και την μόρφωση και μιλάμε για το πώς θέλουμε να διαμορφώσουμε όλα αυτά στην ζωή μας και στις ζωές των άλλων, αλλά άραγε πόσο βαθιά ξέρουμε τα δέοντα σε όλα αυτά τα ζητήματα; Ή μήπως έπρεπε να πω: «τα έχουμε ποτέ σκεφτεί σοβαρά»..;
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 