Η κατοχή της Τρόικας κι ο «θρησκευτικός όρκος»

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η χώρα μας σε εκκλησιαστικό επίπεδο βρίσκεται σε κατώτατη υποστάθμη. Δηλαδή ενώ λέμε πως είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, στην πραγματικότητα είμαστε κακής ποιότητας «θρησκευόμενοι». Το αυτό ισχύει για τον λεγόμενο εκκλησιαστικό τύπο καθώς και τις απόψεις που διατυπώνονται από πολλούς Μητροπολίτες μας, επί παντός επιστητού και τινών έτι.
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα λόγου χάρη στο προηγούμενο τεύχος του «Ορθόδοξου Τύπου», στο πρωτοσέλιδο μάλιστα, ότι από το αν ο νέος Πρωθυπουργός θα δώσει τον «θρησκευτικό όρκο» θα φανεί και η στάση του απέναντι στην Εκκλησία! Άλλωστε, και άλλοτε από τις στηλές της συγκεκριμένης εφημερίδας εσχάτως διάφοροι «βροντάν καριοφίλια» υπέρ του θρησκευτικού όρκου. Το ζήτημα από πλευράς τοποθέτησης και έρευνας έχουν λύσει πολλοί, με πρώτο βέβαια τον ίδιο τον Χριστό!!!  Άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι Πατέρες της Εκκλησίας όπως και οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων αποφαίνονται αρνητικά, και συχνά με βαρύτατες εκφράσεις. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηριστικά  μιλάει για την παραφροσύνη του να θέλει κάποιος να ορκίζεται επιθέτοντας μάλιστα το χέρι του στο βιβλίο που απαγορεύει τον όρκο!!! «Συ δε τον νόμον τον κωλύοντα ομνύναι, τούτον όρκον ποιείς;». (…)«Ω, της ύβρεως! Ω, της παροινίας».

Για την υποψηφιότητα του Μανόλη Τασόγλου στην Α΄Θεσσαλονίκης

Σπανίως έως σπανιότατα μιλάω υπέρ της ψήφισης κάποιου συγκεκριμένου υποψηφίου, διότι εγώ ο ίδιος στην γενική περίπτωση δεν το ανέχομαι, εφόσον κατά κανόνα πρόκειται για πρόσωπα που δεν προτείνονται για πολιτικούς λόγους.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που κανείς επιβάλλεται να μιλήσει υπέρ κάποιου προσώπου που γνωρίζει από κοντά και που θεωρεί πως αξίζει τα μέγιστα να εκλεγεί, κι αυτό διότι έχει τις προϋποθέσεις ορθής πίστης, ορθών πολιτικών πιστεύω, κατάλληλων αρετών κτλ
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει ο Μανόλης Τασόγλου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χριστιανικής Δημοκρατίας και πρ. δημοτικός σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών, ο οποίος βάζει υποψηφιότητα (στα πλαίσια σχετικής απόφασης της «Χριστιανικής Δημοκρατίας») στην Α΄Θεσσαλονίκης ως συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας στην ΧΔ, που είναι η απόλυτα μόνη χριστιανική πολιτική δύναμη ως τώρα(τα τελευταία 60 χρόνια) που εκφράζει το κοινωνικό μήνυμα της Ορθοδοξίας ορθά.

Παρακάτω υπάρχουν ορισμένα κείμενα που μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με αυτήν την υποψηφιότητα, καθώς και ένα βίντεο με θεματολογία «Χριστιανισμός και Αριστερά» που μπορείτε να παρακολουθήσετε:

Σχέσεις κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας κατά τον Μ. Αθανάσιο

«Αναντιρρήτως ηρωικό τέκνο της Εκκλησίας με μύριους κινδύνους και κακουχίες που προμάχησε υπέρ της ελευθερίας της υπήρξε ο Μέγας Αθανάσιος, ο οποίος διεμόρφωσε την μνημειώδη του θεωρία περί ελεύθερης Εκκλησίας υπό την προστασία του κοσμικού άρχοντα(αυτοκράτορα) και μέσα σε πλήρη διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων τους. Την ίδια περί ελεύθερης και αυτοτελούς Εκκλησίας διδασκαλία διετύπωσε και ο κατά πολύ μεταγενέστερος του Μεγάλου Αθανασίου Πατέρας, Ιωάννης ο Δαμασκηνός(…)

Η πολιτειακή εξουσία πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία προς την εν τω κόσμω θεία τάξη, το φυσικό δίκαιο, και τον καθ’όλου ηθικό νόμο, δεδομένου ότι «άρχοντες των αρχόντων είναι οι νόμοι» και κατά συνέπεια ασκούν υπεύθυνο λειτούργημα και μάλιστα απέναντι στον Παμβασιλέα Χριστό, στον οποίο και θα αποδώσουν λόγο».
(πρ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου, «Κοσμική και εκκλησιαστική εξουσία», εκδ. Αποστ. Διακονίας σελ. 37-38)

Ενώπιον των εκλογών

Για τις 25 του μηνός είναι ορισμένες οι Εθνικές Εκλογές, από τις σημαντικότερες της Μεταπολίτευσης. Τα μέσα που έχει μετέλθει ως τώρα η συγκυβέρνηση για την αναστροφή του αρνητικού κλίματος και οι διάκονοί της είναι πολλά και μη-θεμιτά. Από την μεριά μας ως Χριστιανών, πολύ μας ενδιαφέρει να μην εμπλέκονται με αρνητικό τρόπο οι της Εκκλησίας του Χριστού. Όπως έχει τεκμηριώσει ο Νικόλαος Μπουγάτσος στον «ορθόδοξο δρόμο για την πολιτική εξουσία» μέσω του άγ. Ιωάννη Χρυσόστομου, ο Επίσκοπος οφείλει να μιμηθεί το παράδειγμα του Αποστόλου Πέτρου στην Διοίκηση, όπου (όχι μόνο η εκλογή του αλλά) το καθετί γινόταν «με την γνώμη όλων των Χριστιανών». Φοβάμαι αληθινά πως αυτό δεν συνέβη με την περιπτωση του σεβ. Ανθίμου, ο οποίος κατέστησε προσφάτως(04/01) τον άμβωνα του θείου κηρύγματος πεδίο (κακής ποιότητας) αντιπολίτευσης στην αξιωματική αντιπολίτευση.  Η ιστοσελίδα της Μητρόπολης, αναφέρεται άλλωστε πως στοχεύει κυρίως στην «διάδοση των ανεκτίμητων αξιών του Ορθοδόξου Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού». Όπως γράφει όμως ο Γ. Θεοτοκάς για την Καινή Διαθήκη: «Εκεί θα συνειδητοποιήσουμε τον καινούργιο προορισμό της Εκκλησίας μας, που είναι άλλωστε ο προαιώνιος προορισμός της: να είναι στον κόσμο πηγή υψηλής πνευματικής ζωής, ελευθερίας και πανανθρώπινης αγάπης, συναδέλφωσης και ειρήνης, άρνηση του μίσους, της κακίας και της αδικίας, συμπαραστάτισσα της πάσχουσας ανθρωπότητας[]Έξω από το πνεύμα αυτό, ό,τι μπορεί να λέγεται για τον «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό» φοβούμαι πως είναι εκ του πονηρού»(«Η Ορθοδοξία στο καιρό μας», σελ. 38-39).

Το χριστιανικό κοινωνικό-πολιτικό πρότυπο

Έχει η Εκκλησία κοινωνικό πρότυπο;  Έχει πολιτικό ιδεώδες; Έχει δηλαδή ιδεώδες διαρρύθμισης των κοινωνικών πραγμάτων; Σε αυτό το ζήτημα μας δίνει μια απάντηση ο άγ. Νικόλαος Αχρίδος παρακάτω, σύμφωνη άλλωστε με τις γνώμες των μεγαλύτερων Αγίων της Εκκλησίας διαχρονικά.

Αν αναρωτιέστε σχετικά, όχι, δεν πρόκειται ποτέ οι συντηρητικοί (και συνεπώς μη-παραδοσιακοί) που έχουν κάνει «ρεσάλτο» σε σημαίνουσες θέσεις και αξιώματα εκκλησιαστικά και βάθρα σύγχρονων «πνευματικών καθοδηγητών» να παρουσιάσουν κάτι τέτοιο σαν το παρακάτω ή άλλα εφάμιλλα.
Κάποτε (πριν αρχίσουν να εμφανίζονται ως ακραιφνείς παραδοσιακοί ορθόδοξοι) ένας τέτοιος απίθανος τύπος -αλεπούδες τους έλεγε ο Χριστός στην εποχή Του- είχε χαρακτηρίσει την σχετική παρουσίαση της διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας … «μαρξιστικό κήρυγμα».

Για αυτό λοιπόν κάτι τέτοιο το θεωρώ σαν αντιπληροφόρηση (πραγματικής) ορθόδοξης διδασκαλίας σε εποχές μείζονος νόθευσης. Ας ελπίσουμε να πληθύνουν και στο ορθόδοξο διαδίκτυο…

Σταυροφορία

Σταυροφορία;
Ναι.

Όσο θα υπάρχη επάνω στη γη ένας αθώος
που θα πεινά,
που θα κρυώνη
ή θα καταδιώκεται
Όσο θα υπάρχη στη γη επάνω μια δυστυχία που μπορούμε ν’ αποτρέψωμε
ή άδικη φυλακή
η μεγάλη εντολή της Αγάπης του Χριστού δεν θα έχη εκπληρωθή,
ο χριστιανισμός δεν μπορεί να σταματήση την πορεία του
κι’ ούτ’ εσείς ούτ΄εγώ θα έχωμε δικαίωμα να σιωπήσωμε
και ν’ αναπαυθούμε.

(Ραούλ Φολλερώ, από το ποίημα «Ατομική βόμβα ή αγάπη;»)