«Να γίνεις σε αυτούς τύπος και όχι νομοθέτης»(Αβ. Ποιμένας)

Αδελφοί οικούνε με εμένα° θέλεις να τους δίνω εντολές;

Λέει σε αυτόν ο γέροντας: όχι, αλλά κάνε πρώτα εσύ το έργο και εάν θέλουν να ζουν, θα κοιτάξουν μέσα στον εαυτό τους.

Λέει σε αυτόν ο αδελφός: θέλουν και αυτοί, πάτερ, να τους δίνω εντολές.

Λέει σε αυτόν ο γέροντας: όχι, αλλά να γίνεις σε αυτούς τύπος και όχι νομοθέτης.

 

Πηγή: Αββάς Ποιμένας, Γεροντικόν, σελ. 100

Παράλληλα σύμπαντα

Ένα από τα πιο θλιβερά και ταυτοχρόνως εξοργιστικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον τόπο μας είναι το «παράλληλο σύμπαν» στο οποίο δείχνουν να ζουν οι δημοσιογράφοι των φιλοκυβερνητικών μίντια. Σπεύδω να εξηγήσω: θεωρώ «αναφαίρετο» δικαίωμα ενός ανθρώπου και ενός εντύπου να υποστηρίζει με σθένος και ζήλο –αλλά χωρίς μικρότητες και με ουσιώδη σεβασμό στους αντιμάχους- ένα ορισμένο πολιτικό κόμμα° πράγμα που συχνά συμβαίνει στον ίδιο βαθμό από έντυπα που αυτοτιτλοφορούνται ως «κομματικά όργανα» με αυτά που δεν τιτλοφορούνται ως τέτοια. Αναμφίβολα υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι που είναι ταυτόχρονα άνθρωποι πεπλανημένοι ή και οι οποίοι μυωπάζουν μπροστά στα ανθρώπινα δράματα των ομοεθνών τους. Γιατί; Ίσως προκειμένου και οι ίδιοι να διατηρήσουν την ψυχική τους ισορροπία, καθώς μιλάμε για εξαιρετικά σκληρές καταστάσεις πλέον, όπως και την εικόνα του εαυτού τους. Κάτι τέτοιο είναι άλλωστε σύνηθες στον σύγχρονο πολιτισμό και το ανέλυε γενικά ο εξαίρετος καθ. Κρίστοφερ Λας στον «ελάχιστο εαυτό» του. «Φιλελεύθεροι» μεν οι ίδιοι, αλλά προκειμένου να κατασιγάσουν το οποιαδήποτε ανθρώπινο έστω συναίσθημα, όπως η «συμπάθεια» του ιδρυτή του φιλελευθερισμού Άνταμ Σμιθ για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, πλέκουν το εγκώμιο ενός «ορθολογισμού» που μάλλον καλύτερα θα ορίζαμε ως… ρομποτισμό.