Διένεξη ιταλικής κυβέρνησης-Κομισιόν

«Δεν έχουμε κανένα συμφέρον σε μία κρίση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ιταλίας, δεν είναι υπέρ κανενός το συμφέρον, επειδή η Ιταλία είναι μια σημαντική χώρα της Ευρωζώνης. Αλλά δεν έχουμε και κανένα συμφέρον στο να μη σέβεται η Ιταλία τους κανόνες και να μη μειώνει το Χρέος της, που παραμένει εκρηκτικό».

Τάδε έφη ο Πιέρ Μοσκοβισί, ο Ευρωπαίος Επίτροπος ο οποίος –πριν ανακληθεί στην τάξη από τον Σόιμπλε- είχε προτείνει μια «συμφιλιωτική» διατύπωση που να ενσωματώνει κατά ένα τρόπο και τις ελληνικές θέσεις στις πρώτες συνεδριάσεις του Eurogroup του 2015, όπως είχε αποκαλύψει ο Βρετανός δημοσιογράφος Πωλ Μέισον.

Ποιος είναι ο λόγος της αναστάτωσης της Κομισιόν; Ο νέος Προϋπολογισμός για το 2019 ή μάλλον το τριετές σχέδιο που παρουσίασε ο Υπουργός Οικονομικών Τζιοβάνι Τρία, το οποίο περιλαμβάνει ελλείμματα που ξεκινούν από το 2,4% για το 2019 και καταλήγουν στο 2% για το 2021 περνώντας από το 2,2% για το 2020. Οι Επίτροποι Μοσκοβισί και Ντομπρόβσκις ανακαλούν στην «τάξη» τη νέα κυβέρνηση, με την επιχειρηματολογία της πειθαρχίας στις ευρωπαϊκές συνθήκες, καθώς και το «υψηλό» της χρέος.

Πάνω στο Δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή που μας πέρασε, 30/09/2018, το δημοψήφισμα στη γείτονα χώρα (Φύρομ) που είχε να κάνει με την κύρωση ή μη της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το δημοψήφισμα είχε μικρή συμμετοχή (36,8%) αλλά οι ψηφίσαντες τοποθετήθηκαν συντριπτικά υπέρ της εφαρμογής της συμφωνίας (91,4%). Ο νέος –και επεισοδιακά εκλεγείς, λόγω της βίας που ασκήθηκε εκ μέρους στελεχών του πρώην κυβερνητικού ακραίου εθνικιστικού κόμματος VMRO- πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος εξελέγη μόλις την 31/05/2017, κρίνει ότι μπορεί να επιτύχει την εφαρμογή της συμφωνίας ενδεχομένως μέσω διακομματικής συναίνεσης.

Γεγονός είναι ότι το Δημοψήφισμα είναι άκυρο, λόγω της μη-συμπλήρωσης του 50% του εκλογικού σώματος. Σε αυτό φαίνεται πως στόχευαν τόσο ο Σκοπιανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκεόργκι Ιβάνωφ, όσο και κορυφαία στελέχη του υπερεθνικιστικού κόμματος του πρ. πρωθυπουργού Ν. Γκρουέφσκι, τα οποία είτε ευνοούσαν και προέτρεπαν ανοιχτά σε αποχή είτε απείχαν τα ίδια. Από την άλλη, είναι αμφίβολο, εάν η συμμετοχή ήταν υψηλότερη, ότι οι ψηφοφόροι του «ΌΧΙ» θα ήτανε περισσότεροι.