Επιστολή ενός σύγχρονου ορθολογιστή, με θέμα τα Χριστούγεννα

Β. Φραγκλίνος [γνωστός και από το ρητό «Ο χρόνος είναι χρήμα»]

Το ιστολόγιό μας είχε την ευκαιρία να λάβει μια επιστολή ενός ορθολογιστή σύγχρονου, με περγαμηνές μάλιστα και εκτεταμένη παρουσία στον δημόσιο λόγο, εν όψει των Χριστουγέννων. Η απεύθυνση είναι βέβαια σε κάποιο στενώς φιλικό πρόσωπο. Παρακάτω σας παραθέτουμε το περιεχόμενό της και το καταθέτουμε στην κρίση σας, πάντοτε εν ορθώ λόγω:

«Αγαπητέ μου Ζ.,

σου γράφω πάλι και ίσως πεις πως σε κουράζω με ανούσιες επαναλήψεις. Αλλά δεν ξέρω γιατί, έχει γίνει σαν «recurring nightmare», κατά τον σχετικό τεχνικό όρο, αυτή η υπόθεση… 

Τα γνωρίζεις και ο Εμμανουήλ Ροϊδης τα έχει περιγράψει εκτενέστατα: εμείς οι Έλληνες είμαστε η μάστιγα της Ελλάδας, ό,τι η ομίχλη για την Λόνδρα. Είμαστε ο λαός που έχει γίνει περίγελως ήδη λόγω των φοβερών του συνηθειών: σπάει πιάτα, ακούει μπουζούκια, χειρονομεί ζωηρά όταν μιλάει, ασεβεί προς την έννομη τάξη και το κοινωνικό συμβόλαιο, είναι «Ρωμιός», που λεν και οι νεορθόδοξοι! «Γουρουνολαός», κακά τα ψέματα, που είχε γράψει κάποτε κι αυτός ο Ένγκελς, υπερβάλλω;  Τώρα επιπλέον ήρθαν και τα Χριστούγεννα… 

Σχολιασμοί προχριστουγεννιάτικοι και… πολυποίκιλοι(Ελευθερία & μοναχικό πλήθος)

«Εύδαιμον το ελεύθερον, ελεύθερον το εύψυχον«, είχε κάποτε γράψει ο Θουκυδίδης.

Υποτίθεται δε ότι αναφερόταν συγκεκριμένα στην ελευθερία της πόλεως-Πατρίδας. Η αρχαία Ελλάδα και ο πολιτισμός της είχε ως έμβλημα αυτήν την ελευθερία. Τουλάχιστον στο μέτρο που ισχύει αυτό που έλεγε ο Χριστιανός πατέρας του υπαρξισμού, ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ: δηλαδή ότι πέραν του Χριστιανισμού, αξίζει μόνο ο Σωκράτης.

Ναι, αλλά τι συμβαίνει όταν οι νόμοι και το πολίτευμα της πόλεως γίνονται τυραννικοί; Όταν γίνονται άδικοι; Έχει να μας δώσει κάτι σε αυτό ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Ή έχει να μας δώσει μόνο το παράδειγμα του Σωκράτη, ο οποίος δέχεται να πιεί το κώνειο από μια ορισμένη νομιμοφροσύνη προς τους νόμους αυτούς (εξαιρώντας το «δαιμόνιό» του, που δεν τον αποτρέπει);