Τι συντηρούν οι «συντηρητικοί»

Σε ένα καταπληκτικό άρθρο του μακαριστού πατ. Επιφανίου (Θεοδωρόπουλου) με τον τίτλο «η πολιτική περιπλάνησις των συνειδητών πιστών», δημοσιευμένο την 29.6.1984 στην εφ. «Εστία», συμπυκνώνεται η άμετρη τραγικότητα, αλλά και η τόσο ασόβαρη και αψήφιστη στάση της μερίδας (ημών) των «εν επιγνώσει πιστών» :  «Η μερίς λοιπόν αυτή με ολίγας εξαιρέσεις ήτο επί δεκαετίας όλας μόνιμος και αμετακίνητος «εκλογική πελατεία» των συντηρητικών κομμάτων και συνήθως του μεγαλυτέρου εξ αυτών.»

Κατόπιν, όμως, και ειδικώς προ του 81, οι τότε –λεγόμενοι- συντηρητικοί ηγέτες άλλαξαν στάση άρδην και έλεγαν (μεταγράφω σε σύγχρονη γλώσσα): «Η Εκκλησία; Αμελητέος παράγοντας! Αυτήν θα υπολογίσουμε τώρα; Μοναδικοί μας στόχοι η οικονομική ανάπτυξη, η τεχνολογική εξέλιξη, η τουριστική αξιοποίηση. Με δυο λέξεις, ο ΠΡΑΚΤΙΚΌΣ ΥΛΙΣΜΌΣ. Αυτός θα αναδείξει το Εθνος. Ο Θεός, η Πίστη, η Εκκλησία είναι έννοιες παρωχημένες».

Για την άθλια «μάχη οπισθοφυλακής» ευρω-ελίτ & διαπλεκόμενων ΜΜΕ…

Εν ολίγοις: οι Ευρωπαίοι μεγαλοπαράγοντες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανατροπή στις συνειδήσεις που έχει πραγματωθεί στην Ελλάδα(και όχι μόνο) και τοποθετούνται αναλόγως.

Υπάρχουν αυτοί που, όντας εκτός της όλης περίστασης, μιλάνε για τα προβλήματα που θα προκαλέσει και στις δύο μεριές ή αποκλειστικά στην Ευρώπη και την ευρωζώνη(που πιθανότατα θα διαλυθεί) ενδεχόμενη (οικειοθελής) έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. (Ας μην ξεχνάμε ότι για αυτά έχει μιλήσει η κ. Μέρκελ πολλάκις.)

Με λογισμό, όνειρο και ψυχρή οργή

  Οι εκλογές που διεξήχθησαν την περασμένη Κυριακή πράγματι κατέδειξαν με τον πιο επίσημο τρόπο τον οποίο διαθέτει μία κοινοβουλευτική δημοκρατία αγγλικού τύπου, δηλαδή αυτή που έχουμε ως πολίτευμα, την άρνηση των ανθρώπων της Χώρας μας στο αδιέξοδο υπό το καθεστώς του τρόμου . Τα αποτελέσματα υπήρξαν άκρως θεαματικά. Και ειδικότερα υπό πολλές επόψεις που μπορούμε να τα κοιτάξουμε.

Έγινε σαφές στα δύο πρώην «μεγάλα κόμματα» της Χώρας ότι όση ποσοστιαία δύναμη τους απομένει δεν σημαίνει νομιμοποίηση και έγκριση για συνέχιση της ίδιας πολιτικής.