Για τα 5 χρόνια από τη δολοφονία του μουσικού Π. Φύσσα

Πέρασαν ήδη πέντε χρόνια από την ειδεχθη δολοφονία του νέου αντιφασίστα Έλληνα ράπερ με καταγωγή από τον Πειραιά Παύλου Φύσσα. Χαρακτηριστικό το ήθος των ατόμων που του επιτέθηκαν: 30-50 άτομα με ρόπαλα (μεταξύ των οποίων και ο καταδικασθείς «μαχαιροβγάλτης» και υπεύθυνος της Τοπικής Οργάνωσης Γ. Ρουπακιάς) εναντίον λίγων και άοπλων, σε ανύποπτη στιγμή, σε κάποιο συνοικιακό καφέ στο Κερατσίνι της Αθήνας.

Υπάρχει πλούσιο υλικό από φίλους του δολοφονηθέντος, κοντινούς του ανθρώπους κ.λπ. Είναι βέβαιο ότι κάποιοι στίχοι του είναι πολύ κοφτεροί, με πολύ σκληρές εκφράσεις εναντίον Χρυσαυγιτών ή της Μέρκελ κ.λπ.. Όμως ο ίδιος δεν ήταν άνθρωπος της βίας ή της ρεβανσιστικής αντιβίας. Αντιθέτως, ήταν αποδεδειγμένα συμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες άνθρωπος της ελευθερίας και της αντίθεσης στη βία, που διαφωνούσε με τις συμπλοκές στις διαδηλώσεις.

Για αυτό και δεν χωρούσε εξ ορισμού στα στερεότυπα ορισμένων συμβατικών σημερινών εκφραστών του αντιφασισμού (ΚΕΕΡΦΑ κ.ά.), αν και καπηλεύτηκαν, ως είθισται, το όνομά του, ώστε να προωθήσουν τη δική τους πολιτική ατζέντα.

Και Λατινικά και Κοινωνιολογία

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε η στήλη διάβαζε τους «Διχτάτορες», ένα έργο του μεγάλου λογοτέχνη του χώρου της μαρξιστικής αριστεράς Κώστα Βάρναλη, γραμμένο μέσα στην ιταλική φασιστική απειλή του Β’ Π.Π.
Στο βιβλίο του αυτό δίνει μια πλήρη –αν και σαφώς μονομερή- άποψη του τι ήταν οι εκπρόσωποι της «κοσμοκράτειρας Ρώμης», ξεκινώντας από μορφές όπως ο Κλαύδιος, περνώντας από τον Καλιγούλα και τον Λούκουλλο και φτάνοντας στις παρακμιακές εσχατιές, τον Κόμμοδο και τον Ηλιογάβαλο.

Είναι αναμφισβήτητο, και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού ότι η αρχαία Ρώμη, με τους μεγάλους της ποιητές, φιλοσόφους, καλλιτέχνες, πολιτικό όραμα έχει επιδράσει πολλαπλά στην κατοπινή ιστορία. Ο μεγάλος Χριστιανός Γερμανός φιλόσοφος και ποιητής της πρώτης περιόδου του Ρομαντισμού Novalis θα γράψει στους «Στοχασμούς» του ότι ο πραγματικός πρόγονος της Γερμανίας είναι η αρχαία Ρώμη, κάτι που ασφαλέστατα το αντιληφθήκαμε τα τελευταία οκτώ χρόνια. Επίσης τα έργα του Σαίξπηρ, όπως ο «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» εμπνέονται από κλασικούς Ρωμαίους τραγικούς και, γενικότερα, τα παραδείγματα είναι ατελείωτα. Ο λόγος γίνεται για την πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να καταργηθούν από το σχολικό έτος 2019-20 τα Λατινικά για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου και στη θέση τους να εισαχθεί η Κοινωνιολογία.

«Πηγαίνετε σ’ αυτόν και ακολουθήστε την πνευματική οδηγία του πέντε χρόνια, εφτά χρόνια, όσο νομίζετε ο ίδιος πως έχετε την ανάγκη του…»

«Όχι, δεν θέλω αυτού του είδους τη μετάνοια. Ετοιμάζω για σας άλλη», αποκρίθηκε με θέρμη ο Τύχων δίχως να δώσει καμιά προσοχή ούτε στο βεβιασμένο γέλιο ούτε στα λόγια του Σταυρόγκιν.

«Ξέρω ένα γέρο ασκητή, που δεν ζει εδώ, μα ούτε και πολύ μακριά από εδώ, έναν ερημίτη, έναν καλόγερο, που η μεγάλη χριστιανική σοφία του είναι ακατανόητη και για σας και για μένα. Θ’ακούσετε την παράκλησή μου. Θα του μιλήσω για σας. Πηγαίνετε σ’ αυτόν και ακολουθήστε την πνευματική οδηγία του πέντε χρόνια, εφτά χρόνια, όσο νομίζετε ο ίδιος πως έχετε την ανάγκη του. Κάντε ένα τάμα και με τη μεγάλη αυτή θυσία θα αποκτήσετε καθετί που ποθείτε, ακόμη και ό,τι δεν ελπίζετε. Γιατί δεν είστε σήμερα σε θέση να καταλάβετε τι θα κερδίσετε».
Ο Σταυρόγκιν άκουγε προσεκτικά.
«Μου προτείνετε να πάω καλόγερος σ’ εκείνο το μοναστήρι;»
«Δεν υπάρχει ανάγκη να κλειστείτε σε μοναστήρι ούτε να πάρετε την κουρά. Γίνετε μονάχα δόκιμος, λαϊκός. Έστω και μυστικά μπορείτε να εξακολουθείτε να ζείτε στον κόσμο…»

Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, «Η εξομολόγηση του Σταυρόγκιν», εκδ. Εμπειρία Εκδοτική, σελ. 91-92