Αμβλώσεις και φτώχεια

Ένα από τα πιο πολυσυζητούμενα θέματα σε ορισμένους χριστιανικούς κύκλους, σε έντυπα θρησκευτικών αδελφοτήτων κ.ά. είναι οι αμβλώσεις- η ηθελημένη διακοπή μιας κύησης. Σε αντίθεση με άλλα ζητήματα που θέτουν παρόμοιοι κύκλοι και ανεξάρτητα από τα συμφραζόμενα ή πιθανές συμπαραδηλώσεις, το συγκεκριμένο θέμα είναι πράγματι καθ’εαυτό ιδιαιτέρως σοβαρό και τίθεται από την εκκλησιαστική παράδοση σε ενιαία κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο προκύπτει από την κορυφαία Πατερική γραμματεία(λ.χ. 2^ος κανόνας Μ. Βασιλείου) ή το λεγόμενο εκκλησιαστικό Κανονικό Δίκαιο(λ.χ. 91^ος Κανόνας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου). Η διαφοροποίηση που μπορεί να υπάρξει(πρώιμο ή προχωρημένο στάδιο κύησης- «εκμεμορφωμένο» ή «ανεξεικόνιστο» έμβρυο) δεν επηρεάζει το γεγονός ότι θεωρείται η άμβλωση ως ηθελημένη διακοπή ανθρώπινης ζωής, δηλαδή κάτι εφάμιλλο του φόνου. Αυτή η θέση εδράζεται σε μια άλλη θεμελιώδη εκκλησιαστική θέση, ότι η ζωή ξεκινάει με την μορφοποίηση του ζυγωτού, δηλαδή κατά την αρχή της κυοφορίας. Έκπληξη προκαλεί βέβαια το γεγονός ότι, αν και η αποστέρηση του δίκαιου μισθού του εργάτη θεωρείται ως πράξη εφάμιλλη (ή χειρότερη)του φόνου από τις Οικουμενικές Συνόδους και μεγάλους Πατέρες, αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τους εν λόγω ιεροκήρυκες και ρέκτες της Ορθοδοξίας.

H «άγια» νύχτα[Νικολάι Μπερντιάγεφ]

Τα ψεύτικα καλύμματα πέφτουν και γίνεται φανερό τι είναι καλό και τι κακό. Η νύχτα δεν έχει λιγότερη αίγλη, δεν είναι λιγότερο θεία από την ημέρα. Τη νύχτα λάμπουν τα άστρα. Η νύχτα φέρνει αποκαλύψεις που η ημέρα δεν τις ξέρει. Η νύχτα είναι αβυσσαλέα, πιο στοιχειώδης από την ημέρα. Η άβυσσος του J. Bohmes φανερώνεται μόνο τη νύχτα. Η ημέρα περιβάλλει το μυστήριο της αβύσσου με καλύμματα (…)

Όταν σουρουπώνει, θαμπώνει η διαύγεια των διαγραμμάτων και σε λίγο χάνεται η σταθερότητα των οριακών γραμμών. Ο Tjutschew χαρακτηρίζει τη χρονική αυτή περίοδο ως την «ώρα της ανέκφραστης νοσταλγίας». Ζούμε σε μια τέτοια ώρα της νοσταλγίας, όταν η άβυσσος απλώνεται και πέφτουν όλα τα καλύμματα. Ο Tjutschew ονομάζει τη νύχτα «άγια»…

Πηγή: Νικολάι Μπερντιάγεφ, «Ο Νέος Μεσαίωνας», μτφ. εκδ. Πουρναρά, σελ. 18-19

Αγγλική παράδοση και Brexit

Πολλά και σημαντικά συνέβησαν τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες: εκτός από την Σύνοδο της Κρήτης, της οποίας οι εργασίες περατώθηκαν με λίγες απουσίες και μερικότερες διαφωνίες ή επιφυλάξεις Μητροπολιτών, δρομολογήθηκε το βρετανικό δημοψήφισμα της 23^ης Ιουνίου και οι ισπανικές εκλογές μόλις τρεις μέρες μετά, στις 26 Ιουνίου, οι οποίες οδήγησαν σε κάτι σαν το σκακιστικό «πατ» τον εκ νέου νικητή Μ. Ραχόι, εφόσον κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν επιθυμούν να σχηματίσουν κυβέρνηση σε συνεργασία με το κόμμα του, το Λαϊκό Κόμμα.
Το Brexit, δηλαδή η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση που αποφασίστηκε με ποσοστό 52%, ήταν ίσως η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη, που ρηγματώνει το παλιό status quo της Ευρώπης…

Μνήμη νεομάρτυρα Αλέξανδρου Σμορέλ: «O χιτλερικός αθεϊσμός και οι Xριστιανοί αγωνιστές του Λευκού Pόδου»

 

Πέρυσι στις 22/05/2015, είχε πραγματοποιηθεί πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με συνδιοργάνωση της εφημερίδας «Χριστιανικής» και της Διαβαλκανικής Ομοσπονδίας Ορθόδοξων Νεολαιών για τον αγ. Αλέξανδρο Σμορέλ και την χριστιανική αντιναζιστική οργάνωση «Λευκό Ρόδο», την κάλυψη της οποίας είχαμε αναδημοσιεύσει από αυτό το ιστολόγιο. Σήμερα, λιγάκι μεθεόρτια και με αφορμή την μνήμη του νεομάρτυρα αγ. Αλέξανδρου Σμορέλ, αναδημοσιεύουμε μια από τις τρεις εισηγήσεις της εκδήλωσης εκείνης. Η εισήγηση αυτή είχε δημοσιευτεί στο φύλλο 942 της εφημερίδας «Χριστιανική».

H πολύ γνωστή Γαλλίδα συγγραφέας Σιμόν ντε Mπωβουάρ(δια βίου σύντροφος του υπαρξιστή φιλόσοφου Zαν-Πωλ Σαρτρ) είχε γράψει κάποτε το εξής περί Θεού: «Tο αν υπάρχει ένας Θεός στο βάθος του ουρανού, αυτό δεν απασχολεί τον άνθρωπο».
Eπίσης, είχε γράψει και τα παρακάτω σε βιβλίο της που εξεδόθη το 1974 («H σκέψη της δεξιάς σήμερα»): «Σήμερα ακόμα υπάρχει μια χριστιανική σκέψη, η οποία δηλώνει ότι προέρχεται από το Θεό, ενώ στόχο έχει να δικαιώσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από τον άνθρωπο. (…) Όμως ο Xριστιανισμός έγινε μια διφορούμενη διδασκαλία: θεωρώντας ότι κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, ορισμένοι Xριστιανοί ρίχνουν το βάρος στην αξιοπρέπεια καθενός και στη βασική ισότητα όλων· αρνούνται ότι ο Θεός αποτελεί ιδιοκτησία των ισχυρών αυτού του κόσμου».
Aυτοί οι τελευταίοι Xριστιανοί που αναφέρονται στο ρητό αυτό ήταν ακριβώς και τα παιδιά του «Λευκού Pόδου» και συγκεκριμένα ο νεομάρτυρας και «το πάθος φέρων» (passion-bearer, όπως ονομάστηκε από την Pωσική Oρθόδοξη Eκκλησία) άγ. Aλέξανδρος Σμορέλ.

«This is a coup»- ένας χρόνος μετά(1ο μέρος)

Αυτές τις μέρες θα θυμηθούμε τα γεγονότα του περσινού Ιουλίου:

1.bank-run,

2.capital controls,

3. διεξαγωγή Δημοψηφίσματος,

4. «this is a coup»

5. συνθηκολόγηση σε Συμφωνία- 3ο «Mνημόνιο»

Προκαταρκτικά μόνο, ως προοίμιο ενός μεγαλύτερου κειμένου που θα αναρτηθεί καλώς εχόντων των πραγμάτων εντός των ημερών, θα έλεγα το εξής: ορισμένοι του ίδιου χώρου στον οποίον κι εγώ ανήκα και ανήκω (αντιμνημονιακού και στρατηγικά και κατ’αρχή αντίθετου στην Ευρωζώνη και την ΕΕ), φαινομενικά κυρίως για να κρατήσουν την ελπίδα τους που θεωρούν ότι τους καταρράκωσε ο Τσίπρας, ο Καμμένος και οι συν αυτώ, διατηρούν ένα ιδιαίτερα «βολικό» αφήγημα:
ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ(Τσίπρας, Καμμένος, Ζουράρις, Ξυδάκης, Παρασκευόπουλος, Κατρούγκαλος κ.ο.κ.), [σ.σ.: οι οποίοι συχνά αποθαύμαζονταν από τους ίδιους μερικές μέρες πριν τα γεγονότα του Ιουλίου], έγιναν εν μία νυκτί προδότες, ψεύτες, υποκριτές, δωσίλογοι, ίδιοι ή, συχνά, χειρότεροι με τους Σαμαροβενιζέλους…