Χριστιανισμός, πολιτική και κομματισμός

Συχνά γίνεται λόγος για τη δυνατότητα ίδρυσης ενός χριστιανικού κόμματος, όπως και συμμετοχής σε αυτό. Από τη στήλη αυτή έχουμε μιλήσει ήδη προ μηνών για τις σχέσεις (ορθόδοξου) χριστιανισμού και πολιτικής. Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρηθεί μια «επιγραμματική» προσέγγιση στο ζήτημα αυτό.

Πρέπει καταρχάς να πούμε ότι υπάρχουν ορισμένες γνωστές τάσεις στον εκκλησιαστικό ή θρησκευτικό χώρο, ειδικά στη χώρα μας:

Α)η μία τοποθέτηση συγκεφαλαιώνεται στο «ου ποιούμεν πολιτικήν», που προέρχεται από το χώρο των Θρησκευτικών Αδελφοτήτων, εκφράζοντας μια ισχυρή (αν και όχι τη μόνη) υπάρχουσα τάση του

Β)μια άλλη τοποθέτηση θεωρεί το ζήτημα μάλλον αδιάφορο εξ επόψεως του περιεχομένου του πολιτικού αγώνα. Ο Χριστιανός μπορεί μεν να πολιτευθεί, αλλά τα βασικά προσόντα του θα είναι κατά το μάλλον ηθικά

Paradise Papers

Ως γνωστόν και καθώς αναφέρει και ο Πατρολόγος Στυλιανός Παπαδόπουλος σε μια παλαιότερη μελέτη του για τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο τελευταίος, παρ’ότι φιλομόναχος και φιλέρημος, είχε ζητήσει από τον Αυτοκράτορα μεταξύ άλλων τη φοροαπαλλαγή των φτωχών.

Σήμερα, στα πλαίσια του (κατά τι μονομερώς βέβαια) παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που ζούμε, τη φοροαπαλλαγή γεύονται οι υπερπλούσιοι, η τάξη των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη. Από τις αποκαλύψεις που πραγματοποιήθηκαν μέσω της συντηρητικής γερμανικής εφημερίδας «Suddeutsche Zeitung», εξέχοντα (φυσικά και νομικά) πρόσωπα της ελλαδικής και διεθνούς «ελίτ» παρελαύνουν στα έγγραφα αυτά, που αποδεικνύουν τη συστηματική και κάποτε επιθετική πρακτική φοροαπαλλαγής που ασκείται από αυτά: μεταξύ τους, είναι η Βασίλισσα της Αγγλίας, η σύζυγος του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.Μαρέβα Μητσοτάκη, ο μιντιάρχης κ. Αλαφούζος και άλλοι πολλοί.