Ο «επιστημονικός μύθος»

“Ο φασισμός είναι η αλήθεια ολόκληρης της προσπάθειας του αστικού Διαφωτισμού από την εποχή του Βάκωνα να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της προκατάληψης”. είχε γράψει κάπου ο μεγάλος κοινωνιολόγος Goran Therborn.

Ένας άλλος μεγάλος, Αριστερός επίσης, κοινωνιολόγος της σχολής της Φραγκφούρτης, ο Μαξ Χορκχάιμερ, είχε πει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel (1970):

«Οι θετικιστές συγκεκριμένα διευκρινίζουν ότι από τη θέση του θετικισμού καμία ηθική πολιτική δε μπορεί να εξαχθεί. Επιστημονικά μιλώντας, το μίσος δεν είναι κατώτερο της αγάπης, παρά όλη την κοινωνική και λειτουργική διαφορά τους. Δεν υπάρχει κανένας επιστημονικός λόγος γιατί δεν θα έπρεπε να μισώ, εφόσον δεν υπάρχουν για μένα μειονεκτήματα στην κοινωνία».
(Μαξ Χορκχάιμερ)

Ο φασισμός, στην πραγματικότητα, και ο ναζισμός, ήταν η πραγμάτωση του βαθύτερου «μηδενιστικού» σπέρματος της αστικής ιδεολογίας από την εποχή του «Διαφωτισμού». Πίσω από μια συναισθηματική ρητορική, υπήρχε ένας ακραίος ορθολογισμός και θετικισμός, μαζί με μια ειδωλοποιημένη επιστήμη, που κατέληγε να θεωρεί ένα νεκρό ανθρώπινο σώμα ακριβώς ένα άθροισμα από υλικά για τη βιομηχανία.

Βολιβία, όπως Ελλάδα

Στο προπερασμένο φύλλο, όπως θα θυμούνται οι φίλοι αναγνώστες της στήλης, είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στα τεκταινόμενα στη Βολιβία. Με αφορμή την αντίρρηση που εκφράστηκε από αναγνώστη της στήλης, στο φύλλο αυτό θα παρουσιάσουμε μια εκτενέστερη ανάγνωση της κατάστασης.

Η αλήθεια είναι πως η περίπτωση της Βολιβίας είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική και παρόμοια αναφορικά προς αυτή της δικής μας χώρας, εφόσον ο Μοράλες έμεινε στην ιστορία της χώρας του ως ο πρόεδρος που αντιπάλεψε, αρχής γενομένης το 2006, και «έδιωξε» το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την κοινωνική ακροδεξιά την οποία εκπροσωπεί ως ρέκτης και επιβολέας του πιο ακραίου καπιταλισμού.

Ειδική μνεία αξίζει το γεγονός ότι ο Μοράλες έμεινε στην ιστορία ως ο πρόεδρος που εθνικοποίησε, μάλιστα σε πλήρη αντίθεση προς τον τότε πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, απομειώνοντας τα ποσοστά απόδοσης τα οποία νέμονταν οι εταιρείες αυτές στο 18%. Σημειωτέον ότι ανάμεσα στις εταιρείες αυτές βρίσκονται και η BP, η Total, βρετανικών και γαλλικών συμφερόντων αντίστοιχα, οι οποίες είναι παγκόσμιοι κολοσσοί με αντίστοιχη …πολιτική «μόχλευση».