Όπως είχε πει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η (όντως) τιμή ενός μάρτυρα είναι η μίμησή του. Ο μάρτυρας πραγματώνει τον λόγο του Χριστού που λέει «μείζονα της αγάπης ταύτης ουδείς έχει, ίνα τις θη την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». Όμως, σύμφωνα με τους Πατέρες, και ειδικότερα τους «μεγαλύτερους Θεσσαλονικείς όλων των εποχών»(Κ. Ζουράρις) Αγ. Κύριλλο και Μεθόδιο, αυτός μπορεί να είναι και ο μόνος σκοπός ενός πολέμου από χριστιανικής πλευράς, δηλαδή το να θέσει κανείς την αγάπη του υπέρ των αγαπημένων του, για να τους σώσει από τους θανάσιμους κινδύνους που τους απειλούν. Έτσι ένας πατριωτικός πόλεμος γίνεται από μια υπερβάλλουσα «αλληλεγγύη προς τους ομοεθνείς», όπως θα έλεγε και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Έτσι, μπορούμε κατ’αναλογία να πούμε«τιμή εθνομάρτυρος, μίμησις εθνομάρτυρος». Να μιμηθούμε τους πεσόντες του 40. Και πώς μπορούμε να μιμηθούμε τους πεσόντες του 40 σε ένα Κράτος που πλέον βρίσκεται υπό την βελούδινη αλλά όχι λιγότερο θανάσιμη γερμανική -και, βαθύτερα, του διεθνούς Κεφαλαίου- μπότα;
Έτσι, σήμερα, είχαμε σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Τρίκαλα, Πύργο κ.ά., σε όλη την Ελλάδα, το φαινόμενο της αποπομπής των πολιτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της Δημοκρατίας, από τις παρελάσεις, παρελάσεις που σε αδρές γραμμές κατόπιν έγιναν. Στην Θεσσαλονίκη, λ.χ., παρέλασαν τα μη-στρατιωτικά τμήματα και καταχειροκροτήθηκαν. Στην Κρήτη, έμεινε μόνο ο αρχιεπίσκοπος στους επισήμους. Το κίνητρο, όπως διαφαίνεται, είναι η ελπιδοφόρα, όπως νομίζω, έλλειψη ανοχής απέναντι σε αυτόν τον πολιτικό κόσμο ο οποίος ανέχεται ή επέφερε την ιδιότυπη οικονομική κατοχή της πατρίδας: η Μέρκελ ουσιαστικά επέβαλε την απόφαση της γερμανικής Βουλής (που ελήφθη με ποσοστό 80%) στην …Ενωμένη Ευρώπη. Όπως αναφέρει στην ενδιαφέρουσα ανακοίνωσή του και το περ. Άρδην, είναι μια «λαϊκή κινητοποίηση» με το ιστορικό προηγούμενο του 1942.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η παρέλαση αυτή που έγινε σήμερα, με τους μαθητές να αποστρέφουν το κεφάλι τους από την (κομματική ή και στρατιωτική) ηγεσία ήταν μια ενέργεια που δίνει ελπίδες και που προσδίδει στο θεσμό της παρέλασης ένα πιο ουσιώδη χαρακτήρα. Η παρέλαση δεν μπορεί και δεν πρέπει να σημαίνει μία τυφλή πειθαρχία στις αρχές, στους «άρχοντες της γης», αυτό είναι, νομίζω, μια καθαρή αυτοχειρία, και αρκεί να δούμε πώς λειτουργούσε η ναζιστική γραφειοκρατία(π.χ. ο Άιχμαν), για να το καταλάβουμε. Αυτό θα βοηθούσε να ρίξουμε μια ματιά στους λεγόμενους στρατιωτικούς Αγίους για να το συμπεράνουμε: ο Άγιος Δημήτριος και ο μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος άφησαν τις υψηλές τους θέσεις ως στρατιωτικών αξιωματούχων, για να ομολογήσουν την πίστη τους, για να αρνηθούν τους διωγμούς, ενώ όσο ζούσαν διατηρούσαν -κρυφά- κύκλους χριστιανικής κατήχησης και συμπεριφέρονταν στους κατώτερούς τους ακριβώς αντίθετα από πολλούς «υπερεθνικόφρονες»: τους συμπεριφέρονταν σαν αδελφούς τους, σαν ίσους, τουλάχιστον. Με άλλα λόγια, έκαναν πράξη από που αναφέρει και η πρωτοχριστιανική «προς Διόγνητον επιστολή»: «Οι Χριστιανοί τω ιδίω βίω νικώσιν τους νόμους», δηλαδή με την προσωπική τους διαγωγή νικάνε τους τεθειμένους από τον εκάστοτε Καίσαρα νόμους. Κι’ αυτό σε μια επιστολή που συντάχθηκε σε τρομερά δύσκολους καιρούς…
Ετικέτες: παρέλαση, πατριωτικός πόλεμος, ΌΧΙ, ΔΝΤ, Πατριωτισμός, Τρόικα, αυτοθυσιαστική αγάπη, αντίσταση, αντίσταση στην ξενοκρατία, ανυπακοή, επίσημοι, επισημότητες, εθνομάρτυρες, μίμηση μάρτυρος, οικονομική κατοχή
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 
29 Οκτωβρίου, 2011 στο 7:26 ΜΜ |
Έτσι είναι… Να προσθέσω απλά πως ο σεβασμός που οφείλει ο καθείς να δείξει προς την πολιτική ηγεσία ΔΕΝ επιβάλλεται ΑΛΛΑ κερδίζεται!!! Και αυτό προς απάντηση του κ. Παπούλια… Να τιμήσουμε πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα και τη λαϊκή βούληση επάξια, ναι, αλλά όχι ανθρώπους που πουλάνε τη χώρα όσο όσο και σαν άλλοι Εφιάλτες, την προδίδουν…
Φιλαλήθη, καλή σου μέρα!!!!
29 Οκτωβρίου, 2011 στο 8:09 ΜΜ |
@MEXIK
Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ωραίο και εύστοχο σχόλιο! Ναι, πράγματι, και εγώ έτσι νομίζω… Ο κ. Παπούλιας με λυπεί πολύ, διότι τον είχα πολύ ψηλά σε εκτίμηση, δεν μου φαίνεται να είναι ο ίδιος με αυτόν που δεν δέχτηκε να δει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου, με αυτόν που έκανε καίριες παρεμβάσεις… σαν να έχει χάσει τελείως την επαφή με τον απλό λαό…
Ευχές πολλές!!! 🙂
30 Οκτωβρίου, 2011 στο 5:57 ΜΜ |
Είναι και κάτι άλλο, εμφανές αλλά καλυπτόμενο από τα ΜΜΕ γελοιωδώς:
ο κ. Παπούλιας μίλησε για μη απόδοση τιμών στους ήρωες, κατηγόρησε τους διαδηλωτές (τη «μειοψηφία» όπως τους ονόμασε, μια «μειοψηφία» που τραγούδησε τον Εθνικό Ύμνο δακρυσμένη) για ασέβεια απέναντι στο ’40. Αυτό όμως δεν ισχύει, άλλο αν προβάλλεται. Γιατί, έστω και πίσω από το γυαλί της τηλεόρασης, δεν πιστεύω να εντόπισε κάποιος εχθροπραξίες έναντι των παιδιών ή της παρέλασης.
Πιθανώς να μην υπήρχε λόγος επίθεσης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πιθανώς, από την άλλη, να του επιτέθηκαν επειδή αυτός μένει ουδέτερος χωρίς να πρέπει σύμφωνα με κάποιους. Πάντως σίγουρα κανένας δε σταμάτησε την παρέλαση των παιδιών και η αντίδραση των πολιτών, αν και ακραία κάποιες στιγμές, εθνικό χαρακτήρα είχε, καθώς όλοι θαύμασαν το θάρρος των εφήβων που παρέλασαν αποδίδοντας τιμή όπου έπρεπε (και όχι όπου ΔΕΝ έπρεπε).
Και τα εμφανή, λοιπόν, να λέγονται, για να μην δίνονται ευκαιρίες παρερμήνευσης από «κανάλια», είτε τηλεόρασης είτε… «κοινωνίας».
30 Οκτωβρίου, 2011 στο 8:15 ΜΜ |
Αδελφέ Φιλαλήθη, σε όλες τις Εκκλησιές μας σήμερα το πρωί οι πιστοί ακούσαμε την Ευαγγελική περικοπή για τον πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο…
ποιος δε γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ο Λάζαρος αξιώθηκε τέτοιας τιμής:
«και απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον Αβραάμ»
Έτσι, Φιλαλήθη μου, θα τύχουμε της σωτηρίας.
Τώρα τα άλλα, όπως οι πορείες, οι μούντζες, τα κλαψουρίσματα, οι απειλές και άλλα πολλά δε ταιριάζουν μ’αυτά που διδασκόμαστε από τον φτωχό Λάζαρο.
Ποιος άραγε αμφιβάλλει περί τούτου;
Όσο για το αν δικαιολογείται από χριστιανικής πλευράς οποιοσδήποτε πόλεμος δε μπαίνει θέμα…
κι ο Άγιος Πέτρος από αγάπη για τον Κύριο έκοψε ένα ωτίον…
μηδενική βία στην οδό του Ορθόδοξου χριστιανού.
Ποιος άραγε αμφιβάλλει περί τούτου;
Χαίρε.
30 Οκτωβρίου, 2011 στο 9:43 ΜΜ |
@ανώνυμος/η
Συμφωνώ απόλυτα… Πολύ σωστή παρατήρηση… Δυστυχώς έχουν μπει σε λειτουργία οι μηχανές, οι …ανεμιστήρες με την προπαγάνδα… Και, για να μην παρουσιάσουν την καθολική κατακραυγή πρωτοφανούς -δίκαιης- οργής, βρίσκουν οι διάφοροι «ψιττακίσκοι»(μικροί παπαγάλοι) αφορμές για να σπιλώσουν την αντίσταση αυτή… Σ’ευχαριστώ πολύ!!!! 🙂
30 Οκτωβρίου, 2011 στο 9:58 ΜΜ |
@4_0
Φίλε και αδελφέ,
σε ευχαριστώ πολύ για την επισήμανσή σου,
δες, η παραβολή του (ακατονόμαστου, όπως λένε οι Πατέρες) πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου δεν προβάλλει ως νομοθεσία ή ως ένα παράδειγμα προς μίμηση όλων των πιστών, προφανώς. Ο Λάζαρος πράγματι έμεινε σε αυτήν την θέση, την πλήρους αποστερήσεως κτλ. Αλλά η Ορθόδοξη Υμνογραφία μας λέει «Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει» και «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Η ψυχή της Παναγίας μεγαλύνει, όπως λέει στην περίφημη Προφητεία της, τον Θεό γιατί; Επειδή θα πάρει τους φτωχούς κοντά Του για πάντα; Όχι! Αλλά, επειδή «τους πεινώντες γέμισε με αγαθά και τους πλουτίζοντες ξαπέστειλε άδειους» και επειδή «γκρέμισε τους τυράννους από τους θρόνους τους και ύψωσε ταπεινούς».
Με άλλα λόγια, μια οδός είναι οπωσδήποτε αυτή του πτωχού Λαζάρου. Αν κάποιος θέλει ΕΝ ΠΛΉΡΕΙ ΥΠΟΜΟΝΉ και χωρίς γογγυσμούς -βλέπεις τον τεράστιο πνευματικό κίνδυνο;;- να την ακολουθήσει, το σέβομαι απόλυτα και είναι ά γ ι ο. Αν όμως, δεν μπορεί ή δεν θέλει ή ο Θεός έχει άλλα σχέδια για αυτόν, έχει κάθε δικαίωμα στην απελευθέρωση. Και εμείς οι υπόλοιποι έχουμε κάθε υποχρέωση να τον ελευθερώσουμε στο μέτρο που μπορούμε. Σαφές; 🙂
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 11:08 ΠΜ |
“οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού”
λίγο θέλει να παρερμηνευθεί αυτό και να πάθουμε ό,τι οι προτεστάντες…
Είναι απίστευτο, ακόμη, και το οτι επικαλείστε την προφητεία της Υπεραγίας Θεοτόκου για να μας πείτε ότι εκείνο το «γκρέμισε τους τυράννους από τους θρόνους τους» μπορεί να έχει κάποια σχέση με τις κοσμικές επαναστάσεις και με όποιους άλλους τρόπους αντίδρασης βρίσκουν οι θεωρούντες εαυτούς αδικημένους. Δε είναι δυνατόν κάτι τέτοιο… μ’ απογοητεύετε σφόδρα!!!
Ο Κύριος είχε για τον Υιό Του το γνωστό τοις πάσι σχέδιο: Να παραδοθεί ως αρνί, χωρίς χρήση βίας, εις τους διώκοντας Αυτόν. Ούτε αυτό σας πείθει; Ο κανόνας είναι ένας και είναι αυτός που παραδόθηκε σε εμάς από τον ίδιο τον Κύριο. Όλα τα άλλα νομίζω πως είναι προϊόντα της αδυναμίας ημών!
Και φυσικά τα ‘δε θέλει’ και ‘δε μπορεί’ δε στέκουν στη ζωή ενός Ορθόδοξου χριστιανού!
Απορώ πώς μας λέτε ότι κάποιος δεν μπορεί ή δε θέλει να ακολουθήσει την αγία, όπως παραδέχεστε, οδό του πτωχού Λαζάρου. Δηλαδή τι μας λέτε; Να αφήσουμε την αγία οδό και να πάρουμε άλλες;;
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 4:18 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ, ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
α)Δεν λέω ότι οι κοσμικές επαναστάσεις είναι συναφείς με αυτό που λέει η Παναγία μας. Άλλο πράγμα λέω και αυτό είναι ο λόγος για τον οποίον δοξάζει τον Θεό η ψυχή της, όπως λέει. Πρέπει να διαχωρίσουμε τις κοσμικές με τις «αγιασμένες» επαναστάσεις»
β)Ο Θεός-Πατέρας, όπως βλέπουμε στα Ευαγγέλια, είχε το σχέδιο, αφού ο Χριστός ξεφύγει πάμπολλες φορές από τους διώκτες του -εξ ου και το «γίνεσθε ακέραιοι ως αι περιστεραί και φρόνιμοι ως οι όφεις»– να δοθεί Ε Κ Ο Υ Σ Ί Ω Σ στην άκρα ταπείνωση, την σταύρωση κτλ. Αυτό επέφερε την Σωτηρία όλων μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός θέλει να γίνουμε μάρτυρες όλοι. Ας δούμε, π.χ., πότε ο Άγιος Κοσμάς έγινε μάρτυρας. Αφού είχε τελειώσει το έργο του, της Φωτίσεως του Γένους. Και αυτά(=μαρτύριο) δίνονται σε ελάχιστους ανθρώπους, όπως λέει και ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος.
γ)Τέλος, είναι προφανές πως δεν υπάρχει μία οδός. Για να δούμε λ.χ. την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη…
Πρέπει να δούμε καθαρά, αδελφέ, πέρα από τις προκαταλήψεις μας, αλλιώς θα μείνουμε σε αυτές και όχι στο τι θέλει να μας πει ο Χριστός… 🙂
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 6:31 ΜΜ |
Το θέμα δεν είναι να διαχωρίσουμε τις κοσμικές επαναστάσεις από τις ‘αγιασμένες’ επαναστάσεις, αυτό είναι απλούστατο, αλλά να δούμε ποια στάση πρέπει να κρατούμε στα πολυποίκιλα προβλήματα που εμφανίζονται στη ζωή μας. Και φυσικά αυτή η στάση είναι αποτέλεσμα αγιασμένης ‘επανάστασης’. Και για να το ξαναπούμε, δε χωράει βία πουθενά, μα πουθενά, στο βίο μας.
Ειλικρινά δε κατάλαβα πώς σου ήρθε στο μυαλό ο Άγιος Κοσμάς αλλά και τι σχέση μπορεί να έχει η παραβολή του καλού Σαμαρείτη με τη μία οδό και ποιες προκαταλήψεις βλέπεις να έχω τις οποίες φυσικά εσύ έχεις ξεπεράσει.
Δε μου τα λες καθαρά…
Τα πράγματα είναι απλά:
Μηδενική βία.
Το μόνο όπλο μας, ο λόγος μας. Κι αυτός με θεία φώτιση.
Ούτε κατάρες, ούτε μούντζες, ούτε γροθιές, ούτε καταλήψεις….
Μη μου πεις ότι κι αυτά είναι δύσκολα ή ότι οδηγούν σε μαρτύριο…
Χαίρε.
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 9:18 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ μου, παίρνεις απόλυτες θέσεις, τελείως απόλυτες, αυτό είναι ένα βασικό πρόβλημα που εντοπίζω στα όσα λες… Η βία είναι, αγαπητέ μου, η επιβαλλόμενη φτώχεια, οι περικοπές των μισθών, των συντάξεων, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων η απελευθέρωση των απολύσεων. Αυτό είναι καθαρή βία. Τα υπόλοιπα είναι Ά Μ Υ Ν Α που προσπαθεί να ΑΠΟΤΡΈΨΕΙ την βία ή τουλάχιστον να την μετριάσει. Και ή στάση σου φαίνεται πως είναι είναι ενός καθαρώς συντηρητικού. Τι κρίμα που ο Χριστός είπε «ιδού καινά ποιώ τα πάντα».
Αν θέλεις, διάβασε το «Αργά βαδίζει ο Χριστός», για τις σκέψεις ενός Αγίου πάνω στην επανάσταση.
Ο Άγιος Κοσμάς, αγαπητέ μου αδελφέ, έκανε επί δεκαετίες κήρυγμα, προσπαθώντας να αφυπνίσει τον λαό, στο τέλος δέχθηκε αυτό που θα έλεγε η θεόπνευστη Ορθόδοξη Υμνογραφία μας για τον Χριστό «εκούσιον πάθος».
Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη δείχνει πώς θα έπρεπε να φερόμαστε σε ένα συνάνθρωπο, οποιονδήποτε κρίνοντας από το ότι ο βοηθών είναι Σαμαρείτης. Δεν λέμε: «άστον να βαστήξει την δοκιμασία του»… Άλλωστε, μετά την δοκιμασία, έρχεται και η έξοδος από αυτήν, και όσο μπορούμε, είναι καλό να εκτελούμε εμείς, με δικά μας μέσα, την βούληση του Θεού.
Τέλος, η «μούντζα» είναι μια χειρονομία «βυζαντινής» προέλευσης- είναι τυχαίο; 🙂
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 9:45 ΜΜ |
Χαχα, ενός καθαρώς συντηρητικού!!!
Εμ, μπροστά σε κάτι επαναστάτες σαν και του λόγου σου εμείς φαντάζουμε, συντήρηση!!!
“ιδού καινά ποιώ τα πάντα” κατά το
«Ετι άπαξ Εγώ σείω ου μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν. Το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν, ως πεποιημένων, ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα» (Εβραίους ιβ’)»
και, φυσικά, δεν έχει καμία, μα καμία, σχέση, ταπεινά φρονώ, με όποιους τάχα κρατούν ΑΜΥΝΑ απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου τούτου, μουντζώνοντας, γρονθοκοπώντας και βρίζοντας!
Τελικά μια στάση, τέτοια, σαν του πτωχού Λαζάρου είναι συντηρητική ή αγία; Αποφάσισε επιτέλους! Και τα δύο, αποκλείεται!
Και πάλι δεν κατάλαβα πώς ταίριαξες τον άγιο Κοσμά αλλά ούτε και τον καλό Σαμαρείτη. Αγαπητέ, ο καλός Σαμαρείτης περιποιήθηκε τον ετοιμοθάνατο!! Δεν κυνήγησε, δε μούντζωσε κι ούτε καταράστηκε τους ληστές..
Τι έπαθες βρε Φιλαλήθη μου; Παλαιότερα ήσουν πιο ευέλικτος!
Τέλος πάντων, σε χαιρετώ. Θα επανέλθω μετά το, ως φαίνεται σίγουρο, χειμωνιάτικο υποθέτω, φαλιμέντο μας…
31 Οκτωβρίου, 2011 στο 10:10 ΜΜ |
Αν μου επιτρέπετε να επέμβω και πάλι, κυρίως για να με συγχωρέσετε που προκάλεσα παρεξηγήσεις:
-δε μιλώ, δε μιλάμε εδώ για βία. Και εγώ είμαι εναντίον των καταλήψεων, των βανδαλισμών κάθε είδους, της ατιμασίας των ηρώων, των καταστροφών στις πορείες και λοιπά. Αυτό που απαιχθάνομαι όμως είναι να παρουσιάζονται οι ειρηνικές πράξεις και κινητοποιήσεις του πολίτη ως πράξεις βίας και ασέβειας, θεωρία που βολεύει και δικαιολογεί τους πολιτικούς. Ψάχνουμε μανιωδώς να βρούμε ψεγάδια στην προσπάθειά μας για δικαίωση (ειρηνική έτσι; Οι άνθρωποι τραγουδούσαν Θοδωράκη και τον Εθνικό Ύμνο κλαίγοντας, ζητωκραύγαζαν για τα μαντίλια των παιδιών, ας μην το ξεχνάμε. Τα αυγά στους πολιτικούς ήταν η ακραία εκδήλωση). Και τώρα δίνουμε δικαιώματα να μας ονομάζουν βανδάλους, αυτοί που πούλησαν τη χώρα. Κατηγορούμαστε για ατιμασία στο Έπος του ’40 απ’ αυτούς που ζητούσαν να βγει η Ιστορία απ’ τα σχολεία. Ας μην κοροϊδευόμαστε.
-Ναι, ο δρόμος της αυταπάρνησης του φτωχού Λαζάρου, ο δρόμος της ολιγαρκούς και στερημένης ζωής είναι ενάρετος, υπόδειγμα, και ευτυχισμένοι αυτοί που μπορούν να τον ακολουθήσουν. Όμως δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα (το χάρισμα αν θέλετε) να ζήσουν έτσι κάθε τους στιγμή. Ας είναι αυτός ο στόχος μας, αλλά μέχρι να καταφέρουμε να αποκολληθούμε τελειωτικά από το ανθρώπινο δίκαιο (ευχής έργον πράγματι, μακάρι κάποτε…), ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον με ειρήνη και αγάπη να εξασφαλίσουμε την αξιοπρεπή ζωή μας ως άνθρωποι.
Αυτά και συγγνώμη που άνοιξα αυτό το θέμα. Καλή συνέχεια!
1 Νοεμβρίου, 2011 στο 12:02 ΠΜ |
Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω όσον αφορά «τη μη βία» που αναφέρθηκε προηγουμένως…
Ασφαλώς και δεν χρειάζεται βία στον αγώνα του δικαίου, χρειάζεται όμως και απαιτείται να δωθεί αγώνας από οποιαδήποτε θέση βρίσκεται κάποιος και ενωμένοι όλοι μαζί…
Θα παραθέσω απόσπασμα από το τεύχος 79 του περιοδικού Παρακαταθήκη που με εκφράζει απόλυτα:
«Κάποιοι μας είπαν ότι τα σημειώματα της Συντακτικής Επιτροπής ήταν πολύ πολιτικοποιημένα… Σκεπτόμαστε ότι, εάν με τον όρο πολιτικοποίηση εννοούμε το να ενδιαφέρεσαι να σβήσεις τη φωτιά, που κάποιοι άναψαν στο σπίτι σου, αυτό όχι μόνο κακό δεν είναι, αλλά αντίθετα είναι απόδειξη ότι λειτουργούν τα βασικά αντανακλαστικά για την επιβίωσή σου. Και εδώ δεν πρόκειται απλώς για επιβίωση, αλλά για τη διατήρηση, βίωση και μεταλαμπάδευση των πολυτίμητων τζιβαϊρικών του Γένους μας, για να θυμηθούμε τον μεγάλο μας Μακρυγιάννη. Αυτά έχουν βαλθεί, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, όλα τα θεριά να μας τα αφανίσουν. και εμείς θα καθήσουμε με σταυρωμένα τα χέρια;;;
Πώς έλεγε ο μακαριστός Γέρων Παΐσιος;; «Παλιά, αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο, δεν πρέπει να ήταν καλά. ¨ηταν για κλείσιμο στον Πύργο. Σήμερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, είναι για κλείσιμο στο Πύργο. Γιατί τότε αυτοί που κυβερνούσαν είχαν Θεό μέσα τους, ενώ σήμερα πολλοί από αυτούς που κυβερνούν δεν πιστεύουν. Είναι πολλοί τώρα εκείνοι που επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία. Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον Θείο Νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στο Νόμο του Θεού.»»
Και ας μην ξεχνάμε πως και ο Γέρων Παΐσιος όταν η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή, βγήκε από το Όρος για να συμμετάσχει τότε στις διαδηλώσεις του λαού εναντίον της συνθήκες Σένγκεν (αν θυμάμαι καλά!!!!)… Από τους Αγίους αυτούς άνδρες ας διδασκόμαστε σε κάθε περίπτωση και ας ενεργούμε με διάκριση χωρίς απολυτότητες και γενικευμένες θεωρίες…
Καλό βράδυ σε όλους!!!!
1 Νοεμβρίου, 2011 στο 4:39 ΜΜ |
Καλησπέρα σε όλους! Ευλογημένο μήνα να έχουμε! 🙂
@4_0
Ήθελα να ρωτήσω αν είσαι σύμφωνος βάσει όλων αυτών των θέσεων που μας εξέθεσες με την επανάσταση του ’21 και με την αντίσταση του 1940, καθώς και την Εθνική Αντίσταση του 1941-1944.
Παρακαλώ να σκεφτείς πριν μας απαντήσεις, διότι είναι
«ερώτηση-παγίδα». 🙂
@ανώνυμος/η
Ευχαριστώ για τις ωραίες επισημάνσεις. Θα ήθελα να επισημάνω ότι μια από τις πιο μακροχρόνιες καταλήψεις πανεπιστημιακές που γνωρίζω τις είχαν κάνει οι θεολόγοι το 1962, και διήρκεσε 7 μήνες, επί κυβερνήσεως ΕΡΕ. 🙂
Δεύτερον, υπάρχουν πάμπολλα είδη αγιότητας, όσα είναι και τα πρόσωπα που την ενσαρκώνουν. Άλλωστε, εδώ δεν μιλάμε να αγωνιστεί κάποιος για το δίκαιο του εαυτού του ή έστω τα στοιχειώδη του δικαιώματα(όπως πρότρεπε ο γέροντας Πορφύριος πνευματικά του τέκνα που αδικούνταν χωρίς να το ξέρουν), αλλά να αγωνιστεί για το δίκαιο και τα χρειώδη των άλλων. Αν είναι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, γιατί οι Πατέρες έκαναν τόσους και τόσους αγώνες για την κατάργηση της δουλείας -που καταργήθηκε τελικά με επιστολή ενός Αγίου στον αυτοκράτορα- , για την ανύψωση της γυναίκας, για την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, για την έλευση της τέλειας κοινοκτημοσύνης, για την κατάργηση της κοινωνικής αδικίας, γιατί ο Χρυσόστομος εξορίστηκε, για να προστατέψει το σπίτι μιας χήρας ΄που άρπαξε η αυτοκράτειρα και έχασε την ευκαιρία να αγιάσει γινόμενος κι αυτός ένας ακόμη πτωχός Λάζαρος; Γιατί η κοινωνική δικαιοσύνη/αδικία είναι, όπως λέει ο π. Μεταλληνός, ένα από τα συχνότερα θέματα των ομιλιών του;
@MEXIK
Πολύ ωραία τοποθέτηση! Είναι γεγονός ότι ελάχιστοι πολιτικοί άρχοντες ήταν αυτοί με τους οποίους είχαν καλές σχέσεις Πατέρες όπως ο Μ. Βασίλειος και ο Χρυσόστομος. Ένας από αυτούς ήταν ο Γέμελλος στον οποίο απευθύνει από την εξορία ο Άγιος Ιωάννης την παρακάτω επιστολή: https://philalethe00.wordpress.com/2011/01/30/%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87/
Από αυτό το απόσπασμα που παραθέτεις, εγώ είχα υπ’όψει μια άλλη εκδοχή που λέει αντί για «ευλαβής», «μοναχός». 🙂
1 Νοεμβρίου, 2011 στο 5:36 ΜΜ |
Χαχα, Φιλαλήθη, είδες κι απόειδες με το αν είναι συντηρητική ή Αγία η στάση του πτωχού Λαζάρου κι είπες να στήσεις μια παγίδα, ε;!
Εγώ δε θα σου πω τι φρονώ περί της επαναστάσεως του ’21 αλλά θα σου προτείνω να τα μάθεις από άνθρωπο, Άγιο, της εποχής, ολίγον πριν το ’21. Τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο.
Υπάρχει περίπτωση να μη τον γνωρίζεις; Κι αν τον γνωρίζεις τι με ρωτάς;
Εξάλλου, έτσι θα γίνει και στα στερνά του κόσμου τούτου, όταν θα κριθούμε όλοι. Τότε: «άνδρες Νινευίται αναστήσονται … μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινούσιν αυτήν, οτι μετενόησαν….».
Αγαπητέ, σε κάθε εποχή υπήρξαν άγιοι και από αυτούς εύκολα καταλαβαίνουμε τι έπρεπε να κάνει σύσσωμο το Έθνος τότε! Άλλο θέμα το ότι οι περισσότεροι δεν κοιτούν πως βαδίζουν οι Άγιοι και κάνουν του κεφαλιού τους.
Για τις άλλες δυο περιπτώσεις τα πράγματα είναι ευκολότερα από το ’21, οπότε λέω να το σκεφτείς κι από μόνος σου. Χομγουορκ…
Μόνο μια μικρή βοήθεια: Πρόσεξε αν κάπου στις γραφές, ή αν κάποιος Άγιος με τους λόγους του προετοίμαζε τους χριστιανούς και τους ωθούσε σε αντίσταση κατά των ρωμαίων, εκείνα τα χρόνια για τα οποία γνωρίζουμε ότι ούτε ο Κύριος ούτε οι Απόστολοί του κρατούσαν τέτοια στάση!. Έστω και μια περίπτωση αν μου βρεις θα είναι έκπληξη.
Αν όλοι αυτοί οι Άγιοι μαζί με τον Κύριό μας δε μας λένε τίποτα περί ένοπλου αγώνα πώς εσύ έχεις ακόμη απορίες για την αντίσταση του ’41-’45.
Ταπεινά φρονώ πως και το ’41-’45 αν δίδασκε ο Κύριος στον Ελλαδικό χώρο δε θα ανέφερε ούτε μια στιγμή, τίποτα περί ένοπλου αγώνα… όπως δεν ανέφερε τίποτα και τότε στο Ισραήλ αν και οι Εβραίοι θα τόθελαν πολύ!
Ποιος αμφιβάλει περί τούτου;;
2 Νοεμβρίου, 2011 στο 6:12 ΜΜ |
@4_0
Φίλε μου, καλησπέρα, δες, δεν νομίζω ότι τόσο πολύ απόκαμα, αλλά είναι ένα σημαντικό στοιχείο αυτό για να δει κανείς αν έχεις «δύο μέτρα και δύο σταθμά» λόγω κάποιων ιδεολογικών προτιμήσεων. Χαίρομαι, πάντως, διότι έχεις μια συνέπεια εσωτερική. 🙂 Αυτό σημαίνει ότι απορρίπτονται όλες οι επαναστάσεις, οι βίαιες τουλάχιστον, από το ’21, ως το 1955 με την ΕΟΚΑ Α’ κατά του αγγλικού ζυγού. Ο Άγ. Αθανάσιος ο Πάριος πράγματι απέρριπτε την επανάσταση, σε εκείνη τουλάχιστον την φάση, όπως άλλωστε και ο Κοραής. Από την άλλη, ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, ένας από τους μεγαλύτερους Φιλοκαλικούς Πατέρες, ήταν μπροστάρης στην εξέγερση των Ορλωφικών, την μεγαλύτερη ίσως πριν το ’21, και μάλιστα δέχτηκε τυπικά Πατριαρχικό επιτίμιο-μετάθεση για αυτό.
Σχετικά με το θέμα δε της κατοχής του Ισραήλ από τους Ρωμαίους, νομίζω ότι ο Χριστός και οι Απόστολοι προσπαθούσαν να αποφύγουν τις κακοτοπιές, να κατηγορηθούν για αντάρτες κτλ. Άλλωστε, το έργο του Χριστού ήταν να κόψει τις ρίζες του δέντρου του κακού, όχι κάποια φυλλαράκια.
Πάντως, ήθελα να θυμίσω ότι πολλοί Άγιοι είχαν ρηξικέλευθες πρακτικές: ο Άγιος Σπυρίδων προσευχήθηκε, για να καταστραφούν αποθήκες πλουσίων και να απαλλοτριωθούν από τους φτωχούς -στους οποίους και ανήκαν.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων έλεγε ότι αν βρίσκαμε μέθοδο να πάρουμε τους χιτώνες από τους πλουσίους και να τους δώσουμε στους φτωχούς, καθόλου δεν θα αστοχούσαμε στα δέοντα. Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέει ότι όσοι τυραννικώς αντιστέκονται στους τυράννους πρέπει να τους τιμούμε ως ανδρείους και τυραννοκτόνους.
Αυτά ως μερικά παραδείγματα, για να τεκμηριώσω αυτό που έλεγα και πριν… Δυστυχώς, αγαπητέ, τα γεγονότα είναι αμείλικτα για τις εσφαλμένες απόψεις μας… 🙂
2 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:54 ΜΜ |
Σου το είπα και πριν, Φιλαλήθη! Παλαιότερα ήσουν πιο ευέλικτος και πιο προσεκτικός!
Λες:
« Ο Άγ. Αθανάσιος ο Πάριος πράγματι απέρριπτε την επανάσταση, σε εκείνη τουλάχιστον την φάση, όπως άλλωστε και ο Κοραής»
Έχεις μπερδέψει τον Κοραή με κάποιον άλλον; Περίεργο!
Από το Σάλπισμα Πολεμιστήριον:
“Όσοι είσθε την ηλικίαν νεώτεροι, προθυμήθητε να μάθετε από τους σοφούς Γάλλους την Tακτικήν, ήγουν την επιστήμην του πολέμου, επιστήμην η οποία πολλαπλασιάζει την φυσικήν δύναμιν, αυξάνει το θάρσος και την ανδρείαν, επιστήμην, εις ολίγα λόγια, αναγκαιοτάτην εις εκείνους, όσοι θέλουσι να ζώσιν ελεύθεροι.”
Αδαμάντιος Κοραής, 1801.
Χα, και το Φθινόπωρο του 2009 είχαμε κουβέντα για τον Άγιο Μακάριο. Ένα θα σου πω!
Όπως είναι πανεύκολο να βρεις γραπτά του Αγίου Αθανασίου του Παρίου όπου καταλαβαίνεις αμέσως ότι απέρριπτε την επανάσταση έτσι το σωστό εκ μέρους σου θα ήταν να παρέθετες γραπτά του Αγίου Μακαρίου όπου θα φαίνεται εύκολα ότι ήταν υπέρ του ένοπλου αγώνα! Όχι έτσι αόριστα και χωρίς στοιχεία να λες ό,τι λες.
Ούτε ο Κύριος ούτε οι Άγιοι Απόστολοι μίλησαν ποτέ για ένοπλο αγώνα! Επιτέλους, παραδέξου το!
2 Νοεμβρίου, 2011 στο 10:33 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ, από το απόσπασμα που παραθέτεις, δεν προκύπτει τίποτε άλλο, παρά ότι ήταν υπέρ της εκμάθησης από τους Γάλλους της «επιστήμης του πολέμου»!!! Δεύτερον, είναι αρκετά γνωστό ότι ο Κοραής θεωρούσε πως το Έθνος δεν ήταν σε φάση να κάνει επανάσταση, διότι δεν είχε προχωρήσει ακόμη στην γνώση της αρχαίας γραμματείας κτλ. και ότι θα ήταν περί το τέλος του 19ου αιώνα, αν δεν απατώμαι…
Ο Άγιος Μακάριος ο Κορίνθου, όπως είναι γνωστό από τον Βίο του, ήταν «επαναστάτης κατά των Τούρκων», εκτός από αλείπτης νεομαρτύρων, όπως το αναφέρει εδώ και ο Στ. Παπαδόπουλος, του οποίου έχω διαβάσει το σχετικό βιβλίο συνοψίζει ως εξής:
«Περιγραφή:
Από τη σύντομη διερεύνηση του βίου και της δράσεως του Αγίου Μακαρίου Κορίνθου, του Νοταρά, προκύπτει ότι ο ιερός αυτός άνδρας, καταγόμενος από οικογένεια πανίσχυρη, διαθέτοντας ευρεία παιδεία και πολλά φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, έγινε μοναχός, δάσκαλος στην Κόρινθο, επίσκοπος δημιουργικός, επαναστάτης κατά των Τούρκων, μελετητής και εφαρμοστής των θεωρητικών και πρακτικών Νηπτικών Κειμένων, συγκροτητής της Φιλοκαλίας (ευρεία επιλογή κειμένων των Πατέρων από τον 4ο ώς τον 14ο αιώνα), γενάρχης του όλου Φιλοκαλισμού, συντάκτης, θεωρητής και εκδότης φιλοκαλικοθεολογικών έργων, αλείπτης νεομαρτύρων (προετοίμαζε πνευματικά νεομάρτυρες στη θυσία τους), συλλογέας και συντάκτης νεομαρτυρίων και μεγάλος ασκητής με θεοπτικές εμπειρίες.
«ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» »
http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/90979
Ακόμη, ο περίφημος -του οποίου η άφθαρτη κάρα βρίσκεται στην Άνδρο- Άγιος Παππουλάκος είχε, όπως φαίνεται, ένοπλο απόσπασμα πολλών χιλιάδων ανδρών κοντά του.
Κάτι ακόμη που ξέχασα είναι ότι ο Άγιος Άθανάσιος ο Πάριος έλεγε ότι η ισότητα που κήρυσσε η Γαλλική επανάσταση για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας ήταν κίβδηλη και πρότεινε την ισότητα του κοινοβίου.
Τέλος, για την ενημέρωσή σου, Άγιοι όπως ο Μέγας Βασίλειος τιμούσαν σε όσους έπεφταν σε πολέμους αμυντικούς/απελευθερωτικούς, ενώ για τους Αγίους Κύριλλο Μεθόδιο έχω γράψει πιο πάνω, όπως το πήρα από απαντήσεις τους σε ισλαμιστές «θεολόγους». 🙂
3 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:42 ΠΜ |
Φιλαλήθη, παίζεις με τις λέξεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Κι αν δε συμφωνούσε, ο Κοραής, με την ημερομηνία της επανάστασης συμφωνούσε με το ‘πνεύμα’ της επανάστασης. Μη μπερδεύεσαι αγαπητέ. Το θέμα μας δεν είναι η ημερομηνία, αν είναι δυνατόν.
Επειδή σε κάποιο βιβλίο, κάποιος Στ. Παπαδόπουλους, σας λέει ότι ο Άγιος Μακάριος ήταν «επαναστάτης κατά των Τούρκων» εσείς καταλαβαίνετε ότι είχε και καμιά κατοσταριά πρωτοπαλίκαρα αρματωμένα; Αν είναι δυνατόν!!
Αυτό μπορεί να συμβαίνει με εσάς, σε εμάς όμως δε είναι έτσι το πράγμα…
Εξάλλου σου ζήτησα να παραθέσεις κείμενα του Αγίου και όχι κάποιου αγνώστου!
Επιτέλους, πώς και πότε θα πεισθείς ότι όλα αυτά περί ένοπλου αγώνα (για μια ελευθερία όχι σαν κι αυτή που μας χάρισε ο Κύριος) δεν είναι μέσα στις διδαχές των Αγίων μας;;!! Μη αργοπορείς 😉
Νομίζω πως είπαμε αρκετά.
3 Νοεμβρίου, 2011 στο 9:38 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ αδελφέ μου, νομίζω ότι …στρίβεις δια του αρραβώνος. 😀
Ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος είσαι σίγουρος ότι απέρριπτε διαρρήδην και καθολικώς την επανάσταση;
Δεύτερον, δεν είναι …»κάποιος Στ. Παπαδόπουλος», αλλά είναι ο παλαίμαχος Πατρολόγος και καθ. Πανεπιστημίου Στ. Παπαδόπουλος, συγγραφέας πάρα πολλών βιβλίων περί βίου και θεολογίας Πατέρων(μόνο εγώ έχω τουλάχιστον 5, εκ των οποίων έχω βέβαια διαβάσει τα 3,5 🙂 ) με εξαιρετική
τεκμηρίωση. Μπορώ να σου παραθέσω και την σχετική τεκμηρίωση από μέσα από το βιβλίο. Ιδιαίτερα η συμμετοχή του ως ξ ε σ η κ ω τ ή -μπροστάρη(ξεσήκωσε τον λαό, ήταν ο επικεφαλής της στην περιοχή του ) στα Ορλωφικά τεκμαίρεται πολύ εύκολα. Και εμένα θα με ενδιέφερε πάρα πολύ η πολιτική θεολογία που αναπτύσσει- προφανώς… 🙂
Ο ένοπλος αγώνας και γενικά η (αντι)βία είναι έσχατο μέσο και υπάρχουν ακόμη και αυτοί που λένε ότι πρέπει να νικήσουμε με το πιο δυνατό μας όπλο, την προσευχή υπό αίρεσιν, δηλαδή υπό ορισμένες προϋποθέσεις… Και εγώ εύχομαι και οι Πατέρες έτσι, νομίζω, έκαναν, να χρησιμοποιούμε τα ΚΑΤΆ ΤΟ ΔΥΝΑΤΌΝ λιγότερο «βίαια» μέσα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπό προϋποθέσεις δεν είναι ανεκτά ή και επιβεβλημένα… Δεν είμαστε αναρχοπασιφιστές ακριβώς ως Εκκλησία ούτε υποστηρικτές του Γκάντι… 🙂
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 2:57 ΜΜ |
Δε υπάρχει λόγος να συνεχίσω αυτή την κουβέντα. Αποδείχθηκε πως δε τα λες καλά.
Μόνο ένα τμήμα από το «Νέος Ραψάκης»του Αγίου Αθανασίου του Παρίου, για να μη βάζεις με το νου σου ό,τι σε βολεύει.
«Ταῦτα ἴσως διανοούμενοι κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐδικούς μας ὁμογενεῖς, καί, τρόπον τινά, ζήλῳ διαπύρῳ κινούμενοι ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους,
φιλόσοφοι μᾶλλον ὄντες ἢ φιλόχριστοι,
καὶ φιλάδελφοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι,
καὶ μᾶλλον γηϊνόφρονες ἢ οὐρανόφρονες,
τρόπον ἐξεῦρον τῆς τῶν ὅλων ἐλευθερίας, ὄχι τίμιον καὶ χριστιανικὸν καὶ χριστιανοῖς πρέποντα, ἀλλὰ βαρβαρικὸν τῳόντι καὶ βαρβάροις πρέποντα.
Τίς καὶ ποῖος οὗτος; Βιβλιάριον ἐξέδωκαν, Ρόπαλον τοῦ Ἡρακλέους αὐτὸ ὀνομάσαντες, οἱ ἑλληνόφρονες· βιβλίον δηλαδὴ διεγερτικόν, ἐρεθιστικόν, παρακινητικόν, ὥστε πάντες οἱ ἁπανταχοῦ χριστιανοί, ἐν ρητῇ ἡμέρᾳ, νὰ δείξουν τοῦ Ἠρακλέους τὴν ἀλκὴν ἐναντίον τῶν τυρρανούντων αὐτούς, καὶ τὰ ἑξῆς· ὁ νοῶν νοείτω.
Ἡ θεία Πρόνοια ἠλέησε τὸ γένος τῶν χριστιανῶν, καί, προτοῦ νὰ διαδοθοῦν εἰς τὸν κόσμον ἐκεῖνα τὰ κακέμφατα ρόπαλα, ἔκαμε καὶ ἐφανερώθη ἡ ἀντίθεος αὕτη σκευωρία, καὶ παρεδόθησαν εἰς τὸ πῦρ˙ καὶ οἱ κατὰ τῶν ἰδίων δεσποτῶν τὴν κοινὴν καὶ καινὴν εὐτρεπίσαντες μάχαιραν, μάχαιραν εὗρον μισθὸν τοῦ παραλόγου ζήλου αὐτῶν.
Ἡ ἁγία Ἐκκλησία, ταῦτα μαθοῦσα, καὶ φρίξασα ἐπὶ τῷ καινῷ καὶ ὀλεθρίῳ τούτῳ ἀκούσματι, ἔτι δὲ καὶ ἐπιταγὴν λαβοῦσα, ἐξέδωκεν εἰς τὸ κοινόν, διὰ τίνος ἀδελφοῦ, ὡσὰν ἕνα σωτήριον ἀντίδοτον πρὸς τὴν ὀλέθριον ἐκείνην προτροπήν, μίαν πατρικὴν καὶ ἀδελφικὴν παραίνεσιν, εἰς τοὺς ἁπανταχοῦ χριστιανούς, κηρύττουσαν τοῖς πάσι καὶ λέγουσαν: ἀδελφοί, στῶμεν καλῶς˙
ὅτι, πρῶτον μέν, μία τοιαύτη πρᾶξις εἶναι ἀπὸ μιᾶς ἀπηγορεύμενη ἀπὸ τοὺς θείους νόμους εἰς τοὺς μαθητᾶς τοῦ Χριστοῦ˙
δεύτερον δέ, ὅτι καὶ σφόδρα ἐπικίνδυνον ἦτον καὶ εἶναι εἰς ὅλον τὸ γένος τῶν Χριστιανῶν, ὅσοι ζοῦν ὑποκάτω εἰς τούτην τὴν ἐπικράτειαν, ἕνα τοιοῦτον τόλμημα· καὶ πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσῃ, ὅποιος δὲν εἶναι στερημένος πανταπάσιν ἀπὸ συλλογιστικὴν δύναμιν»
Αγώνα, λοιπόν Φιλαλήθη, τίμιον καὶ χριστιανικὸν καὶ χριστιανοῖς πρέποντα, και όχι βαρβαρικὸν καὶ βαρβάροις πρέποντα, μας λέει ο Άγιος .
Ελπίζω να σε φωτίσει να αλλάξεις απόψεις!!!
ΥΓ. (Αν έχεις και κάποιο κείμενο του Αγίου Μακαρίου υπέρ του ένοπλου αγώνα θα ήταν καλό να το παρέθετες για να μη φαίνεται πως λες δικά σου πράγματα τα οποία απέχουν πάρα πολύ από την αλήθεια)
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:52 ΜΜ |
Αγαπητέ μου αδελφέ, κάθε συζήτηση έχει ένα εύρος, ώσπου να φτάσει κάπου. Αλλά δεν νομίζω ότι αποδείχθηκε αυτό που λες. Βέβαια, ο καθένας ας κρατήσει ό,τι θέλει ελευθέρως… 🙂
Αυτό το έργο του Αγ. Αθανασίου Παρίου -που αποδίδεται τουλάχιστον σε αυτόν- είναι γνωστό έργο κατά του Ρήγα και των σχεδίων του.
Σου είπα τι λένε και μεγάλοι Πατέρες, όπως οι Καππαδόκες και, νομίζω, ακόμη, ο Μ. Αθανάσιος(τα γράφει ο π. Μεταλληνός κάπου).
Αν βρω και το ίδιο το κείμενο -δεν ξέρω αν έχει διασωθεί κάτι τέτοιο-, θα το μεταφέρω. Το βιβλίο το έχω στο σπίτι. 🙂 Ως τότε, χαίρε και αγάλλου εν Κυρίω…
5 Νοεμβρίου, 2011 στο 1:14 ΠΜ |
Έχω μείνει άφωνη μ’ αυτά που διαβάζω άνωθεν από σένα 4_0… Η επανάσταση του 1821 με τις ευλογίες του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ δεν ξεκίνησε (φαινομενικά μόνο την καταδίκασε για να ρίξει στάχτη στα μάτια των Τούρκων);; Και πόσοι άλλοι μητροπολίτες… Τι μου παραθέτεις μονομερή αποσπάσματα από τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο… Ομολογώ ότι δεν είμαι πολύ διαβασμένη… Αλλά ξέρω πως ο π. Παΐσιος που ουδείς αμφισβητεί την αγία μορφή του, βγήκε από το Όρος για να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο κατά της Συνθήκης του Σένγκεν… Δεν είναι σωστή η απόλυτη θέση όχι ένοπλος αγώνας… Δεν συμφωνώ…
5 Νοεμβρίου, 2011 στο 1:19 ΠΜ |
Επίσης, αναρρωτιέμαι πώς η Παναγία το ΄40 ευλογούσαι τους στρατιώτες και τους σκέπαζε… Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ακόμη και από Ιταλούς που βλέπανε μια γυναίκα να ναι επικεφαλής των Ελλήνων σε διάφορες μάχες… Αυτό πώς εξηγείται εκτός από το ότι ο θεός ευλόγησε έναν τέτοιο αγώνα γιατί δεν ήμασταν εμείς που προκαλέσαμε αλλά βρισκόμασταν σε θέση άμυνας… Και αυτά που υπερασπιζόμασταν δεν ήταν ιδιοτελή συμφέροντα, αλλά τα όσια και ιερά μας…
Αυτά… καλό σας βράδυ!!!!
5 Νοεμβρίου, 2011 στο 11:06 ΠΜ |
MEXIK, και μόνο την Καινή Διαθήκη να διαβάσεις θα καταλάβεις πως αυτά που λέει ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος είναι αυτά που μας είπε ο Κύριος και όλοι οι Άγιοί Του.
Δε πιστεύω να είσαι τόσο αδιάβαστη και να μη έχεις διαβάσει την Καινή Διαθήκη.
Αν όμως, όντως δεν έχεις διαβάσει, έστω μια φορά, την Καινή Διαθήκη τότε να μένεις άφωνη όχι μ’αυτά που μας λένε οι Άγιοι αλλά με το οτι δεν είσαι και πολύ διαβασμένη.
Ε, δεν έκανε και ένοπλο αγώνα ο π. Παΐσιος. Σε μια πορεία πήγε. Άλλο ένοπλος αγώνας κι άλλο ένα συλλαλητήριο !!
Επιτέλους, υπάρχουν τόσες αναφορές για το πώς πρέπει να διάγουμε ως Ορθόδοξοι χριστιανοί! Κάθε προσπάθεια ‘νομιμοποίησης’ του ένοπλου αγώνα δεν ταιριάζει με αυτά που έχουμε παραλάβει από τους πατέρες μας!
Εξάλλου, αν νομιμοποιείται όποια μορφή ένοπλου αγώνα και τόσοι Άγιοι, όπως λέτε, ευλογούσαν στο παρασκήνιο, διαφόρων τύπων επαναστάσεις, δεν είναι ολίγον περίεργο αυτό;;
Γιατί κρύβονταν και δε σήκωναν λάβαρο επανάστασης, όλοι τους; Ποιον φοβόταν; Τι να σας πω!!! Δε μπορείτε να κρατήσετε εσείς αυτή την αλήθεια και ‘βάζετε’ τους Αγίους να υποστηρίζουν τις επαναστάσεις ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ όμως;! Έλεος! Οι Άγιοι ό,τι έκαναν το έκαναν στα φανερά!!! Κι αν θέλανε ένοπλο αγώνα θα είχαμε πάρα πολλές αναφορές, πολλών Αγίων, περί τούτου!
6 Νοεμβρίου, 2011 στο 12:46 ΜΜ |
Απλά να ξεκαθαρίσω κάτι όσο με παίρνει: κατακριτέος ο ένοπλος αγώνας. Ο Ιούδας ο ίδιος πλησίασε το Χριστό γιατί αυτός και οι στενοί του φίλοι έλπιζαν πως ως Λυτρωτής θα τους απελευθέρωνε με το αίμα και τη βία από τους κατακτητές Ρωμαίους. Πόσο έξω έπεσαν! Γιατί ο Κύριος δεν ήρθε εδώ να κατακτήσει με το αίμα των κατακτητών, αλλά να διδάξει με το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑ! Και ο Ίδιος θυσιάστηκε για να ‘μαστε τώρα όπως είμαστε.
Και η μεγαλύτερη επανάσταση όλων των εποχών, η μοναδική που αξίζει απεριόριστο σεβασμό χωρίς εξαιρέσεις, καθώς δεν άρχισε με κίνητρο τα χρήματα, είναι η Χριστιανική.
Το ’21 ξεκίνησε επειδή κάποιοι απαιτούσαν περισσότερα απ’ όσα κέρδιζαν όσο ήταν υπό κατοχή, κι ύστερα απέκτησε (δόξα τω Θεώ που απέκτησε) εθνικό φρόνημα. Η Γαλλική επανάσταση ξεκίνησε για να πολλαπλασιαστούν τα δικαιώματα των μεσαίων τάξεων που είχαν πλουτίσει με τη βιομηχανική επανάσταση κι ήθελαν πιο πολλά προνόμια στην εξουσία. Μετά ήρθε (κι ευτυχώς που ήρθε) η διακήρυξη των Δικαιωμάτων Ανθρώπου και Πολίτη και η αλλαγή των αξιών. Μα άλλα τα αρχικά κίνητρα, και άλλα τα διαφημισμένα στον απλό λαό για κίνητρο.
Κατακρίνουμε λοιπόν τη βία, καταδικάζουμε τα όπλα και απεχθανόμαστε το θάνατο και όλους τους σημερινούς του βωμούς (βλέπε τηλεόραση, ραδιόφωνο, βιντεοπαιχνίδια κ.τ.λ.). Αλλά προσκυνάμε το χώμα που βάφτηκε με το αίμα των αδερφιών μας, για να ζούμε εμείς σήμερα λεύτεροι όσο γίνεται, κι ας ήταν από πίσω τότε τα κίνητρα άλλων. Γιατί τ’ αδέρφια μας, πατρίδα ονειρεύονταν, «χώμα δικό τους και δικό μας», όχι παράδες και βίλλες, τουλάχιστον τότε. Και βγαίνουμε στους δρόμους, με μόνο όπλο τα πανό και την παλλόμενη καρδιά μας (ίσως και κανα δυο αυγά ή αγελαδίτσες στις πιο ακραίες περιπτώσεις 😉 ), όχι με δίκανα. Πολεμούμε πια, θέλω να πιστεύω, όχι για τα πορτοφόλια μας μόνο, αλλά για το Έθνος μας που καταπατάται βίαια κι άδικα. Δε ζητάμε βία, αλλά ειρήνη και δίκαιο.
Γιατί τα συγχέουμε λοιπόν όλα αυτά;…
6 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:23 ΜΜ |
@Ανώνυμε
Θα συμφωνήσω στα περισσότερα που λες, μόνο να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κυρίως εκεί που λες «Το ’21 ξεκίνησε επειδή κάποιοι απαιτούσαν περισσότερα απ’ όσα κέρδιζαν όσο ήταν υπό κατοχή…» Το 1821 λοιπόν ξεκίνησε από ανθρώπους πλεονέκτες και άπληστους;; Δεν ήταν απόρροια μιας διεργασίας αιώνων;; Δεν ήταν η ιερή «απαίτηση» ανθρώπων ελεύθερων που η ψυχή τους λαχταρούσε τη λευτεριά του έθνους;; Ναι, υπήρχαν και οι άπληστοι και οι καιροσκόποι… Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν…
@4_0
Φίλε μου, πραγματικά μαθαίνω μέσα από τη συζήτηση διότι δεν έχω το αλάθητο… Δυστυχώς δεν είμαι πάπας… Δεν μου απάντησες για την περίπτωση του ΄40, για τον Άγιο Γρηγόριο τον Ε΄ -που η ιστορία δεν αμφισβητεί τη στάση του… Θα περιμένω… Απλά να ξεκαθαρίσω πως ναι, ο Κύριος σαν άκακο αρνί πορεύτηκε το δρόμο της Σταύρωσης χωρίς να καλέσει στρατιές αγγέλων να Τον υπερασπιστούν… Απλά να σου πω πως ναι, δεν είμαι αιμοβόρα που ευχαριστιέται στον πόλεμο και στους σκοτωμούς… Αλλά αλίμονο αν καταδικάσω παντελώς τον ένοπλο αγώνα χωρίς να του δώσω τα κίνητρα που κάθε φορά οδηγούν στην επιλογή του, ε, τότε θαμαι για κλάματα!!!!! Διότι αυτομάτως καταδικάζω τους προγόνους μου που χάριν αυτών αναπνέω σήμερα ελεύθερα και έχω το δικαίωμα να εκφράζω τη γνώμη μου ελεύθερα!!!!!
Επίσης, επί βασιλείας Ηράκλειου πέρα από τους πολλούς πολέμους που πραγματοποίησε, έκανε και έναν εναντίον των Περσών οι οποίοι πήραν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας… Καλύτερα να μην είχε κάνει τον ένοπλο αυτό αγώνα λες;; Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου… Επίσης, ο Άγιος Κωνσταντίνος καθ’ οδόν σε μάχη είδε στον Ουρανό το Σύμβολο Εν τούτω Νίκα…
Αυτά… Θα περιμένω την απάντησή σου… Καλό βράδυ!!
6 Νοεμβρίου, 2011 στο 10:11 ΜΜ |
Μα φυσικά και με συγχωρείς για την παρεξήγηση. Απλά κάποιοι άνθρωποι στην αρχή θέλησαν να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ο απλός λαός όμως φυσικά και ήθελε την πατρίδα του λεύτερη! Φυσικά και αγωνίστηκε με καθαρή συνείδηση. Εννοώ μόνο ότι τα συμφέροντα κάποιων (όχι όλων) από αυτούς που κινούσαν τα νήματα τότε ήταν τέτοια! Συγγνώμη για την παρερμηνεία εξ’ αιτίας μου.
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 1:00 ΠΜ
Έγινες κατανοητός…:):):)
Καλό σου βράδυ!!!!
6 Νοεμβρίου, 2011 στο 8:31 ΜΜ |
Τι περιμένεις, Μεχικ, να σου πω για το ’40;;
Ας αποφανθεί η Εκκλησία για τις περιπτώσεις που αναφέρεις! Δεν είναι δική μου δουλειά να σχολιάζω οπτασίες αδελφών και μάλιστα κεκοιμημένων.
Για δε τον Άγιο Γρηγόριο τον Ε’ παρά το γεγονός ότι είχε προβεί σε όχι και τόσο φιλικές ενέργειες προς τους επαναστατημένους εσύ, αγαπητή, επιμένεις να μας λες πως ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε’,
ΞΕΚΙΝΗΣΕ την επανάσταση;;… μα που τα διαβάζετε αυτά!!!;
Και όμως, αγαπητή, οι Άγιοί μας και μέσα σ’αυτούς χιλιάδες Μάρτυρες, δε κατέφυγαν ούτε μια στιγμή σε ένοπλο αγώνα, ούτε καν σε ελάχιστη βία. Και φυσικά πιο σημαντικά κίνητρα, για την επιλογή του ένοπλου αγώνα, δεν πιστεύω να βρείτε από αυτή την ίδια τη ζωή τους! Πώς τους βλέπεις, λοιπόν; Ήταν για κλάματα; Αποφασίστε, επιτέλους!
Η Οδός είναι η ίδια σήμερα και χθες και αύριο και δεν επηρεάζεται και φυσικά δεν καταργείται από οποιαδήποτε ανθρώπινα ‘κίνητρα’.
Όσο επιμένετε να μη καταλαβαίνετε τόσο δυσκολεύει και το πράγμα.
Και φυσικά δεν είναι δουλειά μου να κρίνω αν σωστά έπραξε ο ένας ή ο άλλος αυτοκράτορας. Εγώ έπιασα κουβέντα με το Φιλαλήθη για το πώς πρέπει να βλέπουμε, εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί, τα πράγματα σήμερα!
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 12:56 ΠΜ |
Σταματώ εδώ αγαπητέ μου διότι η κουβέντα δεν οδηγεί στην αλήθεια… Παρερμηνεύεις τα λεγόμενά μου και λυπάμαι… Ας είναι… Σε κάθε περίπτωση νασαι καλά!!!!
6 Νοεμβρίου, 2011 στο 9:49 ΜΜ |
Καλησπέρα σε όλους!! 🙂
@4_0
Πρόσεξε, φίλε μου, πώς τα λέει ο Πατρολόγος Στ. Παπαδόπουλος στην παράγραφο «Τα Ορλωφικά και η απομάκρυνσή του από την Κόρινθο :
«Η εντυπωσιακή δράση του Μακαρίου στην Κορινθία διακόπηκε απότομα ένεκα των Ορλωφικών, της άτυχης επαναστάσεως των Πελοποννησίων κατά των Τούρκων το 1770. Ο Μακάριος έ λ α β ε ε ν ε ρ γ ό μ έ ρ ο ς σ τ η ν π ρ ο ε τ ο ι μ α σ ί α τ η ς ε π α ν α σ τ ά σ ε ω ς τ ω ν Π ε λ ο π ο ν ν η σ ί ω ν με άλλους επισκόπους, και είχε προσωπικές για τον σκοπό αυτό συνεννοήσεις με τον απεσταλμένο των Ρώσων Γεώργιο Παπαζώλη, που επαινεί την αξία και την φιλοπατρία του Μακαρίου(βλ. Τ. Γριτσόπουλου «τα Ορλωφικά», σσ. 36, 55 ,76). Ακόμα «έπεισε» τον κάπως διστακτικό πατέρα του να «υψώσει την σημαία της επαναστάσεως στα Τρίκαλα της Κορινθίας»(Στ. Κουτίβα, «Οι Νοταράδες», σσ.222-4), ενώ Μακάριος και Γεωργαντάς είχανε υπογράψει στην Καλαμάτα συμφωνητικό για την επανάσταση.
Η συμμετοχή των Νοταράδων στην εξέγερση είχε δραματικά αποτελέσματα. Ο αδελφός του Μακαρίου Φερδινάνδος- Ακράτος δολοφονήθηκε από τους πράκτορες των Ρώσων, ενώ, μόλις νικημένα υποχώρησαν τα λίγα ρωσικά πλοία, οι Τουρκαλβανοί καταδίωξαν τους Νοταράδες, που κατέφυγαν -και ο Μακάριος- στην Ζάκυνθο, στερημένοι τελείως χρημάτων και χρειωδών. Είναι πολύ χαρακτηριστικό της αφοσιώσεως του Μακαρίου στο ποίμνιό του και της φιλοπατρίας του ότι, ενώ άλλοι επαναστατημένοι αρχιερείς κατέφυγαν στα ρωσικά πλοία για να σωθούν, αυτός παρέμεινε σ’ ελληνικό έδαφος και μάλιστα -σε λίγο -στην γειτονική προς την Κόρινθο νήσο Ύδρα».(Στ. Παπαδοπούλου, Αγ. Μακάριος Κορίνθου: Ο Γενάρχης του Φιλοκαλισμού, εκδ. Ακρίτας, εκδ. Α , Μάρτιος 2000)
Σχετικά με τον Γρηγόριο τον Ε’ του οποίου το σκοινί ο πατριώτης ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης μας προτρέπει να μην ξεχνάμε -διότι καταδικάστηκε σε απαγχονισμό ως συνωμότης-, είναι γνωστό από την προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος» ότι ήταν ΓΝΩΣΤΉ η ΠΗΓΉ (=πίεση της Υψηλής Πύλης) του εικονικού αφορισμού του Πατριάρχη προς τους επαναστατημένους και μάλιστα είχε ήδη επικοινωνήσει μαζί τους, αφού επικεφαλής αυτής, μόλις το έμαθαν και επισήμως, γελούσαν. Λέγεται πάντως ότι ένα τεράστιο μέρος ΚΑΙ του Ανώτατου Κλήρου ήταν μυημένο στην Φιλική Εταιρεία και πως ακόμη και ο Γρηγόριος ο Ε’ ήταν μέσα σε αυτήν.
@Ανώνυμος/η
Ευχαριστώ για την ωραία τοποθέτηση!Παρακαλώ να μην ξεχνάμε μόνο πως ναι μεν ο Ιούδας ενδέχεται να είχε και(πλην της φιλαργυρίας του κτλ.) ένα τέτοιο κίνητρο προδοσίας του Χριστού, όπως το έλεγε εδώ και ο καθ. Π. Χρήστου, αν δεν κάνω λάθος, πλην όμως τα σχέδιά του ήταν κοσμοκρατορικά, δλδ οι Εσσαίοι και άλλοι είχαν μια ιδέα του Μεσσία ως επίγειου άρχοντα που δεν θα τους ελευθέρωνε απλώς και μόνο αμέσως τότε από τον Ρωμαϊκό ζυγό, αλλά θα τους καθιστούσε…κυριάρχους του κόσμου. Άλλωστε και ο (Διεθνής) Σιωνισμός ή τουλάχιστον μέρος του τα ίδια δεν επαγγέλλεται σήμερα;
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 8:04 ΠΜ |
ΜΕΧΙΚ, μπορεί εσείς να βλέπετε ό,τι θέλετε αλλά, σας παρακαλώ, μη μας χρεώνετε παρερμηνείες των λόγων σας. Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Να μιλάτε πιο συγκεκριμένα παρακαλώ.
Εξάλλου δεν είπατε και τίποτα το οποίο θα μπορούσα να παρερμηνεύσω.
Μόνο εκείνο το: Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε’ ξεκίνησε την επανάσταση.
Εξηγείστε μας πρώτα που τα διαβάζετε αυτά και μετά κατηγορείστε με για ό,τι θέλετε!
Πείτε μας πρώτα αν θεωρείτε πως οι Άγιοι Μάρτυρες δεν έπραξαν καλά που υπέστησαν τόσους εξευτελισμούς και στο τέλος θάνατο ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να οργανώσουν έναν κάποιον αγώνα για να ζουν αυτοί και οι απόγονοί τους ελεύθεροι!!
Μετά από ποιο σημείο, λοιπόν, εσείς θα ‘λέγατε’ στους Αγίους Μάρτυρες να σταματήσουν να υπομένουν μαρτύρια και να αρχίσουν να οργανώνουν αντίσταση;;
Ή έχετε ξεχωρίσει τους ανθρώπους σε εκείνους οι οποίοι δικαιούνται ένοπλης αντίστασης και σε άλλους, τους Αγίους, οι οποίοι πρέπει να υπομένουν έως τέλους;
Εγώ εξ όσων έχω καταλάβει, ΟΛΟΙ, μα ΌΛΟΙ μας, πρέπει να ακολουθούμε τους αγίους Μάρτυρες. Αυτός που θέλει να μένει στην Οδό ακολουθεί τους Αγίους Μάρτυρες, όπως μας λέει κι ο Φιλαλήθης: “Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος” 😉
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ένοπλος αγώνας δεν είναι μίμηση αγίων Μαρτύρων.
Αν δε μπορείτε να καταλάβετε πώς και γιατί οι άγιοι Μάρτυρες ενεργούσαν έτσι τότε εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Οι άγιοι να σας φωτίσουν να δείτε την αλήθεια που είναι μπροστά σας και απλώς δε τη βλέπετε.
Φιλαλήθη, σας ζήτησα να παραθέσετε κείμενα του Αγίου Μακαρίου και όχι άλλων. Παρακαλώ να προσέχετε περισσότερο αυτά που σας λέω. Εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα όταν προσπαθήσατε να ‘θολώσετε το τοπίο’ για το τί μας διδάσκει ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος. Έγινα σαφής;
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 1:50 ΜΜ |
Επειδή είδα την παραπάνω συζήτηση (αν και δεν έχω διαβάσει τα πιο πρόσφατα σχόλια) θα γράψω κι εγώ μια γνώμη.
Παρακάτω μιλώ για δύο έννοιες.. Δύο έννοιες, η «Α» και η «Β».. Τις βλέπω αφηρημένα, ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο, συνθήκες. Ισχύουν διαχρονικά, σε κάθε εποχή.
Ιδανικά:
Α: Διαχωρίζουμε ποιό είναι το κακό και ποιό είναι το καλό, καταλαβαίνουμε αν κάτι είναι κακό, και γιατί είναι κακό, και ΠΟΣΟ κακό είναι. Αντιλαμβανόμαστε οτι το σκοτάδι είναι σκοτάδι, και αντιλαμβανόμαστε πόσο σκοτεινό είναι το σκοτάδι.
Β: Ανάβουμε φως. (Δηλαδή.. Δεν καθόμαστε να γριλίζουμε και να γαυγίζουμε στο σκοτάδι, και να το μουτζώνουμε, να το καταριώμαστε, και να το απειλούμε και να διαμαρτυρόμαστε στο σκοτάδι για το οτι είναι σκοτάδι. Αλλά.. ανάβουμε φως. φως=αγάπη στην πράξη.)
«Α» και «Β» είναι αλληλοτροφοδοτούμενα. Όσο πιο πολύ εφαρμόζω το «Β», τόσο πιο ικανή είμαι να εφαρμόζω το «Α». Όσο πιο πολύ εφαρμόζω το «Α», τόσο πιο ικανή είμαι να εφαρμόζω το «Β».
Τις δύο αυτές έννοιες πριν τις εξέτασα αφηρημένα. Τώρα εξετάζω συγκεκριμένα τι σημαίνουν στις μέρες μας σχετικά με την κατάσταση της χώρας.
Α: Αναγνωρίζω τη βρωμιά στους νόμους και στους ηγέτες του τόπου
Β: Ενημερώνω τους συνανθρώπους, ταϊζω τον φτωχό, βοηθώ τον συνάνθρωπο, κλείνω πληγές, μειώνω την αδικία, απαλύνω τον πόνο, ανακουφίζω, βοηθώ στη λύση προβλημάτων, υπερασπίζω τον αδύνατο, ενδυναμώνω τον αδύναμο, δημιουργώ καλά πράγματα, σέβομαι, τιμώ, θυσιάζομαι για το καλό, ομορφαίνω τη ζωή των άλλων, προσεύχομαι υπέρ του καλού, πράττω το καλό, αρνούμαι να κάνω πράξη τις αδικίες που προστάζουν οι άρχοντες του κόσμου, απελευθερώνω όσους βρίσκονται υπό τα δεσμά αδίκων, κλπ. Όλα αυτά τα περιγράφω ως τρόπους να «ανάψω φως».
Στα πλαίσια αυτά, δε μένει κανένας χώρος για ο.τιδήποτε βίαιο, είναι αδύνατον να κάνω οτιδήποτε βίαιο. Ούτε μούτζες, ούτε γιαουρτώματα κάνω. Με το να κάνω κάτι βίαιο δεν «ανάβω φως».
Αν φτάσω σε ένοπλο αγώνα, αυτό γίνεται μόνο όταν είναι η έσχατη λύση, όταν έχω δοκιμάσει προηγουμένως όλους τους άλλους τρόπους αντίστασης, και πάντα με πολύ πόνο ψυχής.
Δηλαδή, συμφωνώ απολύτως με το περιεχόμενο της ανάρτησης και το περιεχόμενο όλων των σχολίων των Φιλαλήθη, Ανωνυμου/ης, ΜΕΧΙΚ, και θεωρώ απαραίτητη συμπλήρωση την επισήμανση από 4_0. Προσωπικά, με αγγίζουν πολύ εκκλήσεις για μη-βία, όπως πχ αυτές από 4_0: «Μηδενική βία. Ούτε κατάρες, ούτε μούντζες, ούτε γροθιές, ούτε καταλήψεις…. Και όμως, αγαπητή, οι Άγιοί μας και μέσα σ’αυτούς χιλιάδες Μάρτυρες, δε κατέφυγαν ούτε μια στιγμή σε ένοπλο αγώνα, ούτε καν σε ελάχιστη βία.»
Συμφωνώ απολύτως πως ιδανικά θα έπρεπε να εφαρμόζουμε μηδενική βία. Βέβαια, δεν είμαστε ιδανικά πλάσματα, και κατανοώ απόλυτα το να συμβαίνει εκδήλωση βίας.
Το να πιάσω στα χέρια μου ένα κεσεδάκι γιαούρτι και χωρίς λόγο και αιτία να το πετάξω στον κάδο απορριμάτων, θεωρείται απαράδεκτο. Το να πετάξω το γιαούρτι στον κακό πολιτικό, αυτό δεν θεωρείται εξίσου απαράδεκτο, ίσα ίσα μπορεί να χειροκροτηθεί. Όταν πετώ το γιαούρτι στα σκουπίδια τότε πετώ το γιαούρτι στα σκουπίδια, συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Μα όταν πετώ το γιαούρτι στον πολιτικό, τότε πάλι πετώ το γιαούρτι στα σκουπίδια (οι κακές πράξεις του πολιτικού είναι λιγότερο “σκουπίδια” από τα σκουπίδια στον κάδο απορριμάτων;). Κι επίσης δεν βρίσκω σωστό το να πετάξω το γιαούρτι πάνω στον πολιτικό, την στιγμή που κάποιος φτωχός άνθρωπος δίπλα μου θα παρακαλούσε να το είχε αυτός ώστε να το φάει.
Μια τόσο μικρή κι ασήμαντη πράξη, όπως το να πετάξω το γιαουρτάκι πάνω στον πολιτικό, είναι μια πράξη βίας. Μια πράξη βίας, ακόμα και τόσο μικρή όσο αυτή, είναι μη αποδεκτή στο χριστιανικό πνεύμα.
Φυσικά, δεν κατακρίνω τον άνθρωπο που πετά γιαούρτι στον πολιτικό, το θεωρώ απολύτως μα απολύτως κατανοητό πάνω στην αγανάκτηση και την απελπισία μου να πετάξω το γιαούρτι στον πολιτικό.
Είναι δυνατόν, μια τόσο δα μικρή κι ασήμαντη πράξη, όπως το να πετάξω το γιαουρτάκι στο πολιτικό πρόσωπο, να αποτελεί πράξη βίας, ενώ, αντίθετα, να έχω κοντά μου ένοπλο απόσπασμα χιλιάδων ανδρών να μην είναι πράξη βίας, αν, για παράδειγμα, σκοτώνοντας 10 κερδίζουν τη ζωή τους 10000.
«Βίαιο» σημαίνει «καταστροφικό» και ασφαλώς στη ζωή του χριστιανού δεν υπάρχει ο παραμικρός χώρος για ο.τιδήποτε καταστροφικό -άρα δεν υπάρχει χώρος για ο.τιδήποτε βίαιο.
Στη ζωή μας, εγώ, κι ο διπλανός μου, κι εμείς όλοι που γράφουμε εδώ σε αυτό και σε άλλα ιστολόγια, εμείς όλοι ο καθημερινός κόσμος, συμφωνούμε απερίφραστα πως η βία είναι κάτι κακό, αλλά πόσο συχνά έχουμε εγρήγορση κι έγνοια μην τυχόν κάνουμε κάτι βίαιο; Εμένα μου φαίνεται πως υπάρχουν πάρα πολλά περιθώρια για να βελτιωθούμε ως προς αυτό, εμείς γενικά, οι σημερινοί Έλληνες, εγώ κι όλοι μας. Βία δε σημαίνει μόνο το να πάρω όπλο και να σκοτώσω χωρίς λόγο. Βία είναι ακόμα κι ένα ανεπαίσθητο βλέμμα απαξίωσης που μπορεί χωρίς να το καταλάβω να δείξω στον άλλον. Διότι όπως ασυναίσθητα εγώ κάνω το απαξιωτικό βλέμμα, έτσι ασυναίσθητα το προσλαμβάνει κι ο άλλος, και το νιώθει και τον επιρεάζει και καταλαβαίνει την κακία, αδικία, κι αλαζονεία του απαξιωτικού βλέμματος. Κι η απαξίωση είναι κάτι καταστροφικό, διότι καταστρέφει την ιερότητα που υπάρχει και πρέπει να νιώθω για το άλλο πρόσωπο, κάθε πρόσωπο, κάθε δημιούργημα του Θεού. Οπότε, κάθε φορά που κάποιος μιλάει για “μη βία” λέει, κατά τη γνώμη μου, κάτι πολύ καίριο.
Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, τα σχόλια από 4_0 έρχονται πολύ ωραία να συμπληρώσουν τα πολύ ωραία που είπαν οι άλλοι τρεις σχολιαστές.
Αυτό το οποίο μου γέννησε μεγάλη απορία ήταν αυτό που διάβασα από Φιλαλήθη πως “δεν είμαστε με τον Γκάντι”. Δεν είμαστε; Με τον Γκάντι; Γιατί; Αδύνατον να βρω έστω ένα ψεγάδι.
Η δουλεία καταργήθηκε λόγω επιστολής που έστειλε ένας Άγιος; ενδιαφέρον.
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 4:38 ΜΜ |
@Πορτοκαλιά
Ευχαριστώ για τις πολύ ωραίες σκέψεις. Πράγματι, η μη- βία, η γκαντική ή αυτή της παθητικής αντίστασης, είναι το ιδεώδες γενικώς από χριστιανικής πλευράς. Όμως, υπάρχουν φορές που δεν υπάρχουν επιλογές. Η βία είναι μια γενικευμένη και θεσμικά κατοχυρωμένη, προφανώς, κατάσταση και, ακόμη, την συναντάμε καθημερινά γύρω μας. Αν δεν θέλουμε την βία, δεν πρέπει να αντιδράσουμε με όποιο μέσο είναι πρόσφορο -εκτός από θεμιτό- σε κάθε τέτοια περίπτωση, ξεκινώντας πάντα από την παράκληση και την αγαπητική προσέγγιση, σωστά; 🙂
Σχετικά δε με την κατάργηση της δουλείας, επισημαίνει εδώ ο αγαπητός Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης:
««Ο Θεός μάς αποκαλεί υιούς Του κι εμείς τολμάμε να υποβιβάζουμε τους αδελφούς μας σε τάξη δούλων», άγιος Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, επιστολή στον αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνό, που κατάργησε νομοθετικά τη δουλεία – το παράθεμα από το πρόσφατο βιβλίο της Ελένης Αρβελέρ Γιατί το Βυζάντιο, εκδ. Ελληνικά Γράμματα «
http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/koinwnia/xristian_ypov_1.htm
@4_0
Αγαπητέ μας, όπως λέει και ο γέροντας Πορφύριος, όταν είχε πάει στο Όρος, τα δύο θεμελιωδέστερα που του σύστησαν να διαβάζει ήταν Γραφή και Βίους Αγίων. Εγώ εδώ καταθέτω από το δεύτερο πειστήρια για τον ένοπλο αγώνα. Αλλά δεν βλέπω να πείθεσαι, έτσι δεν είναι..; Ακόμη, μην ξεχνάμε τι συνέβη και με τον προσφάτου μνήμης Άγιο Δημήτριο, που ήταν μάρτυρας: «Εν τω σταδίω θαρρύνας τον(σ.Φ.: Άγιο και συναθλητή του) Νέστορα, ως του Λυαίου καθείλες την έπαρσιν»(τον θανάτωσε σε μάχη μέσα στο στάδιο, παρά το ότι ήταν θηριώδης 🙂 ) Θα μπορούσε να του πει να μαρτυρήσει εκείνη την στιγμή, όμως δεν έγινε…
Να μην ξεχνάμε ότι μαρτύριο είναι η σταυρική, εσταυρωμένη αγάπη και ο «ένοπλος αγώνας» μπορεί πράγματι να γίνεται ακριβώς από μια τέτοια αγάπη, που αυτοθυσιάζεται, σύμφωνα με τους Αγίους παραπάνω στην ανάρτηση… 🙂
7 Νοεμβρίου, 2011 στο 6:39 ΜΜ |
@Ph. Σε ευχαριστώ που επανέλαβες όσα είπα, με πολύ πιο ωραίο τρόπο, μέσα σε μια μόνο παράγραφο, κι ευχαριστώ για την παραπομπή.
9 Νοεμβρίου, 2011 στο 2:45 ΠΜ |
Σε κάποιους κύκλους, διαφημίζεται πολύ, τώρα τελευταία, το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» και μάλιστα, με το απόλυτο και στρυφνό ύφος οργανωσιακού ιεροκήρυκος.
Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζαμε την οικονομική, κοινωνική κι οικογενειακή κατάσταση όσων επικροτούν και διαδίδουν αυτή την αντίληψη. Π.χ. μεγαλώνουν παιδιά; κινδυνεύουν οι ίδιοι να υποστούν έξωση; είναι άνεργοι; τρέμει το φυλλοκάρδι τους όταν ανοίγουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ; σιτίζονται κανονικά;… Θα μπορούσαμε τότε να διαγνώσουμε αν παρακινούνται από γνήσια χριστιανική καρτερία ή από ιησουίτικη σκληροκαρδία.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, η τοποθέτηση εν ενεργεία κληρικού, που τρίβεται καθημερινά με τα προβλήματα του λαού και δεν βλέπει, εκ του μακρόθεν κι αφ’ υψηλού, «τα πάθια και τους καημούς του κόσμου».
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2011/11/blog-post_9761.html
9 Νοεμβρίου, 2011 στο 3:09 ΠΜ |
Και περί «βίας», η απάντηση εδώ:
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2011/11/blog-post_3405.html
Είμαστε Ρωμιοί ή Μάρτυρες του Ιεχωβά, τελικά;
11 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:42 ΜΜ |
Δεν θέλω να τολμήσω να επιχειρήσω λίγο να διανοηθώ την λύπη που υποθέτω πως μάλλον θα έχει ένας οποιοσδήποτε Ά γ ι ο ς ο οποίος ενώ ξέρει οτι ο νόμος είναι «μη φονεύσεις» φτάνει στο έσχατο των εσχάτων σημείο να κάνει έ ν ο π λ ο αγώνα .. Από τη μια η εντολή «μη φονεύσεις» κι από την άλλη η αμυντική ανάγκη κι έσχατη λύση του ένοπλου αγώνα.. δίλημμα μεγάλο, μου φαίνεται.
Το θέμα της συζήτησης εδώ παραπάνω, δηλαδή το αν επιτρέπεται χριστιανικώς ο ένοπλος αγώνας, το βρήκα ενδιαφέρον, και είναι μία απορία που είχα παλιά, πριν χρόνια. Η απορία ξεχάστηκε με τα χρόνια, και τώρα με αυτή τη συζήτησή σας επανήλθε στο μυαλό μου το ερώτημα. Η χριστιανική νοοτροπία μου φαίνεται εντελώς μα ε ν τ ε λ ώ ς διαφορετική από τη κοσμική νοοτροπία. Στα πλαίσια της (διαφορετικής από την συνηθισμένη, όπως είπα) χριστιανικής νοοτροπίας, μου φαίνεται εντελώς α δ ι α ν ό η τ ο το να δικαιολογηθεί οποιοσδήποτε ένοπλος αγώνας, ακόμα κι αν έχει τα καλύτερα κίνητρα του κόσμου. Αυτό ισχύει ιδανικά. Βέβαια, δεν είμαστε ιδανικά πλάσματα, οπότε, προφανώς, εννοείται πως δεν καταδικάζω κάποιους ένοπλους αγώνες που έχουν γίνει, ίσα ίσα που σιωπώ με άφατη ευγνωμοσύνη στην αυτοθυσία άλλων. ..Επαναλαμβάνω.. Κανον-ικά, δεν επιτρέπεται να έχεις ευθύνη για το θάνατο κανενός, ούτε για του πιο σατανικού ανθρώπου, ακόμα κι αν έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Μόνο ένας υπερ-παν-Άγιος θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό τον κανόνα. …Έτσι σκέφτομαι.
Αυτά είναι πρώτες σκέψεις. Αν ήθελα να ξανασκεφτώ το θέμα θα έπρεπε να βρω ακριβώς τα λόγια του Κύριλλου και Μεθόδιου, να δω κανα βιβλίο πάνω στο θέμα, κλπ. Αν και, νομίζω, με μια τέτοια διερεύνηση και συλλογή ακόμα περισσότερων στοιχείων, η απάντηση στο ερώτημα δεν αλλάζει.
11 Νοεμβρίου, 2011 στο 10:04 ΜΜ |
@mnk
Για κάποιον λόγο, ένα σχόλιο που είχα κάνει τις προηγούμενες ημέρες δεν εμφανίστηκε… Συγγνώμη για την απροσεξία… Συμπληρώνω αυτά που καταθέτεις με το εξής απολυτίκιο, του Αγ. Νέστορα:
«Ἀθλητὴς εὐσεβείας ἀκαταγώνιστος, ὡς κοινωνὸς καὶ συνήθης τοῦ Δημητρίου ὀφθεῖς, ἠγωνίσω ἀνδρικῶς Νέστωρ μακάριε, τὴ θεϊκὴ γὰρ ἀρωγή, τὸν Λυαῖον καθελῶν, ὡς ἄμωμον ἱερεῖον, σφαγιασθεὶς προσηνέχθης, τῷ Ἀθλοθέτῃ καὶ Θεῶ ἠμῶν.» ( http://www.xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=2942 )
Ήταν ο Λυαίος ένας πανάθλιος ειδωλολάτρης σφάχτης απλών και αθώων ανυπεράσπιστων ανθρώπων, Χριστιανών κτλ., επηρμένος κτλ. και εδώ βλέπουμε μια αντιμετώπιση διαφορετική, ότι αντιμετωπίζεται ως ειδωλόθυτο ή κάπως έτσι. Ίσως ο Θεός ήξερε ότι ήταν τελείως πωρωμένος και αμετανόητος… Δεν γνωρίζω… Πάντως, το γεγονός αυτό είναι κεντρικό στην ζωή του Αγίου Δημητρίου…
Πολύ σωστά το θέτεις, είναι άλλο πράγμα να δεχτείς για τον εαυτό σου οποιαδήποτε αδικία ή ό,τι, και τελείως μα τελείως άλλο είναι να την …δεχτείς για τον άλλο. Δυστυχώς, έχω «πάθει φρίκη» με τα όσα έχω διαβάσει κατά καιρούς, και από «συντηρητικούς» Δεσποτάδες ακόμη που συγχέουν ανεπίτρεπτα τα δύο!!!!!
Παροτρύνω όποιον θέλει, να διαβάσει το βιβλίο «Κοινωνική δικαιοσύνη» του Ι. Πέτρου και επίσης το «Ορθόδοξη θεολογία και κοινωνική δικαιοσύνη» του καθ. Θ. Παπαθανασίου. Ιδιαίτερα, στο πρώτο αναφέρεται ότι αββάδες και Άγιοι δεν «συγχωρούσαν» καταπίεση σε πλούσιο από φτωχό. Επιφανής πνευματικός των Αθηνών ξαπέστειλε -ώσπου να μετανοήσει- ομόζυγο εφοπλιστή, όταν του ανακοίνωσε την καταπίεση που ασκούν σε εργάτες και δη αλλοδαπούς…
@G
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις… Και την καταγραφή τους… 🙂 Μου θύμισες τον Παύλο Μελά, που ως γνωστόν ονομάζεται πρωτομάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνα. Έλεγε ότι δεν μπορούσε να θεωρήσει ότι είχε το δικαίωμα να θανατώσει οποιονδήποτε άνθρωπο, εχθρό, Βούλγαρο εξαρχικό/εθνικιστή κτλ., όσο κακούργος και αν ήταν αυτός κλπ. Είναι φοβερό το γεγονός και τελείως χαρακτηριστικό των διλημμάτων του «πατριωτικού ενόπλου αγώνα»… (Νομίζω το είχα διαβάσει στο «μαρτύρων και ηρώων αίμỨτου Ι. Δραγούμη…) Τα λόγια του Αγ. Κυρίλλου ή Μεθοδίου τα είχα βρει στο σάιτ impantokratoros.gr
Πολλές ευχές σε όλους, ο Χριστός μαζί σας…! 🙂
12 Νοεμβρίου, 2011 στο 6:41 ΠΜ |
@ G
Αυτό είναι το μεγαλείο της Αγαπής, ν’ αναλαμβάνεις εσύ την ευθύνη και να θέτεις σε κίνδυνο ακόμα και την ψυχή σου, υπέρ των αθώων. Κάποιοι ίσως πουν πως πρόκειται περί εμπαθούς αγάπης, πλην θα υπενθυμήσω την παραίνεση του Πατροκοσμά: «ένα τουφέκι εκατό ψυχές θα σώσει».
@ Φιλαλήθη,
Ευχές και σ’ εσένα. Το μόνον Καταφύγιον να σε σκέπει.
12 Νοεμβρίου, 2011 στο 7:59 ΜΜ |
Ωραία για τις προτάσεις βιβλίων για κοινωνική δικαιοσύνη. Κοινωνική δικαιοσύνη. Ειδικότερα, σχετικά με ένοπλο αγώνα: Ως τώρα: (λόγια Αγίων, ή η δράση τους, ή και οράματα) Αγ. Κύριλλος και Μεθόδιος, Μ.Βασίλειος κ Μ.Αθανάσιος, Αγ.Μακάριος Νοταράς Κορίνθου, Αγ. Παππουλάκος, Αγ. Γρηγόριος Ε’, Αγ. Ιωάννης Δούκας Βατάτζης, Αγ. Δημήτριος-Αγ. Νέστορας, Αγ. Κωνσταντίνος (ξέχασα κάποιους;). Και Αγ. Αθανάσιος Πάριος.
Φιλαλήθη, ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
Το σχόλιο μου σου θύμισε αυτό που είχες διαβάσει μάλλον στο μαρτύρων αίμα του Ι.Δρ. με τα λόγια του Μελά. Εμένα αυτή η συζήτηση μου θύμισε το πόσα είναι γνωστά για βίους Αγίων, βυζαντινή ιστορία, νεότερη ελλ.ιστορία, στους κύκλους ορθοδόξων, και στους άθεους.
Δημήτριος και Γεώργιος «συμπεριφέρονταν στους κατώτερούς τους σαν αδελφούς τους, σαν ίσους, τουλάχιστον». «Σαν ίσους»; «Ως ίσους»;
mnk, είδα όλα τα σχόλιά σου, κι έμαθα πολλά που δεν ήξερα, κι ευχαριστώ. «Η ανάληψη της ευθύνης και το να θέτεις σε κίνδυνο ακόμα και τη ψυχή σου, υπέρ των αθώων ισοδυναμεί με μεγαλείο», συμφωνώ.
12 Νοεμβρίου, 2011 στο 8:19 ΜΜ |
@mnk
Ευχαριστώ & εύχου! 🙂
@G
Σωστά. Παρακαλώ. Συμπεριφέρονταν ως ίσους ίσως, αλλά και σαν ίσους στο αξίωμα… Τα δύο άλλωστε συγχέονται στην καθημερινή χρήση της γλώσσας… Είχε κάνει ένα σχόλιο η Αρβελέρ κάποτε, θυμάμαι, επ’ αυτού ακριβώς. Αν θέλαμε να είμαστε αυστηροί με την χρήση της γλώσσας, θα γράφαμε μάλλον «ως».
7 Ιανουαρίου, 2012 στο 11:29 ΠΜ |
για το θέμα «Παπούλιας στη Χαλκίδα τα Θεοφάνεια»
10 Ιανουαρίου, 2012 στο 11:31 ΜΜ |
@Καλημέρα
Καλημέρα και σε εσένα και ευχαριστούμε για τον σύνδεσμο! 🙂