Για τον Βαγγέλη και τον «σχολικό εκφοβισμό»

Εδώ και περίπου ένα μήνα(06/02) έχει γίνει γνωστή η υπόθεση του εξαφανισμένου παιδιού από την Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων Βαγγέλη Γιακουμάκη, κρητικής καταγωγής. Ο Βαγγέλης είχε υπάρξει ένα παιδί κατάλληλο για να κάνουν τα σαδιστικά και μισανθρωπικά τους αστεία ομάδα συμφοιτητών του οι οποίοι του έκαναν την ζωή κόλαση καθημερινά. Αντιδρούσε σε αυτά με ένα τρόπο ο οποίος τους προκαλούσε τον γέλωτα και τους εξερέθιζε να τα συνεχίζουν.
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα περιστατικά είναι εξαιρετικά οικεία σε πολλούς από εμάς των νεότερων γενεών, εφόσον έχουμε δει το μακάβριο έργο αυτό να παίζεται επανειλημμένως με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, σε χαμηλή ή πιο αυξημένη ένταση.

Οι «εκφοβιστές», δηλαδή οι πρωταίτιοι του «σχολικού εκφοβισμού» ήταν συνηθέστατα οι «εξυπνάκηδες», οι trendy, αυτοί που ανήκαν σε κλίκες αδιαμφισβήτητης αξίας και εξουσίας μέσα στους διάφορους, σχολικούς και άλλους, χώρους. Οι εκφοβιζόμενοι ήταν πάντα αυτοί που δεν ανήκαν σε αυτές τις κλίκες και περνιούνταν για ανυπεράσπιστοι, μικρής κοινωνικής επιρροής και εξουσίας και χαμηλής αντιληπτικής ικανότητας. Αυτούς λοιπόν τους περιθωριοποιούσαν, ενεργά ή μη, τους αποκαλούσαν με διάφορα υποτιμητικά ονόματα, τους έκαναν περίγελα, τους διαπόμπευαν, τους περιέπαιζαν, τους έκαναν χυδαίες φάρσες κτλ Ήταν οι εκφοβιζόμενοι μεταξύ άλλων τα «μπάζα», τα «φυτά», οι για διάφορους και εξαιρετικής ποικιλότητας λόγους απορριπτέοι και μισητοί. Αυτό το πιστοποιούν σήμερα και διάφορες κοινωνιολογικές έρευνες. Ο σχολικός εκφοβισμός, σύμφωνα με γνώμες πιο ειδικών, είναι πολλές φορές συμπλήρωμα της γονεϊκής αδιαφορίας. Η αδιαφορία αυτή είναι άλλωστε σύμφυτη της υπερπροστατευτικότητας, οίησης, κατίσχυσης και κατεξουσιασμού και όχι της υποστήριξης, απροϋπόθετης αγάπης, αυτής που θα έπρεπε να έχει ένας πραγματικός αγωνιζόμενος Χριστιανος γονέας. Επίσης, ως κοινωνικό φαινόμενο νομίζω ότι πρέπει να το στοιχήσουμε από πολλές απόψεις στην ίδια σειρά με την ενδοοικογενειακή βία, καθώς και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Σε εμάς που διαβάζουμε Πατερικά κείμενα, το φαινόμενο αυτό μας φαίνεται πως υπήρχε τουλάχιστον από τον 4^ον μ.Χ. αιώνα, τότε που ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Μέγας Βασίλειος σπούδαζαν στην Αθήνα μαζί. Υπήρχε τότε μια ειδική και σκληρή «δοκιμασία» που επεφύλασσαν οι «παλαιοί» σπουδαστές στους πιο νέους. Ο Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει σε γραπτά του πως κατάφερε να πείσει τους συσπουδαστές του να απαλλάξουν τον Βασίλειο από αυτό το «καψόνι» της εποχής.
Αυτό το τελευταίο γεγονός μας δείχνει και έναν δρόμο για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων ως Χριστιανών που ζούμε όχι «στον κόσμο μας», αλλά «εν τω κόσμω»,  μέσα δηλαδή σε ένα κόσμο πολλές φορές τρομερά σκληρό, όπου επικρατούν οι νόμοι της ζούγκλας και της δαρβινικής «επιβίωσης του καλύτερα προσαρμοσμένου». Μου κάνει κατάπληξη το γεγονός ότι «χριστιανικά» ραδιοτηλεοπτικά μέσα δεν έχουν ποτέ, από όσο έχω υπόψη, ασχοληθεί με τέτοια σοβαρά θέματα που παραβιάζουν κατάφωρα τον νόμο της αγάπης στον οποίο συνοψίζεται το κήρυγμα του Χριστού σύμφωνα με τον Ίδιο, ενώ μπορεί να κάνουν πολυώρα και ατελείωτα αφιερώματα στους Βαλκανικούς Πολέμους όπου «διπλασιάστηκε η πατρίδα μας». Μάλιστα πολλοί «Χριστιανοί» ορισμένων «ηθικιστικών» περιβαλλόντων συμβαίνει να περιθωριοποιούν οι ίδιοι πρόσωπα που δεν είναι της αρεσκείας τους: κοπέλες που φοράνε παντελόνι, νέους που δεν είναι κοντοκουρεμένοι και καλοξυρισμένοι σαν παιδάκια του δημοτικού κτλ Τους έχουν κρίνει και κατακρίνει ήδη πριν να τους μιλήσουν καν.
Σε όλη αυτή την κατάσταση, νομίζω πως η στάση του Χριστιανού πρέπει να είναι αυτή του «έκδικου», του «έκδικου αδικουμένων» ακριβέστερα σύμφωνα με μια θαυμάσια φράση των Πατέρων. Να σταθεί ο καθένας μας απέναντι στον εκφοβιστή(bully) και να υπερασπιστεί τον εκφοβιζόμενο. Να τον συναναστραφεί ο ίδιος στο σχολείο ή πανεπιστήμιο και έξω από αυτό χωρίς τον φόβο μήπως τον «περιθωριοποιήσουν» και αυτόν. Άλλωστε “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος.”(Ιω. ΙΕ, 18)  Eπιτέλους κάποτε να απορρίψουμε έναν χριστιανισμό βλάσφημο, σαδιστικό, «ατομιστικό», ευσεβιστικό, ακίνδυνο, αυτοδικαιούμενο, που φτιάχνει «υιούς γεέννης». Αυτό θα συμβάλει στο να μην έχουμε άλλους Βαγγέληδες.

Ετικέτες: bullying, σχολικός εκφοβισμός, Βαγγέλης Γιακουμάκης, Ηθικισμός, Κοινωνικός δαρβινισμός, κατάκριση, νόμος ζούγκλας, mobing