Κ. Μητσοτάκης: τόλμη και σταθερότης

Τολμηρά, σταθερά, μπροστά μας λέει ο κ. Μητσοτάκης. Επίσης, σε όλους τους τόνους μας έχει πει ο ίδιος κι οι δικοί του ότι αντιπροσωπεύουν τη «σταθερότητα» και οι αντίπαλοί του (προεξάρχων ο επάρατος Σύριζας) την αστάθεια. Και το ερώτημα είναι: τι σημαίνουν όλ’ αυτά; Τι θέλει να πει ο… ποιητής;

Το τολμηρά του μητσοτακικού σλόγκαν το καταλαβαίνουμε ευκολότερα. Όχι, δεν εννοεί αυτό που εννοούσε ο Μεγαλέξαντρος όπως το μεταφέρει ο Πλούταρχος -παρ’ ότι μας μίλησε εδώ πάνω στη Σαλονίκη με φόντο τ’ άγαλμά του- ότι εκτός από βασιλιάς ήθελε να είναι και «απόκοτος λεβέντης». Το «τολμηρά» έχει να κάνει με την τόλμη των «μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα». Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Μα αυτές που διακηρύσσει από την αρχή της σταδιοδρομίας του: τα ρηγκανόμικς. Θα πολεμήσει τον κρατισμό και τον λαϊκισμό, θα ελαττώσει τη δημόσια περιουσία, θα δώσει «κίνητρα» στους επενδυτές, θα ελαττώσει (ή έστω θα διατηρήσει) το φόρο μερισμάτων από το 5% και λοιπά. Τι γίνεται όμως με τη σταθερότητα;

Η σταθερότης του κ. Μητσοτάκη είναι ένα μεγάλο αίνιγμα, ανάλογο εκείνου που έδωσε η Σφίγγα στον Οιδίποδα. Σε τι ακριβώς υπήρξε σταθερότητα την προηγούμενη περίοδο; Μήπως στο εξαιρετικά εκτεταμένο (από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως) σε διάρκεια lockdown; Μήπως στον υπερπληθωρισμό που έχει πάει μερικά από τα βασικότερα είδη στο +30-60%; Μήπως στην αύξηση της τιμής της ενέργειας και του αερίου; Μήπως στο ότι η τουρκική κυβέρνηση αύξησε τις απειλές της, κατ’ αναλογία με την περίοδο Σημίτη; Όχι, όχι. Δε βρίσκεται εκεί η απάντηση.

Θα πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση μάλλον αλλού και μάλιστα στην αντιπολίτευση που έκανε ο κ. Μητσοτάκης στους πολιτικούς του αντιπάλους. Αν θυμάστε, ο ίδιος, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση μιλούσε για κάποιες ενέργειες εκτός μνημονίων που είχε ονομάσει παράλληλο πρόγραμμα (θεσμοθέτηση ελεύθερης εισόδου των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία κ.λπ.), ο Μητσοτάκης έβγαινε στο ΣΚΑΙ και έλεγε ότι του θυμίζει το… «παράλληλο νόμισμα». Με άλλα λόγια, έλεγε ο κ. Μητσοτάκης ότι οι οποιεσδήποτε ενέργειες εκτός του προγράμματος που επιβάλλουν οι πιστωτές είναι παράγοντας αστάθειας που μπορεί να μας βγάλει εκτός Ευρώπης.

Διότι, αγαπητοί φίλοι, αυτός υπήρξε πάντα ο κ. Μητσοτάκης πολιτικά. Το «καλό παιδί» των πιστωτών. Από τη μία έστειλε όπλα στην Ουκρανία, κάνοντας την εμπροσθοφύλακη του νατοϊκού μπλοκ και τον… δυτικότερο της Δύσης και αμερικανικότερο των Αμερικανών. Αυτό το ονόμασε «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Από την άλλη, επί της βασιλείας του, τα ολιγοπώλια, δηλαδή οι ισχυροί μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν αλωνίσει, πολλαπλασιάζοντας τις τιμές. Ακόμη και τα μικρο-επιδόματα που θέσπισε προεκλογικά ήταν ουσιαστικά μπόνους στα υπερπλεονάζοντα επιχειρηματικά τους κέρδη. Με άλλα λόγια, η σταθερότητα του κ. Μητσοτάκη είναι αυτό: να είμαστε τα «καλά παιδιά» -ή τα ιτς ογλάν-ια, για να θυμηθούμε και το Μακρυγιάννη- των ελίτ: τόσο της γκλομπαλιστικής όσο και της εγχώριας ανώτατης κοινωνικοοικονομικής τάξης. Για αυτό ακριβώς εκλέγεται με ποσοστά Ιωσήφ Στάλιν στις αντίστοιχες περιοχές της χώρας. Ας κανονίσουμε λοιπόν εμείς οι υπόλοιποι την πορεία μας.

Ετικέτες: σταθερότητα, τόλμη, Μητσοτάκης, εκλογές