Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η χώρα μας σε εκκλησιαστικό επίπεδο βρίσκεται σε κατώτατη υποστάθμη. Δηλαδή ενώ λέμε πως είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, στην πραγματικότητα είμαστε κακής ποιότητας «θρησκευόμενοι». Το αυτό ισχύει για τον λεγόμενο εκκλησιαστικό τύπο καθώς και τις απόψεις που διατυπώνονται από πολλούς Μητροπολίτες μας, επί παντός επιστητού και τινών έτι.
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα λόγου χάρη στο προηγούμενο τεύχος του «Ορθόδοξου Τύπου», στο πρωτοσέλιδο μάλιστα, ότι από το αν ο νέος Πρωθυπουργός θα δώσει τον «θρησκευτικό όρκο» θα φανεί και η στάση του απέναντι στην Εκκλησία! Άλλωστε, και άλλοτε από τις στηλές της συγκεκριμένης εφημερίδας εσχάτως διάφοροι «βροντάν καριοφίλια» υπέρ του θρησκευτικού όρκου. Το ζήτημα από πλευράς τοποθέτησης και έρευνας έχουν λύσει πολλοί, με πρώτο βέβαια τον ίδιο τον Χριστό!!! Άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι Πατέρες της Εκκλησίας όπως και οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων αποφαίνονται αρνητικά, και συχνά με βαρύτατες εκφράσεις. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηριστικά μιλάει για την παραφροσύνη του να θέλει κάποιος να ορκίζεται επιθέτοντας μάλιστα το χέρι του στο βιβλίο που απαγορεύει τον όρκο!!! «Συ δε τον νόμον τον κωλύοντα ομνύναι, τούτον όρκον ποιείς;». (…)«Ω, της ύβρεως! Ω, της παροινίας».
Γεώργιος Τυπάλδος-Ιακωβάτος
Ο καλός Θεός προνόησε ώστε να υπάρχουν και σύγχρονοι Μητροπολίτες όπως, μεταξύ άλλων, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος οι οποίοι λαμβάνουν την αυτονόητη θέση κατά του όρκου και υπέρ της κατάργησής του. Ο ίδιος άλλωστε ο ιδρυτής του «Ορθόδοξου Τύπου» αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος έχει γράψει ένα ωραιότατο βιβλιαράκι με τίτλο «Μη ορκίζεσαι!», εκ του οποίου και εγώ ο ίδιος έμαθα πως ο όρκος επιτιμάται με οκτώ μήνες ακοινωνησία από τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Προσωπικά άλλωστε, θα έπρεπε ίσως να «αποκαλύψω» ότι όποτε χρειάστηκε και για λόγους Ορθόδοξης πίστης, δεν ορκίστηκα ποτέ, είτε ως πτυχιούχος είτε ως «κληρωτός»(φαντάρος).
Αλγεινότατη εντύπωση προκαλεί η απαράδεκτη όμως τοποθέτηση του «υπερεθνικόφρονος» κατά τα φρονήματα Μητροπολίτη Αμβρόσιου, ο οποίος συγκρατήθηκε για μια ολόκληρη μέρα, όπως γράφει στο ιστολόγιό του, πριν εκφράσει την κατακριτική ήδη γνώμη του για τον νέο Πρωθυπουργό ότι
«…με περισσή υπεροψία δε, αρνείται νά δώσει τόν θρησκευτικό Όρκο! Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδος! Επομένως μια νέα εποχή αρχίζει στην Ελλάδα μας! Η παραδοσιακά θρησκευόμενη αυτή Χώρα αποβάλλει τον θρησκευτικό της, τον Ορθόδοξο χριστιανικό, χαρακτήρα της!»
Μια Ορθόδοξη χώρα, σεβασμιώτατε, προφανώς δεν θα είχε καν θεσπισμένο «θρησκευτικό όρκο», που είναι θλιβερό κατάλοιπο της Βαυαροκρατίας και που σύμφωνα με τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο είναι μια «αδικία προς τους Χριστιανούς». Αυτό είναι κατά την γνώμη σας «το τρίτο μεγάλο βήμα για το γκρέμισμα της χριστιανικής Ελλάδος συμπληρώνεται σήμερα με την προκλητική προβολή της αθεΐας»; Ποια στοιχειώδης λογική υπάρχει σε όλα αυτά;
(Τα δύο άλλα βήματα που σπρώχνουν την χώρα στον κατήφορο της αθεΐας αφορούν τα θέματα του νηπιοβαπτισμού –ας θυμηθούμε την αγ. Εμμέλεια, μητέρα του Μ. Βασιλείου εδώ λ.χ. για την πρακτική της σε αυτό το θέμα- και του «συμβόλαιου συζυγίας» αντί του χριστιανικού γάμου. ) Άλλωστε, ο Σεβασμιώτατος λησμονεί γνήσιους Χριστιανούς πολιτικούς όπως από τον 19ο αιώνα ακόμη ο Επτανήσιος Ορθόδοξος πολιτικός Γεώργιος Τυπάλδος- Ιακωβάτος που, εκλεγείς στην Βουλή, απέφευγε συνεχώς να ορκιστεί για λόγους πίστεως. Για την κατάργηση των όρκων σε πανεπιστήμιο, δικαστήριο κ.α. άλλωστε κινήθηκαν και οι Μαντζαρίδης, Παπαθεμελής κ.ά.
Αυτό που ενοχλεί κυρίως στην προκειμένη περίπτωση και γενικά δεν είναι η κριτική. Είναι το φοβερά μονόπλευρο της κριτικής. Η «φιλορθόδοξη» συγκυβέρνηση εκτός από το ότι καταπάτησε και διέλυσε κάθε φιλάνθρωπη χριστιανική αρχή διακυβέρνησης(όπως του Μ. Κωνσταντίνου, άγ. Ιωάννη Βατάτζη κ.ά.), κατείργησε την αργία της Κυριακής και επέβαλε πολλές άλλες «εκκλησιομάχες πολιτικές». Δεν θα έπρεπε σύσσωμη η Ιεραρχία και ο σεβ. Αμβρόσιος να καταδικάσει με τον πλέον απερίφραστο τρόπο αυτές τις καταστάσεις;
Δυστυχώς στην σύγχρονη Εκκλησία, είμαστε ακόμη θαυμαστές δικτατόρων όπως ο Ντερτιλής, βασανιστών υπερεθνικοφρόνων όπως ο Θεοφιλογιαννάκος, μασόνων πολιτικών που (όχι μόνο συμμετέχουν απρόσκοπτα σε εκκλησιαστικά μυστήρια αλλά) επαινούνται συνέχεια και έχουν τις πρωτοκαθεδρίες κτλ Η πτώση τους δε από τον θρόνο προκαλεί φοβερή οργή εναντίον των εν γένει πολεμίων τους!
Η Εκκλησία όμως, σε αντίθεση με όλη αυτήν την φαρσοκωμωδία, οφείλει να είναι το φως της γης και το άλας του κόσμου! Ειδικά στις τραγικές μέρες που περνάμε, αυτό είναι ακόμη πιο επιτακτικό!!!
Ετικέτες: "Θρησκευτικός όρκος", π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, Άγ. Ιωάννης Βατάτζης ο ελεήμων, χριστιανοφασισμός, Γεώργιος Τυπάλδος-Ιακωβάτος, Θεοφιλογιαννάκος, Μέγας Κωνσταντίνος, Μητροπολίτης Αμβρόσιος, Ναυπάκτου Ιερόθεος, Ορθόδοξος Τύπος, αίρεση, αλλοίωση φρονήματος, βαυαροκρατία, κακοδοξία
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 
30 Ιανουαρίου, 2015 στο 11:22 ΜΜ |
Ωραία τα γράφεις, συμφωνώ!
31 Ιανουαρίου, 2015 στο 4:21 ΜΜ |
@Ανωνύμα
Ευχαριστώ πολύ, Ανωνύμα!
Έγινε σημαντικό να λέμε τα αυτονόητα δυστυχώς, όμως πρέπει παντί σθένει να ειπωθούν και να διαδοθούν.
Καλησπέρα, καλό μήνα εύχομαι! 🙂
31 Ιανουαρίου, 2015 στο 6:19 ΜΜ |
Όρκος:
«διαβεβαίωση ή υπόσχεση που γίνεται με επίκληση ιερού προσώπου ή πράγματος ως μάρτυρα της αλήθειας και τιμωρού σε περίπτωση επιορκίας»
Αν δε διαφωνείς με τα παραπάνω πες τη γνώμη σου για τα επόμενα που γράφει ο απόστολος Παύλος.
«μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι
επί την εμήν ψυχήν» (β Κορ.1,23),
«μάρτυς γαρ μου εστιν ο
Θεός, ω λατρεύω εν τω πνεύματί μου» (Ρωμ. 1,9),»
Μάρτυς γαρ μου ο Θεός ότι επιποθώ υμάς»(Φιλιπ. 1,8),
«ούτε γαρ ποτε εν λόγω κολακείας εγεννήθημεν, καθώς οίδατε, ούτε εν προφάσει
πλεονεξίας, Θεός μάρτυς» (2 Θεσ. 2,5)
Πώς πάμε φιλ;
31 Ιανουαρίου, 2015 στο 11:03 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ μου φίλε, με την Χάρη του Θεού καλά. 🙂 Σε χάσαμε…
Λοιπόν: Πιστεύω ότι οι ίδιοι οι λόγοι του Χριστού δεν χρειάζονται καμιά περαιτέρω επεξήγηση ή ερμηνεία.
Παραταύτα, ο π. Βασίλειος Βολουδάκης(στα άρθρα του οποίου περιλαμβάνονται τα «τεκμήρια» που προσκομίζεις παραπάνω) για εμένα έχει περιθωριακές και κακόδοξες απόψεις (στο εν λόγω θέμα) και δεν φτάνει αυτό, αλλά κατακρίνει και τους άλλους από πάνω για την αντίθετή τους (ορθή) γνώμη…
Αλήθεια, πώς ερμηνεύεις τα παρακάτω;
«Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν πέσητε.»
Όρκος σημαίνει επικαλούμαι την μαρτυρία του Θεού ως βεβαίωση για κάτι το οποίο υπόσχομαι να κάνω ΣΤΟ ΜΈΛΛΟΝ και το οποίο είναι και το ίδιο αβέβαιο φυσικά. Προσβάλλω λοιπόν τον Θεό με αυτό και δεν καθιστώ …ιερότερη την πράξη μου, όπως ορισμένοι βγάζουν από το μυαλό τους… (Ορισμένοι λένε πως ο ταπεινός άνθρωπος συνηθίζει να λέει «θα προσπαθήσω» και όχι «υπόσχομαι».)
Δυστυχώς όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι των όρκων(και συνακόλουθα των επιορκιών και ψευδορκιών, αλλά αυτό ας το αφήσουμε) είναι ακόλουθοι των απόψεων του θεολόγου της Βαυαροκρατίας Θεόκλητου Φαρμακίδη και πολέμιοι αυτών του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Όλα αυτά εξηγούνται αν σκεφτούμε πως είναι εθνικόφρονος και υπερεθνικόφρονος ιδεολογίας και όχι άρα γνήσιας χριστιανικής και ορθόδοξης. Ελπίζω να καταλάβουν το λάθος τους κάποτε.
Εύχομαι να είσαι καλά.
1 Φεβρουαρίου, 2015 στο 12:24 ΜΜ |
Όπως πάντα βιαστικός…
Ο άγιος Νεκτάριος πριν τον π. Βολουδάκη είπε τα εξής:
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/agios-nektarios/peri_orkoy.htm
Όπως πάντα βιαστικός και μιλάς για κακοδοξίες άλλων … μέρα και σήμερα!
Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να μου πεις αν ο ορισμός σου για τον όρκο και ο περιορισμός που βάζεις ότι τάχα αφορά μόνο(;) μελλοντικές πράξεις έχει σκοπό να σε κάνει να σταθείς στο βασικό ερώτημα το οποίο δεν απάντησες, ίσως γιατί δεν το κατάλαβες. Λοιπόν πες μου τί νομίζεις, ο απόστολος Παύλος έκανε λάθη όταν πολλάκις επικαλέστηκε τον Κύριο ως μάρτυρα για πράξεις του παρελθόντος; Κι αν έκανε λάθος επικαλούμενος τον Κύριο ως μάρτυρα άρα όσα επικριτικά λέει ο ιερός Χρυσόστομος κι άλλοι πολλοί ισχύουν και γιαυτον;
Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν ότι ίσως να εννοούν κάτι άλλο αυτοί οι άγιοι όταν μιλούν τόσο επικριτικά για τον όρκο και όχι ό,τι εσύ κατάλαβες;
Και κάτι άλλο βασικότατο, σου το έχω ξαναπεί θαρρώ!! Όταν αναφέρεσαι σε λόγους αγίων επιβάλλεται η παράθεση παραπομπής όλου του κειμένου ώστε να καταλάβουμε τι εννοεί ο άγιος.
Τέλος ο Κύριος είπε να μην καλέσουμε κανέναν πατέρα ή καθηγητή. Τι λες λοιπόν; Όλοι εμείς οι χριστιανοί είμαστε κακόδοξοι και φαρισαΐζουμε μιας και τόσους και τόσους τους προσφωνούμε πάτερ ή καθηγητή;
Το καλύτερο είναι νομίζω να βλέπουμε την ουσία και ουχί ότι εμείς νομίζουμε.
4 Φεβρουαρίου, 2015 στο 8:30 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ μου φίλε,
καλησπέρα,
όχι, δεν θεωρώ ότι λάθεψε ο Απόστολος Παύλος. Αυτό δεν είναι όρκος σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας βασικά, αλλά ούτε και με βάση την λεξικογραφική ερμηνεία και ορισμό. Ο Άγιος Νεκτάριος και σε αυτό αλλά και σε άλλα θέματα έχει κάποιες πρωτότυπες (και λανθασμένες γενικά) απόψεις(λ.χ. στο χωρίο που λέει «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» κτλ- εκεί θεωρεί πως ήταν εθνικά και φυλετικά Έλληνες και όχι εθνικοί προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Το κείμενο αυτό του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου το επικαλείται και το έχει στο άρθρο του «η πονηρία του όρκου» ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, αλλά και ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ιδρυτής του «Ορθόδοξου Τύπου», οπότε σε παραμπέμπω εκεί ως βιβλιογραφική παραπομπή. Δεν πρόκειται για κάποιο φρασίδιο, αλλά έχουν σειρά ομιλιών οι μεγαλύτεροι Πατέρες-Άγιοι της Εκκλησίας -τόσο που εκπλήσσεται κανείς- πάνω σε αυτά τα θέματα.
Ο Κύριος εννοούσε νομίζω πως ο πραγματικός πατέρας και καθηγητής, δηλαδή καθοδηγητής, είναι ο ίδιος και η Αγία Τριάδα.
Όπως ξέρεις, προσωπικά δεν είμαι «φανατικός» ούτε ανεπιεικής. Όταν έγραφα περί πολέμων και φόνων, δεν έλεγα να κρατήσουμε μια αυστηρή στάση έναντι, λ.χ., των Επαναστατών του ’21 ή άλλων επαναστατών, που ήθελαν το δίκαιο, εθνικά και κοινωνικά(σύμφωνα με τις Εθνοσυνελεύσεις), και την ελευθερία. Έλεγα όμως πως είναι λάθος να αναγορεύσουμε αυτά τα πράγματα σε υψίστη αρετή, όπως ο Νικηφόρος Φωκάς, όταν η Εκκλησία του αρνήθηκε την αγιοποίηση των «μαρτύρων της πατρίδας».
Το ίδιο για εμένα ισχύει και με τον όρκο. Να ξέρουμε τι είναι το καλύτερο και προτιμότερο, αυτό να αποτυπωθεί και στην νομοθεσία, και κατόπιν να αντιμετωπίσουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά και με υπερπερισσή αγάπη και άρα κατανόηση.
Αλλά το καθεστώς που επικρατεί σήμερα είναι απαράδεκτο. Και αυτό είναι και ο στόχος της κριτικής μου.
5 Φεβρουαρίου, 2015 στο 4:39 ΜΜ |
Νομίζω πως ο ορισμος του όρκου που εδωσα παραπάνω είναι σωστος και πασης αποδοχής άξιος.
Εμένα μου αρκεί το » ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» αλλά δεν μπορώ να μη προσπαθήσω να καταλάβω και τον τροπο σκέψης του αγίου Νεκταρίου… το «τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια όμως…. 😦
Η κατάργηση οποιασδήποτε μορφής ορκωμοσίας τελικά είναι μονόδρομος.
Χαίρε εν Κυριω.
5 Φεβρουαρίου, 2015 στο 6:25 ΜΜ |
@4_0
Κρατώ το θέμα με την λεξικογραφική ερμηνεία για περισσότερη έρευνα. Για τους Πατέρες, θα μου επιτρέψεις -πλην αγ. Νεκταρίου- να έχω κάπως παγιωμένη γνώμη, εφόσον ως τώρα δεν έχω δει κάτι άλλο.
Χαίρομαι που συμφωνείς. αυτό θα βοηθήσει πολλούς από εμάς που για λόγους πίστεως δεν ορκιστήκαμε τουλάχιστον να έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.
Καλό απόγευμα!