Παρακολούθησα τις τελευταίες ημέρες μία συζήτηση που εξελίχθηκε σε διένεξη μεταξύ δύο εκκλησιαστικών ανθρώπων:
1)του (αγάμου/αφιερωμένου) θεολόγου κ. Σωτηρόπουλου και
2)του Μητροπολίτη Σισανίου & Σιατίστης Παύλου.
Βεβαίως, δεν έχω …προσωπικές διαφορές με κανένα (ούτε άλλωστε τους γνωρίζω καθόλου), απλώς νιώθω πως πρέπει κάποιος να επισημάνει ορισμένα πολύ απλά πράγματα- έστω ως γάιδαρος προς Προφήτη.
Η διαφορά αφορούσε λοιπόν την «Χρυσή Αυγή», τις υποτιθέμενες «αριστερόστροφες» θέσεις του δευτέρου καθώς και κάποια «θεολογικά σφάλματα» που εντόπισε ο αριστούχος της «ιεράς επιστήμης της [σ.φ.: ακαδημαϊκής] θεολογίας» (όπως ο ίδιος έχει γράψει κάπου) κ. Σωτηρόπουλος.
Θεολογικά «σφάλματα» του Σιατίστης
Ο κ. Σωτηρόπουλος εντοπίζει ορισμένα θεολογικά σφάλματα στον λόγο του Σιατίστης, που μάλιστα συνιστούν …αίρεση. Κατηγορεί δε επιπροσθέτως τον Σεβ. Παύλο ότι δεν τα αναγνωρίζει, πράγμα που συνιστά ή μαρτυρεί μεταξύ άλλων οίηση(=αλαζονεία).
Είναι πολύ στενόχωρο αυτό το γεγονός, διότι ο κ. Σ. πέφτει ο ίδιος μάλλον σε θεολογικό σφάλμα και παρεκκλίνει. Το θέμα είναι λεπτό μεν, αλλά καίριο και κύριο για την διάκριση της Ορθοδοξίας από την κακο-δοξία. Ο Θεός δεν έχει ιδιότητες, όπως υποστηρίζει ο κ. Σωτηρόπουλος, που μαζί λειτουργούν στην κρίση Του. Στην Ορθόδοξη εμπειρική, Πατερική θεολογία, από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, έως τον Άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα η αγάπη του Θεού ταυτίζεται με την δικαιοσύνη Του. Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος μιλάει χαρακτηριστικά για την Κόλαση ως την «μάστιγα της αγάπης». Είναι η διαφορά που έρχεται από το αν μια ψυχή είναι «φιλόθεη»(ευφραίνεται) ή «φιλόκτιστη»(υποφέρει), ενώ ο Θεός «στέλνει τις ακτίνες της αγαθότητάς Του σε όλους τους ανθρώπους(Άγ. Μάξιμος Ομολογητής)». Με άλλα λόγια η δικαιοσύνη και η οργή του Θεού είναι «εξ υποκειμένου», ο Θεός δεν τιμωρεί, απλώς αγαπάει. Ο Άγ. Νικ. Καβάσιλας, δειγματοληπτικά, γράφει: «Η του Θεού περί το γένος εσχάτη φιλανθρωπία ήτις εστίν η θεία αρετή και δικαιοσύνη». (Δ. Τσελεγγίδη «Η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης κατά τον Άνσελμο Καντερβουρίας», σσ. 89-90)
Απεναντίας, στην Δύση, υπάρχει η δικαιοσύνη του Θεού η οποία «συμψηφίζεται» με την ευσπλαχνία του και αυτές μας δίνουν ένα αποτέλεσμα, μία συνισταμένη. Η θυσία του Χριστού είναι τα λύτρα που πληρώνει για τον άνθρωπο. Ο Θεός δεν είναι ελεύθερος να δράσει, βάσει και της αγάπης Του, αλλά είναι …δέσμιος από μία Ειμαρμένη, την «Θεία Δικαιοσύνη»( «Iustitia Dei»). Από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως έχει δείξει και ο π. Γ. Μεταλληνός και άλλοι, αυτές οι επιρροές αρχίζουν την διαβρωτική τους αλλοίωση με παράδειγμα τον μεγάλο ιεροκήρυκα της εποχής Ηλία Μηνιάτη.
Βάσει όλων αυτών, η κατηγορία μοιραία αντιστρέφεται… Ο μεν ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, ο δε εκφράζει δυστυχώς παλαιές οργανωσιακές και δυτικές θέσεις, «ψευδοθεολογικές»(Αγ. Ν. Βελιμίροβιτς).
Αδικία και εμπάθεια
Κάτι ακόμη που πρέπει να παρατηρηθεί είναι ότι καταλογίζεται στον Σεβ. Σιατίστης «αδικία» και «ύβρις». Όμως, εύκολα ο νηφάλιος παρατηρητής καταλαβαίνει ότι ο κ. Σ.(όπως και ο Καλαβρύτων, του οποίου αντιγράφει τις απόψεις) κάνει ένα λογικό άλμα, όταν λέει πως χαρακτηρίζει φονείς και ανεγκέφαλους τους συνομιλητές του (ή ακόμη όταν λέγεται ότι έρχεται σε αντίφαση με τα προηγούμενα λεγόμενά του).
Συμπερασματικά, στο μόνο με το οποίο βρίσκω πως ο κ. Σ. έχει δίκαιο είναι στα περί του άδικου και αντικανονικού αφορισμού του. Επίσης, όπως ξέρουμε, στα ζητήματα της πίστεως δεν χωράει οικονομία. Ενώ στα ζητήματα του ήθους, της πρακτικής, λ.χ των συμπροσευχών με ετερόδοξους, ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος λ.χ. είχε εφαρμόσει κάποτε «επιείκεια» (μη-ακρίβεια)…
Και λυπάμαι που θα το πω, αλλά ο ίδιος, ενώ καταλογίζει αιρετικές πρακτικές και αντικανονικές(αντίθετες με τους Ι. Κανόνες), καταλήγει να κηρύσσει τέτοιες αντιλήψεις, θεωρώ κατά λάθος, να κηρύσσει δηλαδή «πιστεύματα» άσχετα με την Ορθόδοξη εμπειρία και δογματική.
Λοιπόν: «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν»… Αυτό ισχύει για όλους τους «ιατρούς».
Σημείωση: Όποιος θεωρεί ότι γίνομαι είτε υπερβολικός είτε και άδικος κάπου, θα μου προσφέρει μεγάλη υπηρεσία, αν μου δείξει το σημείο, ώστε να το διορθώσω.
Τα κείμενα στα οποία αναφέρομαι είναι εδώ:
1) «Απάντηση σε αήθη επίθεση» ( http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/900/apantese-se-aethe-epithese.html )
2) «Η απάντηση του Ν.Σωτηρόπουλου στον Σιατίστης Παύλο» http://www.amen.gr/?op=article&id=15172
Ετικέτες: Ανσέλμος, Σωτηρόπουλος, Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, Χρυσή Αυγή, θεία αγάπη, θεία δικαιοσύνη, οργανώσεις, ορθοδοξία
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 
8 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 8:37 ΜΜ |
Έλα βρε Φιλ, διορθώνεις και τα σφάλματά σου μετά από υποδείξεις; Το λες τουλάχιστον μετά σ’αυτόν που σου έδωσε την ευκαιρία να διορθωθείς ή το κρατάς για σένα;
Με αγάπη : http://www.youtube.com/watch?v=ZfU0sT_Oero
*Πάντα στις υπηρεσίες σου…
**Δεν σε βρίσκω πάντως σε φόρμα ενώ θα έπρεπε μετά από τόσο καιρό. ‘Διάτρητο’ το άρθρο σου…..
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 12:38 ΠΜ |
@4_0
Αγαπητέ μου αδελφέ,
είναι αυτό τεκμήριο;
Στην παραπομπή που ανέφερα του βιβλίου του καθ.Δ. Τσελεγγίδη
αναφέρονται όλες οι παραπομπές για την επιχειρηματολογία μου, από τον ι. Χρυσόστομο έως τον Καβάσιλα.
Άλλωστε, στο τροπάρι που παραθέτεις, η δικαιοσύνη είναι η ανθρώπινη «αρετή», δεν είναι κάποια θεϊκή ιδιότητα.
Το άρθρο δεν είχε σκοπό αναλυτικής τεκμηρίωσης, πάντως δίνει κατευθύνσεις για αυτήν.
Αν θεωρείς ότι έχει ψεγάδια, είσαι ευπρόσδεκτος να επιχειρηματολογήσεις υπέρ αυτού και θα σου απαντήσω εν ευθέτω χρόνω.
Να είσαι καλά.
10 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 6:33 ΠΜ |
Ο Κύριος της Δόξης μας προτρέπει και μας λέει
«ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού». (το ίδιο εύκολο θα ήταν να μας έλεγε π.χ.και την Αγάπη Αυτού. Για την περίπτωση που δεν θα καταλάβεις γιατί σου παραθέτω το χωρίον τούτο!!)
Ο δε Θείος Απόστολος μας λέει πως
«Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14,18).
Αν εσύ από αυτά τα δύο καταλαβαίνεις ότι όταν μιλά για την ‘δικαιοσύνην αυτού’ μιλά περί ανθρώπινης αρετής, ε, τι άλλο να σου πω!; Υπάρχει θέμα… να το δεις. Αν το αφήσεις και χρονίσει ίσως φέρει κι άλλα με αποτέλεσμα να χειροτερέψει η κατάσταση!
Όσο για τα άλλα που λες περί ανεγκέφαλων κτλ. ένα σου λέω: Είναι απίστευτο αυτό που προσπαθείς!
«Δέν πρόκειται νά ἀνοίξω διάλογο μαζί τους. Ἔχω σημαντικώτερα προβλήματα νά ἀντιμετωπίσω. Καί δέν πρόκειται νά ὑπερασπισθῶ τόν ἑαυτό μου ἀπέναντι σέ κανέναν ἀνεγκέφαλο.»
Αν από την παραπάνω φράση δεν μπορείς να καταλάβεις για ποιους αναφέρεται το ‘ανεγκέφαλους’ ε, τότε πάλι μπαίνει θέμα!! Ίσως φιλολογικό, ίσως όμως και βαθύτερο.. Αυτό μαζί με το προηγούμενο αρκούν για να καταστήσουν το άρθρο σου ‘διάτρητο’.
Τώρα αν πιαστούμε και με λεπτότερα σημεία θα καταλήξουμε να πούμε πως καλύτερα να μην το έγραφες αυτό το άρθρο γιατί περισσότερη ζημία κάνει πρώτα σε εσένα πάρα βοηθά τον αδελφό σου να δει ‘τάχα’ κακοδοξίες των άλλων…
Ας δεις όμως πρώτα αυτά τα δύο και μετά οι λεπτομέρειες….
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 1:57 ΠΜ |
@4_0
Φίλε αγαπητέ, η κριτική είναι ευπρόσδεκτη, όπως είπα (στην ΠΔ λέει «έλεγξε τον σοφό άνθρωπο και θα σε αγαπήσει» ή κάπως έτσι) αλλά στην περίπτωση την παραπάνω δεν είναι επιτυχημένη.
Και εξηγούμαι:
1)Στο Δοξαστικό που έβαλες λέει λίγο παρακάτω:
» Ταῦτα καὶ Δαυῒδ ὁ Προφήτης διδάσκει λέγων· Δίκαιος ἀνὴρ ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡμέραν,»
Το πρόσεξες αυτό το Α Ν Ή Ρ;
Μιλάει προφανέστατα για την δικαιοσύνη(=αρετή εν γένει) του ανθρώπου στην συγκεκριμένο απόσπασμα από την Υμνογραφία.
2)Μην μου παραθέτεις χωρία που μιλάνε για την δικαιοσύνη του Θεού, διότι κατ’αρχάς έχω εγώ ο ίδιος τέτοιο μπροστά μπροστά στο ιστολόγιο:
«Εάν οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι σ’αυτό τον κόσμο θέλουν να κάνουν έναν επιτυχημένο αγώνα εναντίον των καταπιεστών τους, πρέπει να τον κάνουν στο όνομα του Θεού και της δικαιοσύνης του Θεού’.»
Σημασία για το θέμα μας έχει η δικαιοσύνη Μ ΄Ο Ν Ο σε ό,τι αφορά την Τελική Κρίση και ακόμη ποιο είναι το περιεχόμενο της έννοιας Θεία Δικαιοσύνη. Με παρακολουθείς;
3) O σεβ. Παύλος λέει:
«Πολλοί ἐπιχειροῦν νά ἐλέγξουν τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή, ἄλλοτε μέ τόν φόβο, ἄλλοτε μέ τήν ἀπειλή τοῦ διασυρμοῦ καί τά τοιαῦτα. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους ἀφορᾶ τό γραφικό λόγιο: «Ἀλλ’ἔρχεται ὥρα ἐν ᾖ, πᾶς ὁ ἀποκτείνας ἡμᾶς δόξη λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».»
Και συγκεκριμενοποιεί ποιοι είναι αυτοί οι πολλοί:
«Καί ἐάν ἡ ἐπίθεση αὐτή ἀφοροῦσε ἐμένα προσωπικά δέν θά ἀπαντοῦσα οὔτε τώρα. Ἔμαθα πολύ νωρίς νά μήν φοβᾶμαι τήν ἀμφισβήτηση. Ἀντίθετα τήν θεωρῶ τεκμήριο τῆς ἐλευθερίας «ἧ ὁ Χριστός ἐμέ ἐλευθέρωσε»»
Είναι αυτοί που κάνουν προσωπικές επιθέσεις και άλλοτε έχει πει πως τον έχουν απειλήσει προσωπικά.
Για το «ανεγκεφάλους» πάλι διαβάζουμε:
«Και δεν πρόκειται να υπερασπισθώ τον εαυτό μου απένταντι σε κανέναν ανεγκέφαλο».»
Λοιπόν, εγώ βλέπω ότι αφορά τις ίδιες ομάδες οι οποίες τον απειλούν προσωπικά.
Επίσης βλέπω ότι ο κ. Σωτηρόπουλος και ο «δυναμικός» Σεβ. Καλαβρύτων έσπευσαν να θυματοποιηθούν, να μας δείξουν ότι υβρίζονται και άλλα τινά, που για να είμαι ειλικρινής και να εξαγορεύσω τον λογισμό μου, τα θεωρώ μικροπρεπή αστοχήματα.
Τέλος, όσον αφορά το αν έκανα καλά που έγραψα το άρθρο, είχα ένα ενδοιασμό μήπως -παρά το ότι τα όσα λέω τα πιστεύω παντί σθένει- θεωρηθεί κάπως …υπερβολικό να παρέμβω στην αντιπαράθεση, που ούτως ή άλλως ήταν υπερπλήρης για όποιον μπορεί να διακρίνει και κρίνει καθαρά τα πράγματα.
Το (θεολογικό εν προκειμένω) θέμα όμως της αντιπαράθεσης «με καίει» πραγματικά.
Γιατί; Μα διότι έχει γίνει μεγάλη, τεράστια αλλοίωση της υπέροχης Ορθόδοξης Θεολογίας με τα Δυτικά και οργανωσιακά πιστεύματα και κακοδοξίες. Και ο κ. Σωτηρόπουλος δυστυχώς, όπως έδειξα και παραπάνω, έχει υποστεί μεγάλη επιρροή από αυτά.
Η αγάπη δεν είναι ιδιότητα του Θεού, ο Ίδιος ο Θεός είναι αγάπη.
Και αυτό το πιστοποιεί η εμπειρία των Πατέρων και Μητέρων στην διαχρονία.
Αυτά & πολλές ευχές.
Φιλ.
ΥΓ Μην σπεύσεις να υπερασπιστείς τις απόψεις σου αστόχαστα. Θα εξομολογηθώ το εξής:
υπήρχε μια εποχή που κι εγώ ήμουν …δεξιόστροφος και έλεγα σε όσους μου έλεγαν πως «ο Θεός είναι αγάπη»
«ναι, αλλά είναι και δικαιοσύνη»(=με την έννοια του ακριβοδίκαιου).
Ήμουν λάθος. (Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος άλλωστε λέει να μην αποκαλούμε τον Θεό δίκαιο, διότι, εάν ήταν δίκαιος, οπωσδήποτε κανείς δεν θα μπορούσε να σωθεί. )
Τώρα που ξέρω όμως την αλήθεια, οφείλω να την υπερασπιστώ.
11 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 6:28 ΠΜ |
Εδώ και καιρό έχω πειστεί για το ότι το «ου με πείσεις καν με πείσης» ταιριάζει γάντι για την περίπτωσή σας, αγαπητέ! Γι’αυτό και στο πρώτο μου σχόλιο τρόπον τινά σε ‘πείραζα’.
Δεν διορθώνεσαι, Φιλ.
Παραβλέπεις τα λόγια του Κυρίου «ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού» Ματθ. 6, 33
και ότι ο Κύριος μας μιλά, πιο συγκεκριμένα δεν γίνεται, για την Δικαιοσύνη Αυτού και όχι για κάτι άλλο!
Ακόμη μπερδεύεσαι με το να μελετάς ‘χρονικά’ την Δικαιοσύνη κι αν θα είναι η ίδια τώρα και τότε, στην Τελική Κρίση! Σα να μην είναι ο ίδιος ο Κύριος και τώρα και τότε.
Γενικώς θέλεις να μιλάς μόνο για το ότι ο Θεός ‘αγάπη εστι’ παρόλο που ο Κύριος μας τα λέει διαφορετικά…
Ο καθείς όπως …φωτίσει.
Καλή μετάνοια…
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 12:12 ΠΜ |
@4_0
Αγαπητέ φίλε,
δεν ακούς, αλλά μιλάς μόνο.
Εγώ σου έχω παραθέσει εδώ τα λόγια μερικών από τους μεγαλύτερους Αγίους της Εκκλησίας. Εσύ ερμηνεύεις δε ο ίδιος κάποια λόγια από την Αγ. Γραφή(όπως κάνουν οι Προτεστάντες). Μετά λες ότι εγώ δεν πείθομαι.
Επίσης, δεν κάνω μελέτη …χρονική(αν και ο αληθινός Θεός είναι ελεύθερος, ως γνωστόν, σε αντίθεση λ.χ. με τους θεούς του Ολύμπου), αλλά λέω να εστιάσουμε σε ένα ορισμένο σημείο.
Εν πάση περιπτώσει, στα Πατερικά χωρία που παραθέτω, γίνεται ταύτιση συνολικά της θείας δικαιοσύνης με την θεία αγάπη.
Ας κρίνουν οι αναγνώστες της συζήτησής μας ποιος έχει δίκαιο.
Να είσαι καλά.
12 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 6:50 ΠΜ |
«Εσύ ερμηνεύεις δε ο ίδιος κάποια λόγια από την Αγ. Γραφή(όπως κάνουν οι Προτεστάντες)»
Δεν ερμηνεύω τπτ!!!!! Μήπως σου διέφυγε το οτι ο Κύριος μας προτρέπει να ζητούμε την Δικαιοσύνη Αυτού και ουχί την Αγάπη Αυτού; Αυτό το κάνει ο Κύριος που είναι και Αγάπη και Δικαιοσύνη και …..
Εσύ γιατί επιμένεις να δίνεις όλη σου την προσοχή στην Αγάπη Αυτού;; Δεν μας διδάσκει έτσι ο Κύριος.
Μιλάς και μας λες πώς ερμηνεύω εγώ -ως άλλος προτεστάντης- και δεν βλέπεις την ερμηνεία σου για εκείνο το ΑΝΉΡ στο προαναφερθέν δοξαστικό;;!!
Θού……………………..
Πες μας και ανεγκέφαλους να κλείσει το ποστ μια ώρα αρχύτερα και φυσικά δεν θα σε παρεξηγήσει κανείς αν βασιστεί στις ερμηνείες σου!!
13 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 1:15 ΠΜ |
@4_0
Ερμηνεύεις, διότι βγάζεις αυθαίρετα δικά σου συμπεράσματα.
Επιπλέον είσαι εκτός θέματος.
Δεν μιλούμε -φυσικά!- για το αν υπάρχει η δικαιοσύνη του Θεού, αλλά μιλούμε για το τι περιεχόμενο έχει.
Επισης, τι ακριβώς …ερμηνεία να δω για το «ανήρ», αγαπητέ μου φίλε;
Εδώ είναι ο 36ος ψαλμός του Δαυίδ, από όπου είναι παρμένο το απόσπασμα:
http://simeron.wordpress.com/2011/12/07/prosefxi-gia-otan-symvainoun-anapodies/
Δες πώς αποδίδεται στην νεοελληνική:
«Όλας τας ημέρας της ζωής του συμπαθεί ο δίκαιος τους έχοντας ανάγκην και τους ελεεί. Και όμως, παρ’ όλα όσα δίδει, οι απόγονοί του δεν θα στερηθούν, αλλά θα ζουν μέσα εις τας ευλογίας του Θεού.»
Τα θέματα είναι λυμένα.
13 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 6:59 ΠΜ |
Φιλ, το κάνεις σταλήθεια αυτό ή μόνο και μόνο για να με ‘πειράξεις’;
Δεν πρόσεξες ότι το δοξαστικό παίρνει αφορμή από το
«Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14,18)
–αυτούσιο, παρακαλώ-
όπου μας λέει πως η Βασιλεία είναι συν όλα τα άλλα ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και πως πρέπει να ‘ξεκολλήσουμε’ από τις βιοτικές ανάγκες
-βρώσις και πόσις- χωρίς όμως να ξεχνούμε την ελεημοσύνη προς αυτούς που δεν έχουν να φάνε και να πιουν κι εδώ φυσικά ταίριαξε και το τμήμα από τους Ψαλμούς!;
Απορώ με την περίεργη ανάγνωσή σου! Όπως σε βολεύει το διαβάζεις…
Χρειάζεται ερμηνεία για το ότι ο Κύριος μίλησε για την Δικαιοσύνη Αυτού; Είναι ξεκάθαρο! Μας ζητά να ποθούμε την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Αυτού; Μας το ζητά! Είναι αυθαίρετο να λέει κάποιος ότι στην Τελική Κρίση το μοναδικό κριτήριο θα είναι η Αγάπη; Μα ποιος μας το λέει αυτό; Είναι σωστό να κακολογούμε κάποιον που μας θυμίζει την Δικαιοσύνη Αυτού;
Το να μας λες, λοιπόν, ότι ο Σωτηρόπουλος κακοδοξεί μόνο και μόνο γιατί μας υπενθυμίζει την Δικαιοσύνη Αυτού είναι εντελώς απαράδεκτο. Να το προσέξεις μη προσπαθώντας να μας δείξεις το κάρφος του αδελφού σου διαφεύγει κάτι…
Το θέμα δεν είναι το περιεχόμενο της Δικαιοσύνης Αυτού αλλά το ότι ο Σωτήρ χρησιμοποίησε την λέξη αυτή: Δικαιοσύνη!! Κι όλοι γνωρίζουν τι εστι Δικαιοσύνη! Αν ο Κύριος δίνει τόση σημασία σ’αυτήν γιατί κάποιοι το παραθεωρούν;
Τέλος, το να καταλάβουμε ποιος έχεις τάσεις προς την κακοδοξία είναι απλούστατο! Έχουμε τις Γραφές όπου όλα είναι ξεκάθαρα και λυμένα και φυσικά απαντούν, διορθώνουν και ελέγχουν κάθε κακοδοξία!
13 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 8:29 ΜΜ |
Φίλε 4_0,
η Υμνογραφία έχει διάφορες αναφορές σε ποικίλα κείμενα, αλλά τα παραλλάσσει κιόλας ή λειτουργεί αυτόνομα.
Λ.χ. πουθενά μέσα στις Γραφές δεν υπάρχει το «Ιουδαίων έθνος το άνομον…» και άπειρα άλλα.
Στην προκειμένη περίπτωση το υμνογραφικό που ανέφερες είναι διαφορετικό από το ρητό του Αποστόλου Παύλου.
Την δε εξήγησή του στην έδωσα παραπάνω.
Ακόμη όμως και αν είναι έτσι, αυτό δεν αντιτίθεται σε ο,τιδήποτε έγραψα στην ανάρτηση! ! !
Επίσης, ξεχνάς, ελπίζω, ότι οι Άγιοι της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζονταν Δίκαιοι. Δηλαδή προ Χριστού, υπήρχαν μόνον Δίκαιοι. Και τι σημαίνει δίκαιοι; Ενάρετοι προφανώς!
Τα περί του «όλοι ξέρουμε τι σημαίνει δικαιοσύνη» είναι ανθρώπινες επινοήσεις.
Τέλος, αυτό το συμπερασματικό που γράφεις στο τέλος είναι μία διατύπωση του προτεσταντικού «sola scriptura». Ο «χάρτινος Πάπας» της Γραφής. (Ίσως και για αυτό υπερασπίζεις τις απόψεις του κ. Σωτηρόπουλου τόσο πολύ, διότι κι αυτός εκεί χωλαίνει.)
Η Ορθοδοξία είναι Πατερικότητα, και, όπως το έθεσε ένας ακαδημαϊκός θεολόγος καθηγητής του ΑΠΘ σωστά, «οι Πατέρες [σημ.: και Μητέρες] είναι οι ερμηνευτές του Χριστιανισμού.»
Βεβαίως το Άγιο Πνεύμα σε όλους επενεργεί, όταν όμως αντίκειται στην κοινή εμπειρία των Πατέρων, τότε έχει παρεισφρύσει πλάνη.
14 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 11:42 ΠΜ |
Ναι, ναι κι εγώ έχω μίαν πλάνην για τις δοκούς με πολλούς ρόζους!
Αν θέλεις σου τη δανείζω να πλανάρεις κι εσύ; Όλο και κάποια δοκό θα έχεις …
Σ’αφήνω τώρα … θα τα πούμε άλλη φορά…
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 4:07 ΜΜ |
Επειδή τόσο καιρό (χρόνια τώρα) ‘γνωριζόμαστε’ και σ’έχω συμπαθήσει είπα να σου δώσω ακόμη μια ευκαιρία να δεις το λάθος σου..
Καθημερινά προσπαθώ να αναγινώσκω κι από ένα κεφ. από την Καινή Διαθήκη… Σήμερον λοιπόν, σταμάτησα στο ιστ’,7 της Αποκαλύψεως και είπα να σου γράψω..
«Ναι, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου» Αποκ. ιστ’, 7
Ιδού το κριτήριο της κρίσεως του Κυρίου –κι αυτής ταύτης της Τελικής- η Δικαιοσύνη!
Όπως άλλωστε όλες οι κρίσεις! Κρίση και δίκαιο πάνε μαζί! Έτσι δεν είναι;
Μας λέει και αλλού: «Ουκ ήλθον κρίναι τον κόσμον, αλλά σώσαι τον κόσμον». Ήλθε δλδ από αγάπη για το πλάσμα του ενώ θα ξαναέλθει για να κρίνει τον κόσμο εν ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ. Όρα και στους ψαλμούς 94, 95, 97 :
«έρχεται κρίναι την γην. Κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη και λαούς εν τη αληθεία αυτού».
Αυτά, ξαναλέω, γιατί σε συμπαθώ και λυπούμαι να σε βλέπω να μας λες πράγματα που δεν θα έπρεπε να μας λες ως πεπειραμένος πιστός!!
Ιδού ευκαιρία, λοιπόν, να αλλάξεις γνώμη και να αφήσεις κάθε καινή ερμηνεία η οποία δεν στέκει!
Έρρωσθε!
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 5:15 ΜΜ |
@4_0
Αγαπητέ φίλε,
σου διευκρινίζω την θέση μου:
δεν είπα ότι ο Θεός δεν είναι «δίκαιος», δεν είπα ότι δεν υπάρχει θεία δικαιοσύνη, απεναντίας.
Σημασία έχει για το θεμα το περιεχόμενό της.
Για τους Δυτικούς και αυτούς που τους αντιγράφουν*, η αγάπη/ευσπλαχνία του Θεού συμψηφίζεται, δηλαδή συνυπολογίζεται με την δικαιοσύνη του Θεού, με την έννοια της ανταπόδοσης και τιμωρίας. Αυτό αφορά και την σωτηριολογία(satisfactio- ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης, Άνσελμος του Καντέρμπουρυ), αλλά και την εσχατολογία(Τελική Κρίση).
Στην Ορθοδοξία, απεναντίας, η αγάπη του Θεού ταυτίζεται με την δικαιοσύνη Του. Όπως έγραψε ο Άγ. Ισαάκ ο Σύρος πολύ ωραία:
«Εγώ δε λέγω, ότι οι εν τη γεέννη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται. Και τι πικρόν και σφοδρόν το της αγάπης κολαστήριον;»
Τα «Ευρεθέντα Ασκητικά» του έχουν χαρακτηριστεί ως μία άψογη εισαγωγή, αλλά και σ ύ ν ο ψ η της Ορθόδοξης Παράδοσης.
Αν θες την συμβουλή μου, σκύψε στους Πατέρες. Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις.
Οι Πατέρες είναι αυτοί που θα μας μάθουν το «κεκρυμμένο βάθος»(Χρυσόστομος) της Γραφής κι όχι οι δικές μας επινοήσεις και ερμηνείες.
*όπως ο ιεροκήρυκας Ηλ. Μηνιάτης, οι δογματικές του Π. Τρεμπέλα και του Ανδρούτσου, το βιβλίο «Προορισμός του ανθρώπου» του ιδρυτή της «Ζωής» π. Ευσεβίου κ.λπ. -φέρνουν μάλιστα το παράδειγμα ενός νομοθέτη, του Ζάλευκου που παρανόμησε ο γυιος του
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 7:29 ΜΜ |
Ούτε τα του αγίου Ισαάκ τα ερμηνεύεις σωστά.
Όποιοι κολαστούν εν τη γεέννη πρώτα θα κριθούν εν Δικαιοσύνη! Ο άγιος απλώς μας λέει οτι αφού κριθούν εν Δικαιοσύνη και βρεθούν εν τη γεέννη θα μαστίζονται τη μάστιγι της Αγάπης.
Μα τι άλλο πρέπει να πούμε ώστε να δεις τα πράγματα ως έχουν;
Δεν μπορείς να πεις οτι ο Κύριος δεν θα κρίνει εν Δικαιοσύνη γιατί θα φανείς …απαράδεκτος και μη θέλοντας να αφήσεις τα δικά σου ‘πιάνεσαι’ από το ποιο είναι το περιεχόμενο της Δικαιοσύνης!
Απίστευτος;
Άκουσε και τον Απόστολο Παύλο να λέει στους Έλληνες:
«έστησεν ημέραν εν η μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη, εν άνδρι ώ ώρισε, πίστιν παράσχων πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών». Πράξ. ιζ’, 31-32
Όλοι, μα όλοι μιλούν για δίκαιη κρίση (και φυσικά δεν είναι δικές μου ερμηνείες και επινοήσεις!!!!). Εσύ επιμένεις αλλιώς!
Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί τέτοια εμμονή με την Αγάπη Αυτού; Μήπως κι εσύ όπως και πολλοί άλλοι θέλουν να βλέπουν μόνο την άπειρη Αγάπη Αυτού θέλοντας να πειστούν και να πείσουν για το ότι θα τύχουν της εύνοιας Αυτού κι όσοι δεν κάνουν το θέλημά Του;;! Αν είναι έτσι τότε σου προτείνω να ενσκήψεις κι εσύ στις Γραφές και στους Πατέρες ώστε να δεις το αδιαμφισβήτητο γεγονός: Αυτοί που δεν ποιούν το Θέλημα του Πατρός δεν θα εισέλθουν εις την Βασιλεία Του.
15 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 8:27 ΜΜ |
τελικά το ενσκήψεις δεν είναι σωστό… το εγκύψεις θα ήταν καλύτερο
🙂
17 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 5:58 ΜΜ |
@4_0
Επειδή επιμένεις,
δες τα εξής:
α) «Πού εστίν η δικαιοσύνη του Θεού, ότι ήμεν αμαρτωλοί και ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών;» -άγ. Ισαάκ ο Σύρος
β) «Δικαιοσύνην λέγοντες την ενθεωρουμένην τοιυς μυστηρίοις σοφίαν Θεού και φιλανθρωπίαν»(άγ. Νικόλαος Καβάσιλας, Περί της εν Χριστώ ζωής, λόγος Α’ , PG 457 A)
γ) «Μη καλέσεις τον Θεόν δίκαιον, ότι η δικαιοσύνη αυτού ου γνωρίζεται εν τοις πράγμασί σου.[…] Και πώς ονομάζεις τον Θεόν δίκαιον, όταν απαντήσεις τω κεφαλαίω τω περί του μισθού των εργατών «εταίρε, ουκ αδικώ σε, θέλω δούναι τούτω τω εσχάτω, ως και σοι.»(Ισ. Σύρου, «τα ευρεθέντα ασκητικά, Λόγος Ξ’)
δ) «Δικαιοσύνην εδώ την φιλανθρωπία αποκαλεί. Για τους ανθρώπους, το δίκαιο είναι αποστερημένο από το έλεος, για δε τον Θεό δεν είναι έτσι, αλλά είναι αναμεμιγμένο στο δίκαιο και το έλεος και τόσο ώστε και αυτήν την δικαιοσύνη να την καλούμε φιλανθρωπία.» (ι. Χρυσόστομος, PG 55, 448)
Επίσης, εγώ δεν είπα ότι απαραιτήτως θα σωθούν όλοι
(η «αποκατάσταση των πάντων» δεν είναι βέβαιη), αλλά πως είναι θέμα αγάπης. Όπως είχε πει ακόμη και κάποιος Προτετάντης πάστορας για κάποιον φονταμενταλιστή άθεο (τον Χίτσενς), που εκδήμησε προσφάτως, ο Θεός από αγάπη θα τον στείλει στην Κόλαση, διότι μια ολόκληρη ζωή, Τον πολεμούσε.
Δηλαδή, όταν δεν αγαπάς κ.λπ., με το να είσαι κοντά στην πηγή της αγάπης, φρίττεις και υποφέρεις. Αυτό είναι και η Κόλαση: το να προσλαμβάνεις την αγάπη του Θεού ως «φωτιά που κατακαίει».
17 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 10:44 ΜΜ |
Πρόσεξε, αγαπητέ, πώς ‘νικήθηκες’ από τα ίδια σου τα λόγια αλλά και με την βοήθεια του Ιερού Χρυσοστόμου.
Μας λες στο άρθρο σου :
«Ο Θεός δεν έχει ιδιότητες, όπως υποστηρίζει ο κ. Σωτηρόπουλος, που μαζί λειτουργούν στην κρίση Του.» και καταλήγεις να μας λες πως ο Σωτηρόπουλος κακοδοξεί!
Στο τελευταίο σου σχόλιο μας παραθέτεις λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου:
«το δίκαιο …… για δε τον Θεό δεν είναι έτσι, αλλά είναι ΑΝΑΜΕΜΙΓΜΈΝΟ ΣΤΟ ΔΊΚΑΙΟ και το έλεος και τόσο ώστε και αυτήν την δικαιοσύνη να την καλούμε φιλανθρωπία.».
Αν δεν το κατάλαβες ο Σωτηρόπουλος ….χρυσορρημονεί κι εσύ δίχως λόγο τον κατηγορείς…
Οι ιδιότητες/ενέργειες του Θεού είναι πολλές και νομίζω πως δεν μπορούμε να πούμε ότι στην Κρίση Του την μια φορά υπερισχύει η μία και την άλλη φορά η άλλη Του ιδιότητα γιατί όπως μας λέει ο Χρυσορρήμων είναι … αναμεμιγμένες -χωρίς φυσικά η μία να καταργεί την άλλη!
Ο Κύριος είναι και Δίκαιος και Ελεήμων και Ζωή και Αλήθεια και μας Αγαπά και … και…..
Νομίζω πως θα πρέπει να κλείσει το θέμα με μια συγγνώμη εκ μέρους σου..
Έρρωσθε!
*Και μη διαβάζεις τον Άγιο Ισαάκ κατά πως σε βολεύει!
18 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 12:39 ΠΜ |
@4_0
Πρώτα- πρώτα, δεν είναι τα λόγια δικά μου, δηλαδή δεν παρατίθενται από εμένα, αλλά παρατίθενται από τον καθ. Δ. Τσελεγγίδη στην κορυφαία μελέτη του που έχω αναφέρει πιο πάνω για την «ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης κατά τον Άνσελμο Καντερβουρίας».
Δεύτερον, νομίζω πως όχι μόνο «ουκ εβουλήθης συνιέναι», αλλά και παραποιείς τα λεγόμενα. Εδώ ο ι. Χρυσόστομος μας λέει ΚΑΘΑΡΌΤΑΤΑ ότι η δικαιοσύνη του Θεού μάλλον ταυτίζεται με την φιλανθρωπία Του, και σκέψου ότι η αναφορά είναι στην Παλαιά Διαθήκη και στους Ψαλμούς του Δαυίδ ειδικότερα…!
Αυτό δε που εννοούσα πάνω είναι ότι δεν ισχύει (η παληά ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΉ και ΔΥΤΙΚΉ ψευδοθεολογία) ότι η αγάπη και η δικαιοσύνη (ως εκδίκηση για την προσβεβλημένη τιμή του Θεού) συνενεργούν ως ισότιμες και μας δίνουν κάποιο αποτέλεσμα, ειδικά δε στην Κρίση Του.
Τρίτον, δεν διαβάζω τον άγ Ισαάκ τον Σύρο όπως θέλω, αλλά διαβάζω αυτό που λέει και καταλαβαίνω αυτό που λέει, χωρίς να «κάνω τον Κινέζο»… Δεν είναι ένα κείμενο με ασάφεια, αλλά με πλήρη διαύγεια νοήματος.
Τέταρτον, το βρίσκω απίθανο τελείως ότι θέλεις και να …ζητήσω συγγνώμη για τις θέσεις που εκφράζω.
Όπως είπα και πριν, οι αναγνώστες μας ας κρίνουν ποιος λέει την αλήθεια.
Να είσαι καλά.
18 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 9:06 ΠΜ |
Μα λες ότι το, «Ο Θεός δεν έχει ιδιότητες, όπως υποστηρίζει ο κ. Σωτηρόπουλος, που μαζί λειτουργούν στην κρίση Του.»
δεν είναι δικό σου αλλά του Τσελεγγίδη; Και για δεν το έβαλες σε εισαγωγικά; Κι αν είναι του Τσελεγγίδη εσύ πάντως συμφωνείς, έτσι δεν είναι;
Μα αυτό που λες εσύ ότι μας λέει ο Τσελεγγίδης δεν στέκει για τον απλούστατο λόγο ότι είναι αδιανόητο να λέμε ότι στην Κρίση Του καταργούνται κάποια ιδιώματα/ιδιότητες/ενέργειες του Θεού που όπως γνωρίζουμε είναι ποικίλα.
Μπορείς αν θέλεις να μας λες ότι ο Θεός Αγάπη εστί κι ότι κάθε κρίση Του γίνεται με αγάπη για το πλάσμα Του αλλά δεν μπορείς να ξεχνάς κι όλα τα άλλα ιδιώματά Του.
Τελεία και παύλα.
Ο Ιερός Χρυσόστομος μιλά για έλεος αναμεμιγμένο με δίκαιο! Επ’ουδενί λόγω δεν μπορούμε να μιλάμε για αναίρεση του ενός λόγω του άλλου!
Κόβεις τμήματα από λόγους του αγίου Ισαάκ που αν διαβαστούν μαζί με όλο το υπόλοιπο δεν σε δικαιώνουν..
Δεν σου λέω να ζητήσεις συγγνώμη για τις θέσεις σου αλλά για το ότι στην ουσία μας λες ότι ένας αδελφός κακοδοξεί ενώ δεν είναι έτσι!
Πρέπει εν ολίγοις να μας πεις οτι έκανες λάθος κι οτι ο Κύριος έχει ποικίλες ενέργειες/ιδιότητες/(ιδιώματα) και κάθε κρίση Του είναι αποτέλεσμα όλων αυτών! Πώς αλλιώς άλλωστε!!
Νομίζω πως τα είπαμε όλα..
Όλα είναι εμπρός σου..
Έρρωσθε!
18 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 9:10 ΜΜ |
Φιλ,ακόμη κάτι ολίγα.
Διάβασε και τούτο. Του Ιερού Χρυσοστόμου κι αυτό.
«Λογίζη δε τούτο, ώ άνθρωπε, ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας, και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του Θεού; Ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού, και της ανοχής, και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει; Κατά δε την σκληρότητά σου, και αμετανόητον καρδίαν,
θυσαυρίζεις εαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΣΙΑΣ του θεού, ός αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού΄ τοις μεν καθ’υπομονήν έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζητούσι, ζωήν αιώνιον΄ τοις δε εξ εριθείας απειθούσι μεν τη αλληθεία, πειθομένοις δε τη αδικία, θυμός και οργή και θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Έλληνος.»
Ερμηνεία Ιωάννου Χρυσοστόμου εις τον ΡΜΖ’ Ψαλμόν (PG 55, 484)
Νομίζω πως πρέπει να ξαναδείς αυτά που παραθέτεις από τον άγιο Ισαάκ και από τον Ιερό Χρυσόστομο. Να προσέξεις ότι και οι δύο μιλούν πιότερο γιαυτούς – ο Ιερός Χρυσόστομος μας το λέει- που φωνάζουν προς τον Κύριο όπως ο Ψαλμωδός, «εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών» ή σαν τους τρεις παίδες, «ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν». Κάνοντας έτσι ο Κύριος δεν σε δικάζει αλλά «λέγοντας τας ανομίας σου πρώτος΄ουχ, ίνα κατακριθής, αλλ’ ίνα δικαιωθής …… δία της ομολογίας επισπασασθαι τον έλεον…..».
Η μετάνοια σε κάνει και βλέπεις μόνο φιλανθρωπία στον Κύριο, μόνο Αγάπη, μόνο Έλεος. Δεν πάει να πει όμως, το ξαναλέω, ότι καταργούνται τα άλλα ιδιώματα του Θεού!
Όταν ο Ιερός Χρυσόστομος, όπως βλέπεις, μιλά για την Τελική Κρίση αναφέρεται σε ημέρα ‘οργής, αποκαλύψεως και Δικαιοκρισίας του Θεού’. Να ξαναδείς λοιπόν τις απόψεις σου που θέλουν ως ΜΟΝΟ κριτήριο εν Ημέρα Κρίσεως την Αγάπη!
Τα λοιπά ας τα δουν οι αναγνώστες του ιστολογίου σου.. (κιχ δεν ακούγεται πάντως.)
Έρρωσθε!
20 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 1:29 ΠΜ |
@4_0
Αυτό που παραθέτεις το λέω εγώ.
Τα παραθέματα τα βάζει ο καθ.Τσελεγγίδης, για να δείξει αυτό που αναφέρω και πιο πάνω, δηλαδή την ταύτιση της αγάπης του Θεού με την δικαιοσύνη Του στην Ορθόδοξη Παράδοση και άλλα τινά.
Αυτό που εννοώ δε όταν επικρίνω την γνώμη αυτή του κ.Σωτηρόπουλου -τον οποίον και έχω σε συμπάθεια μεγάλη, καθώς και εκτίμηση, γενικώς- είναι ότι.δεν λειτουργούν από την μια η αγάπη και από την άλλη η δικαιοσύνη με την έννοια της ανταπόδοσης του Θεού. Αυτό είναι μία θεωρία που έβγαλε ο Παπισμός/Κατολικισμός στις χειρότερές του στιγμές(οι απλοί πιστοί δεν φταίνε).
Ορισμένοι το λένε ως εξής: «η αγάπη του Θεού νικάει την δικαιοσύνη Του».
Επίσης, η κρίση είναι απλώς ένα αποτελεσμα του αυτεξουσίου του ανθρώπου. Ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός το λέει θεαρχική αδυναμία.
Και ο μεγάλος θεολόγος Παύλος Ευδοκίμωφ λέει πως «ο Θεός μπορεί τα πάντα, εκτός από το να αναγκάσει τον άνθρωπο να Τον αγαπήσει». Ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο στην ελευθερία του, σέβεται την απόρριψή του χωρίς να παύει να τον αγαπάει και ευεργετεί. Έτσι προκύπτει η Κόλαση.
Αυτά συμπληρωματικά.
Να είσαι καλά και ευχαριστώ για τον κόπο σου.
.
23 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 1:40 ΠΜ |
Δες πόσο ωραία το θέτει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός(«Λόγος ως αντίλογος- θεολογικά δοκίμια», σελ. 28-29):
«Η πάλη του ανθρώπου με το Θεό όχι σπάνια, μέσα από όλο αυτό το καταθλιπτικό βιοτικό βάρος, οδηγεί στην πνευματική αυτοκτονία, τη Θεομαχία. Γιατί είναι εύκολο, όταν χαθούν οι προϋποθέσεις της εκκλησιαστικής θεολογήσεως και επικρατήσουν κοσμικά-φεουδαρχικά κριτήρια, όπως τα φράγκικα, να θεωρηθεί ο Θεός όχι ως Πατέρας( Λουκ. 15, 11 ε.ε.) και Αγάπη (Α’ Ιω. 4, 8), αλλ’ ως εκδικητής και τιμωρός της ανθρώπινης αμαρτίας.«
23 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 1:09 ΜΜ |
«Κατά δε την σκληρότητά σου, και αμετανόητον καρδίαν, θυσαυρίζεις εαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΣΙΑΣ του θεού, ός αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού»
Αν αυτοί οι λόγοι του Ιερού Χρυσοστόμου σου φέρνουν στο νου προτεστάντες, φράγκους, ‘παλαιοργανωσιακούς’ το σίγουρο είναι οτι υπάρχει πρόβλημα.
Αν αυτοί οι λόγοι δεν σε διδάσκουν το οτι ο Κύριος είναι Δίκαιος νυν και αει και φυσικά εν ημέρα Κρίσεως και αν δεν αποσυνδέσεις την Δικαιοσύνη από την εκδικητικότητα και την τιμωρία και πάλι θα υπάρχει πρβλμ.
Ο Κύριος είναι Δίκαιος και μάλιστα επιλέγει την Δικαιοσύνη Του ως σκοπό αναζήτησης κάθε ανθρώπου κι όχι την Αγάπη Του έστω κι αν εννοεί και την Αγάπη και την Φιλανθρωπία και το Έλεος όταν μας λέει να ζητούμε την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ του Θεού!
Απορώ που έχεις πρβλμ.
Ο Κύριος είναι και Δίκαιος και Ελεήμων και Φιλεύσπλαχνος και… και …
και θα κρίνει τον κόσμο και Δίκαια και με Αγάπη και με Φιλευσπλαχνία.
Τόσο απλούν!
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός τα λέει ωραία αλλά τα λέει για να τον ακούσουν οι φράγκοι, οι ‘παλαιοργανωσιακοί’, οι προτεστάντες …
25 Σεπτεμβρίου, 2013 στο 12:22 ΠΜ |
@4_0
Πρόσεξε να δεις πώς μιλάει αλλού για αυτό, αν και είναι σαφές το παράθεμα που έβαλα:
«Σε τελευταία ανάλυση, ενώ η σχολαστική «περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης» διδασκαλία προϋποθέτει Θεόν καθ ‘εαυτόν τιμωρόν για χάρη μιας αρχής δικαιοσύνης, που Αυτός έχει θέσει, η ορθόδοξη παράδοση δέχεται την «τιμωρία» ως συνέπεια της ακαθαρσίας και αμετανοησίας του ανθρώπου, ο οποίος, εμμένοντας στην ακαθαρσία του, μεταβάλλει την αναλλοίωτη θεία αγάπη σε «οργή» και «τιμωρία». Ο ίδιος ο Θεός γίνεται «παράδεισος» και «κόλασις» για τον ‘ανθρωπο, ανάλογα με την κατάσταση της καρδίας του ανθρώπου.
Ποτέ η τιμωρία δεν αποβλέπει στην «ικανοποίηση» της θείας δικαιοσύνης, αλλά ή γίνεται παιδαγωγικό και θεραπευτικό μέσο στον αμαρτάνοντα και μετανοούντα ή καθίσταται ατελεύτητη κόλαση στον αμετανοήτως εγκαταλείποντα τον κόσμο».(, π. Γ. Μεταλληνός, «Λόγος ως αντίλογος», Κεφ. «Η περί «ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης» διδασκαλία και η νεοελληνική κατηχητική και κηρυχτική πράξη», σ.97)
Σημασία έχει τέλος να καταλάβουμε ότι καμία πράξη δεν μας δικαιώνει. Δεν σωζόμαστε επαξίως δια των έργων μας, αλλά λόγω της αγάπης του Θεού. Ειδάλλως, πάμε στην δυτική θεώρηση περί «αξιομισθιών»…
17 Οκτωβρίου, 2013 στο 9:18 ΜΜ |
Αξίζουν αυτά που διάβασα πραγματικά.
7 Απριλίου, 2018 στο 6:25 ΜΜ |
Καλό θα είναι να έχουμε υπ όψιν ότι για ικανοποίηση της Θείας Δικαιοσύνης κάνουν λόγο και οι άγιος Νικόλαος Καβάσιλας και άγιος Νεκτάριος. Ο πρώτος στην «εν Χριστώ ζωή» και ο δεύτερος στο πόνημα «περί επιμελείας ψυχής».
Επίσης ο Π.Τρεμπέλας δεν υποστηρίζει «ενθέρμως» τη θεωρία του Άνσελμου αλλά της ασκεί κριτική στη «Δογματική» του ως μονομερή γιατί δεν λαμβάνει υπ όψιν την αγάπη.
Φυσικά και ικανοποήθηκε η Θεία Δικαιοσύνη με το σταυρικό θάνατο του Κυρίου αλλά όχι με την αυστηρά δικανική «λογική» του Άνσελμου και των Δυτικών.
Καλή Ανάσταση!
9 Απριλίου, 2018 στο 9:59 ΜΜ |
@ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ
Καλησπέρα και Χριστός ανέστη!
Κοιτάξτε, η θεωρία της «ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης»
είναι μια θεωρία που αναπτύχθηκε από τον Άνσελμο του Καντέρμπουρυ μετά το σχίσμα.
Στην Ορθόδοξη θεολογία δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο.
Επίσης, δεν υπάρχει ισορρόπηση μεταξύ αγάπης και δικαιοσύνης, ως αντίθετων εννοιών,
όπως στο παράδειγμα του ιεροκήρυκα της Τουρκοκρατίας, Ηλία Μηνιάτη περί του νομοθέτη Ζάλευκου,
αλλά αντιθέτως ισχύει το: «οὕτω γὰρ ἠ γ ά π η σ ε ν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.»
Για αυτό τον λόγο ο άγιος Φιλάρετος Μόσχας αποκαλεί τον Πατέρα «αγάπη που σταυρώνει», ενώ τον Υιό ως «σταυρωμένη αγάπη».
Την παρατήρησή σας για τη Δογματική του Τρεμπέλα την κρατώ σε περίπτωση που τον αδικώ με τη διατύπωσή μου.
Κάτι τελευταίο: το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν απόψεις που αντιτίθενται στο δόγμα της Εκκλησίας σε διάφορα γραπτά που ανήκουν σε Αγίους δεν σημαίνει κάτι. Ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων διατυπώνει το Filioque, και ο Αυγουστίνος φυσικά τον ακολουθεί σε αυτό. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φαίνεται ότι διατυπώνει μια άποψη που μοιάζει με το γνωστό ρωμαιοκαθολικό δόγμα της «Αμίαντου Συλλήψεως της Θεοτόκου», κ.ο.κ.
Σας παραπέμπω σε ένα πολύ ενημερωτικό κείμενο του π. Γεώργιου Μεταλληνού, που εξέδωσε με το βιβλίο του «Λόγος ως αντίλογος»:
http://www.biblionet.gr/book/60937/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82%2C_%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%94./%CE%9B%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%89%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82
Δείτε επίσης κι εδώ:
Ὅτι δέ ἡ τοιαύτη περί τοῦ ἀνθρώπου τούτου (τοῦ Κ. ἡ Ἰ.
Χριστοῦ) πρόγνωσις του Θεοῦ καί ὁ ἐξ αἰτίας ταύτης προορισμός
Του διά τόν Σταυρικόν θάνατον (Ἰωάν. Γ΄14 κ.ἄ.) ὀφείλεται εἰς τήν
τελείαν θείαν πρόγνωσιν περί πασῶν τῶν λεπτομερειῶν τῆς ὅλης
ζωῆς καί τοῦ ἐπί τῆς Γῆς ἔργου τοῦ Κυρίου, ὅπως καί, τελικῶς, τοῦ
ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ Θείου δράματος, μόλις, μετά τά προεκτεθέντα,
παρίσταται ἀνάγκη νά τονίσωμεν. Προεγνώσθη δηλαδή ὁ Σταυρός
τοῦ Γολγοθᾶ ὡς τελική φάσις τῆς ὅλης ζωῆς καί τῆς ἀθλήσεως τοῦ
Κυρίου καί ὡς τελείου ἄνθρωπου, οὐχί διότι ἠθέλησε τοῦτο ὁ Θεός,
διά νά ἐκδηλώση καί οὕτω τήν διά τόν ἄνθρωπον ἀγάπην Του…
Τοιαύτη ἐκδήλωσις τῆς θείας ἀγάπης, κατά τοιοῦτον τρόπον
γενομένη (διά τῆς προσφορᾶς εἰς Σταυρικήν θυσίαν τοῦ τελείως
ἀθώου καί ἀναμάρτητου Κυρίου), ἔστω καί ἄν ἀπέβλεπε αὕτη εἰς τήν σωτηρίαν τοῦ Κόσμου, χωρίς τῆς ἔννοιας τῆς «ἱκανοποιήσεως
τῆς δικαιοσύνης» Του, ὡς τιμωροῦ, οὐχί μόνον θά ἀπετέλει
βλασφημίαν κατά τῆς ἀπολύτου «δικαιοσύνης»… καί τῆς «ἀγάπης»
τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί θά ἀπήλασσε σχεδόν πάσης εὐθύνης τόν τε
Σατανᾶν ὡς καί τά ὄργανα αὐτοῦ διά τό ὑπ’ αὐτῶν διαπραχθέν
ἀνοσιούργημα. Ἀντιθέτως, ὁ προορισμός τοῦ Κυρίου διά τόν
Σταυρικόν θάνατον ἐγένετο, διότι προέγνω ἀπολύτως ὁ Θεός τήν
ἐναντίον τοῦ Κυρίου μῆνιν τοῦ σατανᾶ, κατ’ ἀρχήν, (διαβλέποντος,
ἐν τῷ προσώπῳ Του, …τόν μέλλοντα νά καταλύση τήν
κοσμοκρατορίαν Του), ἀκολούθως δέ τό μῖσος καί τόν φθόνον κατ’
Αὐτοῦ τῶν Ἰουδαϊκῶν Ἀρχῶν, διότι θά ἤλεγχε τήν ὑποκρισίαν καί
τάς βαρυτάτας ἁμαρτίας αὐτῶν, καί, τελικῶς, τόν φθόνον τοῦ
Ἰούδα. »
(Μητροπολίτης Πειραιώς: «Η αίρεση της ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης δια της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου»*)
Ευχαριστώ για το σχόλιο!
*Όλο το κείμενο εδώ: https://www.impantokratoros.gr/dat/storage/dat/BD1ABAD9/theia_dikaiosynh_kai_stavrikh_thisia.pdf