Vomitorium -ώρες της αποκαθήλωσης

   Όπως γράφει ο Ζακ Ελλύλ στην «μεταμόρφωση του αστού» για την εκμηδένιση του Θεού στην τεχνική (μας) κοινωνία, «Η εκμηδένιση αυτή διευκολύνει εξ ίσου τα πράγματα με τη διακήρυξη της εξαφάνισης της ηθικής -ιδίως της σεξουαλικής αφού η παλιά ηθική ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητη στο σημείο αυτό. Και εδώ έχουμε τον πλήρη θρίαμβο της ελευθερίας! Ο άνθρωπος είναι ενήλικος, αφού έχει σκοτώσει πατέρα και μητέρα, και Θεό ως πατέρα. Χρειάζεται να συμπεριφέρεται όπως του αρέσει.[] Ανεβάζει στα ουράνια τον [σ.φ.: Μαρκήσιο ντε] Σαντ, που του φαίνεται ότι νίκησε την ηθική. […]Ο Θεός είναι νεκρός. Η ηθική είναι νεκρή. Αλλά και ο άνθρωπος.» Η αστική τάξη, άλλωστε, έχει διακηρύξει, πρώτη και καλύτερη, την φυσικότητα των «σεξουαλικών αναγκών»(οπ.π., σ. 77) μέσα στον «παράλογο και αφύσικο μύθο της φύσης» που έπλασε, βολικότατα. Ο κος Ντομινίκ Στρος-Καν, δεν θα χρειαζόταν να συμβεί ο,τιδήποτε άλλο, για να μάθουμε ότι υπακούει γενικότερα σε αυτούς τους κανονες της κυρίαρχης τάξης, αλλά και της κυρίαρχης ιδεολογίας που διαχέει προς την αυλή των άλογων προβάτων, δηλαδή εμάς. Άλλωστε, το είχε διακηρύξει πρόσφατα και ο ίδιος σε συνέντευξή του, ότι έχει… -μεταξύ δύο άλλων- «αδυναμία στο ωραίο φύλο», αδυναμία θανάσιμη πράγματι.
Αυτά όλα μας δείχνουν και κάτι άλλο: πόσο δύσκολο είναι να ασκήσει κανείς κριτική σε ό,τι κατηγορείται ότι διέπραξε ο πρώην «ισχυρος της ημέρας» του ΔΝΤ όντας ο τυπικός διαμορφωτής της κοινής γνώμης…; Πώς να κάνει κανείς κάτι τέτοιο, όταν γαλουχήθηκε μέσα σε μια άκριτη αποδοχή μιας όψης -τουλάχιστον- του παρισινού Μάη, ενώ σήμερα χαζογελάει «με υπολανθάνουσα συναίνεση» -ή και φανερή και ρητή, προϊούσης της αθλιότητας- με τα καμώματα των χειραφετημένων ξοάνων και κνωδάλων του… «Sex and the city»; Η ακόμη πώς να το κάνει, όταν είναι ο τυπικός «τσιφτετέλληνας» που εφαρμόζει πάντα την εκλεκτική (λίγο από όλα και τίποτα εξ ολοκλήρου) φιλοσοφία, χωρίς να την ξέρει και που μετράει, εμετικότατα, τον «ανδρισμό» όχι με την γενναιοψυχία και την καρτερικότητα, αλλά με το μέγεθος της υποδούλωσής του στο σαρκικό του φρόνημα, που έχει και τις άτακτές του στιγμές; Πάντως, τουλάχιστον φαίνεται ότι υπάρχει μια επίγνωση του ότι «το μέτρο με το οποίο κρίνετε θα αντιμετρηθεί σε εσάς».

Όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που ο κος Ντομινίκ είχε ξεστομίσει ιδιαίτερα βαρείες κουβέντες -και διόλου παστρικές- για την Ελλάδα, αλλά και είχε εκθέσει τον φίλο, και σύντροφό του ιδεολογικώς, κο πρωθυπουργό, ο οποίος, σύμφωνα με τις περίφημες δηλώσεις του σε γαλλικό κανάλι, του ζήτησε την βοήθεια του ΔΝΤ τον Δεκέμβριο του 2009, όντας «ιδιαίτερα συναισθηματικώς συγκινημένος». Στην ίδια συνέντευξη, δήλωσε περαιτέρω ότι , συλλογικά, «οι Έλληνες νιώθουν ότι έχουν εξαπατηθεί και μολοντούτο είναι αυτοί που μαγείρεψαν τα στατιστικά και δεν πληρώνουν τους φόρους», ότι οι Έλληνες είναι «βουτηγμένοι στα σ…ά, και επιπροσθέτως πολύ βαθιά». Τέλος, είπε και το εξής σωτηριολογικό, ότι «εάν η αρωγή του ΔΝΤ δεν είχε ζητηθεί, η Ελλάδα θα είχε πέσει μέσα στην άβυσσο». Όπου άβυσσος, ως γνωστόν, η κατοικία των δαιμόνων, η γέεννα του πυρός. Έτσι, όταν κανείς θεάται την πράγματι οικτρή και απευκταία αποκαθήλωσή του εσταυρωμένου κου Στρος-Καν ένα μήνα πριν την προβλεπόμενη αποχώρησή του από το Ταμείο, πρέπει οπωσδήποτε να την συμψηφίζει με όλα αυτά τα, φοβάμαι αμετανόητα, καμώματα, ανεξαρτήτως λαγνείας, πορνείας και λοιπών «σαρκικών» αμαρτημάτων… Βεβαίως, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα της μετάνοιας. Διότι και ο άνακτας Δαυίδ αμάρτησε πολύ και ανάλογα, αλλά και μετανόησε πολύ, και με ειλικρινείς στεναγμούς. Πάντως, φαίνεται ότι εδώ στην Ελλάδα, όπως και στην Γαλλία, δεν πιστεύουμε στις επίσημες εξηγήσεις και ψάχνουμε θεωρίες συνωμοσίας για την ερμηνεία, διότι το ποσοστό που δεν δέχεται την επίσημη εξήγηση για το σκάνδαλο είναι πλειοψηφικό έως αυξημένα πλειοψηφικό· φωτιά στα μπατζάκια των επί τιμή επίσημων αντισυνωμοσιολόγων των ΜΜΕ μας.
Αυτή, λοιπόν, είναι η επικαιρότητα. Και μου θυμίζει πράγματι το φημολογούμενο εκείνο δωμάτιο που είχε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας-δικτάτορας Λούκουλλος του οποίου χρήση ήταν ο εμετός, ώστε να γεύεται και άλλα γεύματα και εδέσματα απρόσκοπτα. Μόνο που στην περίπτωσή μας, φαίνεται ότι χρήσιμο θα ήταν κάτι τέτοιο όχι για την γαστρονομική ευωχία, αλλά για την αηδία· και την αποστροφή.

Σημ. Φ.: Αναδημοσίευση από φύλλο 847 «Χ».

Ετικέτες: "κυνικά καθάρματα", σαρκικό φρόνημα, σεξουαλικότητα, φύση, Ελλύλ, Λούκουλλος, Μεταμόρφωση του αστού, Στρος Καν, αστός, ανδρισμός, sex and the city, Vomitorium