Όπως όλοι ξέρουμε, οι εκλογές, οπότε θα ασκήσουμε στο προαντιπροσωπευτικό μας πολιτικό «μας» σύστημα τα… πλέρια πολιτικά μας δικαιώματα, επέρχονται. Αλλά ποια είναι η δική μας τοποθέτηση στον (κοινωνικό) πολιτικό άξονα; Είμαστε… δεξιοί, καπιταλιστές, μαρξιστές; Συντήρησις ή πρόοδος, όπως ρωτούσε και ο Αλ. Τσιριντάνης-Μελίτης παληότερα;
Ας δούμε τι έγραψε περί τούτου ο παλαίμαχος γνωστός συγγραφέας, δοκιμιογράφος κτλ. Κώστας Σαρδελής, που δεν διεκρίνετο για την «πολιτική» του στράτευση:
«Θέλω, αγαπητοί μου, να σταθώ, ακόμα λίγο στο σημείο αυτό, για να πω, ότι η δική μας παράδοση δεν είναι ούτε καπιταλιστική, ούτε σοσιαλιστική, ούτε μαρξιστική. Είμαστε π ι ο α ρ ι σ τ ε ρ ά κ α ι α π ό τ ο ν π ι ο α ρ ι σ τ ε ρ ό. Γιατί η παράδοση η δική μας, η ελληνική, είναι κοινοβιακή-ασκητική, που προϋποθέτει ορθόδοξη πνευματικότητα και το ήθος της καθ’ημάς Ανατολής. Αυτό είναι το δικό μας Πολίτευμα.»(Η προδομένη παράδοση, οι Γραικύλοι της σήμερον, σ. 36)
Υστερόγραφον: Οι εντονοποιήσεις και οι υπογραμμίσεις του φιλαλήθη/philalethe00. Τα αραιά γράμματα του συγγραφέως/εκδότη.
Υστερόγραφον2: Yπ’ όψει των οπαδών της «καθεστηκυΐας τάξης» «Χριστιανών».
Ετικέτες: πρόοδος, Αριστερά, Αστοχριστιανισμός, Δεξιά, Εκλογές 4ης Οκτωβρίου, Κώστας Σαρδελής, Καπιταλισμός, Συντήρηση, Σοσιαλισμός, Χριστιανικός Σοσιαλισμός
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 
19 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 8:43 ΠΜ |
Καλημέρα αδελφέ! όμορφος ο προβληματισμός και ο λόγος του Κώστα Σαρδέλη. η απάντηση στο τι ψηφίζουμε είναι ένας τρόπος ζωής και όχι μια ιδεολογία την οποία απλά ασπαζόμαστε σαν υποκατάστατο της εξόδου μας από τη θεία λειτουργία. είναι ένα ξεβόλεμα και όχι το βόλεμα στο λάκκο μας.
αυτές τις μέρες προβληματίζομαι και εγώ αρκετά με όλα αυτά και χαίρομαι που καταπιάνεσαι με αυτά τα θέματα. δεν μου αρέσει καθόλου η φράση αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα. σαν χριστιανός ανήκω στην εκκλησία. σε μια κοινωνία προσώπων. αυτό είναι αρκετό
19 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 9:52 ΠΜ |
Χαίρετε!
Καλά τα λέει ο κ. Σαρδέλης…
Εσύ, αγαπητέ Φιλαλήθη, τι το ήθελες το ΥΓ2;..
Όταν είμαστε υπο την κατοχή του Καίσαρος το μόνο που μένει είναι η γνωστή κουβέντα:
‘τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ..’
Τα άλλα είναι ολίγον τι, αλλότρια….
Δε νομίζεις??
Χαίρετε..
19 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 5:55 ΜΜ |
@Αθανάσιος Παυλάκης
Καλημέρα και καλό στον φίλτατο. 🙂
Σωστότατα τα όσα θέτεις, αδελφέ μου… Η Ορθοδοξία μας παρέχει υπέρβαση της ιδεολογίας και της ηθικής. Και πόσω μάλλον όταν το πολιτικό ‘μας’ σύστημα είναι, όπως λέει και ο Γιώργος Κοντογιώργης από τον οποίο δανείστηκα την έκφραση, προ-αντιπροσωπευτικό… Η Εκκλησία μας έχει τελείως άλλη λογική, αλλά και αυτήν την δυστυχώς κάναμε ό,τι μπορούμε για να την νοθέψουμε στην πράξη προς σκοτεινές, Δεσποτοκρατικές ατραπούς.
@4_0
Αγαπητέ, λυπάμαι, αλλά με ένα αποσυνδεδεμένο από το ιστορικό πλαίσιό του Γραφικό λόγιον δεν μπορεί να βγη νόημα… Για να μην θυμηθώ τις προσπάθειες μεγάλων Πατέρων όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, λ.χ., να απαλλάξουν, να ελαφρύνουν πολύ, τις φτωχές τάξεις από την φορολογία… Αυτοί δεν τηρούσαν την προτροπή του Κυρίου, για να δίνουν «κήνσον» στον Καίσαρα; 🙂 Σας ακούω.
Ως τότε, τις θερμές ευχές μου και ευχαριστώ εκ βάθους για τις επισκέψεις σας, αμφοτέρων, που δείχνουν αυτήν την καλή ανησυχία πολλών εξ υμών… 🙂
19 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 6:59 ΜΜ |
Ελάτε τώρα! Αν το «του Καίσαρος Καίσαρι…..» δεν ισχύει στις μέρες, ακριβώς όπως ελέχθη τότε από τον Κύριο, τότε τι να πω!!!! Και δεν είναι μόνο οι φόροι, αγαπητέ, αλλά και πολλά άλλα!
Μου λέτε για τον Άγιο Γρηγόριο ο οποίος είχε υποστήριξη από το Μέγα Θεοδόσιο και είναι σα να έχετε ίσους και όμοιους τον όποιο Καίσαρα ή την όποια κυβέρνηση προκύπτει μετά από εκλογές στον τόπο μας και το Μέγα Θεοδόσιο! Είναι δυνατό κάτι τέτοιο!? Ή δεν είναι κατανοητό ότι επιστρέφουμε και πάλι σε εποχές Καίσαρος!?
Μα είναι δυνατόν η Εκκλησία να μη ζητά πάντα από όλους να ελαφρύνουν το ‘ζυγό’ του λαού?! Πάντα το ζητά αλλά δε θα κάνει και επανάσταση για τον κήνσο! Και άντε να έχει στο πλάι της έναν Μέγα Θεοδόσιο, πιέζει περισσότερο, αν όμως έχει ένα Καίσαρα?
Ελπίζω να καταλάβατε που είναι η ένστασή μου σχετικά με το ΥΓ2…
Χαίρετε!
19 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 10:50 ΜΜ |
@4_0
Το εν λόγω ρητό ειπώθηκε επί Ρωμαϊκής Κατοχής, για την απόδοση ενός ορισμένου φόρου στον Καίσαρα και ειπώθηκε με σκοπό να «εκπειράσει»… 🙂
Οπότε, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με τώρα. Έπειτα, ας μην ξεχνάτε την στάση ανθρώπων όπως ο γενάρχης του Φιλοκαλισμού και συντάκτης της νηπτικοασκητικής Φιλοκαλίας Άγιος Μακάριος ο Νοταράς σε εποχές Π Ά Ρ Α πολύ δύσκολες, για αυτό έκαμα και την ανάρτησιν ταύτη, αδελφέ μου…
Η επανάσταση που πρεσβεύουμε εμείς, αγαπητέ μου, είναι, όπως θα έλεγε και ο Ν. Ψαρουδάκης και οι λοιποί αδελφοί εκ της Χ.Δ., «επανάστασις της αγάπης», ενώ, όπως έλεγε και ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ανθρωπιστική και μακρόχρονη. Το μακρόχρονο έχει να κάνη, θα έλεγα, με την δημοκρατικότητα και το πλειοψηφικόν. Π.χ. δεν μπορούμε να εγκαταστήσουμε κοινοτισμό όπως το ήθελε και ο Ελύτης(το έλεγε στα «Δημόσια και ιδιωτικά», αναδημοσιεύτηκε -εξαιρετική η έμπνευση- από την εφημερίδα «Χριστιανική» τελευταία), «χριστιανικό σοσιαλισμό» και να καταργήσουμε την ατομική ιδιοκτησία που είναι κλοπή κατά τον Μέγα Βασίλειο στα μεγάλα παραγωγικά μέσα κτλ., τα χωράφια, εργοστάσια κ.λπ., αν δεν το θέλη η πλειοψηφία του έθνους. Σαφές και απαράβατος κανόνας. Η εξουσία δόθηκε σε όλους εξ ίσου από τον Χριστό, όπως παρατηρούσε κάνοντας μία ορισμένη θεολογία της Ιστορία και ο αείμνηστος μεγάλος Ν. Μπουγάτσος, στον οποίο δόθηκε «πάσα εξουσία εν Ουρανώ και επί Γης»…
Κατά τα άλλα, δεν βρίσκω, ότι η ένστασί σας έχει κάποιες ιδιαίτερες βάσεις. Αν δεν είστε οπαδός της καθεστηκυΐας τάξεως, τότε δεν περιλαμβάνεστε σε αυτούς που αναφέρομαι. 🙂
20 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 12:07 ΜΜ |
–Ό,τι ειπώθηκε από τον Κύριο είναι τρόπος ζωής για εμάς εις τον αιώνα και φυσικά δεν περιορίζεται στη χρονική εκείνη περίοδο !!!
(πολλά εκ των οποίων, ελέχθησαν, μετά από ερώτηση τινός που σκοπό είχε να Τον εκπειράσει..(όχι μόνο αυτό που ανέφερα))
–Τα πολλά περισσεύματα και εις αποθήκην καταχωνιασμένα, νομίζω, θεωρεί ο Άγιος , κλοπή!!!!
–Και που δεν ανήκω στην καθεστηκυία τάξη ‘χριστιανών’ δεν μπορώ να έχω ενστάσεις για το πώς βάζετε σε τάξη τις σκέψεις σας?
— Ο άγιος Μακάριος Νοταράς «Έπαυσε τους κληρικούς που είχαν αναμειχθεί σε πολιτικά ζητήματα….και φρόντισε για το κήρυγμα μετανοίας».
Αγαπητέ με τις ευχές του Αγίου μας να έχουμε το νου μας στη μετάνοιά μας και όχι στα πολιτικά!
Χαίρετε!
20 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 5:21 ΜΜ |
1)Ναι, ό, τι ειπώθηκε από Τον Κύριο, αλλά κατά το πνεύμα του. Το γράμμα αποκτέννει, ως γνωστόν.
2)Λάθος κάνετε, αγαπητέ. Όπως λέει στα Ασκητικά του, κλοπή είναι η ιδιοκτησία από οπουδήποτε και οποιαδήποτε. Διότι είναι ιδιοποίηση των αγαθών που έδωσε ο Θεός, ώστε να έχουμε από κοινού. Κατά τα άλλα, το σοβαρό πρόβλημα ξεκινάει, όταν έχουμε περισσεύματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις,όπως έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος, ο Θεός επιφέρει την ισορροπία επιτρέποντας να εισέρχωνται ληστές και να «απαλλοτριώνουν τους απαλλοτριωτές». 🙂
3)Αυτές τις μέρες τελείωσα και τις έσχατες σελίδες από τον βίο και την πολιτεία του από τον εν λόγω Πατρολόγο/ακαδημαϊκό. Δεν είδα πουθενά κάτι τέτοιο. Επιπλέον, ειλικρινά δεν κατανοώ τι σημαίνει αυτό το γενικό και αόριστο «πολιτικά», όπως αναφέρεται στο vatopaidi.wordpress από όπου και εσείς μας μεταγράφετε, αν δεν απατώμαι. Εφ’όσον και ο ίδιος παύθηκε καταναγκαστικά από το Φανάρι για την παντί σθένει συμμετοχή του στην Επανάσταση των Ορλωφικών. Δείτε, όμως, αυτό πώς το παρουσιάζει ή μάλλον …δεν το παρουσιάζει η «πηγή» σας, αδελφέ:
«Ως αρχιερέας έκανε μεγάλο αναμορφωτικό έργο. Φρόντισε για την επιμόρφωση του κλήρου. Έπαυσε τους αγράμματους ή υπέργηρους κληρικούς και όσους είχαν αναμειχθεί σε πολιτικά ζητήματα. Πρόσεχε πολύ τις χειροτονίες του και ήταν πιστός τηρητής των ιερών κανόνων. Φρόντισε για την ίδρυση σχολείων και για το κήρυγμα της μετανοίας στο ακαλλιέργητο λαό της επαρχίας του.
Το έργο του διέκοψε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774). Μετά την καταστολή της εξέγερσης λόγω των αιματηρών αντιποίνων των Τούρκων κατέφυγε με την οικογένειά του στη αρχή στη Ζάκυνθο, στην οποία για τρία χρόνια δίδασκε το λαό, και μετά στη Ύδρα.»
Βλέπετε ουδαμού την συμμετοχή του στην επανάσταση ή ότι έκανε το παν για να πείση τα πνευματικά του παιδιά και τον άρχοντα πατέρα του ακόμη να συμμετάσχουν στην εξέγερση; Για αυτό τον λόγο, αν δεν απατώμαι, …μετακινήθηκε και στην Ζάκυνθο/ Ύδρα για κάποιο διάστημα από τον ίδιο τον Πατριάρχη(τον επέπληξε)! Αι, λοιπόν, αυτό λέγεται …μεροληψία απολιτίκ(τυπικος καλβινισμός)
Συμπερασματικά: Βίος και πολιτεία των Αγίων πάνε …χέρι-χέρι, εσείς ασχολείστε δε μόνο με την ατομική σωτηρία, μάλλον. Κάτι μου θυμίζει αυτό, ξέρετε και σίγουρα και σε πολλούς ακόμη….. Τους χαιρετισμούς μου, αγαπητέ και εις το επανιδείν. 🙂
21 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 7:01 ΜΜ |
Στον προβληματισμό μου για τη σχέση των χριστιανών με την πολιτική εντάσσεται και αυτό το κεφάλαιο από την π.Δ είναι η στιγμή που ο λαός του Θεού ζητάει από τον Σαμουήλ βασιλιά το παραθέτω για προβληματισμό. Η άρνηση του λαού να ακούσει αυτά που του λέει ο ένας και γερασμένος Σαμουήλ με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο… «Όχι! ε¬μείς θέλουμε βασιλιά, για να είμαστε κι ε¬μείς σαν τα άλλα έθνη. Θέλουμε βασιλιάς να μας κυβερνάει, να είναι αρχηγός μας και να διεξάγει τους πολέμους μας». Είμαι της γνώμης πως ο λαός του, εμείς οι χριστιανοί η εκκλησία ακροβατούμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκηνή η περπατάμε πάνω στα κύματα διαρκώς μέσα στην ιστορία. Η παρουσία μας μέσα στον κόσμο καταγράφεται στην προς Διόγνητον επιστολή η ανάγνωση της έχει πολλά να δώσει σε αυτόν τον προβληματισμό. Ο Ιησούς στο σώμα Του θεραπεύει τα πάντα, που είναι έργα των χειρών Του και μέσω αυτής της θεραπείας και τα έργα των χειρών των ανθρώπων. Έργα που ευχαριστιακά τα προσφέρουμε σε Αυτόν για να τα κάνει και αυτά Σώμα του.
Α΄ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄)
ΚΕΦ 8
Οι Ισραηλίτες ζητούν βασιλιά
8 Όταν γέρασε ο Σαμουήλ, τοποθέτησε τους γιους του «Κριτές στον Ισραήλ. 20 «πρωτότοκος γιος του ονομαζόταν Ιωήλ και ο δευτερότοκος, Αβια. Αυτοί ήταν Κριτές στη Βέερ-Σεβά. 3 Αλλά οι γιοι του Σαμουήλ δεν ακολούθησαν το δικό του δρόμο. Παρα¬δόθηκαν στο άνομο κέρδος, εξαγοράζονταν με δώρα και διέστρεφαν το δίκαιο. 4Τότε συγκεντρώθηκαν όλοι οι «πρεσβύτεροι του Ισραήλ και ήρθαν στο Σαμουήλ, στη Ραμά. 5 «Τώρα, εσύ γέρασες», του είπαν, «και οι γιοι σου δεν ακολουθούν το δρόμο σου. Γι’ αυτό, όρισε έναν βασιλιά να μας κυβερνάει, όπως γίνεται σ’ όλα τα άλλα έθνη».
6 Αυτό δεν άρεσε στο Σαμουήλ, που του είπαν: «Δώσε μας έναν βασιλιά για να μας κυβερνάει», και προσευχήθηκε στον Κύριο. 10 Κύριος του απάντησε: «Άκουσε το λαό και δέξου όλα όσα σου ζητούν δεν περιφρό-νησαν εσένα, αλλά εμένα, κι αρνήθηκαν να είμαι πια βασιλιάς τους. 8Από την ημέρα που τους έβγαλα από την Αίγυπτο μέχρι σή¬μερα με εγκαταλείπουν και λατρεύουν άλ¬λους θεούς. Όπως συμπεριφέρθηκαν σ’ ε¬μένα, τα ίδια κάνουν και σ’ εσένα. 9Τώρα, λοιπόν, κάνε ό,τι σου ζητάνε, αλλά ξεκαθά¬ρισε τους με σαφήνεια ποια θα είναι τα δι¬καιώματα του βασιλιά που θα τους κυβερνά¬ει». 10 Ο Σαμουήλ ανακοίνωσε όλα τα λόγια του Κυρίου στο λαό, που του ζητούσε βασι¬λιά: 11 «Να ποια θα είναι τα δικαιώματα του βασιλιά, που θα σας κυβερνάει;» τους είπε. «0α παίρνει τους γιους σας και θα τους χρησιμοποιεί για τον εαυτό του στις άμαξες του και στ’ άλογα του, και για να τρέχουν μπροστά από τη δική του άμαξα. 120α διορί¬ζει για τον εαυτό του χιλίαρχους και πεντη-κόνταρχους, θα παίρνει άλλους για να ορ¬γώνουν τα χωράφια του, να θερίζουν τα σπαρτά του ή για να του κατασκευάζουν τα πολεμικά του όπλα και τα εξαρτήματα των α¬μαξών του. 130α παίρνει τις κόρες σας για να του φτιάχνουν αρώματα, να του μαγει¬ρεύουν και να του ζυμώνουν. 14θα πάρει τα καλύτερα χωράφια σας και τα αμπέλια σας και τους ελαιώνες σας και θα τα δώσει στους αξιωματούχους του. 15Κι από τα σπαρτά σας κι από τα αμπέλια σας θα παίρ¬νει το *δέκατο και θα το δίνει στους «ευνού¬χους και στους αξιωματούχους του. 16Τους υπηρέτες σας και τις υπηρέτριες σας, και τα καλύτερα βόδια και τα γαϊδούρια σας θα τα παίρνει να δουλεύουν γι’ αυτόν. 17Από τα πρόβατα σας θα παίρνει το δέκατο κι εσείς θα είστε δούλοι του. 18Θ’ αρχίσετε τότε να παραπονιέστε στον Κύριο για το βασιλιά σας, που εσείς τον εκλέξατε να σας κυβερ¬νάει, αλλά ο Κύριος δε θα σας απαντάει».
19 Ο λαός αρνήθηκε ν’ ακούσει αυτά που του έλεγε ο Σαμουήλ και έλεγαν: «Όχι! ε¬μείς θέλουμε βασιλιά, 20για να είμαστε κι ε¬μείς σαν τα άλλα έθνη. Θέλουμε βασιλιάς να μας κυβερνάει, να είναι αρχηγός μας και να διεξάγει τους πολέμους μας».210 Σαμουήλ άκουσε αυτά που του είπε ο λαός και τα α¬νέφερε στον Κύριο. 220 Κύριος του απάντη¬σε: «Κάνε ό,τι σου ζητούν και δώσ’ τους έ¬ναν βασιλιά».
Τότε κι ο Σαμουήλ είπε στους Ισραηλίτες να γυρίσουν καθένας στην πόλη του»
22 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 8:07 ΠΜ |
Ως χριστιανοί θα πρέπει να ψηφίσουμε με κριτήρια όχι φαινομενικής ευσεβοφάνειας ή κενών δηλώσεων υπέρ Εκκλησίας κάποιων πολιτικών για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά κοινωνικά, δηλαδή θέσεις και προτάσεις που είναι φιλολαϊκές, υπέρ «αλλήλων» και όχι που είναι αντιλαϊκές και κατά «αλλήλων», δηλαδή υπέρ των ισχυρών του πλούτου και κατά της πλειονότητας των αδελφών μας που με το ζόρι τα βγάζει πέρα εξαιτίας χαμηλών μισθών-συντάξεων και περικοπών κοινωνικών παροχών όπως Δωρεάν Δημόσια Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση κλπ.
23 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 8:25 ΠΜ |
@φιλαλήθη
Αν έχετε την καλοσύνη, αγαπητέ, γράψτε σε ποιο σημείο και πως ακριβώς λέει ο Άγιος στα Ασκητικά του οτι η ιδιοκτησία είναι κλοπή από οπουδήποτε και οποιαδήποτε….
Χαίρετε
23 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 2:34 ΜΜ |
«Είμαστε π ι ο α ρ ι σ τ ε ρ ά κ α ι α π ό τ ο ν π ι ο α ρ ι σ τ ε ρ ό. Γιατί η παράδοση η δική μας, η ελληνική, είναι κοινοβιακή-ασκητική, που προϋποθέτει ορθόδοξη πνευματικότητα και το ήθος της καθ’ημάς Ανατολής. Αυτό είναι το δικό μας Πολίτευμα.»
εδώ συγχέεται ο ποβερισμός με την αριστερά. εντάξει, υπάρχει και ο ποβερισμός (η εξύμνηση του ιδεώδους της ακτημοσύνης, της εθελούσιας φτώχειας κ.λπ.) και ο πριμιτιβισμός (..κι επιστροφή στη φύση), αλλά είναι άλλο πράγμα η ασκητική και άλλο η αριστερή προτροπή για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (και όχι απλώς των αγαθών ). η αριστερά δεν είναι ασκητική/απάρνηση των αγαθών.
προσοχή, δεν λέω τι είναι καλύτερο, λέω ότι η παρουσίαση ως αριστερής μιας μη αριστερής κοσμοαντίληψης προκαλεί σύγχυση ίσως και οφείλεται σε σύγχυση.
23 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 4:45 ΜΜ |
@4_0
H πλήρης παραπομπή είναι «Ασκητικά», 34,1-2. Δεν θυμάμαι πόθεν(σε ποιο βιβλίο) το ηύρα. Να με συγχωρής, αδ/φε, έτσι; 🙂 Πολλούς χαιρετισμούς και σε ευχαριστούμε θερμά για την συμμετοχή.
@Αθανάσιος Παυλάκης
Καταπληκτική ανάρτηση/επισήμανση, αδελφέ, αν και η απόδοση έχει κάποια ψεγάδια. Πραγματικά, εδώ τίθενται, μεταξύ άλλων, δύο σημαίνοντα πολύ:
α)η από αρχής προβληματική φύση της εξουσίας(που είναι ένα «αναγκαίο κακό»)
β)η από χριστιανική οπτική «λαϊκή κυριαρχία»(να ακούς τον Λαό σε ό,τι σου ζητά, λέει ο Θεός) και, μάλιστα, στην κατάργηση του «από Θεού άρχεσθαι».
@Emmanouhl
Σωστότατα. Π.χ. δεν πρέπει να ψηφίσουμε ΛΑΟΣ, που κάνει ανανέωση της παλαιοδεξιάς εθνο-χριστιανοκαπηλείας με το επιπλέον στοιχείο μίας πιο ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής και βέβαια ένα ετερογενές μίγμα ψηφοφόρων και στελεχών. Από την άλλη, επίσης, θα ήθελα προσωπικά να αποφύγω να ψηφίσω κόμματα που στηρίζουν, θεωρώντας τες ιδεατές ακόμη, μορφές εκμεταλλευτικών(-γραφειοκρατικών) κοινωνιών. Δύσκολα τα πράγματα, σίγουρα… Βέβαια, υπάρχει και η άποψη, ότι ψηφίζοντας τέτοια κόμματα και απαιτώντας εκπροσώπηση από αυτά, τα βελτιώνουμε, συνδιαμορφώνοντάς τα de facto. Συζητήσιμο, οπωσδήποτε…
@Γιάννης
Σε ευχαριστούμε ειλικρινά για τις, κατά τα ειωθότα, εμβριθείς και λόγιες παρατηρήσεις, αλλά επίτρεψέ μου, φίλε, να σημειώσω:
παραβλέπεις την λέξη «κοινοβιακή». Κοινοβιακή σημαίνει κοινοκτημονική «κατά πάντα». Επίσης, το ασκητικό στοιχείο έρχεται στην βούληση να μοιραστώ τα πάντα με τον αδελφό -στο εξής. Αυτό Π Ο Τ Έ δεν θα μπορέση να το πετύχη μία θεωρία που διατηρεί τόσο χτυπητά τα σημάδια της καταγωγής της όπως ο μαρξισμός-λενινισμός. Για αυτό και ο Φιντέλ Κάστρο έλεγε, ότι η Εκκλησία θα(πρέπει να) εμπνεύση ΑΠΑΡΑΙΤΉΤΩΣ τον σοσιαλισμό. Αυτό το έλεγε και ο Ψαρουδάκης, όταν έλεγε, ότι οι «κομμουνιστές» (αυτού του τύπου) είναι «στο κενό», επειδή έχουν απορρίψει και τα «υλικά» και τα «ηθικά» κίνητρα. Γιατί να εργαστή κάποιος για το σύνολο; Τι θα τον εμπνεύση; Ο… υλισμός κττ.; Με όλα αυτά, έρχεται κανείς στον πειρασμό να μιλήση για την α ν τ ι δ ρ α σ τ ι κ ή α θ ε ϊ σ τ ι κ ή θ ρ η σ κ ε ί α. Το ίδιο, λοιπόν, εν πάση περιπτώσει, νομίζω, εννοεί και ο Σαρδελής εδώ. Αυτό είναι το ήθος που εμπνέει το Πνεύμα της Αληθείας, το ήθος του κοινωνείν.
Το Πνεύμα εμπνέει βέβαια και την επαναστατικότητα. Διότι μας καθιστά απείρως, θα έλεγα, με ένα σαφώς και απόλυτα ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΌ τρόπο, ευαίσθητους στον πόνο και την ακούσια βίαιη ταπείνωση του πλησίον, και άρα επιθετικούς προς ό,τι τον προκαλεί, δηλαδή το κοινωνικό σύστημα κ.λπ..
Αυτά προς το παρόν.
Υστερόγραφον: Συγχωρείστε μου την βραδυπορία, ήσαν από τις πιο φορτωμένες μέρες της εξεταστικής περιόδου αυτές, που περατούται αισίως (ή …απαισίως) οσονούπω(=αυτήν την εβδομάδα)… 🙂
24 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 7:27 ΠΜ |
@philalethe00
Αγαπητέ φιλαλήθη, το να ψηφίσεις ένα κόμμα δεν σημαίνει ότι συμφωνείς απόλυτα σε όλα. Και συγκεκριμένα για να ψηφίσεις ένα κόμμα με τις πιο φιλολαϊκές θέσεις και προτάσεις και για να βάλεις φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων του, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς με τον σοσιαλισμό ή την θέση του κόμματος για τον σοσιαλισμό πλήρως.
Άλλωστε αυτή τη στιγμή δεν κρίνεται η αλλαγή κοινωνικού συστήματος, για να θέσεις τέτοιο ζήτημα.
Θέτω το αν θα βάλουμε αντίσταση στην επίθεση που γίνεται και που θα συνεχισθεί στα φτωχά λαϊκά στρώματα για ωφέλεια των κεφαλαιοκρατών!
Δεν μπορεί να γινόμαστε μαξιμαλιστές και να θέλουμε πλήρη συμφωνία σε όλα, διότι έτσι θα φθάσουμε στην απογοήτευση και περιθωριοποίηση ψηφίζοντας λευκό ή κάνοντας αποχή, διευκολύνοντας το έργο των εκμεταλλευτών του λαού και των πολιτικών εκπροσώπων τους, από τη στιγμή που απουσιάζει ένα γνήσιο χριστιανοκοινωνικό κόμμα!
Η Χριστιανική Δημοκρατία κάνει αποχή, ενώ κι όταν συμμετείχε ποτέ δεν μπόρεσε να πετύχει κάποιο αξιοπρεπές ποσοστό για να μπει στη Βουλή, ενώ ούτε στο κίνημα είχε αξιόλογη παρουσία, εκτός του χώρου των εκπαιδευτικών.
Συνεπώς οι αγώνες είναι σημαντικοί και μέσα στη Βουλή, αλλά και στο μαζικό λαϊκό κίνημα των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρών εμπόρων και ΕΒΕ. Γιατί και εκεί μπορεί να υπάρχουν κατακτήσεις με ανάκληση αντιλαϊκών μέτρων, απολύσεων κλπ.
24 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 6:33 ΜΜ
@Emmanouhl
Σωστά είναι όλα αυτά. Πράγματι, υπάρχει και η ψήφος που έχει συγκεκριμένη, διάφορη από την ιδεολογική «σύναψη» με το ψηφιζόμενο κόμμα πρόθεση. Και δυστυχώς όσον αφορά τον ο ρ γ α ν ω μ έ ν ο κινηματικά χριστιανοκοινωνικό χώρο(και όχι την απήχηση των ιδεών, που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι τεράστια, και ανυπολόγιστη όντως, και, δόξα τω Θεώ, δείχνει μίαν ετερόκλητη άνοδο…), τα πράγματα κατά την τελευταία δεκαετία νομίζω, ότι κατέστησαν χειρότερα. Και το λέει και ο Άγιος.: «Εάν οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι σ’αυτό τον κόσμο(σ.σ. και πόσω μάλλον οι αγαπώντες αυτούς) θέλουν να κάνουν έναν επιτυχημένο αγώνα εναντίον των καταπιεστών τους, πρέπει να τον κάνουν στο όνομα του Θεού και της δικαιοσύνης του Θεού».
🙂
Αυτά προς το παρόν, λοιπόν, αδ. Emmanouhl, και να ευχηθώ, από τώρα, καλή μας φώτιση στην άκρως σημαντική αυτή απόφαση για το προαντιπροσωπευτικό μας, όπως είπαμε, σύστημα…
23 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 8:59 ΜΜ |
φιλαλήθη,
καλή επιτυχία με την εξεταστική σου!
το ασκητικό στοιχείο δεν έγκειται κυρίως (έγκειται και σε αυτήν βέβαια) στην βούληση να μοιραστείς τα πάντα, όσο στην βούληση να μην επιζητάς τα υλικά αγαθά. τέτοια βούληση ήταν η καλύτερη για έναν τέτοιο κόσμο όπου δεν υπήρχαν αγαθά μαζικά παραγόμενα και επαρκή.
αντίθετα, η αριστερά δεν είναι η απάρνηση των υλικών αγαθών, και δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίστηκε σε μια κοινωνία καπιταλιστική όπου η μαζική παραγωγή έλυσε ή αναμένεται να λύσει (για τους δυτικούς μόνο, φυσικά) το πρόβλημα της έλλειψης αγαθών.
ο ασκητισμός δεν είναι αριστερός. αυτό ήθελα να αποσαφηνίσω.
οι διαφορετικές προτεινόμενες δοσολογίες χριστιανισμού-αριστεράς είναι άλλο θέμα, δε θα μπω σε αυτό.
24 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 4:01 ΠΜ |
@Γιάννης
Aγαπητέ, ευχαριστώ …ιδιαιτέρως. 🙂 Θέτεις ζητήματα με τα οποία έχω ασχοληθή πολύ. Κατά συνέπεια, θα …υποστής τις συνέπειες(χαριτολογώ).
Λοιπόν, όσον αφορά την ασκητικότητα, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε, ότι η ασκητική ολιγοδεΐα και ολιγάρκεια που λέει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι αναγκαίες συνθήκες, για να επιτευχθή σοσιαλισμός. Να υπάρχη, δηλαδή, πνεύμα ολιγοκτημοσύνης έως και ακτημοσύνης, που συμβαδίζει με την κοινοκτημοσύνη, ως γνωστόν. Αυτό το πνεύμα θέτει μπροστά τις ανάγκες(ανάγκες και όχι καπρίτσια ή διαβλητά πάθη) του άλλου, ενώ αρκείται σε ολιγώτερα.
Βέβαια, είναι ένα ερώτημα τι εννοούμε, όταν λέμε αριστερά, κάτι που θέτεις. Αν εννοούμε την στράτευση στην υπόθεση του σκοπού της κοινωνικής δικαιοσύνης και αγάπης(ένα μεγάλο βήμα παραπάνω), τότε ο ασκητισμός δεν επαρκεί, αλλά προϋποτίθεται. Αν εννοούμε κάτι σαν τον θεωρητικό μαρξισμό του τύπου «Στρατεύομαι για το συμφέρο ΜΟΥ που συμπίπτει με αυτό της τάξης «, είναι σαφές, ότι έχουμε ένα άλλο πνεύμα. Αλλά από αυτό το πνεύμα, προκύπτουν τα γνωστά ναυάγια. Είναι ακριβώς το α σ τ ι κ ό πνεύμα αυτό, η αστική ωφελιμιστική ηθική, που λέει και ο Μπερντιάεφ.
Αν δεν σε εννόησα καλώς ή ήθελες να προσθέσης κάτι, είσαι ευπρόσδεκτος να το ποιήσης. 🙂 Ούτως ή άλλως, χάρις σε εσάς, φίλοι μου, ήδη έχει γίνη μία εξαίρετη συζήτησι.
2 Οκτωβρίου, 2009 στο 11:49 ΜΜ |
[…] Φιλαλήθης AKPC_IDS += "704,";Popularity: unrankedSHARETHIS.addEntry({ title: "Εκλογές και […]
14 Μαΐου, 2010 στο 5:03 ΜΜ |
Πολυ σωστα και πολυ ωραια τα λεει ο Κ.Σαρδελής…
ποιός όμως τον ακούει και τον εφαρμόζει στην Ελληνικη Βουλη?!
14 Μαΐου, 2010 στο 8:45 ΜΜ |
@agapi
Ουδείς! Το ίδιο και πολλοί «χριστιανοί» αδελφοί……