Η «κακία της ημέρας»

Ένα κορίτσι 17 χρονών στην Κρήτη, η Νικολέτα, έχασε τη μάχη, κατά το λόγο του Χριστού, με την «κακία της ημέρας», εφόσον έπεσε, αφού είχαν τελειώσει οι ενδοσχολικές εξετάσεις της ημέρας, κάτω από μια γέφυρα, από ύψος πενήντα μέτρων. Το ότι έπεσε φυσικά και δε σημαίνει απαραίτητα ότι τό’ κανε αυτόβουλα ή πολύ περισσότερο αβίαστα. Σε μια κοινωνία που ιατρικοποιεί τα πάντα, ίσως δεν περιττεύει να πούμε ότι το κορίτσι δεν πήγε από «ψυχολογικά».

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η αστυνομία έχει πληροφορίες ότι είδαν τη Νικολέτα μόνη της ψηλά πριν την πτώση και τείνει πιο πολύ στο ενδεχόμενο της (υπό μια οποιαδήποτε, ας πούμε, εξωτερική πίεση) αυτόβουλης πράξης. Όμως, φαίνεται πως στο σχολείο δεχόταν ακραίας έντασης bullying από (τουλάχιστον) δύο συγκεκριμένα άτομα εντός του. Η υπόθεση λοιπόν θυμίζει έντονα την υπόθεση Βαγγέλη Γιακουμάκη, που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν ήταν φόνος ή εξώθηση σε αυτοκτονία.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, υπάρχουν αγίες οι οποίες ήταν γυναίκες, κοπέλες που έπεσαν μόνες τους στο ποτάμι να πνιγούν, για να μην πέσουν στα χέρια εισβολέων με κακούς σκοπούς.

Αλλά ας σκεφτούμε και το εξής: η Νικολέτα ήταν μια κοπέλα που βρισκόταν στο κατώφλι της ενηλικίωσης, της πρώτης νεότητάς της. Ας σκεφτούμε επομένως ποια είναι η θέση ενός κοριτσιού που, στα 17 του, καλείται να αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα της ζωής: την αντιπαλότητα, το μίσος, την εχθρότητα συνομηλίκων του, έντονες εκδηλώσεις του κακού, όπως αυτό κυριαρχεί στην κοινωνία. Πιθανόν επίσης τη θέση και το εκτόπισμα των κοινωνικών συμβάσεων (οι εν γένει «διαφορετικοί» περιθωριοποιούνται), την αναζήτηση της δικαιοσύνης, την κατάφαση ή έστω τη δυνατότητα ανοχής στην αδικία που μας γίνεται προσωπικά. Πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε όλ’ αυτά; Ποια εφόδια δίνει η οργανωμένη ελληνική κοινωνία και στα σημερινά παιδιά της Γενιάς Ζ έναντι των μεγάλων προβλημάτων της ζωής; Έναντι της «αβύσσου της ύπαρξης», που λέει και ο φιλόσοφος; Ποια είναι η διαχρονική σοφία με τα οποία τα φέρνει σε τριβή; Τι μπορούν να θυμηθούν, για να αντιμετωπίσουν όλα αυτά, όταν παράλληλα έχουν να αντιμετωπίσουν όλα τα απάλευτα βουνά της «ψευτομορφωτικής σαβούρας» (Γ. Ιωάννου), απλώς και μόνο ως ένα εφήμερο  τυπικό προσόν;

Εδώ και 30 χρόνια –η μεγάλη αλλαγή μάλλον έγινε επί του μοιραίου κ. Σημίτη-, στην εκπαίδευση έχει εισχωρήσει εντελώς το πνεύμα του τεχνοκρατισμού και της χρησιμοθηρίας. Είναι άλλο πράγμα η παροχή τεχνικής επιστημονικής εκπαίδευσης –πράγμα καλό- και άλλο η ταύτισή της με την εκπαίδευση εν γένει. Το πνεύμα αυτό το εκπροσωπούσε ήδη ο Καραμανλής επί ΕΡΕ όταν έλεγε: «δε θέλουμε παπάδες και θεολόγους [σ.σ.: και φιλόλογους και κοινωνιολόγους και…], αλλά γεωπόνους και μηχανικούς».

Σ’ ένα απ’ τα γενικώς πιο αγαπημένα ποιήματα του Διονύσιου Σολωμού, γραμμένο από τον ίδιο σε πολύ νεαρή ηλικία, μας μιλάει για τη «φαρμακωμένη», δηλαδή μια αυτόχειρα κοπέλα φίλη του. Αργότερα –εν είδει «συνέχειας», που λένε- ο Σολωμός έγραψε και τη «Φαρμακωμένη στον Άδη». Ο λόγος της πράξης της φίλης αυτής του ποιητή δεν ήταν άλλος από τη συκοφαντία: ο κόσμος την κατηγορούσε ότι είχε «ανάρμοστες σχέσεις», παρ’ ότι (εννοείται) τίποτα απ’ αυτά δεν ίσχυε. Αλλά ο κόσμος λέει τα δικά του. Και η Φαρμακωμένη δείχνει στον Πλάστη τα σημάδια που της είχε κάνει.

Το συμπέρασμα είναι το εξής: νεοφιλελεύθερη «αριστεία» συν ανερμάτιστη παιδεία συν την «κακία της ημέρας», δηλ. τα άσχημα γούστα που βγάζουν οι σχολικοί εκφοβιστές, καθιστούν την «κακία της ημέρας» όχι «ικανή», αλλά too much: τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Μόνο που τα πρώτα δύο είναι η αιτία, ενώ το τελευταίο απλώς ο καταλύτης, που όμως κάνει το μίγμα εκρηκτικό.

Αλλά και η στάση της Διοικούσας Εκκλησίας δε βοήθησε στο να φανεί το «άλλο φως». Η Εκκλησία έχει κανόνες, αλλά δε σώζει τους κανόνες: αντίθετα, θυσιάζει όλους τους κανόνες, για να σώσει έναν άνθρωπο.

ΥΓ. Το άρθρο είναι αναδημοσίευση της στήλης νέων του φύλλου της εφημερίδας «Χριστιανική» που κυκλοφορείται σήμερα, Πέμπτη, 13/06/2024. Η στήλη υπογράφεται από τους «έκδικους αδικουμένων αστικής κοινωνίας».

Ετικέτες: Κρήτη, Μητρόπολη Χερρονήσου και Πέτρας, Νικολέτα, αριστεία, αυτοχειρία, εφ. "Χριστιανική", εκπαίδευση, εξώθηση σε αυτοχειρία