Ραπ και «κοινή κουλτούρα»

Είναι η ραπ μουσική σήμερα «κοινή κουλτούρα»;

Χριστιανικό ροκ και μέταλ

Ένα σχόλιο πάνω σε κάτι που διάβασα τελευταία, το οποίο στην πραγματικότητα ήταν γραμμένο από το 2006, στην εισαγωγή του καλού βιβλίου της (αυτοαποκαλούμενης) «αντιδραστικής της αριστεράς» Γαλλίδας Ν. Πολονύ «Τα χαμένα παιδιά μας», που έγραψε ο πολύ αξιόλογος συγγραφέας Στ. Ζουμπουλάκης.

Γράφει ο κ. Ζουμπουλάκης στο κείμενο αυτό που περιέχεται στο πολύ καλό (παρ’ όλες τις πολλές επιμέρους διαφωνίες που διατηρώ) και πρόσφατο βιβλίο του «Για το σχολείο» για τη διάσταση κληρονομιάς, παράδοσης [και αυθεντίας] και «κοινής κουλτούρας».
Συγκεκριμένα, για το πώς το σχολείο είναι επιφορτισμένο να διαδίδει τη πρώτη, στα πλαίσια του ξεριζώματος (κατά τον κοινωνιολόγο Εμμ. Λεβινάς) που κάνει ως μεταδότης, ας πούμε, παιδείας.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 167 επιπλέον λέξεις