Προκήρυξη/ανακοίνωση της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» για την επέτειο του Πολυτεχνείου ’73

ΟΥΑΙ  ΥΜΙΝ,   ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ,  ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ,   ΥΠΟΚΡΙΤAI

Αλλοίμονό  σας,  Γραμματείς, Φαρισαίοι, υποκριτές,

 

Αυτά τα λόγια του Ιησού Χριστού είχαν αναγράψει σε πανώ οι νέοι – νέοι στην ψυχή και στο σώμα- κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Τα αντέταξαν αυτά τα λόγια, θα λέγαμε, κατά του αοριστολογικού και κενόηχου συνθήματος και «ιδανικού» της παπαδοπουλικής Δικτατορίας που –αλλοίμονο- είχε γίνει και σύνθημα του υπερεθνικόφρονος κατηχητισμού της εποχής: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»!

Ο Χριστός επεφύλαξε άλλωστε τα πιο κοφτερά Του λόγια για τους διδασκάλους του Νόμου και την «ακριβέστατη αίρεση»(Πράξεις, 26:5) του Ιουδαϊσμού, τους Φαρισαίους:«φίδια, γεννήματα από οχιές, πώς θα ξεφύγετε από την κρίση της γέεννας;(…) Καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιατού° από μέσα όμως είναι γεμάτο με αρπαγή και αδικία»(Ματθ., ΚΓ, 25)!

Η κατοχή της Τρόικας κι ο «θρησκευτικός όρκος»

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η χώρα μας σε εκκλησιαστικό επίπεδο βρίσκεται σε κατώτατη υποστάθμη. Δηλαδή ενώ λέμε πως είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, στην πραγματικότητα είμαστε κακής ποιότητας «θρησκευόμενοι». Το αυτό ισχύει για τον λεγόμενο εκκλησιαστικό τύπο καθώς και τις απόψεις που διατυπώνονται από πολλούς Μητροπολίτες μας, επί παντός επιστητού και τινών έτι.
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα λόγου χάρη στο προηγούμενο τεύχος του «Ορθόδοξου Τύπου», στο πρωτοσέλιδο μάλιστα, ότι από το αν ο νέος Πρωθυπουργός θα δώσει τον «θρησκευτικό όρκο» θα φανεί και η στάση του απέναντι στην Εκκλησία! Άλλωστε, και άλλοτε από τις στηλές της συγκεκριμένης εφημερίδας εσχάτως διάφοροι «βροντάν καριοφίλια» υπέρ του θρησκευτικού όρκου. Το ζήτημα από πλευράς τοποθέτησης και έρευνας έχουν λύσει πολλοί, με πρώτο βέβαια τον ίδιο τον Χριστό!!!  Άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι Πατέρες της Εκκλησίας όπως και οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων αποφαίνονται αρνητικά, και συχνά με βαρύτατες εκφράσεις. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηριστικά  μιλάει για την παραφροσύνη του να θέλει κάποιος να ορκίζεται επιθέτοντας μάλιστα το χέρι του στο βιβλίο που απαγορεύει τον όρκο!!! «Συ δε τον νόμον τον κωλύοντα ομνύναι, τούτον όρκον ποιείς;». (…)«Ω, της ύβρεως! Ω, της παροινίας».

Αμνηστία και θανατική καταδίκη

Αγ. Πουλχερία

Δύσκολοι καιροί αυτοί που περνάμε, αλλά ακόμη δυσκολότεροι είναι για ορισμένα πρόσωπα. Ενώ σε 2 ημέρες συμπληρώνονται 6 χρόνια από τον μετ’ εποστρακισμού φόνο του 15-16ετούς Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ένας από τους φίλους του βιαιοθανάτου Αλέξανδρου, ο Νίκος Ρωμανός, ένα παλικάρι εικοσιενός ετών, με αγάπη στην αναρχική ιδέα ο ίδιος, κινδυνεύει να αποδημήσει προώρως μέσα στις φυλακές Γ’ Τύπου όπου τοποθετήθηκε μετά από την μόνη αποδεδειγμένη ενοχή του για συμμετοχή του στην ληστεία τράπεζας του Βελβεντού Κοζάνης. Το παιδί αυτό αναμφίβολα κρίνει πολύ αυστηρά διάφορες μορφές κακού που ενδημούν στον κόσμο μας, καθώς και τους εκτελεστές αυτού. Τα λόγια που γράφει φαίνονται να προέρχονται από έναν νεότατο άνθρωπο γνήσιο και ιδεολόγο, που η αγνότητα των προθέσεων του ιδίου μαζί με τις σκληρές εμπειρίες του συμβάλλουν στο να τον κάνουν πολύ σκληρό με όλους τους συμβιβασμένους και πολυποίκιλα προσκυνημένους και ημιπροσκυνημένους, με όλες τις Ισμήνες θα λέγαμε αυτού του κόσμου. Ο Μέγας Βασίλειος άλλωστε θαύμαζε ως προς τον θαρρετό λόγο(παρρησία) τον Διογένη τον Κυνικό, όπως λέει στο γνωστό του έργο «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων», έναν πρώιμο «αντιεξουσιαστή», θα λέγαμε, της εποχής.