Τέλος του θέρους και Φθινόπωρο του θερισμού

Τέλος του καλοκαιριού (του σκότους) και επιτέλους νέα ανάρτηση για το ιστολόγιο. (Με την ευκαιρία, ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους αναγνώστες για την παύση και τις παύσεις, αλλά υπήρξαν λόγοι… πολύμηνης ανωτέρας βίας. Στο εξής αυτό θα αλλάξει, συν Θεώ.)

Να εξομολογηθώ κάτι: υπάρχει κάτι χαρμόσυνο κάθε που φεύγει το καλοκαίρι για εμένα° ο Αύγουστος, σύμφωνα με τον Άγ, Γρηγόριο τον Παλαμά, είναι ο χειρότερος μήνας του χρόνου (εξ ου και το Μυστήριο του Ευχέλαίου που προτάσσεται). Ο δε Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης στον λόγο του για την ανακομιδή των οστών του Αγ. Γεωργίου(μήνα Νοέμβριο), έγραφε πως το Φθινόπωρο και η Άνοιξη είναι οι καλύτερες εποχές του χρόνου.

Και προσωπικά, σε τέτοιες εποχές που μπαίνει το Φθινόπωρο, αισθάνομαι την πόλη της Θεσσαλονίκης ως ποιητική και σαγηνευτική -αν και τσιμεντούπολη.

Το Φθινόπωρο αυτό φαίνεται ότι θα σημάνει αλλαγές° η μνημονιακή κυβέρνηση είναι πλέον σαν αυτήν την σαπισμένη πόρτα με την οποία παρομοίαζε τα καθεστώτα που ανατράπηκαν επιτυχημένα από  επαναστάσεις ο Τζ. Κ. Γκαλμπραίηθ. Ο προωθούμενος νόμος για τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας, σήμα ότι το χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο έχει αφεθεί ασύδοτο να αλωνίζει και να εξουσιάζει έμμεσα, θα φέρει πολύ πθανώς, αν η αλαζονεία και η κοντόθωρη οπτική συνεχίσουν να επικρατούν, το …μοιραίο. Άλλωστε, οι Αμερικανοί διπλωμάτες του τόπου, απεφάνθησαν ότι μάλλον μέσα στο Φθινόπωρο θα έρθουν οι πρόωρες εκλογές, ενώ η εκτόνωση της οργής, συνέχισαν, θα έρθει με την έλευση στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Φθινοπώρου μυστηριώδης και παραδείσια μελαγχολία…(Σκέψεις πάνω στο «νόημα του φθινοπώρου».)

Από τον κατά Ν. Βρεττάκο «μελαγχολικό Οκτώβρη», περάσαμε σε αυτό που ένας άλλος μεγάλος ποιητής μας( με συμπαθούντες στην γενιά του ’30 όπως τον Χατζίνη), ο Κ. Καρυωτάκης έλεγε κάπου στα Ελεγεία και τις Σάτιρές του, δηλαδή την ξέφυλλη δενδροστοιχία του Δεκέμβρη· στο τέλος του Φθινοπώρου και την έναρξη του Χειμώνα. Το φθινόπωρο είναι για τον Άγ. Νικόδημο τον Αγιορείτη μία από τις δύο καλύτερες εποχές του έτους, μαζί με την άνοιξη· είναι η εποχή της ανακομιδής των οστών του Αγίου Γεωργίου από την Καππαδοκία…  Αλλά το χινόπωρο ήταν και (η) αγαπημένη εποχή πολλών ποιητών· ιδιαίτερα υπήρχαν ποιητές που έγραφαν μάλλον μόνο το φθινόπωρο·  ο ιδιαίτερα και βαθιά ευαίσθητος, αλλά και δημοτικιστής και σοσιαλιστής της εποχής Κώστας Χατζόπουλος ένας από αυτούς. Αυτές τις μέρες που το χινόπωρο φεύγει έρχονται στον νου εκείνοι οι ωραίοι στίχοι των Nevermore: «Have you ever wondered why the wind blows cold?» Δηλαδή: «έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί ο άνεμος πνέει κρύος»; Κάθετι σε αυτήν την κτίση, δηλ. τον κόσμο, έχει ένα ιδιαίτερο και βαθύτερο λόγο δημιουργίας και ύπαρξης. Σε κάθετι ενυπάρχει το μυστήριο, έλεγε ο Ντοστογιέφσκι, και αυτό το μυστήριο είναι ο λόγος των όντων που ανέφερε  θεόπνευστα ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Όπως το έλεγε ο συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Ντιν Κουντζ, «ο Θεός είναι η πηγή κάθε μυστηρίου»…