‘Αλλοίμονο σε εκείνους που συντάσσουν νόμους άδικους και σε όσους συγγράφουν την αδικία’

«Νόμοι, νόμοι, νόμοι! Φωνάζουν οι καθηγητές του ευρωπαϊκού δικαίου και της δικαιοσύνης και οι λαοί τους κάνουν παρανομίες κάθε μέρα και κάθε στιγμή, γιατί συντάσσουν δικούς τους νόμους και όχι θεϊκούς.
‘Αλλοίμονο σε εκείνους που συντάσσουν νόμους άδικους και σε όσους συγγράφουν την αδικία’, είπε ο Θεός δια μέσου του Ησαΐα(Ησ. 10,1). Και δια μέσου του Ιερεμία είπε ο Θεός: ‘Μάταια και ψευδή έγραψε ο κάλαμος των γραμματέων…'(Ιερ. 8,8)»
(άγ. Νικόλαος Αχρίδος, «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», σελ. 283)

Το συγκεκριμένο απόσπασμα θα πρέπει, νομίζουμε, να αφιερωθεί σε δύο σημαίνοντα πρόσωπα της πατρίδας.

Παίρνοντας πίσω την πίστη μας

Ο δρ. Ντέιβιντ Πλαττ[φωτό], ο οποίος είναι πάστορας στην ομολογία των Βαπτιστών (αυτήν του Μ.Λ. Κινγκ), έχει κυκλοφορήσει από το 2010 ένα βιβλίο το οποίο τιτλοφορείται «Radical: taking back your faith from the American dream», δηλαδή σε απλά ελληνικά «Ριζοσπαστικό: παίρνοντας πίσω την πίστη σας από το Αμερικανικό όνειρο». Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει στις εκατοντάδες του σελίδες μια οπωσδήποτε συντριπτική σύγκριση και στοιχείο-προς-στοιχείο αντιπαραβολή της αμερικανικής κουλτούρας του 21ου αιώνα σε σχέση με ό,τι βρίσκεται στις σελίδες της Καινής Διαθήκης και τα λόγια του Χριστού. Ο συγγραφέας του μιλάει, ειδικότερα, για το πώς το αμερικανικό Έθνος έχει χτίσει ένα Χριστιανισμό και ένα Χριστό που είναι συμβατός και άνετος με τον υλισμό, με τον ατομικισμό(individualism) και με μια ζωή αυτοεξάρτησης, αυτοπεποίθησης και ανέσεων για το άτομό μας, αυτό δηλαδή που σημαίνει και ο όρος «αμερικανικό όνειρο». Όλα αυτά, ενώ κοντά στα 30000(26000) παιδιά τη μέρα πεθαίνουν από πείνα και από εύκολα ιάσιμες ασθένειες…

Σημειώσεις για το θέμα των σχέσεων ελληνισμού-Ορθοδοξίας

Οι Πατέρες πράγματι τίμησαν την παιδεία. Επιπλέον, απέκτησαν, ορισμένοι, και οι ίδιοι την παιδεία και επιπλέον μέχρι και όλη την παιδεία της εποχής τους. Από τους πιο μελετηρούς ήσαν ο Μ. Φώτιος, ο Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγ. Μάξιμος ο Γραικός και ο Μ. Βασίλειος, σύγχρονα ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Όπως ο Μέγας Αθανάσιος είχε γράψει το «κατά Ελλήνων/ειδώλων», έτσι και ο Μ. Βασίλειος είχε γράψει εκείνο τον λόγο (ή επιστολή) προς τους νέους, για την ωφέλεια από τα ελληνικά κείμενα. Πολλοί, λαμβάνοντας αφορμή από αυτόν τον λόγο και μόνον, μίλησαν για τον «θαυμάσιο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό» και τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη». Μπορώ να θυμηθώ πρόχειρα μερικούς εν ενεργεία Μητροπολίτες, καθώς και την ιστοσελίδα της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, που κάνει λόγο για την προώθηση του «Ορθόδοξου(;) Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».  Και τίθεται το ερώτημα, αν με όλα αυτά ισχύει το «Ουκ έστι Έλλην ου Σκύθης ου Ιουδαίος… πάντες εις εσμέν».

Ως γνωστόν, οι Πατέρες έλεγαν ότι το «εθνικιστικό σαράκι» και ο «σωβινιστικός οίστρος», καταπώς το αποκαλούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος εμφατικότατα, είναι χαρακτηριστικά προχριστιανικά, των εθνικών και των παγανιστών. Αυτό σημαίνει πως όταν υπάρχει μια καταγωγή από κάποιο έθνος που τίμησε περισσότερο τον Θεό ή είχε σημαντικά επιτεύγματα σε κάποιους όντως σημαντικούς τομείς, αυτό συνεπάγεται απλώς μεγαλύτερη ευθύνη και όχι αξιωσύνη. Διότι «ο Θεός μπορεί να εγείρει από τις πέτρες απογόνους στον Αβραάμ». Και «εάν ήσασταν τέκνα του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ». Ομοίως και για εμάς.