«Νόμοι, νόμοι, νόμοι! Φωνάζουν οι καθηγητές του ευρωπαϊκού δικαίου και της δικαιοσύνης και οι λαοί τους κάνουν παρανομίες κάθε μέρα και κάθε στιγμή, γιατί συντάσσουν δικούς τους νόμους και όχι θεϊκούς.
‘Αλλοίμονο σε εκείνους που συντάσσουν νόμους άδικους και σε όσους συγγράφουν την αδικία’, είπε ο Θεός δια μέσου του Ησαΐα(Ησ. 10,1). Και δια μέσου του Ιερεμία είπε ο Θεός: ‘Μάταια και ψευδή έγραψε ο κάλαμος των γραμματέων…'(Ιερ. 8,8)»
(άγ. Νικόλαος Αχρίδος, «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», σελ. 283)
Το συγκεκριμένο απόσπασμα θα πρέπει, νομίζουμε, να αφιερωθεί σε δύο σημαίνοντα πρόσωπα της πατρίδας.
Posts Tagged ‘υπερεθνικοφροσύνη’
‘Αλλοίμονο σε εκείνους που συντάσσουν νόμους άδικους και σε όσους συγγράφουν την αδικία’
10 Δεκεμβρίου, 2014Παίρνοντας πίσω την πίστη μας
4 Αυγούστου, 2012
Σημειώσεις για το θέμα των σχέσεων ελληνισμού-Ορθοδοξίας
5 Μαρτίου, 2012Οι Πατέρες πράγματι τίμησαν την παιδεία. Επιπλέον, απέκτησαν, ορισμένοι, και οι ίδιοι την παιδεία και επιπλέον μέχρι και όλη την παιδεία της εποχής τους. Από τους πιο μελετηρούς ήσαν ο Μ. Φώτιος, ο Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγ. Μάξιμος ο Γραικός και ο Μ. Βασίλειος, σύγχρονα ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Όπως ο Μέγας Αθανάσιος είχε γράψει το «κατά Ελλήνων/ειδώλων», έτσι και ο Μ. Βασίλειος είχε γράψει εκείνο τον λόγο (ή επιστολή) προς τους νέους, για την ωφέλεια από τα ελληνικά κείμενα. Πολλοί, λαμβάνοντας αφορμή από αυτόν τον λόγο και μόνον, μίλησαν για τον «θαυμάσιο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό» και τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη». Μπορώ να θυμηθώ πρόχειρα μερικούς εν ενεργεία Μητροπολίτες, καθώς και την ιστοσελίδα της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, που κάνει λόγο για την προώθηση του «Ορθόδοξου(;) Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Και τίθεται το ερώτημα, αν με όλα αυτά ισχύει το «Ουκ έστι Έλλην ου Σκύθης ου Ιουδαίος… πάντες εις εσμέν».
Ως γνωστόν, οι Πατέρες έλεγαν ότι το «εθνικιστικό σαράκι» και ο «σωβινιστικός οίστρος», καταπώς το αποκαλούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος εμφατικότατα, είναι χαρακτηριστικά προχριστιανικά, των εθνικών και των παγανιστών. Αυτό σημαίνει πως όταν υπάρχει μια καταγωγή από κάποιο έθνος που τίμησε περισσότερο τον Θεό ή είχε σημαντικά επιτεύγματα σε κάποιους όντως σημαντικούς τομείς, αυτό συνεπάγεται απλώς μεγαλύτερη ευθύνη και όχι αξιωσύνη. Διότι «ο Θεός μπορεί να εγείρει από τις πέτρες απογόνους στον Αβραάμ». Και «εάν ήσασταν τέκνα του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ». Ομοίως και για εμάς.