Όλο το τελευταίο διάστημα, από την 23η Απριλίου του 2010, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε την ένταξή μας στην νεροσυρμή χωρίς επιστροφή που αποδείχθηκε πως ήταν το πρώτο «Μνημόνιο κατανόησης»(MoU), έχουν μειωθεί οι περισσότερο «οικουμενικού» χαρακτήρα αναζητήσεις και συζητήσεις από τον δημόσιο λόγο, τουλάχιστον στο μέτρο που δεν εντάσσονται σε μια άμεσης χρησιμότητας πρακτική.
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν την ιστορία των ιδεών και μάλιστα των ρηξικέλευθων ιδεών ανακινεί παραταύτα η πρόσφατη μετάφραση του δοκιμίου των Michael Lowy και Robert Sayre (Εκδ. Έρασμος, 09/2015, μτφ. Ρ. Πεσσάχ) «Ρομαντισμός εναντίον καπιταλισμού» με προλόγιση του καθ. Στ. Ροζάνη.
Αυτό το ζήτημα έχει να κάνει με την φύση όπως και την σύμφυση των κοινωνικοοικονομικών ρευμάτων του καπιταλισμού, του αντικαπιταλισμού/σοσιαλισμού, καθώς και του Διαφωτισμού και του Ρωμαντισμού. Χαρακτηριστική πτυχή αυτού του ζητήματος είναι οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες που εμφανίστηκαν κατά τον Μεσοπόλεμο και ειδικά ο ναζισμός.