…με είχε εντυπωσιάσει τόσο όταν τον διάβασα και ήταν για την πολυθρήλητη στα λόγια για εμάς τους επικίνδυνους- «αναστατώσαντες την οικουμενην»- Χριστιανούς -από την εποχή της προς Διόγνητον επιστολής και ακόμη πιο πριν- μετάνοια :
«Είστε ο εν Χριστώ αδελφός μου τον οποίον ηγάπησεν ο Κύριος λόγω της μετανοίας. Να κηρύσσετε όσο δύνασθε περισσότερο εις τους ανθρώπους την μετάνοια« , σύμφωνα με τον Jean -Claude Larchet, σε επιστολή του Αγίου προς τον στάρετς…
«Σταχυολογώ»(σσ. 110-115, «Στάρετς Σέργιος», Jean-Claude Larchet) ορισμένους λίθους πολύτιμους…… 🙂
Η ζωή του σπουδαίου αντιναζιστή νεομάρτυρα από τις εκδόσεις της εφ. "Χριστιανική"
Το άλλο ιστολόγιο: Χριστιανικό ροκ & μέταλ(click στην εικόνα)
'Όμως αυτό το κοινωνικό σύστημα της κοινοκτημοσύνης φυλάχθηκε στην Εκκλησία μέσω των αιώνων στην περιφέρειά της με τη στενή ή την ευρεία έννοια. ... Το σημαντικό είναι ότι η Εκκλησία δεν αρνήθηκε το πρωταρχικό της κοινωνικό ιδεώδες ούτε ποτέ με τη θέλησή της το παραβίασε και το κατέστρεψε.' (άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επιστολή 231)
«...ο ρωμαντισμός του 1840 ήτο πολύ ορμητικός για να μη φέρη στην κατάχρηση. Έκανε κατάχρηση εικόνων, κατάχρηση επιθέτων, κατάχρηση λέξεων και σήμερα αν ακολουθάη κανείς τα ίχνη του, μεταχείρίζεται εικόνες, επίθετα και λέξεις που έχασαν την πρώτη των φρεσκάδα και που ηχούν κενά- γιατί ήχησαν πάρα πολύ. Ο ρωμαντισμός ήτανε ένα διαμάντι- αλλά ακατέργαστο. Σήμερα χρειάζεται να κατεργασθή κανείς το διαμάντι αυτό για να λάμψη αλλοιώτικα». (Κ. Ουράνης)
'Για να αγωνιστούμε κατά της αντιχριστιανικής προπαγάνδας και κατά του αθεϊσμού των εργατικών μαζών, είναι απαραίτητο να κοπούν τα δεσμά που ενώνουν το χριστιανισμό με τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας και το σύστημα του κοινωνικού αστισμού ... Ο Χριστιανισμός ... δεν μπορεί παρά να προστατεύσει τ' ανθρώπινα όντα, όταν αυτά καταδιώκονται, όταν καταπιέζονται, όταν τους αρνούνται τα δικαιώματά τους για τη ζωή και τη σωτηρία τους'. ("Ο Χριστιανισμός & το πρόβλημα του κομμουνισμού", σ. 48)
"Το “αλοίμονο” το είπε ο Χριστός μονάχα στους Φαρισαίους και στον Ιούδα, μονάχα στους υποκριτές. Κι αυτός ο Αντίχριστος θε νάναι υποκριτής, αφού θα υποκρίνεται τον Χριστό. Και στον αιώνα, ανάμεσα στους αμαρτωλούς που θα λυπίζουνε τον Χριστό και θα τον τυραγνάνε, εκείνοι που θάναι οι πιο καταχθόνιοι γενίτσαροι θε νάναι οι υποκριτές.(...) Δεν θάναι μήτε οι άπιστοι μήτε οι οργισμένοι κι οι σκληροί, μήτε οι ειδωλολάτρες(...) Αυτοί που δεν έχουνε σπλάχνα μέσα τους, που τρώνε το δίκιο των άλλων και που θρέφονται από τα σκέλεθρα των άλλων, και που παχαίνουνε πίνοντας το αίμα τ’ ορφανού κ’ υποκρίνονται πως το προστατεύουνε βαστώντας στο χέρι τους το Ευαγγέλιο. Εκείνοι που θέλουνε να ρεζιλέψουνε τον Χριστό, ενώ μπορούσανε νάναι κακούργοι ίσιοι και καθαροί..." (Φώτης Κόντογλου, "“Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο εξηγημένον το κατά δύναμιν από τον Κόντογλου” )
"Ο Κόντογλου θαύμαζε πολύ το έργο του Πόε ως εμφορούμενο από ένα «βαθύ, μεταφυσικό, θρησκευτικό» πνεύμα(...) Το έργο του Πόε, ο οποίος ήταν κι ο ίδιος πιστός Χριστιανός, διακρίνεται από την έντονη παρουσία του μυστηρίου, της υποβλητικότητας, του υπερφυσικού τρόμου και φρίκης, ανήκοντας σε μια παράδοση που θα μπορούσαμε να την πούμε «σκοτεινή ρομαντική»."
"Αλλά εμείς οι Ορθόδοξοι απορρίπτουμε την αρχή του αλάθητου. Τούτο σημαίνει ότι παραδεχόμαστε πως η ηγεσία της Εκκλησίας μπορεί να κάμει λάθη. Και τα λάθη τα συζητούμε φανερά σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοσή μας, που είναι γνησιότατα και απαράβατα δημοκρατική. Τα σχολιάζουμε όχι σαν αντίπαλοι της Εκκλησίας, αλλά σαν μέλη της καλόπιστα και καλοπροαίρετα..." (Γ. Θεοτοκάς, "Η Ορθοδοξία στον καιρό μας", σελ. 58)
"Βρισκόμαστε σε αποστολή: είμαστε ε ν τ ε τ α λ μ έ ν ο ι για τη μορφοποίηση της Γης". ["Σκέψεις", σελ. 32]
"...κι' όλ' αυτά χωρίς δουλοπρέπεια, χωρίς υπολογισμό, χωρίς συμφέρον, αλλά με μιαν απλότητα και μια φυσικότητα που μάγευε και που έκανε έναν από τους Γάλλους να μου πει, συνοψίζοντας τη γενική εντύπωση: -Ο ελληνικός λαός έχει έναν πολιτισμό που όλοι εμείς τον αγνοούμε: τον πολιτισμό της καρδιάς!" (Κώστας Ουράνης, "Μ 'ένα καραβάνι Γάλλων περιηγητών", "Δικοί μας και ξένοι ΙΙΙ", σελ.11, 1933)
ΌΧΙ στην νεοφιλελεύθερη/γερμανοκρατούμενη "Ευρώπη"-Ιχνηλάτηση εναλλακτικής οδού
Κάθε πνευματικός πατέρας πρέπει να είναι ταυτόχρονα και ψυχίατρος. Κάθε ψυχική ασθένεια έχει στην βάση της πνευματικά προβλήματα. Η πνευματικότητα καλύπτει και περιλαμβάνει τα πάντα. Επομένως, μια πνευματική πράξη μπορεί να θεραπεύσει.
"Ο καταστροφέας της πίστης με τον Λόγο/λογικό είναι ο αστός και μόνον ο αστός. Όλοι οι άλλοι είναι μιμητές του..."Ούτε Θεό ούτε αφέντη!"Σύνθημα των αναρχικών;Όχι δα, πολύ πιο πριν από αυτούς, είναι σύνθημα του αστού. Οι αναρχικοί είναι οι φοβιτσιάρηδες απόγονοι της αστικής τάξης."
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 