Η Κυριακή ως αργία στην ορθόδοξη παράδοση – Παρατηρήσεις

Βάσει της όλης πρακτικής και παράδοσης της Εκκλησίας, οπωσδήποτε η Κυριακή λογίζεται ως ημέρα «σχόλης». Ειδικότερα, για τους Χριστιανούς, είναι ημέρα, που κατά κανόνα μπορούν να εργαστούν, αλλά όχι βιοποριστικά, δηλαδή εργάζονται βασικά με σκοπό την «ευποιΐα». Είναι ημέρα όπου μπορούν να προσευχηθούν και να περάσουν κοντά στην αγάπη του Θεού.

Για το λόγο αυτό και ο Μέγας, κατά τους ιστορικούς, αλλά και άγιος για την Εκκλησία, αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (272-337), μέσα στα άλλα μέτρα βελτίωσης της ζωής και της θέσης της γυναίκας, των παιδιών, των φτωχών, των φυλακισμένων κ.λπ., θέσπισε, όπως είναι γνωστό, την Κυριακή αργία.

Η Κυριακή, ως ημέρα αργίας (σχόλης) για τους Χριστιανούς, καθορίστηκε στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας από την τοπική (όχι Οικουμενική) Σύνοδο της Λαοδικείας (357-368). Ο κανόνας αυτός ουσιαστικά φαίνεται γραμμένος με ένα τρόπο, ως συνήθως, επικαιρικό έχοντας κατά νου να προφυλαχθεί η Εκκλησία από τους «ιουδαϊστές», που προτιμούσαν το Σάββατο ως ημέρα σχόλης αντί της Κυριακής[1]. Η διατύπωση της τοπικής Συνόδου είναι μάλλον, θα μπορούσαμε να πούμε, όχι ιδιαίτερα εμφατική: «Τὴν Κυριακήν, εἴ γε δύναιντο, σχολάζειν ὡς Χριστιανοί». Περιέχει άλλωστε ευκτική έγκλιση.