Προδιαγεγραμμένοι ισοσκελισμοί

Βάσει πληροφοριών του ημερησίου Τύπου(εφ. “Ελευθεροτυπία”, 06/05), έχουμε ένα “βάθεμα και πλάτεμα” στην τωρινή πολιτική μας κατάσταση° όχι βέβαια της δημοκρατίας, αλλά της εξάρτησης και της επιβολής των μνημονιακών μέτρων. Αυτό γίνεται με την υιοθέτηση της Κοινοτικής Οδηγίας 85, η οποία παραχωρεί το δικαίωμα στην Κομισιόν να καθορίζει τον κρατικό μας προϋπολογισμό και να απαγορεύει την ελλειμματικότητά του. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Συνθήκης αυτής, βάσει του σχετικού ρεπορτάζ, «η δημοσιονομική θέση της γενικής κυβέρνησης (του κάθε) συμβαλλόμενου μέρους πρέπει να είναι ισοσκελισμένη ή πλεονασματική» .
Ίσως γινόμαστε κουραστικοί και σίγουρα επεναλαμβανόμαστε, αλλά όπως έχει γράψει κι ο κορυφαίος μετριοπαθής Αμερικανός οικονομολόγος Τζον Κέννεθ Γκάλμπρεϊθ στο βιβλίο του “Ένα ταξίδι στο χρόνο της οικονομίας”(ελλ. Μετάφραση εκδ. Κάκτος, 1998), η επαναφορά, και μάλιστα εις το διηνεκές, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών συνιστά ένα έγκλημα εφάμιλλο της κατάργησης της ψήφου των γυναικών. Σε ένα άλλο βιβλίο του, γίνεται πιο αναλυτικός:

Τι συντηρούν οι «συντηρητικοί»

Σε ένα καταπληκτικό άρθρο του μακαριστού πατ. Επιφανίου (Θεοδωρόπουλου) με τον τίτλο «η πολιτική περιπλάνησις των συνειδητών πιστών», δημοσιευμένο την 29.6.1984 στην εφ. «Εστία», συμπυκνώνεται η άμετρη τραγικότητα, αλλά και η τόσο ασόβαρη και αψήφιστη στάση της μερίδας (ημών) των «εν επιγνώσει πιστών» :  «Η μερίς λοιπόν αυτή με ολίγας εξαιρέσεις ήτο επί δεκαετίας όλας μόνιμος και αμετακίνητος «εκλογική πελατεία» των συντηρητικών κομμάτων και συνήθως του μεγαλυτέρου εξ αυτών.»

Κατόπιν, όμως, και ειδικώς προ του 81, οι τότε –λεγόμενοι- συντηρητικοί ηγέτες άλλαξαν στάση άρδην και έλεγαν (μεταγράφω σε σύγχρονη γλώσσα): «Η Εκκλησία; Αμελητέος παράγοντας! Αυτήν θα υπολογίσουμε τώρα; Μοναδικοί μας στόχοι η οικονομική ανάπτυξη, η τεχνολογική εξέλιξη, η τουριστική αξιοποίηση. Με δυο λέξεις, ο ΠΡΑΚΤΙΚΌΣ ΥΛΙΣΜΌΣ. Αυτός θα αναδείξει το Εθνος. Ο Θεός, η Πίστη, η Εκκλησία είναι έννοιες παρωχημένες».