Νέο Σύμφωνο Συμβίωσης- μια απόπειρα προσέγγισης

 

Το ζήτημα του Συμφώνου Συμβίωσης τέθηκε και πάλι στο προσκήνιο αυτές τις ημέρες, εφόσον ψηφίστηκε την Τρίτη 22/12. Η νέα ρύθμιση του Συμφώνου Συμβίωσης επιτρέπει και σε ομόφυλα άτομα να προσχωρούν στις ρυθμίσεις του, οι οποίες αφορούν κατά κύριο λόγο περιουσιακά και κληρονομικά ζητήματα, ενώ ρητά το θέμα της τεκνοθεσίας/ υιοθεσίας παιδιών εκ μέρους τέτοιου τύπου ζευγών αποκλείστηκε από τον αρμόδιο Υπουργό.

Το νομοθέτημα, όπως διαφαινόταν, καταψηφίστηκε, με λίγες απουσίες, από το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή, ενώ οι ΑΝΕΛ κράτησαν μια επαμφοτερίζουσα στάση ως Κοινοβουλευτική Ομάδα, με απόντα τον πρόεδρό τους, θέτοντας στο προσκήνιο το ζήτημα της υιοθεσίας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι και στην ΕΣΣΔ αλλά και την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία οι ομοφυλόφιλοι τύγχαναν ιδιαίτερα αρνητικής μεταχείρισης. Ο Στάλιν έθεσε εκτός νόμου την ομοφυλοφιλία ως πάθηση το 1933, νομοθεσία που ίσχυσε ως την διάλυση του καθεστώτος(«κίνημα Γιέλτσιν»- 1993).

Επίκαιρη επιστολή του αγ. Ισιδώρου: «προς ασκητές»

Μέσα στο ευρύτατο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον σώμα των Επιστολών του άγιου Ισίδωρου του Πηλουσιώτη(360-440), υπάρχουν ορισμένες επιστολές που απευθύνονται σε ορισμένα πρόσωπα, που είναι Χριστιανοί, αλλά και ταυτόχρονα ασκητές (μοναχοί), ενώ φαίνεται ότι υπάρχει αναμεταξύ τους και ένας τουλάχιστον ιερωμένος.
Σε μια εξ αυτών των επιστολών αναφέρεται διαυγώς σε ορισμένα ζητήματα «αρσενοκοιτίας» που αντιμετωπίζουν μεταξύ τους, ενώ σε άλλες όπως η παρακάτω παρατιθέμενη μιλάει με περισσότερο ασαφή τρόπο για το ίδιο και συναφή θέματα. Αξίζει να παραθέσουμε την μετάφραση αυτής της επιστολής.

Πανωλεθρίαμβοι και παρελάσεις

Είναι αρκετά χαρακτηριστικό της τρέχουσας πολιτικής και εκκλησιαστικής κατάστασης στην χώρα ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς θριαμβολογεί εν μέσω της ερειπωμένης πολιτείας που έχουν παραγάγει οι πολιτικές που αποδέχεται μεταπρατικά ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια και πλέον. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, επιμένει με προκλητικό τρόπο και πνεύμα πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, διότι θα βρει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για να μην πέσει η συγκυβέρνηση λόγω του ζητήματος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας την Άνοιξη του 2015. Το ίδιο ισχύει με τα τραγικά κριτήρια και τις προτεραιότητες που έχει ο εκκλησιαστικός, ακόμη και πολιτικοποιημένος τρόπον τινά, χώρος.

Η «ερειπωμένη πολιτεία» και οι «παρελάσεις υπερηφάνειας»

Την παρελθούσα Κυριακή έλαβε χώρα εν μέσαις Αθήναις το γνωστό φεστιβάλ και παρέλαση «υπερηφάνειας» των ομοφυλοφίλων/ αμφισεξουαλικών κλπ. καταπιεσμένων ομάδων του πληθυσμού. Επρόκειτο, άραγε, για αυτό που μας πληροφόρησαν ορισμένα ΜΜΕ, δηλαδή για μια «γιορτή ισότητας»; Αν κρίνουμε από την σχετική ανάρτηση στη επίσημη ιστοσελίδα του «φεστιβάλ» που διενεργείται εδώ και έξη έτη, όχι …ακριβώς: «…είμαι περήφανος/περήφανη γι’ αυτό που είμαι κι επειδή σε μία κοινωνία που παραμένει ομοφοβική δεν κρύβομαι, ζω τη ζωή μου όπως θέλω και διεκδικώ τα δικαιώματα μου.»