Ένα από τα πιο θλιβερά και ταυτοχρόνως εξοργιστικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον τόπο μας είναι το «παράλληλο σύμπαν» στο οποίο δείχνουν να ζουν οι δημοσιογράφοι των φιλοκυβερνητικών μίντια. Σπεύδω να εξηγήσω: θεωρώ «αναφαίρετο» δικαίωμα ενός ανθρώπου και ενός εντύπου να υποστηρίζει με σθένος και ζήλο –αλλά χωρίς μικρότητες και με ουσιώδη σεβασμό στους αντιμάχους- ένα ορισμένο πολιτικό κόμμα° πράγμα που συχνά συμβαίνει στον ίδιο βαθμό από έντυπα που αυτοτιτλοφορούνται ως «κομματικά όργανα» με αυτά που δεν τιτλοφορούνται ως τέτοια. Αναμφίβολα υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι που είναι ταυτόχρονα άνθρωποι πεπλανημένοι ή και οι οποίοι μυωπάζουν μπροστά στα ανθρώπινα δράματα των ομοεθνών τους. Γιατί; Ίσως προκειμένου και οι ίδιοι να διατηρήσουν την ψυχική τους ισορροπία, καθώς μιλάμε για εξαιρετικά σκληρές καταστάσεις πλέον, όπως και την εικόνα του εαυτού τους. Κάτι τέτοιο είναι άλλωστε σύνηθες στον σύγχρονο πολιτισμό και το ανέλυε γενικά ο εξαίρετος καθ. Κρίστοφερ Λας στον «ελάχιστο εαυτό» του. «Φιλελεύθεροι» μεν οι ίδιοι, αλλά προκειμένου να κατασιγάσουν το οποιαδήποτε ανθρώπινο έστω συναίσθημα, όπως η «συμπάθεια» του ιδρυτή του φιλελευθερισμού Άνταμ Σμιθ για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, πλέκουν το εγκώμιο ενός «ορθολογισμού» που μάλλον καλύτερα θα ορίζαμε ως… ρομποτισμό.
(more…)
Posts Tagged ‘Ντιν Μπέικερ’
Παράλληλα σύμπαντα
3 Ιουλίου, 2014Πανωλεθρίαμβοι και παρελάσεις
20 Ιουνίου, 2014Είναι αρκετά χαρακτηριστικό της τρέχουσας πολιτικής και εκκλησιαστικής κατάστασης στην χώρα ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς θριαμβολογεί εν μέσω της ερειπωμένης πολιτείας που έχουν παραγάγει οι πολιτικές που αποδέχεται μεταπρατικά ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια και πλέον. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, επιμένει με προκλητικό τρόπο και πνεύμα πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, διότι
θα βρει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για να μην πέσει η συγκυβέρνηση λόγω του ζητήματος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας την Άνοιξη του 2015. Το ίδιο ισχύει με τα τραγικά κριτήρια και τις προτεραιότητες που έχει ο εκκλησιαστικός, ακόμη και πολιτικοποιημένος τρόπον τινά, χώρος.