5 τραγούδια για το καλοκαίρι

Επαναφορά μετά από 3,5 χρόνια για το άλλο ιστολόγιο με αλλαγές στο λουκ και νέα ανάρτηση, πάνω στην ώρα (λέμε τώρα) για τις θερινές διακοπές.
Για σας τους εκλεκτούς που «δεν τραγουδάτε τραγουδάκια ανέμελα»…

Χριστιανικό ροκ και μέταλ

Το θέρος φτάνει στο κρίσιμο σημείο του για το έτος: αυτό των νόμιμων καλοκαιρινών διακοπών. Αν εξαιρέσουμε τις αλυσίδες, μεγάλο μέρος των υπόλοιπων μαγαζιών -όπως και εταιρειών, και οργανισμών- αυτές τις μέρες κλείνουν εντελώς, χωρίς προσωπικό υπηρεσίας. Είναι λοιπόν η ώρα της ξεκούρασης, της ανάπαυλας, της αναψυχής. Για αυτό αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε 5 κομμάτια ροκ και μέταλ για το καλοκαίρι. 2 απ’ αυτά είναι χριστιανικό ροκ/μέταλ. Είναι κομμάτια που παίρνουν αφορμή από το καλοκαίρι, ακριβέστερα, για να δώσουν τα δικά τους νοήματα:

• Summer of Darkness των Demon Hunter
• August Winterman των Dead Poetic
• Nightmares by the sea των Katatonia (διασκευή του Jeff Buckley)
• The air-conditioned nightmare των Mr Bungle
• July των Katatonia

Ας τα δούμε ένα-ένα…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 579 επιπλέον λέξεις

Συνέντευξη-συζήτηση με μουσικοσυνθέτη της πόλης (Θεσσαλονίκης) για την τέχνη, ιδεολογία κ.ά. τέτοια(Μέρος Β)

(…συνέχεια από το προηγούμενο…)

4η ερώτηση:

Φιλ.: O (γνωστός) δημοσιογράφος Ν. Μπογιόπουλος είχε γράψει κάποτε ότι σειρές βασισμένες στον Σαίξπηρ είχε βρεθεί σε χώρα του εξωτερικού ότι είχαν εξ ίσου τηλεθέαση με «εμπορικές»  ή ξέρουμε ότι οι Πυξ Λαξ, ο Στόκας, ο Αλκίνοος [σ.φ.: τα ονόματα είναι ενδεικτικά] κ.ά. το ίδιο [σ.φ.: δηλαδή εφάμιλλες πωλήσεις με «εμπορικούς»]. Αν είναι έτσι, τότε γιατί υπάρχει αυτή η επιλογή από τις δισκογραφικές και τους μηντιάρχες; Διότι αν στον Μάη του ’68 ήταν σύνθημα το «Ανοίξτε τα μάτια και σπάστε την τηλεόραση» [σ.φ.: την δική μας ο καθένας] , σήμερα μάλλον πρέπει να τις «θάψουμε τόσο βαθιά που κανένας να μην μπορεί να τις βρει», δεν είναι έτσι;

Συνέντευξη-συζήτηση με μουσικοσυνθέτη της πόλης (Θεσσαλονίκης) για την τέχνη, ιδεολογία κ.ά. τέτοια(Μέρος Α)

Εισαγωγή:

H συζήτηση έλαβε χώρα χθες σε φιλικό «ταχυφαγείο», όπως θά’ λεγε και μια φίλη. Προσπάθησα να καταγράψω/απομαγνητοφωνήσω πιστά τα γενόμενα. Χωρίς να κάνω αξιολογική κριτική στις απαντήσεις, να επισημάνω ότι απλώς μεταφέρω χωρίς απαραίτητα να επιδοκιμάζω. Άλλωστε, η ιδέα για την συζήτηση αυτή ευδοκίμησε πάνω στο έδαφος των καλών προθέσεων, της μακρόχρονης πείρας, των σπουδών, και του ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν οι απόψεις του συντοπίτη μας μουσικοσυνθέτη Π.Παυλίδη, τον οποίον ευχαριστώ και από εδώ, και του οποίου μπορείτε να βρείτε/ακούσετε (ελεύθερα) έργα στο Διαδίκτυο/YouTube(βλ. μέρος β).

Καλή σας ανάγνωση…! 🙂