Η κατοχή της Τρόικας κι ο «θρησκευτικός όρκος»

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η χώρα μας σε εκκλησιαστικό επίπεδο βρίσκεται σε κατώτατη υποστάθμη. Δηλαδή ενώ λέμε πως είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, στην πραγματικότητα είμαστε κακής ποιότητας «θρησκευόμενοι». Το αυτό ισχύει για τον λεγόμενο εκκλησιαστικό τύπο καθώς και τις απόψεις που διατυπώνονται από πολλούς Μητροπολίτες μας, επί παντός επιστητού και τινών έτι.
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα λόγου χάρη στο προηγούμενο τεύχος του «Ορθόδοξου Τύπου», στο πρωτοσέλιδο μάλιστα, ότι από το αν ο νέος Πρωθυπουργός θα δώσει τον «θρησκευτικό όρκο» θα φανεί και η στάση του απέναντι στην Εκκλησία! Άλλωστε, και άλλοτε από τις στηλές της συγκεκριμένης εφημερίδας εσχάτως διάφοροι «βροντάν καριοφίλια» υπέρ του θρησκευτικού όρκου. Το ζήτημα από πλευράς τοποθέτησης και έρευνας έχουν λύσει πολλοί, με πρώτο βέβαια τον ίδιο τον Χριστό!!!  Άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι Πατέρες της Εκκλησίας όπως και οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων αποφαίνονται αρνητικά, και συχνά με βαρύτατες εκφράσεις. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηριστικά  μιλάει για την παραφροσύνη του να θέλει κάποιος να ορκίζεται επιθέτοντας μάλιστα το χέρι του στο βιβλίο που απαγορεύει τον όρκο!!! «Συ δε τον νόμον τον κωλύοντα ομνύναι, τούτον όρκον ποιείς;». (…)«Ω, της ύβρεως! Ω, της παροινίας».

Η Κυριακή ως αργία στην ορθόδοξη παράδοση – Παρατηρήσεις

Βάσει της όλης πρακτικής και παράδοσης της Εκκλησίας, οπωσδήποτε η Κυριακή λογίζεται ως ημέρα «σχόλης». Ειδικότερα, για τους Χριστιανούς, είναι ημέρα, που κατά κανόνα μπορούν να εργαστούν, αλλά όχι βιοποριστικά, δηλαδή εργάζονται βασικά με σκοπό την «ευποιΐα». Είναι ημέρα όπου μπορούν να προσευχηθούν και να περάσουν κοντά στην αγάπη του Θεού.

Για το λόγο αυτό και ο Μέγας, κατά τους ιστορικούς, αλλά και άγιος για την Εκκλησία, αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (272-337), μέσα στα άλλα μέτρα βελτίωσης της ζωής και της θέσης της γυναίκας, των παιδιών, των φτωχών, των φυλακισμένων κ.λπ., θέσπισε, όπως είναι γνωστό, την Κυριακή αργία.

Η Κυριακή, ως ημέρα αργίας (σχόλης) για τους Χριστιανούς, καθορίστηκε στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας από την τοπική (όχι Οικουμενική) Σύνοδο της Λαοδικείας (357-368). Ο κανόνας αυτός ουσιαστικά φαίνεται γραμμένος με ένα τρόπο, ως συνήθως, επικαιρικό έχοντας κατά νου να προφυλαχθεί η Εκκλησία από τους «ιουδαϊστές», που προτιμούσαν το Σάββατο ως ημέρα σχόλης αντί της Κυριακής[1]. Η διατύπωση της τοπικής Συνόδου είναι μάλλον, θα μπορούσαμε να πούμε, όχι ιδιαίτερα εμφατική: «Τὴν Κυριακήν, εἴ γε δύναιντο, σχολάζειν ὡς Χριστιανοί». Περιέχει άλλωστε ευκτική έγκλιση.

Περί «ορθόδοξης πολιτικής διακονίας»-π. Γ.Δ.Μεταλληνός

Ένα εξαίρετο, όντως, και ενημερωμένο άρθρο «απομαγνητοφωνημένο» δημοσίευσε ο π. Γ. Μεταλληνός και μέχρι προ τινός καθηγητής θεολογίας στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» στην οποία αναφερθήκαμε -κατ’ανάγκην- σε δύο προηγούμενες μας αναρτήσεις που έχουν τις σχετικές εκδοχές τους και στην Αποικία μας .

Το θέμα είναι η «ορθόδοξη πολιτική διακονία». Άκρως επίκαιρο και συμπληρωματικόν πολλών στοιχείων σε μία σειρά άκρως καιρίων θεμάτων της (εφαρμοσμένης και «θεωρητικής») κοινωνικής και πολιτικής μας Θεολογίας.

Έγινε μία προσπάθεια να το μεταγράψω άμεσα, αλλά επειδή βρισκόμαστε και εν τω μέσω της εξεταστικής περιόδου και επειδη στάθηκε κάπως χρονοβόρο, το παραθέτουμε από την σχετική ιστοσελίδα της οικείας εφημερίδας.

Ας ευχηθούμε να σταθή γόνιμο…

Σημ.: Υποσχόμαστε να επανέλθουμε στα της πολιτικής θεολογίας με τις 3 κυκλοφορίες που αναφέραμε στον εκδοτικό τομέα…! Οσον ούπω…! 🙂