Σχετικά με την νέα «συντηρητική επανάσταση»

Πάνε κάποια χρόνια που ετοίμαζα για κάποιο έντυπο ένα μικρό κείμενο που είχε σκοπό να αναφερθεί στην «νέα συντηρητική επανάσταση» και τα «υφάδια» της, δηλαδή τα στοιχεία της.
Θεώρησα καλό να πάρω ένα τμήμα αυτού του κειμένου και, κατόπιν προσαρμογής και διορθώσεων, να σας το δημοσιεύσω εδώ αυτές τις μέρες. Γιατί μου συνέβη αυτό;
Επειδή (προφανώς) επίκεινται εκλογές και θα ακούμε πλέον συνεχώς και με μεγαλύτερη ακόμη ένταση τα φερέφωνα της ανοησίας να μιλάνε για «ακραίες δυνάμεις» (προερχόμενες από κυρίως «Αριστερά» και «Λαϊκή Δεξιά»), επιφυλάσσοντας για τους ευνοουμένους τους το βραβείο και τον στέφανον της σύνεσης, της σωφροσύνης και του μέτρου, αυτό δηλαδή που παλαιότερα θα λεγόταν Κέντρο ή, πιο μετά, «μεσαίος χώρος». Επειδή όλα αυτά πάρα πολύ απέχουν από το να είναι πραγματικά, νομίζω πως οι παρακάτω παρατηρήσεις μπορούν να ωθήσουν σε αυτήν την συνειδητοποίηση. (Ξέρω φυσικά ότι ενδιαφέρεστε κι εσείς που διάβαζετε το μπλογκ για τέτοια κείμενα.)

Σκελετοί στην ντουλάπα

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, έχει μαθευτεί δια μέσου των διαδικτυακών ΜΜΕ η ρήξη μεταξύ της κίνησης των 58 και του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά τις επικείμενες ευρωεκλογές. Αποσύρεται από τον σχηματισμό, μαθαίνουμε, της «Ελιάς». Από ό,τι φαίνεται λοιπόν, απέτυχε η περιπόθητη, κατά μία αξιοπρόσεκτη γνώμη, για την εκλογική σωτηρία του ΠΑΣΟΚ συνεργασία με την «κίνηση των 58».

Ο σοβαρός αναγνώστης και ακροατής όλων αυτών των ειδήσεων και πραγμάτων σίγουρα διερωτάται τα εξής: Τι ακριβώς εκπροσωπεί ιδεολογικοπολιτικά η «κίνηση των 58»; Ποια η λαϊκή της υποστήριξη;  Για ποιον λόγο τυγχάνει τέτοιας απίθανης υπερπροβολής εκ μέρους συγκεκριμένων διαπλεκόμενων μιντιακών συγκροτημάτων;  Ποια η σχέση της ιδεολογίας της με την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία  όλων των περασμένων ετών και ειδικότερα των μνημονίων;

Πρώτα-πρώτα, οφείλουμε μια εκτίμηση που θα διαυγάσει και ξεκαθαρίσει τον χρονισμό της πρωτοβουλίας αυτής: η κίνηση αυτή επιχειρεί να επωφεληθεί από την ευκαιρία που παρουσιάζεται από το γεγονός του πλήρους ξεφουσκώματος του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ. Επιχειρεί να φανεί ως μια νέα «Κεντροαριστερά» δηλαδή η οποία φιλοδοξεί να λάβει την θέση του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, σκέπτονται, ένα κόμμα της Αριστεράς. Ως τώρα δε, τα δύο μεγάλα κόμματα ανήκαν στην λεγόμενη Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά. Η ευκαιρία πασίδηλη.